Του Απόστολου ΠαπαδημητρίουH Charlie Hebdo είναι παρισινή εβδομαδιαία εφημερίδα, η οποία αυτοπροβάλλεται ως αριστερή, αντιεξουσιαστική, αντιθρησκευτική και αντιθεσμική. Ελκύει περισσότερο την προσοχή των αναγνωστών της, όταν απεικονίζει τον Μωάμεθ ή μουσουλμάνους με σκίτσα άκρως προσβλητικά. Στο διαδίκτυο είναι αναρτημένα αρκετά από αυτά. Όλοι λοιπόν, όσοι «παπαγαλίζουν» το σύνθημα «είμαστε όλοι Charlie» το έχουν γερά χαμένο! Η αριστερά ελάχιστη δύναμη έχει πλέον στη Γαλλία, πόσο μάλλον το αντιεξουσιαστικό της τμήμα. Στους θεσμούς έχει υποταχθεί η συντριπτικότατη πλειονοψηφία του λαού τόσο στη Γαλλία, όσο και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και ουδεμία διάθεση αντίστασης στην βαθμιαία κατάργηση των δικαιωμάτων των πολιτών έχει. Ακόμη και η εν λόγω εφημερίδα εκδίδεται βάσει των θεσμών, δεν είναι παράνομη. Αντιθρησκευτική μπορεί να είναι με τη στενή έννοια ότι τοποθετείται κατά των γνωστών θρησκειών, πολύ πιθανόν όμως να έχουν αλωθεί οι πλείστοι από τις παραθρησκείες. Βέβαια μέχρι τώρα οι της εφημερίδας, εκδότες, δημοσιογράφοι και λοιποί προέβαιναν στις ενέργειές τους με την αίσθηση της ασφάλειας, που τους παρείχε η υποτιθέμενη ισχυρή χώρα τους, καθώς το σύστημα δεν ενοχλείτο ιδιαίτερα από την «αντισυστημική» γραμμή τους. Ας δείξουν και μετά το τρομοκρατικό κτύπημα οι επιζήσαντες και όσοι προσέλθουν να καλύψουν τις θέσεις των νεκρών ότι παραμένουν αυτοί πρώτοι Charlie. Οι άλλοι, οι πολλοί, καλό είναι να θέσουν ερωτήματα στον εαυτό τους και αντί να καταληφθούν από τρόμο, ώστε να μην τολμούν να ξεμυτίζουν από την οικία τους, ή από τυφλή οργή, ώστε να αντεπιτίθενται κατά στόχων ισλαμικών, να ασκηθούν στην αυτοκριτική.
Μάθημα αυτοκριτικής 1ο: Στο όνομα ποιάς ελευθερίας και ποιού πολιτισμού επιτρέπεται η διακωμώδηση του πιστεύω των συνανθρώπων μας; Μήπως στη Δύση έχει ταυτιστεί κατά τρόπο άκρως επικίνδυνο η ελευθερία με την ασυδοσία στην ατομική έκφραση, ενώ ολοένα και πιο βαρειά πέφτει η σκιά μιας έντεχνα καλυμμένης δικτατορίας;
Μάθημα αυτοκριτικής 2ο: Η Γαλλία υπήρξες η χώρα, η οποία στο όνομα της ελευθερίας κατά την εποχή του διαφωτισμού αποτίναξε τον καταθλιπτικό ζυγό της φεουδαρχίας, τον οποίο επί αιώνες ευλογούσε το Βατικανό. Οι πλείστοι όσοι στη Δύση άγευστοι του ευαγγελικού και του πατερικού λόγων ταυτίζουν την Εκκλησία με την «ιερή εξέταση». Έτσι σήμερα απολαμβάνουν την «ελευθερία» να σατιρίζουν κατά τρόπο άκρως εξευτελιστικό ακόμη και τον Χριστό, εκ του ασφαλούς, καθώς το σύστημα δεν έχει πλέον τη διάθεση να στηρίξει νέα «ιερή εξέταση», που τόσο θα επιθυμούσε το Βατικανό! Όμως κατά τις τελευταίες δεκαετίες, με την αθρόα εγκατάσταση μουσουλμάνων στο ευρωπαϊκό έδαφος, κάποιοι «επαναστάτες» πολέμιοι των θρησκειών, κορεσθέντες από την αντιχριστιανική πολεμική, η οποία δεν γεννά πλέον αντιδράσεις στη μεταχριστιανική Δύση, είχαν τη φαεινή ιδέα να στραφούν κατά του ισλάμ! Χωρίς να γνωρίζουν τη θρησκεία αυτή και το φρόνημα που καλλιεργείται μεταξύ των πιστών της, σχημάτισαν την εντύπωση ότι θα ήταν εξ ίσου εύκολος στόχος, όπως και ο προηγούμενος. Αλλά οι προειδοποιήσεις εκ μέρους μουσουλμάνων κατά των ασεβούντων προς την πίστη τους δεν είναι χθεσινές. Οι του Charlie: Περιφρόνησαν τις απειλές κατά του Σαλμάν Ρουσντί, Άγγλου ινδικής καταγωγής, ο οποίος είχε επικηρυχθεί από τον αγιατολλάχ Χομεϊνί για το βιβλίο του «σατανικοί στίχοι» και κρυβόταν επί δεκαετία. Αδιαφόρησαν για την ανάρτηση καταλόγου (2013) στο διαδικτυακό περιοδικό της οργάνωσης Αλ Κάιντα, Inspire με τους δέκα πλέον καταζητούμενους ανθρώπους, που προσέβαλαν το Ισλάμ και τον μεγάλο Προφήτη του και πρέπει να τιμωρηθούν με θάνατο. Μεγάλη η αυτοπεποίθηση εκ του ότι έβαλλαν εκ του ασφαλούς! Η επίθεση δεν ήταν τυφλή, αλλά στοχευμένη.
Μάθημα αυτοκριτικής 3ο: Αναρωτήθηκαν ποτέ πρώτα οι «αριστεροί» του Charlie και έπειτα όλοι όσοι είναι επίσης “Charlie”, μήπως πέρα από θρησκευτικό το κτύπημα είναι και κοινωνικοπολιτικό; Πόσο κοντά στάθηκαν και στέκονται στον γκετοποιημένο μουσουλμάνο της κοινωνίας τους, άνεργο σε ποσοστό, όπως πρόσφατα γνωστοποιήθηκε, που εγγίζει το 90%; Πολέμησαν με το ίδιο πάθος, όπως τον Χριστό και τον Μωάμεθ, και τον πρόεδρό τους Σαρκοζύ, που διέλυσε τη Λιβύη, και τον σημερινό, που στήριξε, όπως και όλες οι άλλες χώρες της Ε.Ε., τον στρατό των δολοφόνων τζιχαντιστών προβάλλοντάς τον ως απελευθερωτικό στον αγώνα για την ανατροπή του δικτάτορα Άσαντ; Πληροφόρησαν το αναγνωστικό τους κοινό για τους 200.000 νεκρούς Σύριους από τους «απελευθερωτές» τους; Έγραψαν κάτι για τους βιασμούς και την πώληση αιχμαλώτων κοριτσιών ως σκευών ηδονής, μήπως ενδιαφερθεί το ελευθεριάζον αναγνωστικό τους κοινό να συμμετάσχει στο σκλαβοπάζαρο;
Μάθημα αυτοκριτικής 4ο: Οι δράστες είναι Αλγερινοί. Ίσως οι του περιοδικού να στήριζαν την ανεξαρτησία της Αλγερίας, που κατέστη γαλλική κτίση μετά τη γαλλική επανάσταση της «ελευθερίας» και της «ισότητας». Τι έπραξαν όμως όταν οι υποταγμένοι στη Δύση στρατιωτικοί της Αλγερίας με τη βοήθεια της Γαλλίας έθεσαν εκτός νόμου (1992) το «Ισλαμικό Μέτωπο Σωτηρίας», το οποίο επικράτησε θριαμβευτικά στις πρώτες ελεύθερες, κατά τα δυτικά πρότυπα, εκλογές στη χώρα; Δεν έφθασαν στα αυτιά τους μηνύματα των αραβικής καταγωγής συμπολιτών τους από το Μαγκρέμπ καταγομένων, ότι κάποτε η Γαλλία θα υποταχθεί στο ισλάμ; Θα εξακολουθήσουν οι του Charlie και όλοι οι «Charlie» να πουλούν «επανάσταση» εκ του ασφαλούς; Νομίζω πως βρισκόμαστε στην αρχή δεινών για την αμαρτωλή γηραιά ήπειρο. Ήλθε ο καιρός της εκδίκησης των κατατρεγμένων από τους εμπορευόμενους την ελευθερία άπληστους δυτικούς. Δυστυχώς όμως και ο αστυνομικός, που όλοι είδαμε να δέχεται τη χαριστική βολή πεσμένος στο πεζοδρόμιο καταγόταν από την Αλγερία. Είχε ενσωματωθεί στην κοινωνία, που βαυκαλίζεται για την ανωτερότητα του πολιτισμού της!
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου