Από το βίο του αγίου Ιωάννου του Χρυστοστόμου

Κάποτε στην Κωνσταντινούπολή ένας άνδρας είχε κανονίσει μια συνάντηση  με τον  αγίο Ιωάννη τον Χρυσοστόμο. Ο γραμματέας του αγίου, όταν πήγε να αναγγείλει την άφιξη του,  τον βρήκε απασχολημένο  με κάποιον άλλον άνδρα, ο οποίο ήταν σκυμένος κοντά στο αυτί του αγίου και του υπαγόρευε κάτι, ενώ  ο άγιος έγραφε σε χαρτί αυτά που άκουγε. Ο γραμματέας δεν θέλησε να τους ενοχλήσει και είπε στον επισκέπτη να περιμένει. Κάθε φορά  που πήγαινε,  τους έβλεπε σε αυτή την εργασία. Στο τέλος ο επισκέπτης αγανάκτησε και έφυγε. Όταν βρήκε   τον άγιο μόνο, του ανέφερε για τον επισκέπτη που  έφυγε. Ο   άγιος Ιωάννης τότε τον ρώτησε γιατί  δεν τόν πέρασε αμέσως στο γραφείο και αυτός δικαιολογήθηκε  ότι δεν ήθελε να τον ενοχλήσει στην εργασία που είχε με τον άλλον άνδρα. Ο Χρυσοστόμος του αποκρίθηκε ότι  δεν υπήρχε  κανένας άλλος   μέσα στο γραφείο του όλη αυτή  την ώρα και ότι ήταν μόνος.

  Λέγεται ότι ο άνδρας αυτός ήταν ο Απόστολος Παύλος που  εκείνη των ώρα υπαγόρευε στο άγιον Ιωάννη τον  Χρυστοστομο την ερμηνεία των επιστολών του. Γι'αυτό το λόγο, σε ένδειξη σημείου και   θαύματος αυτού του γεγονότος, το αυτί του αγίου Ιωάννου είναι μέχρι σήμερα άφθαρτο και βρίσκεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους.

Ένα άλλο θαυμαστό γεγονός είναι και το εξής:

Ο άγιο Ιωάννης  ο Χρυσόστομος μετά από  πολλές  κακουχίες που πέρασε στην εξορία κοιμήθηκε και τάφηκε στα Κομανα της Μικράς Ασίας. Την εξορία την  επέβαλε κυρίως  η τότε αυτοκράτειρα της Κωνσταντινούπολης Ευδοξία. Για 30 περίπου χρόνια η σεβάσμια σορός του βρισκόταν εκεί στην εξορία ώσπου ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος, γιος της Ευδοξίας, με διαταγή του  θέλησε να φέρει πίσω τον άγιο στην Κωνσταντινούπολη. Όταν όμως προσπάθησαν  να σηκώσουν το σκήνωμα του Άγιου αυτό κατέστη αδύνατον γιατί μια  δύναμη τους εμπόδιζε. Αυτό έγινε γνωστό στον αυτοκράτορα ο όποιος  αφού θαύμασε για το γεγονός κάθισε και έγραψε μια επιστολή στην οποία ζητούσε συγχώρεση από τον  άγιο για την αδικία που του είχε γίνει. Την επιστολή αυτή την μετέφεραν στον τόπο της εξορίας του αγίου και την τοποθέτησαν επάνω στο άγιο  σκήνωμα του  και μόνο τότε κατέστη δυνατό  να σηκωθεί  η σορός του   και να μεταφερθεί ο άγιος στην Κωνσταντινούπολη.