ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΦΟΡΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΦΟΡΟΝ
ΚΥΡΙΑΚΗΝ

Ευλογήσαντος του Ιερέως αρχόμεθα του ψαλμού

Ψαλμός ρμβ΄ (142)

Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισεν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτησα. Διαπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ΄εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνωρισόν μοι κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνην σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Ευθύς εις Ηχον δ΄

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
(Τετράκις)

Ήχος δ’ ( ο υψωθείς εν τω Σταυρώ)


Την εξανθίσασαν αγνείας λαμπρότητι, ως εν κοιλάσιν ευωδέστατο ίον, Κυριακήν την ένδοξον, Μαρτύρων καλλονήν, πάντες ανυμνήσωμεν , πρός αυτήν εκβοώντες, ρύσαι τους υμνούντας σε, των δεινών σαίς πρεσβείαις· ίνα γεραίρωμεν ευλαβώς την πανεύφημόν σου Μνήμην , αθληφόρε αξιάγαστε.

Δόξα πατρί…και νυν Ήχος α’ (Του λίθου σφραγισθένος)

Ου σιωπήσωμέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι· ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους; ούκ αποστώμεν Δέσποινα εξ σού· σούς γάρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Ωδή α’ (Ήχος πλ δ’ )
«Υγράν διοδεύσας….»


Υμνούμεν σε πόθω , Κυριακή, Χριστού Αθληφόρε, και δεόμεθα σου θερμώς, παράσχου λιταίς σου πρός τον Κτίστην, πάσι τοις κάμνουσι την ανάρρωσιν.

Μαράνασα, Μάρτυς , σώμα το σόν, Θεού, δι’ αγάπην, κακουχίαις τε και δεινείς· διό τα του σώματός μου πάθη, δι’ εγκρατείας μαράναι αξίωσον.

Νυκτός Χριστού Μάρτυς και σκοτασμού, της πλάνης φυγούσα, ηξιώθης θείους φωτός· καμέ φωτισθήναι ταίς λιταίς σου, θεοφεγγέσιν ακτίσιν αξιώσον.

Θεοτόκιον

Εκένωσε,Κόρη, ο ποιητής, εν τη ση κοιλία, εαυτόν τους δε πατρίκους, κόλπους το καθόλου μη κενώσας, δια το σώσαι ως Θεός το ανθρώπινον.

Ωδή γ’ Συ ει το στερέωμα.


Ίασαι τα πάθη μου, τα της ψυχής και του σώματος, ταίς πρός Θεόν, ενθέρμοις λιτάις σου, Κυριακή μεγαλώνυμε.

Σύνασίν μοι δώρισαι, τω ασυνέρτω , Πανθαύμαστε, Κυριακ΄λη , ίνα πράττω πάντα, του Θεού τα προστάγματα.

Εκ σου , Παμμακάστε, Κυριακή, την κατάπαυσίν, νόσων δεινών, πόθω αναμένω, απολαύσαι πρεσβείαις σου.

Θεοτόκιον

Απαστράπτουσα θαύμασιν, εκ των προσφευγόντων σοι, Μάρτυς ένδοξε, των παθών φρικτήν σκοτόμαιναν, απελαύνεις όντως ταίς πρεσβείαις σου.

Ωδή δ΄.Εισακήκοα Κύριε...

Ρείθρα όντως, Πανένδοξε, ιαμάτων άφθονα αναβλύζουσα, τοις τιμώσιν σήν πανήγυριν, ρώσιν ταίς λιταίς σου νύν χωρήγησον.

Των Μαρτύρων την εύκλειαν , την Κυριακήν ανυμνήσωμεν, οι Πιστοί και επαινέσωμεν,ως τετυχηκότες απαλλαγής των δεινών.

Θεοτόκιον

Υφαντόν εκ της άνωθεν, χάριτος χιτώνα , Παρθένε, ένδυσον , τον σόν δούλον ταίς πρεσβείαις σου , και τη αφθαρσία με περίβαλε.

Ωδή ε΄.Φώτισον ημάς...

Σόφισον με νύν, της σοφίας ταίς ελλαμψεσι, ταίς υπέρ νούν και υπερ έννοιαν, και φωτί θείω, Κυριακή ελευθέρωσον.

Υψιστον Θεον, ον εκήρυξας, Πανεύφημε, τούτον εκδυσώπει υπέρ του δούλου σου, παθών θλιβόντων , και δεινών απαλλαγήναι με.

Θεοτόκιον

Ρύπου με παθών , μεσιτεία σου καθάρισον, και την σκοτισθείαν ψυχήν μου φώτισον, ίνα σε δοξάζω και υμνών σε, Πολυΰμνητε.

Ωδή στ΄.Ιλάσθητι μοι.

Ιδείν την δόξαν Θεού, επιπιθών ο ταλαίπορος, Κυριακή , πρός την σήν, προσφεύγω βοήθειαν , θερμως σου δεόμενος, όπως ταίς λιταίς σου, ταύτης γένωμαι νύν μέτοχος.

Αγάπη πρός την Θεόν, πάντα ως φρούδα κατέλιπες, Κυριακή τα εν τη· Σου ούν και τον δούλον σου, παριδείν αξίωσον , πάντα τα ηδέα, και αγίως πολιτεύεσθαι.

Κρατήρα, Κυριακή, θανατηφόρον κεκέρακεν, η Εύα πάλιαι εμοί· Συυ δε τοις σοίς αίμασιν, οίνόν μοι ενστάλαξον, της αθανασίας, την καρδίαν μου ευφραίνοντα.

Θεοτόκιον

Η μόνη καταφυγή, Χριστιανών συ βοήθησον, τω κινδυνεύοντι νύν, και χείρα μοι όρεξον, και πρός τον λιμένα με, τον της σωτηρίας , καυοδήγησον, Πανάχραντε.

Διάσωζε, Κυριακή Αθληφόρε, ταίς πρός Θεόν σου πρεσβείαις, απο ποικίλων κινδύνων τους δούλους σου, και ίασαι τας δεινάς ημών νόσους.

Και θεοτόκιον .Αχραντε...

Κοντάκιον ήχος β΄



Ανέτειλεν ημίν λαμπρά, ώσπερ ήλιος, η Μνήμη σου Σεμνή Κυριακή αθληφόρε, νέφη των παθών αποδιώκουσα, και φωταγωγούσα τους ευσεβώς, τη ση Εικόνι προσπελάζοντας, και σε πόθω και πίστει γεραίροντας.

Ευθύς το προκείμενον. Ήχος δ΄

Υπομένων υπέμειαν τον Κύριον και προσέσχε μοι, και εισήκουσε της δεήσεώς μου.
Στοίχος. Και έστησε επο πέτραν τους πόδας μου και κατεύθυνε τα διαβήματά μου.

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ματθαίου (Ι΄. 16-22)

Είπεν ο Κύριος τοίς εαυτού Μαθηταίς· Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς, ως πρόβατα εν μέσω λύκων. Γίνεσθαι ούν φρόνιμοι ως οι όφεις, και ακέραιοι ως αι περιστεραί. Προσέχετε δε απο των ανθρώπων· παραδώσουσι γάρ υμάς εις συνέδρια, και εν συναγωγαίς αυτών μαστιγώσουσιν υμάς. Και επί ηγεμόνας δε και βασιλείς αχθήσεσθαι ένεκσν εμού, εις μαρτύριον αυτοίς και τοίς έθνεσι. Όταν δε παραδίδωσιν υμάς, μη μεριμνήσετε, πως ή τι λαλήσητε· ου γάρ υμείς εστέ οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός υμών , το λαλούν εν υμίν.Παραδώσει δε αδελφόςαδελφόν εις θάνατον , και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς, και θανατώσουσιν αυτούς. Και έσεσθε μισούμενοι υπο πάντων διά το όνομά μου· ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται.


Δόξα...

Ταις του Αθλοφόρου πρεσβείαις, Ελεήμων εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων

Και νύν..

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμων εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων

Στίχος. Ελεήμων ελέησόν με ο Θεός... και το παρόν προσόμοιον, Ήχος πλ. Β΄


Ουδείς καταφεύγων εν τη σκέπη σου, κατησχυμμένος εκπορεύεται , Κυριακή Αθληφόρε, αλλ’ αιτείται την ρώσιν και λαμβάνει την ίασιν , παρά Θεού ταίς ικεσίαις σου.

Ωδή δ΄. Παίδας Εβραίων.

Πάντων δεινών αρρωστημάτων , τα ιάματα λαμβάνομεν αφθόνως, οι πιστώς τη θερμή , προστρέχοντες σοι σκέπη, Κυριακή ανένδοξε, ταίς εν θέοις σου πρεσβείαις.

Όμβρους παρέχεις ιαμάτων , καταπαύουσα το πύρ αρρωστημάτων , και Πιστούς συ ποιείς, υμνείν αδιαλείπτως· ευογητός ει Κύριε, ο Θεός εις τους αιώνας.

Θέσει, ω Μάρτυς, θεουμένη, ως εγγίζουσα τω θρόνω του Υψίστου, υπέρ πάντων ημών, των σε ανευφημούντων , υμνωδιών εν κάλλεσι , τον Θεόν αεί δυσώπει.

Θεοτόκιον

Ως περ ο Άσωτος, Μαρία, νύν πρεχέω τα δάκρυα αφθόνως· ως Τελώνης αεί, ιλάσθητι κραυγάζω· σώσον με τοίνυν, Δέσποινα, Μητρικαίς σου ικεσίαις.

Ωδή η΄. Τον βασιλέα.


Συ των αιμάτων , τοίς σταλαγμοίς σου, Παρθένε, αποξήρανον βυθόν αμαρτίας, και χορήγει ρώσιν, τοίς κάμνουσι λιταίς σου.

Εύχου Κυρίω, Κυριακή Αθληφόρε, υπέρ πάντων των σοι προσφευγόντων , και ρύου κινδύνων, αυτούς σαίς ικεσίαις.

Ρύσαι σόν δούλον , Κυριακή Αθληφόρε, τον τη σκέπη τη ση προσλθόντα, νόσων ολεθρίων , και θλίψεων λιταίς σου.

Θεοτόκιον

Αγνή Παρθένε, εκ κατωτάτου βυθού, με απογνώσεως ρύσαι και πρός όρμον, μετανοίας βίον, ίθυνον του σου δούλου.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον

Φωτί τω απροσίτω, εντρυφώσα θεόφρων , της αμαρτίας αχλύν την κακόζοφον , εκ των σών δούλων λιταίς σου, νύν διασκέδασον.

Ευφρόσυνον ημέραν , άγει νύν η Κτίσις, Κυριακή , τηνσήν Μνήμην γεραίρουσα, και ειρηναίαν εκ των σών λιτών σου, κατάστασιν αναμένουσα.

Ιασιν ταχίστην, δώρησαι λιταίς σου, Κυριακή Αθληφ΄ρε, και φώισον , τον σκοτεινόν αμαρτίαις νούν μου, Πανένδοξε.

Θεοτόκιον

Μετά Θεόν, Παρθένε, άμαχον προστάτιν, και αντιλήπτορα μέγιστον έχων σε, κράζω σοι σώσον , τον δούλον σου Άχραντε.

Το, Άξιον εστί, και τα παρόντα Μεγαλυνάρια



Έπιδε εξ ύψους θείου Χριστού, Νύμφη στεφηφόρε,και επίσκεψαι τους πιστώς, σε ανευφημούντας, και θείαις σου πρεσβείαιας, νόσων παντοίων ρύσαι, και πάσης θλίψεως.

Τον Χριστόν ποθήσασα αληθώς, έσπευσας τεθνάναι, και θυσίαν προσενεγκείν, σεαυτήν αγία, Κυριακή θεόρφων· τούτον ούν εκδυσώποει, υπέρ των δούλων σου

Κύριον ποθούσα Κυριακή τον ωραίο κάλλει παρά πάντας τους γηγενείς, τούτον ενυμφεύθης, αθλητικοίς αγώσι, ως μάρτυς αληφόρος, ως καλλιπάρθενος.

Και το, Πάσαι των Αγγέλων

Τρισάγιον και το τροπάριον.Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.


Ως βρύσις πολύκρουνος Παρθενομάρτυς Χριστόυ, κατήρδευσας, Πάνσοφε, την Εκκλησίαν αυτού, και ήθλησας άριστα· έσωσας τους εν σκότει , της ειδωλομανίας, αίγλη των σών θαυμάτων , Κυριακλή Αθληφόρε, διό αν παρρησία, Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Ή το παρόν απολυτίκιον

Ηχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον λόγον

Καλλιέργημα ώφθης και θύμα άγιον, προσενεγκούσα τω Πλάστη την καθαράν σου ψυχήν, ήν εδόξασε Χριστός, ως καρτερόψηχε. Όθεν και βρύει διά σου , τοίς τιμώσι σε πιστοίς, τας χάριτας υπέρ ψάμμον , Κυριακή αθληφόρε, ως ελεήμων και φιλάνθρωπος.

Ο ιερεύς ως έθος μνημονεύει

Εις την απόλυσιν ψάλλομεν ο παρόν Προσόμοιον Ήχος β΄

Ότε εκ του ξύλου Σε νεκρόν

Κλάδος ευκλεής, Κυριακή, ρίζης διασήμου εδείχθης, Χριστόν κηρύξασα, φέρων της αθλήσεως, καρπόν σωτηρίας, και ξηραίων εν χάριτι, φυτά ασεβείας· όθεν σε δοξάζοντες, καθικετεύομεν, ρύσαι ταίς πρεσβείαις σου πάσης, λύμης των παθών αχλυώδους, τους τη θεία σκέπη σου προστρέχοντας