Από τη στιγμή που ο άνθρωποςέρχεται στη γη και πλέει στο πέλαγος αυτής της ζωής,εκτος από την ηρεμία και τη γαλήνη,τις ευχάριστες ειρηνικές,συχνά συναντά θύελλες και καταιγίδες και περικυκλώνεται από ορμητικά κύματα θλίψεων και δυσκολιών.
Για να τις ξεπεράσει,πρέπει να βρει το θάρρος να τις αντιμετωπίσει.
Πολλές φορές νομίζουμε,πως η υπομονή είναι αναγκαστική αποδοχή ενός γεγονότος,που θέλουμε-δε θέλουμε,αναστατώνει τη ζωή μας.
Η υπομονή είναι κάτι πολύ πέρα και πάνω απ’αυτά.
Δεν είναι παθητική μοιρολατρία ούτε πνευματική απραξία.
Ο άνθρωπος της υπομονής,είναι συνετός,πράος και νηφάλιος.Αντιμετωπίζει κάθε αντιξοότητα με καθαρό μυαλό,αγωνιστική διαθέση και σωστή δράση.
Είναι ανδρείος.Δέχεται τις δοκιμασίες με το κεφάλι ψηλά,δεν γογγύζει,ούτε καταθέτει τα όπλα.Δεν σπαταλά δυνάμεις για μεμψιροιρίες αλλά συσπειρώνεται τα ψυχικά αποθέματα για να σηκώνει το βάρος της δοκιμασίας.
Η υπομονή είναι το θερμοκήπιο που βοηθά στην ανθοφορία και άλλων αρετών.Ξεκινά από την πίστη και οδηγεί στην ελπίδα.Στηρίζεται στην υπόσχεση του Θεού: «Ου μη σε εγκαταλίπω»(Εβρ.ιγ΄,5).
Τον Θεό τον έχεις κοντά σου.Σε παρακολουθεί πάντοτε.Την ημέρα και τη νύχτα.Στη χαρά και τη λύπη.Στη νεότητα και στα γηρατειά.Γνωρίζει τι έχεις.Και ξέρει τι θέλεις.
Μπορεί η κάθε θλίψη –όπως λέει ο Απ.Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή- «να φέρει σιγά-σιγά ως πολύτιμο αγαθό την υπομονή και η υπομονή έχει ως καρπόν την δοκιμασμένη αρετή,που αυτή οδηγεί στη σταθερή ελπίδα προς τον Θεό και η ελπίδα αυτή δεν διαψεύδεται και δεν απογοητεύει»(ε΄,3-5).
Η υπομονή είναι όπλο ακαταμάχητο στην πνευματική φαρέτρα και στήριγμα σίγουρο στον ανηφορικό δρόμο,που πορεύεται ο καθένας μας για να φτάσει στην τελείωση.
ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΘΕΟΛΟΓΩΝ Η "ΖΩΗ"
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου