Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Γέροντα, μερικές φορές, τὸ ἴδιο περιστατικὸ ἔνας τὸ θεωρεὶ εὐλογία καὶ ἄλλος δυστυχία;

Φωτογραφία: Γέροντα, πῶς γίνεται τὸ ἴδιο πράγμα νὰ τὸ βλέπουν διαφορετικὰ δύο ἄνθρωποι;
- Ὅλα τὰ μάτια βλέπουν τὸ ἴδιο καθαρά; Γιὰ νὰ δὴ κανείς καθαρά, πρέπει νὰ ἐχη τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τοῦ ὑγιέστατα, γιατί τότε ἔχει τὴν ἐσωτερικὴ καθαρότητα.
-Γιατί, Γέροντα, μερικές φορές, τὸ ἴδιο περιστατικὸ ἔνας τὸ θεωρεὶ εὐλογία καὶ ἄλλος δυστυχία;
- Καθένας τὸ ἑρμηνεύει ἀνάλογα μὲ τὸν…λογισμό του. Τὸ κάθε πράγμα μπορεῖς νὰ τὸ δὴς ἀπὸ τὴν καλή του πλευρὰ ἢ ἀπὸ τὴν κακή του πλευρά. Εἶχα ἀκούσει τὸ ἕξης περιστατικό: Σὲ ἕνα μοναστήρι ποῦ βρισκόταν σὲ κατοικημένη περιοχὴ εἶχαν τυπικὸ νὰ κάνουν ἑσπερινὸ καὶ ὄρθρο τὰ μεσάνυχτα καὶ πήγαιναν καὶ κοσμικοί, γιατὶ τὸ μοναστήρι ἤταν περιτριγυρισμένο ἀπὸ σπίτια ποῦ σιγὰ-σιγὰ εἶχαν χτισθῆ ἔκεϊ κοντά. Μιὰ φορὰ ἕνας ἀρχάριος νέος μοναχὸς ξέχασε
τὸ κελλὶ τοῦ ἀνοιχτὸ καὶ μπῆκε μέσα μιὰ γυναίκα. Ὅταν τὸ ἔμαθε, στενοχώρια, κακό! Ὤ, μολὺνθηκε τὸ κελλί! Τρομερό, χάθηκε ὃ κόσμος! Παίρνει οἰνόπνευμα, ρίχνει στὸ πάτωμα καὶ βάζει φωτιά, γιὰ νὰ τὸ ἀπολυμάνη! Παραλίγο νὰ κάψη τὸ μοναστήρι. Τὸ πάτωμα τοῦ κελλιοῦ του τὸ ἔκαψε, τόν λογισμὸ τοὺ ὄμως δεν τον ἔκαψε. Ἐκείνον ἐπρεπε νὰ κάψη, γιατὶ τὸ κακὸ στὸν λογισμὸ τοῦ βρισκόταν. Ἂν ἔφερνε καλὸ λογισμὸ καὶ ἔλεγε ὅτι ἢ γυναίκα μπῆκε στὸ κελλὶ ἀπὸ
εὐλάβεια, για νὰ ὠφεληθῆ, γιὰ νὰ πάρη χάρη καὶ νὰ ἄγωνισθη καὶ αὔτη στὸ σπίτι της, θὰ ἀλλοιωνόταν πνευματικὰ καὶ θὰ δόξαζε τὸν Θεό.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣΓέροντα, πῶς γίνεται τὸ ἴδιο πράγμα νὰ τὸ βλέπουν διαφορετικὰ δύο ἄνθρωποι;
- Ὅλα τὰ μάτια βλέπουν τὸ ἴδιο καθαρά; Γιὰ νὰ δὴ κανείς καθαρά, πρέπει νὰ ἐχη τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τοῦ ὑγιέστατα, γιατί τότε ἔχει τὴν ἐσωτερικὴ καθαρότητα.
-Γιατί, Γέροντα, μερικές φορές, τὸ ἴδιο περιστατικὸ ἔνας τὸ θεωρεὶ εὐλογία καὶ ἄλλος δυστυχία;
- Καθένας τὸ ἑρμηνεύει ἀνάλογα μὲ τὸν…λογισμό του. Τὸ κάθε πράγμα μπορεῖς νὰ τὸ δὴς ἀπὸ τὴν καλή του πλευρὰ ἢ ἀπὸ τὴν κακή του πλευρά. Εἶχα ἀκούσει τὸ ἕξης περιστατικό: Σὲ ἕνα μοναστήρι ποῦ βρισκόταν σὲ κατοικημένη περιοχὴ εἶχαν τυπικὸ νὰ κάνουν ἑσπερινὸ καὶ ὄρθρο τὰ μεσάνυχτα καὶ πήγαιναν καὶ κοσμικοί, γιατὶ τὸ μοναστήρι ἤταν περιτριγυρισμένο ἀπὸ σπίτια ποῦ σιγὰ-σιγὰ εἶχαν χτισθῆ ἔκεϊ κοντά. Μιὰ φορὰ ἕνας ἀρχάριος νέος μοναχὸς ξέχασε
τὸ κελλὶ τοῦ ἀνοιχτὸ καὶ μπῆκε μέσα μιὰ γυναίκα. Ὅταν τὸ ἔμαθε, στενοχώρια, κακό! Ὤ, μολὺνθηκε τὸ κελλί! Τρομερό, χάθηκε ὃ κόσμος! Παίρνει οἰνόπνευμα, ρίχνει στὸ πάτωμα καὶ βάζει φωτιά, γιὰ νὰ τὸ ἀπολυμάνη! Παραλίγο νὰ κάψη τὸ μοναστήρι. Τὸ πάτωμα τοῦ κελλιοῦ του τὸ ἔκαψε, τόν λογισμὸ τοὺ ὄμως δεν τον ἔκαψε. Ἐκείνον ἐπρεπε νὰ κάψη, γιατὶ τὸ κακὸ στὸν λογισμὸ τοῦ βρισκόταν. Ἂν ἔφερνε καλὸ λογισμὸ καὶ ἔλεγε ὅτι ἢ γυναίκα μπῆκε στὸ κελλὶ ἀπὸ
εὐλάβεια, για νὰ ὠφεληθῆ, γιὰ νὰ πάρη χάρη καὶ νὰ ἄγωνισθη καὶ αὔτη στὸ σπίτι της, θὰ ἀλλοιωνόταν πνευματικὰ καὶ θὰ δόξαζε τὸν Θεό.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
 
 ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  17 ΙΑΝ  2013

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου