Ο στάρετς Αμβρόσιος

Πνευματικές ανταύγειες

ΣΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ  ο στάρετς ήταν μετρίως ψηλός και στην όψι παρ’ όλη την ωχρότητα και την ασθενικότητά του διατηρούσε κάτι από την νεανική του ωραιότητα. Στο μέτωπό του ξεχώριζαν δυο-τρεις ρυτίδες, που μερικές φορές έσβηναν, και στο κεφάλι του εμπρός εδέσποζε μια μικρή φαλάκρα, που  φαινόταν σαν να του ταίριαζε. Η γενειάδα του που ήταν μακρυά , γκρίζα και στο άκρο διχασμένη του προσέδιδε κάποιο ιδιαίτερο σεβασμό.

Εκείνο όμως που προξενούσε ξεχωριστή εντύπωσι ήταν τα καστανόχρωμα μάτια του. Τι μάτια ήταν εκείνα! Εκφραστικά, αστραφτερά, διεισδυτικά. Το κοφτερό τους βλέμμα νόμιζες πως διέσχιζε τα βάθη των καρδιών.

Συνήθως τους Αγίους τους φανταζόμαστε με την όψι ακίνητη, σοβαρή και γαλήνια , χωρίς συσπάσεις εκφραστικές. Στον στάρετς όμως δεν παρετηρείτο κάτι τέτοιο . Το πρόσωπό του ήταν ουρανός που έπαιρνε όλες τις μορφές και όλες  τις αποχρώσεις. Του διηγείσο κάτι δυσάρεστο; Τον έβλεπες κι αυτόν θλιμμένο . Του ανέφερες κάποια σοβαρή υπόθεση; Τον αντίκρυζες βυθισμένο σε σκέψεις. Του απέκρυπτες κάτι στην εξομολόγησι; Τον ατένιζες όλο ανησυχία. Του ανεκοίνωνες τις επιτυχίες σου και τις χαρές σου; Χαιρόταν αυτός περισσότερο από σένα. Σε έβλεπε με εύθυμη διάθεσι; Ήταν έτοιμος όχι μόνο να χαμογελάση αλλά και να αστειευθή μαζί σου. Τις πιο πολλές φορές βέβαια στην όψι του κυριαρχούσε η ήρεμη χαρά , η ευθυμία, η ιλαρότης και η καλωσύνη, πράγμα που είλκυε κοντά του τις ψυχές.

Οι δίκαιοι σύμφωνα με την Ευαγγελική διακήρυξη θα γνωρίσουν στην μέλλουσα ζωή μεγάλη δόξα. Θα λάμψουν σαν τον ήλιο. Τις μελλοντικές όμως αυτές δωρεές πολλές φορές τις προγεύονται από την παρούσα ζωή. Πρόκειται για τον «αρραβώνα του Πνεύματος» ( Β΄Κορ. α΄22 ) , κατά την Αποστολική έκφρασι. Γ’ ι αυτό δεν είναι παράξενο να ιδή κανείς την όψι ενός Αγίου να περιλούζεται ξαφνικά από θεϊκή λαμπρότητα και να ακτινοβολή ουράνια δόξα. Στην ζωή του στάρετς δεν λείπουν παρόμοια περιστατικά.

Κάποια φορά παρήγγειλε σε δύο συζύγους ότι την άλλη ημέρα πρωί-πρωί τους περιμένει στο κελλί του. Επρόκειτο να συζητηθή κάποιο πολύ σοβαρό θέμα∙ γι’ αυτό τους έδειξε την ιδιαίτερη αυτή εύνοια. Έτσι και έγινε. Όταν εκείνοι μπήκαν στο κελλί του, ήταν καθισμένος στο κρεββάτι του φορώντας ένα λευκό ζωστικό- εσωτερικό ράσο- και κρατώντας στα χέρια του το  κομποσχοίνι. Αλλά ,Θεέ μου! τί υπερκόσμιο θέαμα που αντίκρυσαν τα μάτια τους! Τί ουρανόμορφη αλλοίωσι που πήρε το πρόσωπο του π. Αμβροσίου! Μεταμορφώθηκε, φωτίσθηκε με το φως της Χάριτος και στολίσθηκε με κάποια ανέκφραστη ωραιότητα! Και όλα τα αντικείμενα του κελλιού παρουσιάσθηκαν όμορφα, χαριτωμένα, γελαστά, λες και πανηγύριζαν. Φαντάζεται κανείς τι αισθάνθηκαν οι δύο επισκέπτες μπροστά στις παραδεισένιες αυτές  ανταύγειες. Έμειναν αποσβολωμένοι. Αναρρίγησαν από έκπληξι, ενώ συγχρόνως τους πλημμύρισε απερίγραπτη αγαλλίασις. Μόλις συνήλθαν από την πρώτη κατάπληξι, σιωπηλά, σκυφτά και ευλαβικά προσχώρησαν να πάρουν ευλογία. Ο στάρετς χωρίς να διακόψη την σιωπή του τους ευλόγησε σταυροειδώς. Εκείνοι σήκωσαν τα μάτια τους για ν’ αντικρύσουν πάλι εκείνο το εξαίσιο θέαμα και να το εντυπώσουν στην ψυχή τους. Ο άγιος Γέροντας  με το ένδοξο πρόσωπο φαινόταν βυθισμένος σε ιερά κατάνυξι. Πού να τολμήσουν να ταράξουν την ουράνια αυτή κατάστασι! Συγκλονισμένοι προχώρησαν προς την πόρτα και βγήκαν από το κελλί του χωρίς να πουν λέξι…  

 Από το βιβλίο: «Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ»
ΥΠΟ
ΑΡΧΙΜ.ΤΙΜΟΘΕΟΥ
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΙΣ Γ’
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 1983