Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου - Μετάνοια των Νινευιτών

...Βλέποντας τις μέρες που πέρασαν να απαιτούν διδασκαλίες και τον εαυτό μου να είναι αναγκασμένος να σιωπά εξαιτίας της αρρώστιας μου, αισθανόμουν ανία και δυσανασχετούσα, σαν κανένας πρόθυμος αθλητής που εμποδίζεται κατά τους αγώνες του να μπει στο στάδιο. Έβλεπα εσάς να επιθυμείτε τη λογική τροφή, και τον εαυτό μου να μη μπορεί να τη χορηγήσει. Έβλεπα το χρόνο κατάλληλο για εμπόριο, και τον εαυτό μου να μη μπορεί να κάνει ούτε ένα συμβόλαιο μαζί σας. Έβλεπα να υπάρχει κυνήγι πολύ, και τον κυνηγό να μη έχει διάθεση για κυνήγι. Αλλά, αν και υπέφερα πολύ γι' αυτό, θεωρούσα καλύτερο να προσθέτω στον εαυτό μου τους κόπους, ώστε και στην Εκκλησία να σας έχω να έρχεσθε καθημερινά και να επικοινωνώ μαζί σας και ως προς την άλλη λειτουργία, παρά, αφού κοπιάσω δύο ή τρεις ημέρες μόνο, να καρφωθώ πάλι στο κρεβάτι και να σας εγκαταλείψω. Γι' αυτό, παραλείποντας τις καθημερινές ομιλίες, έρχομαι σήμερα με τη χάρη του Κυρίου, για να κάνω το χρέος μου απέναντί σας.
Ελάτε λοιπόν να ελκύσουμε το σκάφος στο πέλαγος της μετανοίας των Νινευιτών. Γιατί για κάθε ομάδα ανθρώπων χρειάζονται διαφορετικοί λόγοι, αλλά τα φάρμακα της μετανοίας νομίζω πως είναι ωφέλιμα σε όλους. Επειδή δηλαδή κανένας δεν είναι αναμάρτητος, είναι φανερό, ότι δεν υπάρχει κανείς, που να μη έχει ανάγκη από μετάνοια. Σ' εκείνους που έχουν την ανάγκη της μετανοίας, είναι απαραίτητο το παράδειγμα των Νινευιτών, που έχουν σωθεί, διότι με τον ίδιο τρόπο οδηγεί και αυτούς στην υγεία. Ας δούμε λοιπόν αυτούς που ζούσαν στην αμαρτία να γίνονται ονομαστοί για την αρετή τους. Ας δούμε αυτούς που έμοιαζαν θηρία, να καταλαμβάνουν θέση Αγγέλων. Ας δούμε αυτούς που με τα έργα τους κατέστρεφαν την πόλη τους, με τον τρόπο της ζωής τους να ξαναχτίζουν την πόλη. Ας δούμε τους εχθρούς του Θεού να γίνονται φίλοι του Θεού, και αυτούς που είχαν κατήγορο τον Δεσπότη, να τον κάνουν ύστερα συνήγορο. Ας δούμε τους καταδικασμένους, μετά την απόφαση να ανταγωνίζονται τον Δικαστή και να αναιρούν την απόφαση. Ας δούμε το Θεό από φιλανθρωπία να ψεύδεται.
Ακούσαμε προηγουμένως, ότι ο Προφήτης κήρυττε, ενώ η πόλη ταρασσόταν και ότι όπως το πέλαγος ο δυνατός άνεμος το αναταράσσει, έτσι και στο λαό των Νινευιτών, ηχώντας η φωνή του Ιωνά, γέμισε τα πάντα παραζάλη και συμφορά. Ακούσαμε ότι πιστεύοντας η πόλη το κήρυγμα, δεν έπεσε σε απόγνωση, αλλά δραστηριοποιήθηκε στη μετάνοια. και ενώ δεν είχε ελπίδες σωτηρίας, επιχειρούσε να λατρεύει και να συμφιλιώνει τον Θεό. Ποια ήταν αυτά που έκαναν για την συμφιλίωση; Ειπώθηκαν, βέβαια μερικά, πρέπει όμως να σας αποκαλύψω ολόκληρο τον λόγο. διότι κήρυξαν νηστεία και ντύθηκαν σάκκο από τον μικρό μέχρι τον μεγάλο τους. Πόσο παράξενο θαύμα, φοβερό βέβαια για τους ανθρώπους, περιπόθητο όμως στους Αγγέλους! Σκέψου, σε παρακαλώ, τις πολλές μυριάδες εκείνες των ανδρών και των γυναικών και των παιδιών να φορούν σάκκο και να είναι συγκεντρωμένοι στο ίδιο σημείο. όλα τα επαγγέλματα και όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες να αργούν, και να μη γίνεται κανένα έργο από κανέναν πουθενά, και να στέλνεται στον ουρανό θρήνος όλων μαζί και ταραχή και βοή. Φαντάσου την ανισότητα μεταξύ κυρίων και δούλων να έχει καταργηθεί, και μεταξύ αρχόντων και αρχομένων, τον βασιλιά να είναι παρών στα πλήθη με την ίδια εμφάνιση και να ρυθμίζει τη λειτουργία του Θεού σαν μια πολιτική παράταξη. Γιατί λέει, «έφτασε ο λόγος στο βασιλιά και σηκώθηκε από τον θρόνο του και έβγαλε τη στολή του και φόρεσε σάκκο και κάθησε πάνω σε στάχτη» (Ιωνά 3, 6).
Πόσο σοφός βασιλιάς! Προΐσταται ο ίδιος στη μετάνοια, για να κάνει καλύτερη την πόλη. Γιατί ποιος θα έδειχνε αδιαφορία πια, βλέποντας τον ίδιο τον βασιλιά να αγωνίζεται για τη σωτηρία; Τα τραύματα της αλουργίδας (πορφύρας) τα θεραπεύει με σάκκο. τις αμαρτίες του θρόνου τις πλένει καθισμένος πάνω στη στάχτη. την αρρώστια της υ¬περηφανείας τη θεραπεύει με την ταπεινή του εμφάνιση. με την νηστεία επουλώνει τις πληγές της απολαύσεως. και δείχνοντάς τα αυτά έμπρακτα, τους ξεσηκώνει όλους με διάγγελμα να καταβάλουν όλοι την ίδια προσπάθεια. Γιατί λέει «κηρύχθηκε από τον βασιλιά. οι άνθρωποι και τα κτήνη και τα βόδια και τα πρόβατα να μη φάνε τίποτα, να μη βοσκήσουν και να μη πιουν νερό» (Ιω. 3, 7). Πρωτάκουστη νομοθεσία βασιλιά. διατάζει νηστεία στους αρρώστους σαν να είναι γιατρός. ή καλύτερα μιμείται τις αποστολικές διδασκαλίες για ευσεβή νηστεία ο νομοθέτης που διάγει βίο απολαυστικό, και διατάζει να συμμετέχουν σ' αυτήν και τα άλογα ζώα, αποσπώντας με την αναμάρτητη φύση σε μεγαλύτερη ευσπλαχνία τον Θεό.
«Και ντύθηκαν σάκκους», λέει, «οι άνθρωποι και τα κτήνη» (Ιω. 3, 8 ). Πω! πω! ουράνια παράταξη! Πω! πω! φρικτή για το διάβολο στρατιωτική φάλαγγα! Στεκόταν κλαίοντας ο διάβολος, βλέποντας τη στρατιά του ολόκληρη να έχει αποστατήσει προς τον Θεό και να μάχεται με τους δαίμονες. και στη μάχη αυτή να αγωνίζονται και τα παιδιά και οι γυναίκες και τα νήπια μαζί με τους άνδρες. αλλά και η φύση των κτηνών και αυτή έγινε σύμμαχος στην παράταξη. Και είδε ο διάβολος πρωτοφανές θέαμα. τα κατοικίδια ζώα να προσφέρουν δικαιοσύνη στους ανθρώπους και να νηστεύουν για την σωτηρία των ιδιοκτητών τους. «οι άνθρωποι και τα βόδια και τα κτήνη να μη φάνε τίποτα ούτε να βοσκήσουν». Αφού απέβαλε ο βασιλιάς τα σύμβολα της εξουσίας, ανέλαβε τη θέση των ιερέων. Στάθηκε μιλώντας και φιλοσοφώντας, εκπαιδεύοντας τους Νινευίτες.
«Είναι φοβερά, λέει, φίλοι μου, τα κακά που μας περιτριγυρίζουν. Αφού υποτάξαμε όλη την οικουμένη, καταστρεφόμαστε με θεϊκή απόφαση ως πονηροί, και ενώ βασιλεύουμε σ' όλους τους ανθρώπους, καταδικαστήκαμε ως οι πιο φαύλοι από όλους σε θάνατο με τρόπο παράξενο, και ενώ θεωρηθήκαμε ως οι πιο άθλιοι από όλους, θα γίνουμε μύθος σ' όλη τη ζωή και διήγημα, γιατί η προηγούμενη δόξα δεν συγχωρεί τις κακίες μας. Αφού νικήσαμε σε πολλούς πολέμους, Νινευίτες, ας αγωνισθούμε τώρα πιο γενναία για τη σωτηρία μας. γιατί παλιότερα, για να γίνουμε κύριοι των άλλων κάναμε τα πάντα, τώρα όμως έπαθλό μας θα είναι το να μη χαθούμε μονομιάς μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά μας. Για να αντιμετωπίσουμε πρωτάκουστο πόλεμο, ας αγωνιστούμε πρωτάκουστα. ας τοξεύσουμε τον ουρανό με υμνωδίες. ας ρίξουμε εκεί αντί για δόρατα ψαλμωδίες. ας ρίξουμε με σφενδόνες στο Θεό προσευχές. ας κατευνάσουμε το θυμό του με ασταμάτητα δάκρυα. ας σχί¬σουμε τη φάλαγγα των πονηρών πράξεων. ας κυριεύσουμε τα οχυρά της κακίας. ας πολεμήσουμε με τα όπλα της αρετής. τον θώρακα της δικαιοσύνης το βέλος δεν τον διαπερνά. την ασπίδα της πίστεως ο κεραυνός δεν μπορεί να την κάψει. την περικεφαλαία της ελπίδας ο Θεός δεν αντέχει να την συντρίψει. η ουράνια οργή δεν σχίζει τον χιτώνα της σωφροσύνης. η απειλή της καταστροφής, δεν μπορεί να γκρεμίσει το τείχος της εξομολογήσεως. η απόφαση της εξαφανίσεως, όταν δει σοβαρή μετάνοια, διαλύεται αμέσως ως καπνός. Εάν έτσι, φίλοι μου, και με τέτοια όπλα πολεμήσουμε, όπως κατακτήσαμε τη γη, έτσι θα γίνουμε κύριοι και του ουρανού. Έχετε θάρρος, Νινευίτες, έχετε θάρρος, μαζί μας πολεμάει φιλάνθρωπος βασιλιάς. Αυτός ρίχνει χωρίς ικεσία τους εχθρούς του, όταν όμως μετατρέψει την οργή του, γίνεται ευεργέτης των εχθρών του».
Με τέτοια παρηγοριτικά λόγια καλούσε ο βασιλιάς το λαό σε μετάνοια, ενώ οι Νινευίτες εκτελούσαν πρόθυμα αυτά που διατάσσονταν. γιατί λέει, «φόρεσαν σάκκους οι άνθρωποι και τα κτήνη και φώναζαν παρατεταμένα στο Θεό». Δεν ήταν τα λόγια τους συνηθισμένα και ο λογισμός τους μετέωρος. δεν μιλούσε η γλώσσα τους, ενώ η σκέψη τους ρέμβαζε. δεν προφερόταν η φωνή τους, ενώ ο νους τους περιφερόταν, αλλά και τα δύο παρακαλούσαν τον Θεό. Όταν ήρθε η νύχτα και αύξησε τον φόβο, έδιωξε τον ύπνο τους και έκανε την υμνωδία πιο έντονη. Η ημέρα πάλι δείχνοντας τον ουρανό μελαγχολικό και καθώς χτυπιόταν με ακατάπαυστες αστραπές και βροντές, προκαλούσε σ' όλους μεγάλο τρόμο και τους παρακινούσε σε μεγάλη κραυγή. Η γη που σειόταν προκαλούσε μεγάλη ταραχή στις ψυχές τους. Όλα τα νήπια από φόβο έτρεχαν στους κόλπους των μητέρων τους και κλαίοντας στις αγκαλιές τους δημιουργούσαν απερίγραπτο θρήνο και οδυρμό σ' όσους τα έβλεπαν. Αγέλες βοδιών και προβάτων και ζώα που είχαν στερηθεί από κάθε βοσκή και νερό, βγάζοντας διάφορες φωνές έκαναν ακόμα και τις σκληρές σαν διαμάντια ψυχές να κλαίνε. Ενώ λοιπόν από παντού η απειλή και ο φόβος τους συντάραζαν, δεν εννοούσαν να αποβάλουν την καλή ελπίδα. Γιατί λέει, «ποιος ξέρει αν δεν μετανοήσει ο Θεός και απομακρύνει το θυμό και την οργή Του, και δεν καταστραφούμε»; (Ιωνά 3, 9).
Φώναζαν λοιπόν μέσα από τα κατάβαθα της καρδιάς τους οι Νινευίτες στον Θεό. «Βασιλιά, Κύριε της ζωής και του θανάτου, εμείς βέβαια είμαστε άξιοι της αποφάσεως με την οποία μας απείλησες και οφείλουμε κάθε καταδίκη επειδή αγνοήσαμε εσένα τον αληθινό Θεό και ζήσαμε ζωή διεφθαρμένη. Συ όμως, χρησιμοποιώντας το πέλαγος της ευσπλαχνίας Σου, παύσε την εναντίον μας τιμωρία. νίκησε το ενδιάμεσο δίκαιο με την αγαθότητά Σου, και τη δική μας αγνωμοσύνη με την φιλανθρωπία Σου, εάν βέβαια μας επέβαλες την ποινή ξαφνικά, θα είχαν λόγο οι τιμωρίες Σου, και θα μας σκότωνες, αφού ήμασταν ξένοι και διεφθαρμένοι. Όμως τώρα, που εξαιτίας της καλωσύνης Σου, μας έδωσες προθεσμία, αν μας θανατώνεις , ενώ μετανοήσαμε, δεν θα θανατώσιες ξένους, αλλά δικούς Σου. Όταν ασεβούσαμε μας φύλαξες, και μας θανατώνεις τώρα που γίναμε πιστοί; Ενόσω ήμασταν πονηροί μας διέσωσες, και μας θανατώνεις τώρα που κάνουμε αγαθοεργίες; Όσο η πόλη ήταν αφοσιωμένη στα είδωλα τη μεγάλωσες και την έκανες βασίλισσα, και την καταστρέφεις τώρα, που έγινε δική σου; Χωρίς να σε γνωρίζουμε, με σένα κυριέψαμε την οικουμένη, και τώρα που σε προσκυνάμε, θα χάσουμε και την ίδια τη ζωή μας; Ευσπλαχνίσου, Βασιλιά, το όνομά Σου, και μη, επιμένοντας να καταδικάσεις τους Νινευίτες, κάνεις να αποφεύγει κανείς την ευσέβεια ως ανώφελη. μη κλείσεις στους ανθρώπους την πόρτα της ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, δικάζοντας εμάς δικαίως. Εάν, έχοντας νομοθέτη και δασκάλους, φθάσαμε σε πολλή κακία, να μας θανατώσεις οπωσδήποτε, να μη μας δώσεις συγχώρηση, αν και σε παρακαλούμε, τιμώρησέ μας με ποινή σκληρότερη από αυτήν με την οποία μας απείλησες. εάν όμως χωρίς να διδαχθούμε, χωρίς να παιδαγωγηθούμε, ζούμε μέσα στη διαφθορά και την ασέβεια, μη καταδικάσεις την άγνοιά μας, βασιλιά, με τόσο μεγάλο αφανισμό.
Παλιά εξαφάνισες τους ανθρώπους με κατακλυσμό δικαίως. γιατί, ενώ δίδασκε ο Νώε, δεν τον άκουαν. τους προανήγγειλες την καταστροφή, και δεν απέφυγαν την αμαρτία. Τους Σοδομίτες δικαιολογημένα τους έκαψες, γιατί δεν θέλησαν να δεχθούν τις συμβουλές του Λωτ. Οι Αιγύπτιοι σωστά καταποντίστηκαν μαζί με τον Φαραώ, γιατί, ενώ τους δίδασκε ο Μωυσής, δεν πείσθηκαν, αν και είχαν δε­χθεί πολλές πληγές και είχαν αποκτήσει πείρα της δυνάμεώς Σου. Ή μήπως τολμήσαμε να αντιμιλήσουμε σε κανέναν; Ένα μόνο προφήτη μας έστειλες τώρα και ούτε και αυτόν να μας διδάξει, αλλά να μας φέρει κακά μηνύματα, και αφού πιστέψαμε και δείξαμε μέσα σ' αυτήν μεγάλη μεταβολή. Αν και μας κηρύχθηκε η καταστροφή μας, δεν χάσαμε την εμπιστοσύνη μας στη φιλανθρωπία Σου. Ενώ ο Προφήτης κήρυξε την καταστροφή, εμείς στηρίξαμε τις ελπίδες μας στο έλεός Σου. Μη διαψεύσεις, αγαθέ, τις ελπίδες μας! Μη σταματήσεις γλώσσες που θέλουν να ανυμνούν την αγαθότητά Σου! Μη θανατώσιεις άνδρες που είναι πρόθυμοι να κηρύξουν την επιείκειά Σου! Μη μας εμποδίσεις να γίνουμε σ' όλους τους δικούς μας δάσκαλοι της ευσεβείας! Μη παραμείνεις αμετακίνητος όμοια με εκείνους που δεν παρέμειναν ποτέ στα ίδια. Αλλάξαμε εμείς, συμφιλιώσου Εσύ. Πάψε την οργή Σου, όπως εμείς σταματήσαμε την πλάνη. Πάψε Συ την τιμωρία, όπως εμείς την κακία. Μας διαπαιδαγώγησες αρκετά με το φόβο, δώσε μας λοιπόν καιρό να αποδείξουμε την αγάπη μας σε Σένα.
Λυπήσου τα ζώα που από την πείνα μουγκρίζουν. λυπήσου τα αναμάρτητα παιδιά που πνίγονται στο κλάμα. Λυπήσου τα τρυφερά νήπια που από την νηστεία πεθαίνουν. Μη καταστρέψεις τους αναίτιους μαζί με τους υπαίτιους. Σπλαχνίσου τις μητέρες που εξαιτίας της οργής Σου, δεν προσφέρουν γάλα στα πολυαγαπημένα τους. αρνήθηκαν οι γονείς την ευσπλαχνία σ' εκείνα, για να προκαλέσουν τη δική Σου ευσπλαχνία. Όλοι οι άνθρωποι ανέχονται τις ίδιες με εμάς κακίες. εάν δεν δεχθείς εμάς που μετανοούμε, θα κόψεις όλου του κόσμου τις ελπίδες».
Τέτοια λόγια από την αρχή, όπως είναι φυσικό, χρησιμοποιούν οι Νινευίτες. ήταν όμως και τα έργα τους εφάμιλλα προς τα λόγια τους, νηστεία, σάκκος, εκτεταμένη προσευχή, δάκρυα, αποφυγή της κακίας. Φώναξαν, λέει, στο Θεό παρατεταμένα, και επέστρεψε ο καθένας από τον κακό δρόμο του και από την αδικία που είχε διαπράξει. Άρχισαν να εφαρμόζουν την συνετή ζωή σε υπερβολικό βαθμό και έκαναν την κορωνίδα της αρετής θεμέλιο της αρετής τους. γιατί, ο καθένας έκανε όποιο έργο ήταν το πιο καλό και προσφιλές στο Θεό. Είδαν να κηρύσσεται πόλεμος ουράνιος εναντίον τους και οχύρωσαν τους σάκκους σαν θαυμάσια πανοπλία. Αντέταξαν από κάτω προσευχές και δεήσεις εναντίον των κεραυνών του ουρανού. Απέναντι στον πάταγο των βροντών έστησαν τον ήχο της υμνωδίας. Η νηστεία έγινε γι' αυτούς αισθητός πύργος. Με τους κρουνούς των δακρύων τους έσβησαν τη φάλαγγα των αμαρτημάτων τους. Έκαναν φίλους τους εχθρούς, για να συμφιλιώσουν τον Θεό με τους εαυτούς τους. Συγχώρησαν αυτοί την οργή τους εναντίον εκείνων που τους είχαν λυπήσει, για να σταματήσουν την εναντίον τους οργή του Δεσπότη. Έσχισαν το γραμμάτιο των επίγειων χρεών, για να επιτύχουν τη συγχώρηση των πταισμάτων τους από τον ουρανό. Έδωσαν στους δούλους ελευθερία, για να απαλλαγούν οι ίδιοι από την τιμωρία. Έδωσαν τα κτήματά τους σ' αυτούς που είχαν ανάγκη, για να εξασφαλίσουν την κυριότητα της περιουσίας τους. Απέρριψαν την απόλαυση, και επιζητούσαν την εγκράτεια. Απέφυγαν την ακολασία, και ασπάσθηκαν την σωφροσύνη. Μίσησαν τα μεγάλα αξιώματα, και πήραν όλοι ταπεινή και πένθιμη εμφάνιση. Σταμάτησαν τα ψώνια και τα συμβόλαια και όλα τα έργα, και λάτρευαν το Θεό. Οι κακούργοι, χωρίς να τους υποχρεώνει κανένας, ομολογούσαν τις ληστείες τους. Οι δικαστές δεν καταδίκαζαν αυτούς που ομολογούσαν. Σαν πεθαμένοι ομολογούσαν όλοι τη ζωή τους. Ο πλούτος σκορπιζόταν αφύλακτος και δεν εμφανιζόταν κλέφτης από πουθενά. Δινόταν χρυσάφι στους φτωχούς, και την απόκτησή του ο καθένας την απέφευγε ως ζημία. Ένα πράγμα μόνο ενδιέφερε όλους, η σωτηρία. Ένας δρόμος υπήρχε για πλουσίους και φτωχούς, ο κόπος για τη ζωή. Κάθε τι που δεν οδηγούσε σ' αυτήν, το απομάκρυναν σαν ανώφελο και κακό. Η σωτηρία ήταν αβέβαιη και έσπευσαν να την ομολογήσουν. Δεν μπορούσαν να ελπίζουν στο αποτέλεσμα της μετάνοιας και για να ζήσουν οπωσδήποτε φρόντιζαν κάθε πράξη τους. Πόσο φιλόσοφοι βάρβαροι! Πόσο σοφοί απαίδευτοι! Έμαθαν χωρίς να διδαχθούν αυτά που έπρεπε, άλλαξαν τρόπο ζωής χωρίς νομοθέτη, σωφρονίσθηκαν χωρίς δασκάλους, από την εσχάτη κακία, έφτασαν σε ουράνια πολιτεία. Αυτή είναι η αλλοίωση που επιφέρει η δύναμη του Υψίστου. Έρριξε μία βροχή απειλής, και οι Νινευίτες παρουσίασαν μυρίων αγαθών καρποφορία. Μεταμορφώθηκαν με τη ΜΕΤΑΝΟΙΑ. οι αμαρτωλοί που ήταν, έγιναν δίκαιοι, αγαπητοί στους Αγγέλους, ποθητοί στο Θεό. Στήριξαν την πόλη τους που κουνιόταν, την ανόρθωσαν ενώ έπεφτε, την στήριξαν ενώ δονούταν. Μεταστράφηκαν και δεν αντιστράφηκαν. μεταβλήθηκαν και δεν καταστράφηκαν. Γιατί λέει, «είδε ο Θεός τα έργα τους, ότι δηλαδή επέστρεψαν από τους πονηρούς δρόμους τους, και μετανόησε ο Θεός για όσα είχε πει ότι θα τους καταστρέψει εξ αιτίας της κακίας τους» (Ιωνά 3, 10). Τί παράδοξα πράγματα! Επανέλαβε τη δίκη ο Δικαστής, ακύρωσε την καταδικαστική απόφαση, και έβγαλε άλλη αθωωτική. Μετανόησαν οι Νινευίτες και μετανόησε και ο Θεός. Η μετάνοια έσχισε το διάταγμα του αφανισμού. Έσχισαν εκείνοι την κακία, έ­σχισε και ο Θεός την απόφαση. Ω παντοδύναμη μετάνοια!! Στη γη τελείται, και αντιστρέφει τα ουράνια!
Έτσι και εμείς, αγαπητοί μου φίλοι, ας μετανοήσουμε. έτσι ας νηστέψουμε. ας συνδυάσουμε τις καλές πράξεις με τη νηστεία. ας απέχουμε από τις πονηρές πράξεις. ας φοβηθούμε την απειλή της γέεννας. ας αποκτήσουμε τη σωτηρία από το Θεό με την ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Εις στον άναρχο Πατέρα, ανήκει η δόξα, η εξουσία, η δύναμη, η τιμή και ευχαριστία και προσκύνηση, τώρα και πάντοτε και στους αιώνας των αιώνων.
ΑΜΗΝ.

ΚΩΣΤΑΣ

Της μάνας η καρδιά

ΔΑΦΝΗ

Πώς αντιμετωπίζονται τα μάγια;

Η παραπληροφόρηση (εκούσια και ακούσια) γύρω από το θέμα της μαγείας και γενικότερα των διαφόρων σατανιστικών διαδικασιών (μαντεία, αστρολογία, πνευματισμός κτλ.) – που έχουν λάβει επικίνδυνες διαστάσεις για την ψυχική υγεία των ανθρώπων – μας ανάγκασαν να δημοσιεύσουμε μία απάντηση του Καθηγουμένου μας προς μία πληγωμένη απ’ αυτά ψυχή. Το κείμενο είναι σύντομο και λιτό, όμως το σημαντικό είναι ότι προέρχεται από υπεύθυνο πρόσωπο και εκφράζει την πραγματική θέση της Εκκλησίας μας.

ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΗ. Μην ζητάτε συμβουλές από τον οποιονδήποτε ανίδεο (όπως παρατηρήσαμε να γίνεται αυτό σε διάφορες συζητήσεις, μέσω διαδικτύου). Όταν πάσχει το σώμα μας προστρέχουμε στους καλύτερους ιατρούς, όταν πάσχει η ψυχή μας – που είναι αθάνατη – γιατί αδιαφορούμε; Ας προστρέξουμε στον μόνον ιατρό των ψυχών και του σώματος, Κύριο Ιησού Χριστό.

Αγαπητή ….

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε!

Μη γνωρίζοντας την ακριβή κατάσταση που επικρατεί στην οικογένειά σας δεν μπορούμε να σας απαντήσουμε συγκεκριμένα, όμως θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε κάπως γενικότερα από την διδασκαλία της Εκκλησίας μας αλλά και από την πείρα που μας παρέχουν τα πολλά παρόμοια παραδείγματα. Διότι, δυστυχώς, η μαγεία στις μέρες μας έχει λάβει φρικιαστικές διαστάσεις.
Η μαγεία είναι κάτι το υπαρκτό. Είναι σατανική ενέργεια που ενεργοποιείται για δύο λόγους:
α. διότι κάποιος που αποδέχεται το σατανά- άσχετα αν υποστηρίζει κάτι άλλο (π.χ. κάποιοι λένε ότι κάνουν μάγια για καλό ή ότι επικαλούνται άλλο είδος πνευμάτων;!)- επικαλέστηκε την ενέργειά του,
β. διότι αυτός που «πιάστηκε» στα μαγικά δίχτυα δεν είχε ορθή σχέση με τον Θεό (δηλ. με την Εκκλησία Του). Όσον αφορά στην πρώτη περίπτωση δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι αλλά αυτό που είναι το ζητούμενο είναι να ασχοληθούμε με την δεύτερη, δηλαδή με τον εαυτό μας.
Η μόνη αντιμετώπιση και λύση του προβλήματός σας είναι η σωστή σχέση και ένωση με τον Θεό. Όλοι είμαστε πνευματικά ασθενείς και πρέπει να επιζητήσουμε την θεραπεία μας. Το μόνον θεραπευτήριο είναι η Εκκλησία (εννοείται Ορθοδοξία) και το πρώτο βήμα προς τον σκοπό αυτό είναι η εύρεση ενός εμπείρου και καλού ιατρού, δηλαδή ενός πνευματικού πατέρα ο οποίος θα μας καθοδηγεί στην πνευματική μας πορεία. Οπωσδήποτε πρέπει να βρείτε έναν έγκριτο κληρικό και να εναποθέσετε λεπτομερώς το πρόβλημά σας και κατόπιν να ακολουθήσετε επακριβώς τις οδηγίες του.
Συχνή εξομολόγηση και επικοινωνία με τον πνευματικό, Θ. Κοινωνία (όποτε δίνει άδεια ο πνευματικός), τήρηση των διατεταγμένων νηστειών, συχνότατη προσωπική προσευχή, τακτικότατος Εκκλησιασμός, μελέτη του λόγου του Θεού και γενικότερη σχέση με την ζωή της Εκκλησίας, είναι μερικές πρακτικές συμβουλές για κάθε Χριστιανό που έχει λάβει στα σοβαρά την σωτηρία του, τον μόνο σκοπό της ζωής μας. Φυσικά εκτός από τα παραπάνω πρακτικά είναι απαραίτητο το δόσιμο της καρδιάς μας προς τον Θεό να είναι ολοκληρωτικό και ειλικρινές. Να παραδώσουμε όλη την ζωή μας και τα προβλήματά μας στα χέρια Του με πίστη και αγάπη μοναδική.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να μην φαίνονται ως έχοντα άμεση σχέση με το πρόβλημά σας όμως αυτός είναι ο δρόμος προς την λύτρωση από κάθε κακό! Εάν εσείς και τα παιδιά σας τον ακολουθήσετε με ειλικρίνεια και χωρίς να περιμένετε κάποια ανταπόδοση, είμαστε βέβαιοι πως θα δείτε θαύματα!
Μην καθυστερείτε και μην αμελείτε το θέμα της σωτηρίας σας. Το πρόβλημά σας μπορεί να το λύσει ο Κύριος. Εμπιστευθείτε Τον, ακολουθείστε Τον. Ο δρόμος Του μπορεί να φαίνεται δύσκολος αλλά δεν υπάρχει τίποτα γλυκύτερο από αυτήν την πορεία. Προσοχή! Μην Τον αφήσετε ποτέ. Τα προβλήματα στον βίο μας υφίστανται πάντοτε αλλά κοντά στον Κύριο αντιμετωπίζονται εύκολα.

Ο Θεός μαζί σας. Καλή δύναμη στον αγώνα σας.
Μετ’ ευχών
Αρχιμ. Κύριλλος

ΜΑΓΕΙΑ

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΠΟΡΤΕΣ ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΟΙ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΑ

Τον 3ον αιώνα μ.Χ. στην Αντιόχεια της Συρίας ζούσε ένας Καρχηδόνιος στην καταγωγή, πλούσιος, ευγενής, μορφωμένος και πολύ ικανός στη μαγεία, ο Κυπριανός. Διέθετε τέτοια ικανότητα, ώστε καλούσε τους δαίμονες και τους έστελνε να εξυπηρετήσουν όποια εντολή τους έδινε σε βάρος των θυμάτων του.
Στην ίδια πόλη κατοικούσε μία ευσεβής παρθένος, πιστή χριστιανή, η Ιουστίνα. Τούτη την κόρη ένας νεαρός πλούσιος ειδωλολάτρης με άσωτη ζωή, ο Αγλαίδας, θέλησε να την εμπλέξει στα δίχτυα του. Επειδή όμως όλες του οι προσπάθειες δεν έφεραν αποτέλεσμα, έτρεξε στη μαγική δύναμη του Κυπριανού. Πραγματικά, ο Κυπριανός άρχισε να στέλνει διάφορους δαίμονες, για να ξελογιάσει την Ιουστίνα και να την υποδουλώσει στα αμαρτωλά σχέδια του Αγλαίδα. Οι δαίμονες γύριζαν άπρακτοι στον Κυπριανό χωρίς να καταφέρνουν καν να πλησιάσουν στην κόρη, διότι, όπως έλεγαν, με το σημείο του Σταυρού τους έκαιγε και δεν μπορούσαν να σταθούν κοντά της. Όμοια άπρακτος γύρισε και ο άρχοντας των δαιμόνων, τον οποίο χρησιμοποίησε στο τέλος ο Κυπριανός ως έσχατο όπλο του.
Η πραγματική αυτή ήττα των δαιμονικών δυνάμεων άνοιξε τα μάτια της ψυχής του Κυπριανού. Κατανόησε την πλάνη του και την ακαταμάχητη δύναμη του Ιησού Χριστού. Έτσι, αληθινά μετανοημένος προσπίπτει στον επίσκοπο Αντιοχείας Άνθιμο, καίει μπροστά του όλα τα μαγικά βιβλία και ζητάει να γίνει χριστιανός.
Μετά την βάπτισή του ο Κυπριανός, ως πρόβατο της ποίμνης του Κυρίου, αξιώνεται σιγά-σιγά να γίνει επίσκοπος. Το έτος 304 μάλιστα στη Νικομήδεια μαζί με την Ιουστίνα υφίστανται μαρτυρικό δι' αποκεφαλισμού θάνατο. Η μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Κυπριανού και της αγίας παρθενομάρτυρος Ιουστίνης εορτάζεται στις 2 Οκτωβρίου.

Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

Ο βίος των αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης είναι ένα ζωντανό μάθημα για τη δύναμη της μαγείας, που συντρίβεται από την παντοδυναμία του Χριστού. Δυστυχώς όμως και στην εποχή μας η μαγεία, με τις διάφορες μορφές της, έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Τα κρούσματα της λευκής και μαύρης μαγείας αυξάνονται επικίνδυνα. Οι μάγοι, οι πνευματιστές, οι εξορκιστές, οι οραματίστριες, οι μέντιουμ, οι αστρολόγοι κ.λ.π. πληθαίνουν όλο και περισσότερο και κάνουν χρυσές δουλειές. Είναι και αυτό ένδειξη της απομάκρυνσής μας από τον αληθινό Θεό. Η πίστη στο Θεό και η ζωντανή σχέση μαζί Του, έχουν ατονήσει. Ο άνθρωπος αισθάνεται ανασφαλής, νοιώθει το κενό και προσπαθεί να το υποκαταστήσει με τη μαγεία και τον αποκρυφισμό. Είναι παρατηρημένο από την ιστορία ότι όσο η πίστη των ανθρώπων στον ζώντα Θεό ατονεί, τόσο αναβιώνει η μαγεία και αυξάνουν οι μάγοι. Στις μέρες μας πολύ συχνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας γεγονότα συγκλονιστικά και ιστορίες φρικιαστικές με πρωταγωνιστές μάγους, σατανιστές κι ένα σωρό τσαρλατάνους και αγύρτες. Τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι μαγικά ξόρκια και φυλαχτά, δαιμονικές επικλήσεις και μαγγανείες, σατανιστικές τελετουργίες με ζωοθυσίες και ανθρωποθυσίες. Οι συνέπειες στη ζωή εκείνων που καταφεύγουν στη μαγεία, είναι τραγικές. Ξεκινούν με την ελπίδα ότι θα λύσουν τα προβλήματά τους και καταλήγουν σε σύγχυση και αδιέξοδο, σε μαρασμό και κατάθλιψη, σε ψυχοσωματική και οικονομική εξουθένωση.
Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, λόγω και της αμάθειας των Χριστιανών η μαγεία ήταν αρκετά διαδεδομένη. Αυτό το βλέπουμε και στη διδασκαλία δύο μεγάλων αγίων, του αγίου Κοσμά του Αιτωλού και του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, οι οποίοι προσπάθησαν να αφυπνίσουν τους χριστιανούς. Ειδικά ο άγιος Νικόδημος αντιμετωπίζοντας το θλιβερό αυτό φαινόμενο, εκφράζει τη θλίψη του για την τραγική κατάσταση των χριστιανών της εποχής του, οι οποίοι ουσιαστικά έρχονταν αντιμέτωποι με τον Χριστό, γιατί ο μεν Χριστός με το σταυρικό του θάνατο νίκησε όλες τις αρχές κι εξουσίες των δαιμόνων, ενώ οι χριστιανοί τους αναδεικνύουν πάλι νικητές και τροπαιούχους με τις διάφορες μαγείες τους. Ο Χριστός απάλλαξε από τη δουλεία και τυραννία του διαβόλου τον κόσμο και τους Χριστιανούς και αυτοί, με τη μαγεία, τον ξαναφέρνουν στον κόσμο και τον ξανακάνουν τύραννό τους


ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

Με τον όρο μαγεία εννοούνται πολλές πράξεις. Δεν εξαντλείται, η μαγεία μόνο σε μία ενέργεια, το να καταφύγει, δηλαδή, κανείς σε μάγους και μάγισσες. Η ανάλυση που θα ακολουθήσει, την οποία δανειζόμαστε από τον άγιο Νικόδημο, θα δείξει την ευρύτητα της μαγείας και των μάγων.
Κατ' αρχήν πρέπει να σημειωθεί ότι η μαγεία δεν είναι ανεξάρτητη από τις σατανικές και διαβολικές ενέργειες. Αφού ο διάβολος χωρίστηκε από τον ένα Θεό, έγινε «νους ποικίλος και πολυμέριστος». Έτσι και τα είδη της κακίας και των μαγικών που επινόησε και έσπειρε στους ταλαίπωρους ανθρώπους, είναι ποικίλα, σχεδόν αναρίθμητα. Ας δούμε τα βασικότερα είδη, όπως τα περιγράφει ο άγιος Νικόδημος.
Πρώτο είδος είναι «η κυρίως και καθαυτό λεγόμενη μαγεία», που είναι η μέθοδος εκείνη δια της οποίας οι άνθρωποι έρχονται σε επικοινωνία με τους δαίμονες, για να τους ρωτήσουν διάφορα θέματα που τους απασχολούν. Όσοι ασκούνται σ' αυτή την τέχνη λέγονται μάγοι. Κατά την αντίληψη των μάγων οι δαίμονες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Είναι οι ανώτεροι, που βρίσκονται στους αιθέρες και είναι αγαθοποιοί, είναι οι μέσοι, που βρίσκονται στην γη και χωρίζονται σε καλούς και κακούς, και ακόμη καθολοκληρίαν κακούς. Βέβαια, στην ορθόδοξη διδασκαλία δεν γίνεται αυτή η διάκριση, αφού όλοι οι δαίμονες είναι κακοί και δεν είναι δυνατό να υπάρχουν δαίμονες που να είναι ολιγότερο κακοί η να είναι αγαθοί. Μόνον οι άγγελοι είναι αγαθά πνεύματα, που δοξάζουν τον Θεό και υπηρετούν τον άνθρωπο στη σωτηρία του.
Δεύτερο είδος μαγείας είναι η μαντεία και όσοι ασχολούνται με αυτό το είδος λέγονται μάντεις. Οι άνθρωποι αυτοί συνδέονται με τον διάβολο, παραδίδουν τον εαυτό τους στους δαίμονες «και δια μέσου της παλάμης της χειρός των η της λεκάνης η των θυσιών η απατηλών εμπλάστρων η άλλων τοιούτων σημείων νομίζονται ότι προλέγουν εκείνα όπου μέλλουν να γίνουν».
Τρίτο είδος είναι η γοητεία, και όσοι την ασκούν λέγονται γόητες. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν εκείνοι που θρηνούν πάνω στα μνήματα και επικαλούνται τους δαίμονες για να κάνουν κάποιο κακό στους ανθρώπους. Γόητες είναι εκείνοι που βλέπουν φαντασίες στα μνήματα και καίνε τους λεγόμενους βρυκόλακες.
Τέταρτο είδος είναι η λεγόμενοι γητεία, και όσοι ασχολούνται με αυτό το είδος λέγονται γητευτές, οι οποίοι μαζί με την επίκληση των δαιμόνων αναμιγνύουν «και τους ψαλμούς του Δαβίδ και τα ονόματα των αγίων και του Χριστού και της Θεοτόκου».
Πέμπτο είδος είναι η επαοιδία και όσοι εξασκούν αυτό το είδος μαγείας λέγονται επαοιδοί, οι οποίοι ελκύουν τους δαίμονας «με κάποιας επωδάς και καλέσματα «καθώς επίσης και εκείνοι που «με την διαβολική τέχνη και μαγεία δένουσι τα ανδρόγυνα».
Έκτο είδος μαγείας είναι η φαρμακεία, και όσοι την μεταχειρίζονται ονομάζονται φαρμακοί, «οι οποίοι δια της μαγικής τέχνης κατασκευάζουσι κάποια φαρμακερά ποτά, η δια να θανατώσουν τινά, η δια να σκοτίσουν τον εγκέφαλό του, η δια να τον ελκύσουν εις την σαρκική αγάπη αυτών, τα οποία μάλιστα μεταχειρίζονται οι γυναίκες προς τους άνδρας, δια να τραβήξουν αυτούς εις έρωτα».
Έβδομο είδος είναι η οιωνοσκοπία, και όσοι ασχολούνται με αυτήν λέγονται οιωνοσκόποι, οι οποίοι προσέχουν τα ζώα, τα πουλιά, την ατμόσφαιρα, τον ήλιο, την σελήνη και δι' αυτών νομίζουν πως βλέπουν το μέλλον των ανθρώπων. Στην κατηγορία αυτή υπάγονται και οι άνθρωποι που πιστεύουν σε μοίρες, σε ριζικά, σε στοιχιά, σε ποδαρικά και σε όνειρα, όσοι έχουν προλήψεις για διάφορα πράγματα.
Όγδοο είδος μαγείας είναι η νεφοδιωκτική και όσοι εργάζονται με αυτήν λέγονται νεφοδιώκτες, «οι οποίοι παρατηρούντες τα σχήματα των νεφελών, και μάλιστα όταν βασιλεύει ο ήλιος, προλέγουν τα μέλλοντα».
Ένατο είδος μαγείας είναι η αστρολογία, και όσοι ασχολούνται με αυτή λέγονται αστρολόγοι. Οι αστρολόγοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι διευθύνονται από την κίνηση του ουρανού και των αστέρων και βέβαια όλα τα πάθη της ψυχής τα αποδίδουν στα αστέρια. Στην κατηγορία αυτή υπάγονται τα ωροσκόπια, με τα οποία ασχολείται πολύ ο σημερινός άνθρωπος. Το λάθος είναι ότι τα αστέρια θεωρούνται ως θεοί, ενώ στην πραγματικότητα οι αστρολόγοι κάνουν το έργο αυτό με τη συνεργία των δαιμόνων. Και όταν ακόμη η αστρολογία είναι για απάτη, για εκμετάλλευση και τότε αποπροσανατολίζει τον νουν των ανθρώπων από τον Θεό στην δημιουργία και τον γεμίζει με φαντασίες και απάτες. Υπάρχει και κάποια άλλη σημαντική παράμετρος. Αν πράγματι την ζωή μας την κανονίζουν τα αστέρια, σημαίνει ότι α) είμαστε ανελεύθεροι και β) δεν έχουμε ευθύνη για τις πράξεις μας. Έτσι π.χ. ο εγκληματίας μπορεί να ισχυριστεί άνετα ότι δεν φταίει αυτός για το έγκλημα που διέπραξε, αλλά τα άστρα! Και μόνον απ αυτό μπορούμε να καταλάβουμε τι επιπτώσεις έχει η αποδοχή της αστρολογίας στη ζωή των ανθρώπων .
Δέκατο είδος μαγικών είναι τα λεγόμενα φυλακτάρια και όσοι ασχολούνται με το είδος αυτό λέγονται «φυλακτήριοι». Στην κατηγορία αυτή υπάγονται οι άνθρωποι εκείνοι που κάνουν διάφορα φυλακτά, τα οποία τυλίγουν με μια μεταξωτή κλωστή, και γράφουν επάνω σ αυτά δαιμονικά ονόματα. Φυλακτήριοι λέγονται και εκείνοι που πιστεύουν σε τέτοια δαιμονικά φυλακτά, τα κρεμούν πάνω τους και νομίζουν ότι κατ αυτόν τον τρόπο θα απαλλαγούν από ασθένειες και βασκανίες ανθρώπων. Ενδέκατο είδος μαγείας είναι οι λεγόμενοι κλήδονες, οι οποίοι παρατηρούν τα μέλλοντα με λόγους και κλήσεις. Στην κατηγορία αυτή συγκαταλέγονται όσοι ανάβουν πυρκαγιές και μ αυτές παρατηρούν το μέλλον των ανθρώπων, οι εγγαστρίμυθοι «οι από κοιλίας φωνούντες και λέγοντες μύθους και μαντείας», καθώς και εκείνοι που παρατηρούν τα σπλάχνα των ζώων και άλλα γεγονότα για να βλέψουν το μέλλον των ανθρώπων.
Δωδέκατο είδος μαγείας είναι κυρίως αυτό που θα μπορούσαμε σήμερα να ονομάσουμε πνευματισμό, κατά το οποίο υψώνονται στον αέρα, «το να παίρνουν μερικοί ιερείς κηρία πίσσινα και να πηγαίνουν μέσα εις βουνά και λαγκάδια και εκεί να τα ανάπτουν και φορένοντες ανάστροφα τα ιερά των να διαβάζουν την Σολομωνικήν η μάλλον ειπείν διαβολικήν και ούτω να κάμνουν να αποθαίνουν οι εχθροί των η να ψοφούν τα ζώα των». Στην κατηγορία αυτή συγκαταλέγονται και εκείνοι που τρέχουν σε μάγους για να λάβουν την βοήθειά τους για να νικήσουν κάποιον με τον οποίον βρίσκονται σε έχθρα.
Δέκατο τρίτο είδος μαγείας και μαντείας είναι «το να βαστάζουν τινές κόσμιοι Χριστιανοί, τας ιεράς εικόνας του αγίου Γεωργίου, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, και άλλων αγίων εις τους ώμους των, εν τω καιρώ των πανηγύρεων αυτών, και να τρέχουν ωσάν τρελοί και δαιμονισμένοι εδώ και εκεί μέσα εις βουνά και λαγκάδια, και να κτυπούν πότε εις ένα μέρος και πότε εις άλλο με τας αγίας εικόνας, περιρρεόμενοι από τον ιδρώτα τάχα δια το βάρος των αγίων εικόνων, και προμαντεύοντες κάποια τινά, και φανερώνοντες εκείνα, όπου τινές έχασαν και άλλα όμοια».

Παρατηρώντας τα είδη μαγείας, όπως τα παρουσιάζει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, βλέπουμε ότι πολλά από αυτά συνδέονται μεταξύ τους, οπότε δεν πρόκειται για ανεξάρτητα είδη. Ωστόσο όμως μπορούμε και να διακρίνουμε για να τα κατανοήσουμε καλύτερα. Όλα αυτά ενεργούνται με τη δύναμη των δαιμόνων. Επίσης βλέπουμε και την ελεεινή κατάσταση των ανθρώπων της εποχής εκείνης, που έκαναν πολλά παράδοξα και αντιχριστιανικά πράγματα, έχοντες όμως την εξωτερική πίστη στο Χριστό. Γι' αυτό ο άγιος Νικόδημος θα πει χαρακτηριστικά ότι αν και «εις το φανερόν λατρεύουσι τον αληθινόν Θεόν, εις το κρυφόν όμως αρνούνται τον Θεόν και λατρεύουσι τον διάβολον». Πρόκειται για λατρεία των δαιμόνων. Το φοβερότερο από όλα είναι, όπως είδαμε πιο πάνω, ότι υπήρχαν και μερικοί ιερείς που ασκούσαν την Σολομωνική η πνευματισμό. Υπήρχε πλήρης αμάθεια.


Ο ΘΕΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ

Όλα αυτά είναι εντελώς απαράδεκτα να γίνονται από χριστιανούς. Ήδη ο Θεός απαγόρευσε αυστηρά στους Εβραίους να ασχολούνται με τα μαγικά. Και αν αυτά απαγορεύονταν στους Εβραίους που ήσαν πνευματικά νήπια, πόσο μάλλον απαγορεύονται στους χριστιανούς, τα τέκνα της αλήθειας και της χάριτος του Ευαγγελίου;
Στο Δευτερονόμιο ο Θεός προστάζει τους Εβραίους: «Να μη βρεθεί σε σένα (Ισραήλ) κανένας, που να καθαρίζει το γιο του και τη θυγατέρα του με τη φωτιά, κανένας που να μαντεύει μαντείες, που να προβλέπει τα μέλλοντα με φωνές (κλήδονες) και παρατηρήσεις σημείων (οιωνών), μάγος που ν' ασχολείται με επαοιδία, εγγαστρίμυθος και τερατοσκόπος, που να καλεί τους νεκρούς». (Δευτ. 18, 10). Στο Λευιτικό, μάλιστα, προσθέτει να μην πλησιάζει κανένας εκείνους που κάνουν αυτά τα πράγματα για να μην μολυνθεί: «Να μην προσκολληθείτε (σε μάγους) και μολυνθείτε απ' αυτούς, εγώ είμαι ο Κύριος και ο Θεός σας» (Λευιτ. 19, 26).
Ο Θεός απαγορεύει ,τα μαγικά επειδή οδηγούν τόσο εκείνους που τα χρησιμοποιούν, όσο και εκείνους που τα ζητούν, στην προσκύνηση και τη λατρεία των δαιμόνων. Γι' αυτό και αποτελούν θανάσιμη αμαρτία. Από την άλλη, πάλι, τα μαγικά δεν μπορούν να προσφέρουν καμία ωφέλεια. «Οι μαντείες και οι οιωνισμοί και τα όνειρα είναι μάταια», λέει η Γραφή (Σειράχ 34, 5)
Γι' αυτό το λόγο οι άγιοι Απόστολοι δίνουν εντολή στους Χριστιανούς να μη χρησιμοποιούν κανενός είδους μαγικά: «ου μαγεύσεις, ου φαρμακεύσεις» (Διαταγ. 7, 3) «φεύγετε...επαοιδάς, κλήδονας, μαντείας, καθαρισμούς, οιωνισμούς ορνιθοσκοπίας, νεκρομαντείας, επιφωνήσεις».
Η εκκλησία θεωρεί μεγάλο αμάρτημα την ενασχόληση με τη μαγεία και ορίζει μεγάλα επιτίμια. Ο 61ος Κανόνας της 6ης Οικουμενικής Συνόδου ορίζει επιτίμιο έξι χρόνων. Εκείνους δε που επιμένουν σ' αυτά τους αφορίζει. Ο Μ. Βασίλειος τους κατατάσσει με τους φονεύσαντες θεληματικά και τους κανονίζει να μην κοινωνούν για είκοσι χρόνια. Και τούτο γιατί η μαγεία δεν είναι ένα απλό πταίσμα, αλλά άρνηση του Θεού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι βασική προϋπόθεση για να βαπτισθεί κανείς και να γίνει μέλος της εκκλησίας, είναι πριν απ' όλα να αρνηθεί το διάβολο και να δηλώσει ότι θέλει να «συνταχθεί» με το Χριστό. Ο μέλλων να βαπτισθεί ερωτάται από τον ιερέα: «Αποτάσσει τω σατανά και πάσι τοις έργοις αυτού και πάσι τοις αγγέλοις αυτού, και πάσι τη λατρεία αυτού και πάσι τη πομπή αυτού;» Ο κατηχούμενος απαντάει τρεις φορές «αποτάσσομαι». Έπειτα ο ιερέας τον καλεί να «φτύσει» το διάβολο, τα έργα του, τη λατρεία του, την πομπή του, για να δείξει ότι πλέον δεν έχει καμία σχέση μαζί του. Αυτή όμως την τόσο σημαντική πράξη, οι χριστιανοί τη λησμονούν. Επιστρέφουν και πάλι στην προ Χριστού ζωή. Φεύγουν, αρνούνται τον Χριστό και πηγαίνουν πάλι στον διάβολο.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ

Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Αναφέρουμε τους κυριότερους.

α) Από περιέργεια:
Ο άνθρωπος είναι πάντα φιλοπερίεργος και τα περίεργα φαινόμενα το προκαλούν το ενδιαφέρον. Στη μαγεία πράγματι ο σατανάς παρουσιάζει περίεργα πράγματα. Είναι το δόλωμα για να τους φέρει κοντά του. Αντίθετα ο Θεός δεν χρησιμοποιεί ποτέ αγυρτείες και τεχνάσματα μαγικά. Τα θαύματά του έχουν σωτηριολογικό περιεχόμενο και δεν γίνονται ποτέ για λόγους εντυπωσιασμού. Υπάρχει επομένως, μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο θαύμα και στην αγυρτία.

β) Για να επικοινωνήσουν δήθεν με τους νεκρούς.:
Ο θάνατος κάποιου προσφιλούς προσώπου είναι αναμφισβήτητα ένα συγκλονιστικό γεγονός, που προκαλεί αναστάτωση και προβληματισμό στα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα. Κάποιοι απ' αυτούς καταφεύγουν στους μάντεις που τους υπόσχονται αυτή την πολυπόθητη επικοινωνία. Όμως όλο αυτό το σκηνικό είναι μία επικίνδυνη απάτη. Ο μάντης μόνο με τα πονηρά πνεύματα επικοινωνεί και αυτά είναι που αποκρίνονται μόνο και μόνο για να παρασύρουν τον άνθρωπο.

γ) Για να γνωρίσουν το μέλλον:
Πόσοι άνθρωποι ανασφαλείς δεν καταφεύγουν σε μάγους, καφετζούδες και χαρτορίχτρες για να μάθουν τι θα τους συμβεί στο μέλλον, για το ποια θα είναι η μοίρα τους, ακόμη και για το πού θα βρουν κάποιο θησαυρό; Είναι να απορεί κανείς με την τόση αφέλεια. Αν οι κάθε είδους τσαρλατάνοι γνώριζαν το μέλλον, θα γνώριζαν πρώτα το δικό τους. Αν είχαν την ικανότητα να βρίσκουν κρυμμένα πράγματα, θα έβρισκαν όλους τους κρυμμένους θησαυρούς, η τον αριθμό του λαχείου που θα κερδίσει. Αν είχαν την ικανότητα να κάνουν ανακαλύψεις, θα έβρισκαν το φάρμακο του καρκίνου, θα πλούτιζαν και δεν θα είχαν ανάγκη να «φορολογούν» τους αφελείς.

δ) Για να βρουν θεραπεία:
Ο πόνος κάνει πολλές φορές τους ανθρώπους να καταφεύγουν στους μάγους για να θεραπευθούν από αρρώστιες. Όμως είναι δυνατό ο διάβολος που είναι «ανθρωποκτόνος» που θανάτωσε με τη σατανική συμβουλή του όλο το ανθρώπινο γένος, να θεραπεύσει τον άνθρωπο; Και αν ακόμη το κάνει, θα είναι προσωρινό ξεγέλασμα για να παρασύρει τον άνθρωπο και να τον κερδίσει ολοκληρωτικά.

ε) Για να εκδικηθούν:
Είναι οι άνθρωποι που άφησαν στην καρδιά τους να φωλιάσει ο διάβολος και συνεργάζονται μαζί του για να εκδικηθούν τους εχθρούς τους.

στ) Από αφέλεια:
Πολλοί ξεγελιούνται κι παρασύρονται από άλλους. Δεν το θεωρούν κακό, αφού πάνε «για καλό». Βλέπουν μάλιστα στο δωμάτιο του μάγου πολλές φορές ακόμη και εικόνες. Ή τον ακούν να τους συμβουλεύει να κάνουν αγιασμό, λειτουργία κ.λ.π. Αγνοούν ότι όλα αυτά είναι τεχνάσματα του πονηρού που χρησιμοποιεί τα πάντα για να ξεγελάσει τον άνθρωπο.

ζ) Από την μη ανάληψη της ευθύνης:
Τέλος μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που προσφεύγουν στους μάγους, είναι αυτοί που διακρίνονται από μία εσωτερική ανελευθερία, και αποφεύγουν με κάθε τρόπο να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους. Γι' αυτό και ό,τι κακό τους συμβαίνει, ψάχνουν να βρουν εξωτερικές αιτίες, ότι κάποιος άλλος φταίει για την δική τους κακοδαιμονία. Δεν θέλουν να κοιτάξουν την εσωτερική τους κατάντια και να αγωνιστούν για να την διορθώσουν. Δεν θέλουν να αλλάξουν τρόπο ζωής. Γι' αυτό και πρέπει να ρίξουν αλλού τις ευθύνες. π.χ. Έχει κάποιος μια διαπροσωπική δυσκολία, είναι αντικοινωνικός και επομένως δεν μπορεί να παντρευτεί; Αντί να προσπαθήσει να διορθώσει τον εαυτό του βρίσκει την εύκολη λύση: «Μου έκαναν μάγια» και τρέχει στους αγύρτες να του τα λύσουν. Ζητάει, δηλαδή, τη μαγική λύση, που δεν χρειάζεται κόπο και αγώνα. Άλλος πάλι, ζει μ' έναν αρρωστημένο τρόπο ζωής και κάποτε αρρωσταίνει . Δεν προβληματίζεται γι' αυτό, δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του για την αρρώστιά του, δεν θέλει να αλλάξει τρόπο ζωής, αλλά ψάχνει να βρει κάποιους εχθρούς που τον επιβουλεύονται και του έχουν κάνει μάγια. Η προσφυγή στο μάγο είναι η πλέον εύκολη και ανώδυνη λύση.

ΠΩΣ ΝΑ ΦΥΛΑΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ

Ο άνθρωπος για να γλιτώσει από τη μαγεία και όλα τα σατανικά, θα πρέπει:

α) Να αποφεύγει όλ' αυτά με κάθε τρόπο. Να μην έχει καμία σχέση μαζί τους. Διαφορετικά σίγουρα θα βγει ζημιωμένος. Πρώτα οικονομικά: Πολλοί έχασαν περιουσίες στους μάγους, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Έπειτα σωματικά: Κινδυνεύει κανείς να χάσει την υγεία του. Πολλοί έπαθαν νευρικό κλονισμό και σοβαρές ψυχικές παθήσεις. Τέλος ψυχικά: Αυτό είναι το κυριότερο. Με την μαγεία κινδυνεύει κανείς να χάσει την ψυχή του, αφού όπως σημειώσαμε, μη την μαγεία, αρνείται κανείς τον ίδιο το Θεό.

β) Να καταφύγει στη εκκλησία. Μόνον ο άνθρωπος που ζει μέσα στην οικογένεια του Θεού, στο χώρο της εκκλησίας είναι ασφαλισμένος. Ο Κύριος μας το βεβαιώνει: «Τα πρόβατα τα εμά της φωνής μου ακούει, καγώ γιγνώσκω αυτά, και ακολουθούσι μοι, καγώ ζωήν αιώνιον δίδωμι αυτοίς και ου μη απόλωνται εις τον αιώνα, και ουχ αρπάσει τις αυτά εκ της χειρός μου». (Ιωάν. 10, 27-28).

Γράφει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Για να φυλάγεστε από τα μαγικά και την ενέργεια των δαιμόνων, να έχετε όλοι-μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες- κρεμασμένο στο λαιμό σας τον τίμιο Σταυρό. Τρέμουν οι δαίμονες τον τύπο του Σταυρού και φεύγουν μακριά όταν τον βλέπουν. Άλλωστε, όπως ομολόγησαν οι ίδιοι στον άγιο Ιωάννη τον Βοστρινό, που είχε εξουσία κατά των ακαθάρτων πνευμάτων, τρία πράγματα φοβούνται περισσότερο: το Σταυρό, το άγιο Βάπτισμα και τη θεία Κοινωνία. Να έχετε επίσης στο σπίτι σας, αλλά και μαζί σας, το άγιο Ευαγγέλιο. Και φυσικά να το μελετάτε. Σ' όποιο σπίτι υπάρχει Ευαγγέλιο δεν μπαίνει ο διάβολος».
(Ας σημειωθεί ότι το σημείο του Σταυρού, τα μυστήρια και τα υπόλοιπα αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας μας, δεν ενεργούν με μαγικό τρόπο, αλλά χρειάζονται την βαθειά μας πίστη και τον πνευματικό μας αγώνα κάτω από την καθοδήγηση ενός Πνευματικού (ιερέως). Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, όλα τα αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας μένουν ανενέργητα. Όπως επίσης ανενέργητα μένουν και στις περιπτώσεις εκείνες, που τα χρησιμοποιούν οι διάφοροι μάγοι. Αυτοί, προκειμένου να "θολώσουν τα νερά" και να παραπλανήσουν τα αφελή θύματά τους, χρησιμοποιούν σταυρούς, εικόνες, κεριά, λιβάνι, επικαλούνται το όνομα του Χριστού και των αγίων, επαναλαμβάνουν διάφορες προσευχές, συνιστούν την τέλεση ευχελαίου και άλλα).

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ως επίλογο δανειζόμαστε και πάλι τη γραφίδα του αγίου Νικοδήμου. «Οι μάγοι, οι μάγισσες και όσοι καταφεύγουν σ' αυτούς, δεν έχουν θέση στη βασιλεία των ουρανών. Χάνουν τον παράδεισο. Και που στέλνονται ; Αλλοίμονο! Στην αιώνια κόλαση μαζί με τους άπιστους, τους ασεβείς και τους ειδωλολάτρες (Αποκ. 21:8). Να πω και κάτι φοβερότερο; Θα κολάζονται χειρότερα κι από τους ειδωλολάτρες. Γιατί αυτοί, όπως γεννήθηκαν στην ασέβεια, έτσι και πέθαναν. Δεν βαπτίστηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Δεν πίστεψαν στον Χριστό. Οι Χριστιανοί όμως, οι βαπτισμένοι, που έγιναν παιδιά του Θεού "κατά χάριν", που τράφηκαν με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, πως τόλμησαν κατόπιν και τα καταφρόνησαν και τ' αρνήθηκαν και καταπιάστηκαν με τα μαγικά;
Για την αγάπη του Χριστού, λοιπόν, και για τη σωτηρία της ψυχής σας, φυλαχθείτε, αδελφοί μου, φυλαχθείτε από την μαγεία. Και πάλι σας λέω, φυλαχθείτε! Μην πηγαίνετε σε μάγους και μάγισσες. Σ' όλες τις περιστάσεις και για όλες σας τις ανάγκες να προστρέχετε στην βοήθεια του Θεού, στην προστασία της Θεοτόκου και στις πρεσβείες των αγίων. Έτσι, κι από τις ασθένειες και τις ανάγκες σας θα ελευθερωθείτε, και από την αιώνια κόλαση θα λυτρωθείτε, και την ουράνια βασιλεία θα κληρονομήσετε, «ης γένοιτο αξιωθήναι πάντας ημάς χάριτι του Χριστού. Αμήν.

Ιερά μονή Σαγματά

Άνθιμος: Oι Έλληνες δικαστές θα πράξουν το καθήκον τους

"Είμαστε βέβαιοι ότι οι Έλληνες δικαστές θα πράξουν το καθήκον τους", δήλωσε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος σχολιάζοντας το αίτημα μελών του Ελληνικού

Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) στο Εφετείο Αθηνών για την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τις δικαστικές αίθουσες, σε εφαρμογή της πρόσφατης σχετικής απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την Ιταλία.



Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος είπε ότι το αίτημα του ΕΠΣΕ, αλλά και η ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή για το ίδιο θέμα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός κινούνται στο ίδιο πλαίσιο.



«Δυστυχώς για τους μη κυβερνητικούς κυρίους, ο αρμόδιος υπουργός στην Ιταλία προσέφυγε στα αρμόδια ευρωπαϊκά δικαστήρια και ήσκησε έφεση κατά της αποφάσεως για την αφαίρεση του Σταυρού με τον Εσταυρωμένο στα δημόσια σχολεία και καταστήματα στην Ιταλία. Είμεθα βέβαιοι ότι οι Έλληνες δικαστές θα πράξουν το καθήκον τους», αναφέρει ο μητροπολίτης σε γραπτή δήλωση που διένειμε.



Για το θέμα του όρκου υπενθύμισε ότι ο όρκος είναι προαιρετικός και επισήμανε ότι υπάρχει μια διάκριση μεταξύ του όρκου που δίνουν κατηγορούμενοι και οι μάρτυρες στις δικαστικές αίθουσες με την ορκωμοσία των φοιτητών, των κρατικών υπαλλήλων, κ.ά.


Εξάλλου, για το θέμα της φορολόγησης της περιουσίας της Εκκλησίας ο Μητροπολίτης κ. Άνθιμος είπε ότι η φορολογία των εσόδων θα τριπλασιαστεί και δήλωσε ότι η αύξηση αυτή είναι δυσανάλογη.

Αντιγραφή απο: www.romfea.gr

Αγιος Μηνας VIDEO

Θαύματα Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Θαύμα 1ο

Το θαύμα αυτό του Αγίου Νεκταρίου γίνεται γνωστό σε εμάς μέσω του μοναχού Αβιμέλεχ, βιογράφου του Αγίου. Η βιογραφία αυτή εκδόθηκε το 1921, στον Βόλο...

...Ο Άγιος Νεκτάριος ζούσε εκείνο τον καιρό στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργαζόταν και παράλληλα σπούδαζε στο εκεί σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Πλησίαζαν οι ημέρες των Χριστουγέννων και ο Άγιος αποφάσισε να μεταβεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του για να εορτάσει μαζί με την οικογένεια του.
Όταν το ιστιοφόρο που τον μετέφερε, μαζί με άλλους επιβάτες, βρισκόταν στα ανοικτά της θάλασσας, έπιασε φοβερή τρικυμία. Εν μέσω θαλασσοταραχής, είδε ο Άγιος να σκίζεται το πανί του σκάφους και να πέφτει προς την θάλασσα. Άνθρωποι και πλοίο ήταν έτοιμα να χαθούν. Τότε ο Άγιος βγάζει την ζώνη του, την δένει στο πανί και κρατώντας το κάνει προσευχή λέγοντας: «Θεέ μου, σώσε με να σπουδάσω, να γίνω θεολόγος για ν' αποστομώσω αυτούς που υβρίζουν το Θείο σου όνομα». Και το θαύμα έγινε. Το πλοίο έφτασε στο προορισμό του με όλους τους επιβάτες του σώους και αβλαβείς χάρη στην παρέμβαση και την προσευχή του Αγίου Νεκταρίου.
Ο Θεός έσωσε τους επιβάτες και τον Άγιο, και εκείνος με την σειρά του κράτησε την υπόσχεση του, σπούδασε θεολογία και αποστόμωσε τους υβριστές του Θεού. Αυτό ήταν το πρώτο θαύμα του Αγίου, και το έκανε όταν ήταν σε ηλικία περίπου είκοσι ετών.

Θαύμα 2ο


Βρισκόμαστε στο 1904 -λίγο μετά το Πάσχα- και ο Άγιος Νεκτάριος ταξιδεύει για πρώτη φορά στην Αίγινα, με σκοπό να δει την περιοχή όπου υπάρχει μια εγκαταλελειμμένη μονή, την οποία σκοπεύει να επαναλειτουργήσει. Πρόκειται για την μετέπειτα μονή της Αγίας Τριάδας στην οποία πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Πριν ακόμα φτάσει στο λιμάνι το πλοίο με το οποίο ταξίδευε ο Άγιος, ένα δαιμονισμένο παιδί -ο Σπύρος Αλυφαντής- δεκαπέντε ετών κυλιόταν στο έδαφος και φώναζε: «Έρχεται, έρχεται ο δεσπότης. Τρέξτε να τον ανταμώσετε. Έρχεται ο Άγιος που θα σώσει το νησί... Έρχεται ο δεσπότης από τη Ριζάρειο. Ο Θεός λυπήθηκε τον τόπο, έρχεται ο Πενταπόλεως».

Όταν αποβιβάστηκε ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα, του είπαν τα περί του δαιμονισμένου νέου και εκείνος ζήτησε να τον πάνε κοντά του. Ο δαιμονισμένος εξακολουθούσε να φωνάζει: «Έρχεται ο δεσπότης. Έρχεται να σώσει τον τόπο. Θα φτιάξει εκκλησία, θα φτιάξει το πιο μεγάλο μοναστήρι».

Ο Άγιος βλέποντας τον άρχισε να προσεύχεται και άγγιξε με την άκρη της αρχιερατικής του ράβδου, το στόμα του παιδιού λέγοντας: «Το πνεύμα του Πύθωνος, το πονηρόν και ακάθαρτον, σε επιτάσσω εν ονόματι του Χριστού του Εσταυρωμένου, να εξέλθεις από τον νέον τούτον».

Και το θαύμα εγένετο... το δαιμονισμένο παιδί έγινε αμέσως καλά!

Την επομένη ημέρα έγινε και δεύτερο θαύμα! Έχοντας μάθει οι κάτοικοι της Αίγινας για την λύτρωση του δαιμονισμένου παιδιού πήγαν πολλοί εξ αυτών να συναντήσουν τον Άγιο -καθώς εκείνος μετέβαινε στον τόπο της μονής- και να πάρουν την ευλογία του.

Ανάμεσα στο πλήθος ήταν και μια άρρωστη γυναίκα που πλησίασε τον Άγιο Νεκτάριο και λέγοντας: «Δεσπότη μου, άγιε γέροντα» φίλησε το ράσο του. Αμέσως, και με την ευλογία του Αγίου, η γυναίκα θεραπεύτηκε!

Η πρώτη αυτή επίσκεψη του Αγίου στο νησί της Αίγινας ήταν σύντομη... μην ξεχνάμε πως τα καθήκοντα του ως διευθυντής της Ριζαρείου απαιτούσαν πολύ μεγάλο μέρος από τον χρόνο του. Λίγο πριν επιβιβαστεί, λοιπόν, στο πλοίο για την επιστροφή στην Αθήνα, μια αντιπροσωπεία των κατοίκων τον πλησίασε και τον παρακάλεσε να προσευχηθεί για το καλό όλου του νησιού, μιας και εδώ και τριάμισι χρόνια το νησί αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα ανομβρίας. Επειδή όμως έπρεπε να φύγει υποσχέθηκε στους κατοίκους ότι θα επέστρεφε την επομένη Κυριακή.

Και όντως έτσι έγινε. Ο Άγιος ήρθε ξανά στο νησί, την ημέρα που είπε, και τέλεσε Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό της Αίγινας. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι παρευρέθησαν στην Λειτουργία εκείνη. Μετά το πέρας της και με παραίνεση του Αγίου, γονάτισαν όλοι και προσευχήθηκαν στον Θεό να ρίξει βροχή στο ξεραμένο από την ανομβρία νησί τους. Το απόγευμα που ο Άγιος επιβιβάστηκε στο πλοίο για την επιστροφή, ήδη τα πρώτα σύννεφα είχαν μαζευτεί στον ουρανό και οι πρώτες βροντές άρχισαν να πέφτουν. Καθώς άφηνε το πλοίο πίσω του το λιμάνι, ξέσπασε καταρρακτώδης βροχή!

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αντιπροσωπεία του νησιού επισκέφθηκε τον Άγιο στην Ριζάρειο μετά από ημέρες για να τον παρακαλέσει να προσευχηθεί ώστε να σταματήσει η βροχή που έπεφτε συνεχώς! Τότε ο σοφός Άγιος Νεκτάριος τους απάντησε ότι ο Θεός θα ρίξει τόση βροχή όση ακριβώς έχει ανάγκη η γη τους.

Θαύμα 3ο


Κάποτε ένας ψαράς, που είχε ένα μήνα χωρίς να καταφέρει να ψαρέψει τίποτα, επισκέφθηκε τον Άγιο Νεκτάριο στην μονή της Αγίας Τριάδας στην Αίγινα. Όταν βρέθηκε μπροστά του, έπεσε στα πόδια του κλαίγοντας και παρακαλώντας τον να τον βοηθήσει γιατί η περιοχή που ψάρευε είχε γεμίσει σκυλόψαρα και ο ίδιος βρισκόταν σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση.

Ο Άγιος, που φρόντιζε όχι μόνο για την ψυχή αλλά και για τις καθημερινές ανάγκες του ποιμνίου του, ευλόγησε τα αγκίστρια του ψαρά και τον αποχαιρέτησε δίνοντας την ευχή του. Μόλις λίγες μέρες αργότερα, ο ψαράς επέστρεψε στη μονή για να ευχαριστήσει τον Άγιο.

Το θαύμα είχε γίνει... ποτέ αυτός ο φτωχός άνθρωπος δεν είχε ψαρέψει τόσα ψάρια!


Αντιγαφή απο: www.agios-nektarios.gr

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ.

Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης

Σηλυβρίας τον γόνον και Εώας το καύχημα, της Ορθοδοξίας τον Στύλον και Αιγίνης το έρεισμα. Νεκτάριον υμνήσωμεν πιστοί, ως νέκταρ γαρ ανέβλυσεν ημίν, εκ πηγών του σωτηρίου αρτιφανώς αρδεύον τους κραυγάζοντας. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω εν εσχάτοις τοις καιροίς, λαμπρώς Σε αγιάσαντι.

Ήχος ο αυτός
Σηλυβρίας τον γόνον και Αιγίνης τον έφορον, τον εσχάτοις χρόνοις φανέντα, αρετής φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ως ένθεον θεράποντα Χριστού· αναβλύζει γαρ ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσι· δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα.



Ήχος Γ'
Χαίροις έχουσα πιστών χορεία το υπόδειγμα Ορθοδοξίας και της Αιγίνης η πόλις αδάμαντα. Η Εκκλησία τον φάρον τον πάμφωτον τον ανεξικακία και ταπεινοφροσύνη διαλάμψαντα. Πάτερ ʼγιε, Ιεράρχα Νεκτάριε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.


Ήχος Δ'. Ταχύ προκατάλαβε
Οσίως εβίωσας ως Ιεράρχης σοφός, δοξάσας τον Κύριον δι' εναρέτου ζωής, Νεκτάριε Όσιε, Όθεν του Παρακλήτου δοξασθείς τη δυνάμει, δαίμονας απελαύνεις και νοσούντας ιάσαι, τους πίστει προσιόντας, τοις θείοις λειψάνοις σου.





ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ


Εις τον εν Αγίοις Πατέρα ημών Νεκτάριον Μητροπολίτην Πενταπόλεως, ου το τίμιον καί ʼγιον Λείψανον σώζεται εν τη νήσω Αιγίνης.

Ευλογήσαντος του ιερέως λέγομεν τον παρόντα ψαλμόν.



Ψαλμόs ρμβ'. 142
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων.
Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου.
Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων.
Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου.
Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ' εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν ες λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα.
Γνώρισόν μοι Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου.
Εξελού με εκ των εχθρών μου Κύριε προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει o Θεός μου.
Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία ένεκεν του ονόματός μου Κύριε ζήσεις με.
Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.


Είτα το "Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου" τετράκις και τα επόμενα τροπάρια.



Ήχος δ'. Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ
Του Ιεράρχου τω πανσέπτω λειψάνω, οι εν κινδύνοις συνεχόμενοι πλείστοις προσπέσωμεν κραυγάζοντες εκ βάθους ψυχής, ʼγιε Νεκτάριε, ως πιστών αντιλήπτωρ, πρόφθασον και λύτρωσαι της παρούσης ανάγκης τους προσιόντας, Πάτερ, εκ ψυχής τη ιερά προστασία της σκέπης σου.


Δόξα. Όμοιον


Ως ειληφώς παρά Θεού εξουσίαν, του θεραπεύειν τας δεινάς καχεξίας των προσιόντων, Πάτερ, τοις λειψάνοις σου, ίασαι δεόμεθα, τούς δεινώς θλιβομένους, νόσοις και παθήμασι, και πικραίς αλγηδόσι, και εν ειρήνη φύλαττε ημάς, ταις σαις πρεσβείαις Νεκτάριε Όσιε.


Και νυν. Θεοτοκίον


Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου , λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων, τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους. Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.


Ο Ν' ψαλμός. Είτα ψάλλεται ο κανών, ου η ακροστιχίς.


Πόνων οχληρών ημάς λύτρωσαι Πάτερ.
Ωδή α' . Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας


Πληγέντα τα σώμα και την ψυχήν, παθών ταις βολίσι, τη πρεσβεία των σων ευχών, Νεκτάριε Πάτερ ίασαί με, σοι γαρ προσήλθον ο τάλας δεόμενος.


Ο νους μου πεπώρωται αληθώς, και του σώματος μου εξησθένησεν η ισχύς, αλλ' ήδη συ Πάτερ την υγείαν, εν αμφοτέροις παράσχου και σώσον με.


Νοσούντων ταχύτατος ιατρός και των θλιβομένων αντιλήπτωρ και αρωγός, οφθείς, Ιεράρχα, θεία νεύσει, τα της ψυχής μου θεράπευσον τραύματα.


Θεοτοκίον
Ωραίος προήλθε καθ' ο Θεός, μορφή εν βροτεία εκ γαστρός σου παρθενικής, ο Λόγος λυτρούμενος τον κόσμον, εξ αλογίας παθών, Παναμώμητε.



Ωδή γ'. Ουρανίας αψίδος
Νεκρωθείς τη κακία οδυνηρώς έρριμμαι, της αναισθησίας τω τάφω-οίμοι!-τι γένωμαι; αλλά θαρρήσας σοι, ουκ απογνώσομαι, Πάτερ, όθεν μη παρίδης με εξαπολύμενον.


Οδυνώμενον σφόδρα των αναγκών καύσωνι, και των, αλγεινών ταις εφόδοις περιστατούμενον, συ με κυβέρνησον, προς σωτηρίας λιμένα, και των πόνων κούφισον, Πάτερ το άλγος μου.


Χειμαζόμενον σάλω, αμαρτιών, Όσιε, των σων πρεσβειών τω ιστίω, προς τον ακύμαντον όρμον με ίθυνον της αληθούς μετανοίας, ίνα μακαρίζω σε, Πάτερ Νεκτάριε.


Θεοτοκίον
Λεπρωθείς συμβουλία του δυσμενούς, ʼχραντε, έσβεσα ψυχής μου το κάλλος και παρεχάραξα, την ωραιότητα της αρχικής ευπρεπείας και νυν μετανοούντα με, αύθις ωράισον.


Διάσωσον από κινδύνων τους ικέτας σου, Ιεράρχα, ότι πάντες τη ση πρεσβεία προστρέχομεν, και ρύσαι παντοίων ημάς θλίψεων.

Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.


Αίτησις υπό του ιερέως, και το κάθισμα.
'Ηχος β'. Πρεσβεία θερμή
Πηγή δαψιλής θαυμάτων αναδέδεικται, η θεία σορός, Νεκτάριε του σκήνους σου, ψυχάς αποκαθαίρουσα και δαιμόνων την λώβην διώκουσα, και εμπιμπλώσα χαράς πνευματικής, τους προσιόντας, Πάτερ, εκ πίστεως.


Ωδή δ'. Εισακήκοα, Κύριε
Η σορός των λειψάνων σου, των σωμάτων παύει τα αρρωστήματα, των ψυχών λύει τα κύματα, ενεργεία, Πάτερ, θείου Πνεύματος.
Ρώσιν θείαν πρυτάνευσον τοις εν ασθενείαις ποικίλαις στένουσι, και δαιμόνων την ενόχλησιν, Πάτερ, αποδίωξον εκ των παίδων σου.
Ώσπερ ρείθρα θεόβρυτα, τα των ιαμάτων βλύσον χαρίσματα, και παθών σβέσον τους άνθρακας, και τον της ψυχής μου ξήρανον βόρβορον.


Θεοτοκίον
Νομοθέτην και Κύριον, υπέρ νόμον, Κόρη, φύσεως τέξασα, ανομίας μου την κλύδωνα, πράυνον τη αύρα νόμω του πνεύματος.


Ωδή ε' . Φώτισον ημάς
Ήρεμον ζωήν και ατάραχον, Νεκτάριε, και σκανδάλων υπερτέραν κοσμικών, τοις τιμώσι σε παράσχου Παναοίδιμε.
Μάστιγι των σων παρακλήσεων, Νεκτάριε, αποδίωξον δαιμόνων την πληθύν, την μαστίζουσαν αθλίως την καρδίαν μου.
ʼγρυπνος φρουρός, και προστάτης και υπέρμαχος, και αντιλήπτωρ, Νεκτάριε, γενού, τοις προστρέχουσι τη θήκη των λειψάνων σου.


Θεοτοκίον
Σκεύος εκλεκτόν, Θείου Πνεύματος με έργασαι, τον υπάρξαντα δοχείον πονηρόν, ως σκηνή του Θεού Λόγου Παναμώμητε.



Ωδή στ'. Την δέησιν εκχεώ
Λιμένα πνευματικόν, εποπτεύων, και απαύστως προστατεύων μη παύση, της ιεράς σου Μονής Θεοφόρε, της κεκτημένης ως μέγα θησαύρισμα, Νεκτάριε θαυματουργέ, την σορόν των αγίων λειψάνων σου.


Υπέκυψα τη φθορά ο άθλιος, ως ηψάμην του καρπού της απάτης, ένθεν Χριστόν μακρυνθείς, τας ευθύνας της αγνωσίας μου ήδη εισπράττομαι αλλά συ, Πάτερ, συμπαθώς, ως ποιμήν αληθής με ανάκτησαι.


Την άυλον, λειτουργίαν ʼγιε, αναφέρων εν υψίστοις τω Λόγω, τους εμπλακέντας διχτύοις της ύλης, και εμπεσόντας κακίας εις βάραθρα, ανύψωσον προς αρετών, τας αρίστας υψώσεις, Νεκτάριε.


Θεοτοκίον
Ρυόμενος τους ανθρώπους, ʼχραντε, ο Δεσπότης της αρχαίας κατάρας, εκ της γαστρός σου ως βρέφος προήλθεν, ο Ποιητής των αιώνων και Κύριος, και εθεούργησεν ημών, την ουσίαν, ως μόνος φιλάνθρωπος.


Διάσωσον, από κινδύνων τους ικέτας σου, Ιεράρχα, ότι πάντες τη ση πρεσβεία προστρέχομεν, και ρύσαι παντοίων ημάς θλίψεων.
ʼχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ' εσχάτων, των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις παρά του Ιερέως και το εγκώμιον του Αγίου.



'Ηχος γ'. Μέγαν εύρατο
Νέκταρ εύοσμον τα ρήματά Σου, θείον άρωμα τα φθέγματά Σου τοις πιστοίς πιστώς παρέχουσι, Νεκτάριε όθεν , και ο Κύριος ου τον δρόμον τετέλεκας και την πίστιν άμωμον εν τω βίω τετήρηκας, της αϊδίου δόξης τον στέφανον σοι δεδώρηται. Χαίροις δε Συλήβρια, συν αυτή και Πεντάπολις, μοναζουσών δε η πληθύς η εν Αιγίνη κραυγάζουσα, χαίρε το στήριγμα ημών, παμμάκαρ, Πάτερ, Νεκτάριε.


'Ηχος β'. Προστασία των χριστιανών
Πεπτωκότων επανόρθωσις γέγονας, και των κλονουμένων, Νεκτάριε στήριγμα, εν υστέροις τοις καιροίς παρά Κυρίου δοξασθείς αλλά και νυν των καθ' ημών φρυαττομένων, την ορμήν ταπεινώσας κατάβαλε, άφεσιν των πταισμάτων, λύτρωσιν των σφαλμάτων ,και φωτισμόν παρά Θεού, τοις τιμώσι σε δωρούμενος.


Και ευθύς το προκείμενον.
Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην...
Στίχ. Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω;
Ευαγγέλιον εκ του κατά Ιωάννην.
Είπεν ο Κύριος. Εγώ ειμί η θύρα δι' εμού, εάν τις εισέλθη, σωθήσεται και εισελεύσεται και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει. Ο κλέπτης ουκ έρχεται ει μη ίνα κλέψη και θύση και απολέση εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν. Εγώ ειμί ο Ποιμήν ο καλός ο Ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων ο μισθωτός δε και ουκ ων ποιμήν, ου ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα, και φεύγει και ο λύκος αρπάζει αυτά, και σκορπίζει τα πρόβατα. O δε μισθωτός φεύγει ότι μισθωτός εστί, και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων. Εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός και γινώσκω τα εμά, και γινώσκομαι υπό των εμών. Καθώς γινώσκει με ο Πατήρ καγώ γινώσκω τον Πατέρα και την ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων. Και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ εστίν εκ της αυλής ταύτης κακείνα με δει αγαγείν, και της φωνής μου ακούσουσι και γενήσεται μία ποίμνη εις ποιμήν.



Δόξα. Ταις του Ιεράρχου....
Kαι νυν. Ταις της Θεοτόκου....


Ήχος πλ. β'. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου....


Όλως εκ νεότητος την αφθαρσίαν ποθήσας, νυκτός και ημέρας τε, νόμους τους της χάριτος εμελέτησας, ένθεν δη ήνεγκας, ως ξύλον ευώδες, τους καρπούς του Θείου Πνεύματος, δι' ων εκάστοτε τρέφεις των πιστών την διάνοιαν, και θάλπεις τα φρονήματα, των ειλικρινώς προσιόντων σοι, και διασκεδάζεις, Νεκτάριε, του ψεύδους την αχλύν, ως καθαρώτατον σκήνωμα, της Τριάδος Όσιε.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου.



Ωδή ζ'. Oι εκ της Ιουδαίας
Ωρυόμενος κύκλω, της ψυχής μου ως λέων εχθρός o δόλιος, πειράται καθ' εκάστην, κατάβρωμα ποιήσαι, τον ικέτην σου, Όσιε, συ ουν τας μύλας αυτού σύντριψον ουρανόθεν.


Σωμάτων ευρωστίαν, και ψυχών ευεξίαν Πάτερ Νεκτάριε, και λύσιν αθυμίας, και πάσης εριθείας τοις βοώσι πρυτάνευσον, ο των πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.


Αλγηδόνων ποικίλων, πειρασμών ψυχοφθόρων και περιστάσεων, και φθόνου και κακίας, και πάσης βασκανίας ανωτέρους διάσωζε τους σε τιμώντας πιστώς, Νεκτάριε παμμάκαρ.


Θεοτοκίον
Ιλαστήριον θείον, ανεδείχθης τεκούσα τον λυτρωσάμενον, ημάς της καταδίκης, ως δόντα εκουσίως εαυτόν τω Γεννήτορι, λύτρον υπέρ των πολλών, Παρθένε Θεοτόκε.



Ωδή η'. Τον Βασιλέα
Πληγών τα έλκη, και ανιάτους οδύνας, και πάρεσιν μελών τε και των άρθρων, ίασαι, Παμμάκαρ, τη θεία χειρουργία.
Αθανασίας, περιφανή σε λειμώνα, επιστάμενοι Νεκτάριε, αιτούμεν, της οσμής ρυσθήναι θανάτου αιωνίου.
Τα των δαιμόνων σμήνη, την θείαν σου κλήσιν, Πάτερ, φρίττουσιν ως πυρ αναλίσκον όθεν εξ ανθρώπων διώκονται ταχέως.


Θεοτοκίον
Εκ σου ετέχθη ο γεννηθείς προ αιώνων, καθ' α γέγραπται, εκ του Πατρός αρρεύστως, σώζων, Θεοτόκε, τους σε υπερυψούντας.



Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον
Ρανίσιν Ιεράρχα, των θείων σου χαρίτων, την χερσωθείσαν καρδίαν μου άρδευσον, ίνα Χριστώ εκβλαστήση καρπόν εύπρόσδεκτον.
Γαλήνην και ειρήνην, και πατρικήν εξ ύψους, ως συμπαθή ευλογίαν, Νεκτάριε, τη Θεολέκτω Μονή σου παράσχου, Όσιε.
Μακρύνας την ψυχήν μου, παθών της τυραννίδος, τοις του Χριστού δικαιώμασι δούλωσον, τας του νοός μου δυνάμεις, Πάτερ Νεκτάριε.


Θεοτοκίον
Μήτρανδρε Παρθένε μετά του Νεκταρίου, τον σον Υιόν και Θεόν καθικέτευε, υπέρ των πίστει τιμώντων τα μεγαλεία σου.

Το ʼξιον εστί και τα μεγαλυνάρια
Την τιμιωτέραν και το.
Ίλεως γενού μοι τω ταπεινώ, ότι πλήν σου άλλην ου γινώσχω καταφυγήν ο εν αμαρτίαις παντοίαις πεπλησμένος, ελέησον με μόνη χριστιανών η Ελπίς.


Πάτερ Παντοκράτωρ Δημιουργέ, ʼρχων της ειρήνης και φρονήσεως χορηγέ, ικετεύομέν σε, κατάπαυσον πολέμους και δώρησαι ειρήνην, μόνε φιλάνθρωπε.


Λύσον του λαού σου τας συμφοράς, πράϋνον τα έθνη και συμμάχησον βασιλεί δώρησαι τω κόσμω ομόνοιαν, ειρήνην και ρύσαι τους σους δούλους πάσης κολάσεως.


Τον της ευσεβείας νέον πυρσόν και της Εκκλησίας τον ακοίμητον οφθαλμόν, τον εκ Σηλυβρίας αστράψαντα αρτίως Νεκτάριον τον θείον ύμνοις τιμήσωμεν.


Χαίροις ο νεόρρυτος ποταμός, ο την εκκλησίαν ταις αύλοις επιρροαίς άρδων και ευφραίνων, και την της δυσσεβείας πλήμμυραν κατακλύζων, Πάτερ Νεκτάριε.


Λάμψας εν τω ύψει των αρετών, ώσπερ θείος λύχνος απαστράπτεις διά παντός εν τη οικουμένη, Νεκτάριε παμμάκαρ, των θείων σου θαυμάτων τα σελαγίσματα.


Εκ παιδός ποθήσας την αρετήν, έφθασας εις μέτρον ηλικίας της του Χριστού και Αρχιερέων αρχέτυπον εδείχθης, χρισθείς, Πάτερ, ελαίω αγαλλιάσεως.


Εκ παιδός ποθήσας την αρετήν, έφθασας εις μέτρον ηλικίας της του Χριστού και Αρχιερέων αρχέτυπον εδείχθης, χρισθείς, Πάτερ, ελαίω αγαλλιάσεως.


Χαίροις τεθλιμμένων ο αρωγός και των δαιμονιώντων ο ταχύτατος ιατρός, χαίροις ο θεράπων ο νέος της Τριάδος, Νεκτάριε Θεόφρων, Πιστών ο Θέμελος.


Του Ευαγγελίου ταις καλλοναίς εκλελαμπρυσμένος ως ωράθης δι' αρετών, της Ορθοδοξίας τα δόγματα σφραγίζεις, και βεβαιοίς τον λόγον, Πάτερ, της πίστεως.


Χαίροις της Αιγίνης ο θησαυρός και των Ορθοδόξων αντιλήπτωρ και οδηγός, χαίροις της Ελλάδος αγλάϊσμα το νέον, Νεκτάριε, παμμάκαρ, σκέπε την νήσον σου.


Θείαις αγλαίαις προσομιλών δόξης ουρανίου, Ιεράρχα, θεαρχικώς ρύσαι την ψυχήν μου παθών των ψυχοφθόρων και φώτισον φωτί με της θείας χάριτος.


Του Αγίου Διονυσίου
Χαίροις ο Ζακύνθου γόνος λαμπρός, πρόεδρος Αιγίνης και Στροφάδων μέγας φρουρός, χαίροις εκκλησίας φωστήρ νέος τρισμάκαρ, αρχιερέων κλέος, ω Διονύσιε.


Του Αγίου Γερασίμου
Της Πελοποννήσου Θείος βλαστός, και Κεφαλληνίας ο πολύτιμος θησαυρός, και πάσης Ελλάδος αγλάϊσμα το νέον. Γεράσιμε Θεόφρον, σκέπε τους δούλους σου.


Του Αγίου Σπυρίδωνος
Χαίροις Τριμυθούντος η καλλονή, χαίροις Κερκυραίων ο σοφώτατος ιατρός, χαίροις της Τριάδος ο θείος μυστολέκτης, πατέρων μέγα κλέος, Σπυρίδων ʼγιε.


Του Αγίου Νικολάου
Ορφανών προστάτην τε και χηρών, πεινώντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αιχμαλώτων ρύστην, πλεόντων τε σωτήρα, κεκτήμεθα, παμμάκαρ, σοφέ Νικόλαε.


Της Ζωοδόχου Πηγής
Σπεύσον, Ζωοδόχος θεία Πηγή και των ασθενούντων η ταχεία απαλλαγή, τους κεκακωμένους και τετραυματισμένους, εκ των ποικίλων νόσων, ταχέως ίασαι.


Του Αγίου Κρίσπου
Χαίροις της Αιγίνης ο φωτιστής και του θείου Παύλου αγιώτατος μαθητής, Απόστολε Κυρίου θείε Κρίσπε, τους σε ανυμνούντας σώζε πρεσβείαις σου.



Χαίροις Εκκλησίας, θείε αστήρ, της Αιγίνης δόξα και προστάτα μοναζουσών, χαίροις ορθοδόξων φωστήρ νέος τρισμάκαρ, αρχιερέων κλέος θείε Νεκτάριε.


Τον εν Ιεράρχαις θαυματουργόν και εν τοις κινδύνοις απροσμάχητον βοηθόν, τον Όσιον Ποιμένα, προστάτην της Αιγίνης, Νεκτάριον τον Θείον, πάντες υμνήσωμεν.


Πάσαι των Αγγέλων...
Το τρισάγιον, και το απολυτίκιον του Αγίου



'Ηχος α'. Της Ερήμου Πολίτης
Σηλυβρίας τον γόνον και Εώας το καύχημα, της Ορθοδοξίας τον Στύλον και Αιγίνης το έρεισμα, Νεκτάριον υμνήσωμεν πιστοί, ως νέκταρ γαρ ανέβλυσεν ημίν, εκ πηγών του Σωτηρίου αρτιφανώς αρδεύον τους κραυγάζοντας. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι δόξα τω εν εσχάτοις τοις καιροίς λαμπρώς Σε αγιάσαντι.


Και τα συνήθη τροπάρια. Είτα αίτησις εκτενής υπό του ιερέως και απόλυσις. Μεθ' ην ψάλλομεν τα εξής :
Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντων προστατεύεις αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του Υψίστου. Όθεν σοι προσπίπτομεν ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.


Όμοιον
Πάσιν αντιλήπτωρ και φρουρός, και παραμυθία και σκέπη γενού, Νεκτάριε, τοις προσερχομένοις σοι, Πάτερ εκ πίστεως, και το θείον σου λείψανον κατασπαζομένοις, ο Θεός εδόξασεν, εν θείοις χάρισι, λύων πειρασμών καταιγίδα, και την των δαιμόνων μανίαν, φλέγων τω πυρί, της μεσιτείας σου.


Όμοιον
Χρίσμα περικείμενος σεπτόν, προς το καταπέτασμα, Πάτερ, το επουράνιον χαίρων προσεχώρησας, ως ιερώτατος, ταις αχτίσι του βίου σου, καθωραϊσμένος και λαμπρώς θεούμενος τω Θείω Πνεύματι όθεν εκ νυκτός αγνωσίας προς τον της φωτίσεως όρθρον, και ημάς οδήγησον, Νεκτάριε.


Δέσποινα πρόσδεξαι.... Την πάσαν ελπίδα μου....
Τη πρεσβεία, Κύριε, πάντων των Αγίων και της Θεοτόκου την σην ειρήνην δος ημίν και ελέησον ημάς ως μόνος οικτίρμων.

ΠΗΓΗ: http://dimitriosmamoglou.blogspot.com

Απορρίφθηκε η απαίτηση για την αποκαθήλωση του Σταυρού

Το δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αίτημα για την απομάκρυνση θρησκευτικών συμβόλων

Την αποκαθήλωση των θρησκευτικών συμβόλων από όλα τα ελληνικά δημόσια καταστήματα (σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες, δικαστικές αίθουσες), σε εφαρμογή της πρόσφατης καταδίκης της Ιταλίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αξίωσε, χωρίς αποτέλεσμα, η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι» (ΕΠΣΕ).

Τα στελέχη του ΕΠΣΕ Andrea Gilbert και Παναγιώτης Δημητράς και ο νομικός σύμβουλος του ΕΠΣΕ Βασίλης Σωτηρόπουλος παριστάμενοι ως διάδικοι ενώπιον του Εφετείου Αθηνών ζήτησαν την αποκαθήλωση της εικόνας του Χριστού πάνω από την έδρα και την απομάκρυνση του Ευαγγελίου από το βήμα του μάρτυρα.

Για να στηρίξουν την ενέργειά τους αυτή επικαλέστηκαν την πρόσφατη καταδίκη της Ιταλίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αλλά και τις γενικές αρχές του δικαίου, όπως έχουν αναπτυχθεί ειδικά για το θέμα αυτό (υποχρέωση ουδετερότητας της πολιτείας στα θέματα θρησκείας) από τον Καθηγητή Νομικής Μιχάλη Σταθόπουλο.

Ωστόσο, το πρωτοφανές αίτημα τους απορρίφθηκε ομόφωνα από τους δικαστές, με το σκεπτικό ότι δεν υπάρχει σχετική νομοθετική ρύθμιση στη χώρα μας που να απαγορεύει την ανάρτηση θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσιους χώρους.

Ολόκληρο το αρθρο στο amen.gr

Ο δια Χριστόν... κλέφτης!

ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ


Στην Πνευματική ζωή, είναι ανάποδα τα πράγματα. Άμα κρατάς εσύ το άσχημο , τότε νοιώθεις όμορφα. Άμα το δίνεις στον άλλον, τότε νοιώθεις άσχημα. Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικημένο Χριστό, στην καρδιά σου. Τότε ο Χριστός μένει με το ενοικιοστάσιο [1] ,μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση. Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν την χαρά! Να μάθετε να χαίρεσθε με αυτήν την πνευματική χαρά, όχι με την κοσμική. Πάσχα θα έχετε τότε κάθε μέρα.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από την χαρά που νοιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά, σας λέω, την γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένοιωσα μέσα στην αδικία. Ξέρετε πόσο χαίρομαι , όταν κάποιος με πει πλανεμένο; «Δόξα σοι ο Θεός, λέω, από αυτό έχω μισθό, ενώ αν με πουν άγιο, χρωστάω». Γλυκύτερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει!

Ένα πρωϊ στο καλύβι χτύπησε κάποιος το σιδεράκι στην πόρτα. Κοίταξα από το παράθυρο να δω ποιος είναι, γιατί δεν ήταν ακόμα η ώρα να ανοίξω. Είδα έναν νέο με φωτεινό πρόσωπο και κατάλαβα ότι είχε βιώμαα πνευματικά, αφού τον πρόδιδε η Χάρις του Θεού. Γι’ αυτό, αν και ήμουν απασχολημένος, διέκοψα αυτό που έκανα, άνοιξα την πόρτα, τον πήρα μέσα, του πρόσφερα νερό και με τρόπο άρχισα να τον ρωτάω για την ζωή του, γιατί έβλεπα ότι είχε πνευματικό περιεχόμενο. «Τι δουλειά κάνεις, παλληκάρι;» τον ρώτησα. «Τι δουλειά, πάτερ; μου λέει. Εγώ στην φυλακή μεγάλωσα. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου εκεί τα πέρασα. Τώρα είμαι είκοσι έξι χρονών». «Καλά βρε παλληκάρι, τι έκανες και σε έκλειναν φυλακή;», τον ρώτησα. Κι εκείνος μου άνοιξε την καρδιά του: «Από μικρός, μου είπε, πονούσα πολύ, όταν έβλεπα δυστυχισμένους ανθρώπους. Ήξερα όλους τους πονεμένους, όχι μόνον από την ενορία μου αλλά και από άλλες ενορίες. Επειδή ο παπάς της ενορίας μας με τους επιτρόπους μάζευαν συνέχεια χρήματα και έφτιαχναν κτήρια, αίθουσες κτλ, ή έκαναν διάφορους εξωραϊσμούς, είχαν παραμεληθεί τελείως οι φτωχές οικογένειες. Εγώ δεν κρίνω εάν ήταν απαραίτητα αυτά που έφτιαχναν, αλλά έβλεπα να υπάρχουν πολλοί δυστυχισμένοι άνθρωποι. Πήγαινα λοιπόν κρυφά και έκλεβα από τα χρήματα που μάζευαν από τους εράνους. Έπαιρνα αρκετά, δεν τα έπαιρνα όλα. Ύστερα αγόραζα τρόφιμα, διάφορα πράγματα, τα άφηνα κρυφά έξω από τα σπίτια των φτωχών και αμέσως, για να μην πιάσουν άλλον άδικα, πήγαινα στην αστυνομία και έλεγα: «Εγώ έκλεψα τα χρήματα από την εκκλησία και τα ξόδεψα», χωρίς να πω τίποτε άλλο. Με άρχιζαν στο ξύλο και στο βρισίδι, «αλήτη, κλέφτη», εγώ σιωπούσα. Με έκλειναν μετά στην φυλακή. Αυτή η δουλειά γινόταν για χρόνια. Όλη η πόλη όπου έμενα - τριάντα χιλιάδες κάτοικοι – και άλλες πόλεις με είχαν μάθει, και «αλήτη» με ανέβαζαν, «κλέφτη» με κατέβαζαν. Εγώ σιωπούσα και ένοιωθα χαρά. Κάποτε μάλιστα με είχαν κλείσει στην φυλακή τρία ολόκληρα χρόνια. Μερικές φορές με έκλειναν άδικα στην φυλακή και, όταν έπιαναν τον ένοχο, με άφηναν. Αν δεν τον έπιαναν καθόμουν μέσα, όσο έπρεπε να καθίσει εκείνος. Γι’ αυτό σου είπα, πάτερ μου, ότι τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στις φυλακές».

Αφού τον άκουσα με προσοχή, του είπα: «Βρε παλληκάρι, όσο καλά και αν φαίνεται αυτό, δεν είναι καλό και να μην το ξανακάνης. Άκου τι θα σου πω. Θα με ακούσης;». «Θα σε ακούσω πάτερ» μου λέει. «Να απομακρυνθείς από αυτή την πόλη, του λέω, να πας σε άγνωστο περιβάλλον, στην τάδε πόλη, και εγώ θα φροντίσω να συνδεθής με καλούς ανθρώπους. Να εργάζεσαι και να βοηθάς, όσο μπορείς, τους πονεμένους από το υστέρημα σου, επειδή αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Αλλά, και όταν κανείς δεν έχει τίποτα να δώσει σε έναν φτωχό και πονάει η καρδιά του, τότε κάνει ανώτερη ελεημοσύνη, διότι κάνει ελεημοσύνη με το αίμα της καρδιάς του. Γιατί εάν είχε κάτι και το έδινε, θα αισθανόταν και χαρά, ενώ, όταν δεν έχει να δώσει, αισθάνεται πόνο στην καρδιά». Μου υποσχέθηκε ότι θα ακούσει την συμβουλή μου και έφυγε χαρούμενος. Έπειτα από επτά μήνες παίρνω ένα γράμμα από τις φυλακές Κορυδαλλού, στο οποίο έγραφε τα εξής; «Ασφαλώς, πάτερ μου, θα απορήσεις που σου γράφω πάλι από την φυλακή μετά από τόσες συμβουλές που μου έδωσες και μετά τις υποσχέσεις που σου έδωσα. Μάθε ότι αυτή την φορά υπηρετώ μία φυλάκιση την οποία είχα υπηρετήσει, κάποιο λάθος έγινε. Ευτυχώς που δεν υπάρχει ανθρώπινη δικαιοσύνη, γιατί θα αδικούνταν οι πνευματικοί άνθρωποι επειδή θα έχαναν τον ουράνιο μισθό». Όταν διάβασα αυτά τα τελευταία λόγια, θαύμασα αυτόν τον νέο, που είχε πάρει τόσο ζεστά την πνευματική ζωή και είχε συλλάβει τόσο βαθιά το βαθύτερο νόημα της ζωής! Δια Χριστόν κλέφτης! Μέσα του είχε Χριστό. Δεν μπορούσε να φρενάρει τον εαυτό του από την χαρά που ένοιωθε. Θεία παλαβομάρα, πανηγύρι είχε!

- Γέροντα, από το ρεζίλι ερχόταν η χαρά;

- Από την αδικία ερχόταν η χαρά. Κοσμικός άνθρωπος ήταν, ούτε συναξάρια, ούτε Πατερικά είχε διαβάσει και, ενώ έτρωγε άδικα ξύλο, τον έκλειναν στην φυλακή, τον είχαν μέσα στην πόλη για αλήτη, για παλιόπαιδο, για κλέφτη, γινόταν ρεζίλι, αυτός δεν μιλούσε και τα αντιμετώπιζε όλα τόσο πνευματικά! Νέος άνθρωπος, και δεν φρόντιζε να αποκατασταθή, αλλά πώς να βοηθήσει τους άλλους! Τους μεγάλους κλέφτες πολλές φορές δεν τους κλείνουν ούτε μία φορά στη φυλακή, ενώ αυτόν τον δόλιο τον φυλάκισαν για την ίδια κλοπή δύο φορές και για άλλες κλοπές τον φυλάκισαν άδικα, μέχρι να βρουν τον πραγματικό κλέφτη! Την χαρά όμως που είχε αυτός δεν την είχαν όλοι οι κάτοικοι της πόλης. Τριάντα χιλιάδες χαρές δεν συμπλήρωναν την δική του χαρά.

Γι’ αυτό λέω ότι ένας πνευματικός άνθρωπος δεν έχει θλίψεις. Όταν η αγάπη αυξηθεί και καεί η καρδιά από τον θείο έρωτα, δεν μπορεί να σταθεί πλέον η θλίψη. Η μεγάλη αγάπη προς τον Χριστό υπερνικά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που του προξενούν οι άνθρωποι.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ - Στ΄ Άγιον Όρος

Aπίστευτο και όμως αληθινό το μεγαλύτερο θαύμα του αιώνα έγινε στην Ρουμανία.

Μία άποψη για αυτό που θα διαβάσετε :  

http://antiairetikos.blogspot.com/2011/02/blog-post.html  

Σε ένα χωριό της Ρουμανίας δεν υπήρχε ιερέας, και οι κάτοικοι πήγαιναν συχνά στον Πατριάρχη με το αίτημα, την πλήρωση της κενής θέσης.

Όμως ο Πατριάρχης δεν είχε την δυνατότητα να ικανοποιήσει το αίτημα των ανθρώπων.

Πήγαιναν και ξαναπήγαιναν οι κάτοικοι, αλλά, τίποτε ο Πατριάρχης τους έλεγε τα ίδια λόγια, ότι δεν έχω ιερέα να σας στείλω στο χωριό.

Εντωμεταξύ άλλοι πέθαιναν αδιάβαστοι, άλλοι είχαν γυναίκες και παιδιά χωρίς γάμο, τα παιδιά και οι μεγάλοι ήταν αβάπτιστοι.

Μια μέρα σταμάτησε έξω από τον Ναό ένα αυτοκίνητο και κατέβηκε ένας ιερέας όλο το χωριό ανάστατο ήρθε παπάς φώναζαν.

Πήγαν εκεί οι κάτοικοι, τον καλωσόρισαν και του είπαν: πως ήρθες στο χωρίο αφού ο πατριάρχης μας είχε πει ότι δεν έχει παπά να μας στείλει;

Τότε ο ιερέας τους είπε αυτό δεν θέλατε; δεν θέλατε ιερέα; Να ήρθα.

Όλο το χωριό χάρηκε στην παρουσία του νέου ιερέα.

Ο Ιερέας άρχισε αμέσως δουλειά πήγε σε όλους τους τάφους και διάβαζε την εξόδιο ακολουθία, βάπτισε και πάντρεψε όλους στο χωριό λειτουργούσε τους κοινωνούσε.

Μια μέρα καλεί του χωρικούς και τους λέγει ότι: θα φύγω τελείωσε η αποστολή μου.

Τότε το χωριό αναστατώθηκε, τώρα που ήρθε θα φύγεις;

Όμως ο ιερέας δεν άκουγε τους κατοίκους και ενέμενε στην απόφασή του.

Αφού οι χωρικοί κατάλαβαν ότι δεν γινόταν τίποτε τον ευχαρίστησαν για την προσφορά του και τον κατεβόδωσαν.

Μετά από μέρες πήγαν στον Πατριάρχη να τον ευχαριστήσουν που τους έστειλε παπά και να του πουν όταν μπορέσει να τους ξαναστείλει κάποιον ιερέα, αλλά ο πατριάρχης δεν ήξερε τίποτε. Τους είπε ότι εγώ δεν έστειλα κανέναν παπά γιατί δεν έχω, όμως περιμένετε μήπως ο πρωτοσύγκελος, σας έστειλε κάποιον για να σας εξυπηρετήσει.

Πήρε τηλέφωνο τον πρωτοσύγκελο αλλά ούτε αυτός είχε στείλει κανέναν.

Ο πατριάρχης τους είπε τι έκανε αυτός ο ιερέας στην ενορία;

οι χωρικοί είπαν μας πάντρεψε, μας βάπτισε, μας έκανε τις κηδείες των γονέων, μας έκανε ότι κάνει ένας παπάς.

Καλά είπε ο πατριάρχης δεν σας έδινε χαρτιά δεν έγραφε τα μυστήρια;

-βεβαίως είπαν οι χωρικοί μας έδινε χαρτιά και τα καταχώρισε στα βιβλία του Ναού.

- δεν είδατε τι έγραφε; και πως υπέγραφε με τι όνομα;

-όλα τα στοιχεία δέσποτα τα έγραφε στα ρουμανικά πολλά γράμματα δεν ξέρουμε γιατί την υπογραφή την έβαζε σε άλλη γλώσσα που δεν έχουμε ξαναδεί.

Ο πατριάρχης παρακάλεσε να πάνε να φέρουν τα βιβλία για να δει ποιος ήταν αυτός ο κληρικός.

Όταν του πήγαν τα βιβλία ο πατριάρχης έμεινε έκθαμβος δεν πίστευε στα μάτια του όντως όλα τα στοιχεία ήταν γραμμένα στα ρουμανικά ενώ το όνομα του ήταν γραμμένο στα Ελληνικά με το όνομα της υπογραφής Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως.

πηγή: Δημήτριος Βελαώρας

ΠΗΓΗ: http://ierosnaosagandreou.blogspot.com


Απο: www.koinoniaagion.blogspot.com