Αγώνας για το δεκαράκι..

Ένας καθηγητής γυμνασίου είπε στον π.Ιωήλ:

-Πάτερ μου, δεν βρίσκω καθόλου σωστό να κάνουμε το καλό, για ν’ απολαύσουμε τον παράδεισο ή για να γλυτώσουμε την κόλαση. Το καλό πρέπει να το κάνουμε μόνο και μόνο από αγάπη για τον Θεό.

-Εσύ , τον ρώτησε ο π. Ιωήλ, όταν βαθμολογείς τους μαθητές σου, μόνο  το μηδέν και το άριστα χρησιμοποιείς; Δεν έχεις άλλους βαθμούς;

-Βεβαίως έχω. Χρησιμοποιώ όλους τους βαθμούς από το μηδέν μέχρι το είκοσι. Όσοι παίρνουν από δέκα και πάνω προάγονται. Οι άλλοι απορρίπτονται.

-Και ο Χριστιανισμός έχει δική του βαθμολογική κλίμακα. Το άριστα βάζει σ’ εκείνους που κάνουν το καλό, μόνο και μόνο γιατί επιθυμούν να εκτελούν το θέλημα του Θεού. Σ’ εκείνους που κάνουν το καλό για ν’ απολαύσουν τον παράδεισο,  βάζει μικρότερο βαθμό. Σ’ εκείνους που κάνουν το καλό για ν’ αποφύγουν την κόλαση , βάζει ακόμα μικρότερο βαθμό. Και οι τρείς όμως αυτοί βαθμοί είναι πάνω από το δέκα και συνεπώς προβιβάσιμοι! Εσύ, αν θέλεις, αγωνίσου να πάρεις το άριστα. Κανείς δεν σ’ εμποδίζει. Βλέπε όμως με συμπάθεια και κείνους τους καημένους, που αγωνίζονται για κανένα δεκαράκι.

(Ανέκδοτα  αρχιμ.Ιωήλ Γιαννακόπουλου (1901-1966))