http://www.paratiritis-news.gr/detailed_article.php?id=170875&categoryid=15
Τα τελευταία γεγονότα στο Παρίσι που συντάραξαν την παγκόσμια κοινή γνώμη θα πρέπει να αξιολογηθούν στα πλαίσια του προβληματισμού για τις πραγματικές αιτίες που οδηγούν σε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές. Όταν νέοι άνθρωποι οδηγούνται σε αυτόν τον παραλογισμό γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι δεν θα επιβιώσουν, τότε είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν βαθύτερες αιτίες γιαυτό. Αν οι Γάλλοι και γενικότερα η Δύση κατορθώσουν να εξηγήσουν γιατί οι αδελφοί Κουατσί, οι οποίοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Γαλλία, προέβησαν στην επίθεσή τους κατά της σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo, τότε θα αντιληφθούν και τους λόγους που οδηγούν μαχητές από τη Δύση να συστρατεύονται με την ISIS. Βέβαια οι αιτίες που παράγουν την τρομοκρατία αυτής της μορφής είναι γνωστές. Όμως τα διαχρονικά συμφέροντα είναι τόσο μεγάλα και αφορούν ολόκληρη τη Δύση ώστε υπερβαίνουν κάθε λογική αντίθετη προς αυτά.
Στη Δύση προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα σε άλλες περιοχές του πλανήτη με κριτήριο τις δικές μας συνθήκες, τις δικές μας αξίες και τον δικό μας τρόπο ζωής. Δεν εξετάζουμε μήπως άλλοι πολιτισμοί δίνουν διαφορετικές απαντήσεις στα ίδια ερωτήματα. Θα πρέπει λοιπόν να διαβάσει κανείς την ιστορία των λαών για να καταλάβει τις αντιδράσεις τους: Όταν οι αποικιοκράτες της Δύσης επικράτησαν με τη βία στην Ανατολή, προσπάθησαν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν εκεί τις φεουδαλικές σχέσεις σε μια εποχή που στη Δύση η μια αστική επανάσταση διαδέχονταν την άλλη μετασχηματίζοντας την κοινωνία. Στην περίοδο της εμποροκρατίας (16ος - 18ος αιώνας), η Ανατολή καταληστεύθηκε με τη μεταφορά του πλούτου της στη Δύση ενώ στην περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης απαξιώθηκε παραγωγικά και ο ρόλος της περιορίσθηκε στην προμήθεια πάμφθηνων πρώτων υλών και γεωργικών προϊόντων στις αναπτυσσόμενες βιομηχανικά χώρες της Δύσης. Με κάθε τρόπο αποτράπηκε η εκβιομηχάνιση της Ανατολής. Έτσι η Ανατολή, ο Τρίτος Κόσμος γενικότερα, εντάχθηκε στην περιοχή της λεγόμενης καπιταλιστικής υπανάπτυξης ενώ η Δύση, δηλαδή η Ευρώπη και η Β. Αμερική, απετέλεσαν τις χώρες της ανάπτυξης.
Σημασία,
λοιπόν, έχει η θέση που κατέχει μια χώρα στον επονομαζόμενο διεθνή
καταμερισμό της εργασίας. Αυτή καθορίζει τον βαθμό της τεχνολογικής
ανάπτυξης αλλά και της πολιτικής και κοινωνικής εξέλιξης. Γι’ αυτό, αν
ανήκει στο χώρο της υπανάπτυξης και της εξάρτησης τότε ούτε οι
οικονομικοί δείκτες αντανακλούν την κοινωνική πραγματικότητα. Μπορεί για
παράδειγμα η οικονομία της Βραζιλίας να ξεπέρασε αυτή της Μ. Βρετανίας
και να φιγουράρει στην έκτη θέση της παγκόσμια κατάταξης και η Ινδία να
συμπεριλαμβάνεται στις ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις, όμως αυτό δεν
σημαίνει ότι οι βραζιλιάνοι θα παύσουν να ζουν στις φαβέλες ή ότι οι
Ινδοί θα σταματήσουν να λιμοκτονούν ή ότι το βιοτικό επίπεδο της Μ.
Βρετανίας θα υποβαθμισθεί έναντι των χωρών αυτών. Όπως αποδείχθηκε
ιστορικά ούτε η ανεξαρτησία βοήθησε αυτές τις χώρες της καπιταλιστικής
υπανάπτυξης. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο διάστημα 1945 – 1962, 47
νέα κράτη ξεπήδησαν σε Αφρική και Ασία στη μετάβαση από την
αποικιοκρατία στον νεοαποικισμό χωρίς να αλλάξουν τη μοίρα των λαών τους
διότι η εκμετάλλευση της Δύσης παρέμεινε με τη μορφή του νεοαποικισμού.Αυτά συμβαίνουν διότι οι χώρες της καπιταλιστικής υπανάπτυξης και της ανάπτυξης συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους με τις άνισες ανταλλαγές. Οι πρώτες χορηγούν στις δεύτερες πάμφθηνες πρώτες ύλες, αγροτικά προϊόντα και φθηνή εργατική δύναμη και εισάγουν από αυτές πανάκριβα βιομηχανικά προϊόντα. Αυτές οι άνισες ανταλλαγές επιβάλλονται με κάθε τρόπο από τη Δύση. Με εγκάθετα καθεστώτα που διασφαλίζουν τα συμφέροντά της, με τους πολέμους, με την ανατροπή καθεστώτων που δαιμονοποιούνται (άξονας του κακού), με το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ και τις στρατιωτικές βάσεις σε παγκόσμια κλίμακα.
Η Δύση χρησιμοποίησε τον χριστιανισμό (Σταυροφορίες, ιεραποστολές) για να εξωραΐσει τις σκοπιμότητές της στον Τρίτο Κόσμο και να συγκαλύψει τα εγκλήματά της, όπως το δουλεμπόριο στο οποίο συμμετείχε και η Καθολική Εκκλησία με τη βάπτιση των δούλων στο όνομα της σωτηρίας των ψυχών τους εισπράττοντας το μερίδιό της. Έλεγε χαρακτηριστικά ο Desmont Tutu, αρχιεπίσκοπος του Κέιπ Τάουν, βραβευμένος με το Νόμπελ ειρήνης: «Όταν οι ιεραπόστολοι ήλθαν στην Αφρική, αυτοί είχαν τη Βίβλο και εμείς είχαμε τη γη. Μας είπαν: “Ας προσευχηθούμε”. Κλείσαμε τα μάτια. Όταν τα ανοίξαμε, εμείς είχαμε τη Βίβλο και αυτοί είχαν τη γη». Όμως η Δύση χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί και τον Ισλαμισμό, διότι της επιτρέπει αξιοποιώντας τις διάφορες εκφάνσεις του Ισλάμ (σουνίτες, σιίτες, αλεβίτες κ.α.) να διασπά την ενότητα του αραβικού (και όχι μόνον) κόσμου σε περιφερειακό και σε κρατικό επίπεδο. Όσοι σοκάρονται από την ωμότητα των τρομοκρατικών ενεργειών διότι βιώνουν την ασφάλεια των δυτικών κρατών, δεν πρέπει να λησμονούν την αγριότητα των εγκλημάτων της αποικιοκρατίας που συνεχίζονται σε Ιράκ, Συρία, Γάζα, στη Λιβύη, στη Μεσόγειο και αλλού, όπου η ζωή έχει χάσει κάθε αξία. Όλα αυτά έχουν το τίμημά τους. Στο Παρίσι, στην παλλαϊκή διαδήλωση της Κυριακής με επικεφαλής τους αρχηγούς δεκάδων κρατών, η Δύση διεκδίκησε επί της ουσίας το δικαίωμά της να συνεχίσει να ασκεί την αποικιοκρατική της πολιτική χωρίς συνέπειες. Δεν ασκήθηκε καμμιά αυτοκριτική.
Αλεξανδρούπολη, 10 -1-2015
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου