- Καὶ τί λέτε, Γέροντα, γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους στὴν προσευχή σας;

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

- Καὶ τί λέτε, Γέροντα, γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους στὴν προσευχή σας;

Φωτογραφία: Ἐγὼ κι ἐσὺ εἴμαστε ἕνα {Γέροντος Πορφυρίου}

Συχνὰ οἱ προσκυνητὲς ζητοῦσαν ἀπὸ τὸν Γέροντα νὰ προσευχηθεῖ γιὰ ἐκείνους καὶ γιὰ ἀγαπημένα τους πρόσωπα καὶ πάντοτε ὁ Γέροντας ὑποσχόταν πὼς θὰ τὸ πράξει. Μοῦ γεννήθηκε ἡ ἀπορία: Πῶς μπορεῖ ὁ Γέροντας νὰ θυμᾶται ἑκατοντάδες ὀνόματα; Μιὰ μέρα ποὺ μιλούσαμε γιὰ τὴν προσευχή, στρέφεται ξαφνικὰ καὶ μοῦ λέει:

- Θὰ μὲ ρωτήσεις ἴσως, πῶς θυμᾶμαι στὴν προσευχή μου τόσα ὀνόματα. Ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ ἀδύνατος. Λέω, Κύριε, ἐλέησον τὸν Γιῶργο, τὸ Νίκο, τὴ Μαρία, τὴν Κατερίνα – ὅσα ὀνόματα θυμᾶμαι – καὶ ὅλους ὅσους μοῦ παρήγγειλαν νὰ προσεύχομαι γι’ αὐτοὺς καὶ ξέχασα τὰ ὀνόματά τους. Κι ὁ Θεός, ἐπειδὴ δὲν εἶναι πατὴρ Πορφύριος νὰ ξεχνᾶ, ἀλλὰ θυμᾶται ὅλα τὰ ὀνόματα, ἀμέσως ἔρχεται καὶ ἐλεεῖ ὅλους.

Θαύμασα τὴ θεία φώτισή του καὶ ρώτησα:

- Καὶ τί λέτε, Γέροντα, γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους στὴν προσευχή σας;

Κι ὁ Γέροντας, μὲ τὸν πιὸ φυσικὸ τρόπο, μοῦ ἀπάντησε:

- Ἔ, νά! Λέω πρῶτα, Κύριε, Ἰησοῦ, Χριστέ, ἐλέησόν με.

- Ἐλέησόν με, λέτε; Μὰ αὐτοὶ σᾶς ζήτησαν νὰ προσευχηθεῖτε γιὰ κείνους, ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό σας, ἀντέτεινα μὲ ἀπορία.

Κι ὁ Γέροντας, γιὰ ἄλλη μιὰ φοά, μὲ κατέλαβε ἐξ ἀπροόπτου, λέγοντας:

- Καλά, ἐσὺ δὲν ξέρεις ὅτι, ἂν ὁ Θεὸς δὲν ἐλεήσει ἐμένα, δὲν ἐλεεῖ οὔτε ἐσένα; Δὲν ξέρεις ὅτι ἐσὺ καὶ ἐγὼ εἴμαστε ἕνα;

Ἁπλά λόγια, ἀλλὰ μὲ πολὺ, πάρα πολὺ μεγάλο βάθος. Τόσο βάθος, ὥστε ὁ Γέροντας σὲ ἄλλη συζήτηση νὰ πεῖ, ὅτι σ’ αὐτὸ τὸ αἴσθημα τῆς ἑνότητός μας μὲ τὸν ἄλλον κρύβεται τὸ μυστικὸ τῆς πνευματικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

Ἀργότερα, διαβάζοντας φιλοπατερικὰ βιβλία, ἔβλεπα ἐκεῖ, ὅτι δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἐλεημοσύνη πρὸς τοὺς ἄλλους ἀπὸ τὸν προσωπικό μας ἁγιασμό. Θυμήθηκα τὰ λόγια τοῦ π. Πορφυρίου, ὅταν διάβαζα τὴ βιογραφία τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ, ποὺ ἔλεγε: “Ἀπόκτησε τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ μέσα σου καὶ χιλιάδες ἄνθρωποι θὰ σωθοῦν γύρω σου”. Καὶ μήπως αὐτὸ δὲν συνέβαινε στὸν π. Πορφύριο; Ὅσο γιὰ ἐκεῖνο τὸ ἐκπληκτικὸ “ἐγὼ κι ἐσὺ εἴμαστε ἕνα”, πιστεύω ὅτι ἰσχύει, δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ, γιὰ τὸν Γέροντα, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ ζωή του πραγματοποίησε τὴν ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου “ἵνα πάντες ἓν ὦσι”.

(Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 360-361)

Ἐγὼ κι ἐσὺ εἴμαστε ἕνα {Γέροντος Πορφυρίου}

Συχνὰ οἱ προσκυνητὲς ζητοῦσαν ἀπὸ τὸν Γέροντα νὰ προσευχηθεῖ γιὰ ἐκείνους καὶ γιὰ ἀγαπημένα τους πρόσωπα καὶ πάντοτε ὁ Γέροντας ὑποσχόταν πὼς θὰ τὸ πράξει. Μοῦ γεννήθηκε ἡ ἀπορία: Πῶς μπορεῖ ὁ Γέροντας νὰ θυμᾶται ἑκατοντάδες ὀνόματα; Μιὰ μέρα ποὺ μιλούσαμε γιὰ τὴν προσευχή, στρέφεται ξαφνικὰ καὶ μοῦ λέει:

- Θὰ μὲ ρωτήσεις ἴσως, πῶς θυμᾶμαι στὴν προσευχή μου τόσα ὀνόματα. Ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ ἀδύνατος. Λέω, Κύριε, ἐλέησον τὸν Γιῶργο, τὸ Νίκο, τὴ Μαρία, τὴν Κατερίνα – ὅσα ὀνόματα θυμᾶμαι – καὶ ὅλους ὅσους μοῦ παρήγγειλαν νὰ προσεύχομαι γι’ αὐτοὺς καὶ ξέχασα τὰ ὀνόματά τους. Κι ὁ Θεός, ἐπειδὴ δὲν εἶναι πατὴρ Πορφύριος νὰ ξεχνᾶ, ἀλλὰ θυμᾶται ὅλα τὰ ὀνόματα, ἀμέσως ἔρχεται καὶ ἐλεεῖ ὅλους.

Θαύμασα τὴ θεία φώτισή του καὶ ρώτησα:

- Καὶ τί λέτε, Γέροντα, γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους στὴν προσευχή σας;

Κι ὁ Γέροντας, μὲ τὸν πιὸ φυσικὸ τρόπο, μοῦ ἀπάντησε:

- Ἔ, νά! Λέω πρῶτα, Κύριε, Ἰησοῦ, Χριστέ, ἐλέησόν με.

- Ἐλέησόν με, λέτε; Μὰ αὐτοὶ σᾶς ζήτησαν νὰ προσευχηθεῖτε γιὰ κείνους, ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό σας, ἀντέτεινα μὲ ἀπορία.

Κι ὁ Γέροντας, γιὰ ἄλλη μιὰ φοά, μὲ κατέλαβε ἐξ ἀπροόπτου, λέγοντας:

- Καλά, ἐσὺ δὲν ξέρεις ὅτι, ἂν ὁ Θεὸς δὲν ἐλεήσει ἐμένα, δὲν ἐλεεῖ οὔτε ἐσένα; Δὲν ξέρεις ὅτι ἐσὺ καὶ ἐγὼ εἴμαστε ἕνα;

Ἁπλά λόγια, ἀλλὰ μὲ πολὺ, πάρα πολὺ μεγάλο βάθος. Τόσο βάθος, ὥστε ὁ Γέροντας σὲ ἄλλη συζήτηση νὰ πεῖ, ὅτι σ’ αὐτὸ τὸ αἴσθημα τῆς ἑνότητός μας μὲ τὸν ἄλλον κρύβεται τὸ μυστικὸ τῆς πνευματικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

Ἀργότερα, διαβάζοντας φιλοπατερικὰ βιβλία, ἔβλεπα ἐκεῖ, ὅτι δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἐλεημοσύνη πρὸς τοὺς ἄλλους ἀπὸ τὸν προσωπικό μας ἁγιασμό. Θυμήθηκα τὰ λόγια τοῦ π. Πορφυρίου, ὅταν διάβαζα τὴ βιογραφία τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ, ποὺ ἔλεγε: “Ἀπόκτησε τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ μέσα σου καὶ χιλιάδες ἄνθρωποι θὰ σωθοῦν γύρω σου”. Καὶ μήπως αὐτὸ δὲν συνέβαινε στὸν π. Πορφύριο; Ὅσο γιὰ ἐκεῖνο τὸ ἐκπληκτικὸ “ἐγὼ κι ἐσὺ εἴμαστε ἕνα”, πιστεύω ὅτι ἰσχύει, δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ, γιὰ τὸν Γέροντα, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ ζωή του πραγματοποίησε τὴν ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου “ἵνα πάντες ἓν ὦσι”.

(Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 360-361)