Άνθρωπος τέλειος είναι εκείνος ο οποίος αγαπά την αλήθεια και την
δικαιοσύνη, ο οποίος σέβεται τον Θεό, δεν κάνει κακές πράξεις και είναι
ελεήμων.
Κύριο γνώρισμα του ανθρώπου είναι να είναι ήμερος, επιεικής, πράος, ταπεινός, ήσυχος, σταθερός, μη παρασυρόμενος ως άλογον ζώον υπό της οργής ή υπό άλλων παθών.
Αδύνατος άνθρωπος είναι εκείνος , που δεν μπορεί να κρύψει τα μυστικά του.
Ισχυρός εκείνος που συγκρατεί την οργή του.
Υπομονετικός εκείνος, που μπορεί να κρύψει τη δυστυχία του.
Πλούσιος εκείνος, που αρκείται στα αναγκαία.
Ο πλεονέκτης δεν ευφραίνεται ποτέ με αυτά που έχει. Λυπάται γι’ αυτά που του λείπουν.
Αυτός που σήμερα είναι θαλερός στο σώμα , τετράπαχος από την καλοπέραση , με πολύ καλό χρώμα, γεμάτος σφρίγος στην ακμή της ηλικίας του, ασταμάτητος στην ορμή , αύριο αυτός ο ίδιος είναι ελεεινός ή μαραμένος από τον χρόνο , ή διαλυμένος από αρρώστια.
Πρόσθεσε στον πλούτο του και κάποια πολιτική δύναμη που έχει και τις βασιλικές τιμές , ή ότι κυβερνά έθνη, ή έχει τη διοίκηση στρατοπέδων… Και τι γίνεται μετά από αυτά; Μία νύχτα ένας πυρετός ή πνευμονία τον αρπάζει από τους ανθρώπους και απαγάγοντας τον φεύγει και χάνεται , απογυμνώνοντας ξαφνικά το όλο θέατρο γύρω από αυτόν και η δόξα εκείνη αποδεικνύεται ένα όνειρο.
Είναι κακό , αυτός που ευεργετήθηκε και με τις πιο μεγάλες χάρες μάλιστα, μαζί με την αχαριστία , να αρχίζει να βρίζει και να λέει ατιμίες εναντίων του ευεργέτη του. Είναι κακό βέβαια, αλλά είναι μεγαλύτερο κακό σ’αυτόν που τα κάνει και όχι σ’ αυτόν που τα υφίσταται. Υπερβολική αγνωμοσύνη είναι κυρίως τούτο, η φιλανθρωπία του ευεργέτη να γίνεται αφορμή αχαριστίας.
Τίποτε από τα ανθρώπινα πράγματα δεν θα υπήρχε, αν σε κάθε τι που επιχειρούσαμε σκεφτόμασταν τις αποτυχίες . Διότι πάντοτε βρίσκεται δίπλα στην γεωργία η ακαρπία, στις εμπορικές επιχειρήσεις το ναυάγιο, στους γάμους η χηρεία, στην ανατροφή των παιδιών η στέρηση των παιδιών. Και όμως επιχειρούμε τα έργα, στηριζόμαστε στις πιο αγαθές ελπίδες, αναθέτοντας όμως την πραγματοποίηση αυτών που ελπίζουμε στον Θεό, ο οποίος ρυθμίζει όλα τα δικά μας πράγματα.
Να μιμείσαι τη γη άνθρωπε και να καρποφορείς όπως εκείνη. Να μη φανείς χειρότερος από εκείνη την άψυχη. Διότι εκείνη τους καρπούς δεν τους παράγει για τη δική της απόλαυση, αλλά για να υπηρετούν εσένα. Ενώ εσύ τον καρπό της καλοσύνης που θα κάνεις τον συγκεντρώνεις για τον εαυτό σου.
Γνωρίζεις τι καλό να κάνεις στον πλησίον σου; αυτό που θέλεις να γίνει στον εαυτό σου από άλλον.
Σκύψε στους τάφους και να δούμε αν θα μπορέσεις να διακρίνεις ποιος είναι ο δούλος και ποιος ο κύριος. Ποιος ο φτωχός και ποιος ο πλούσιος . ξεχώρισε αν μπορείς , τον φυλακισμένο από τον βασιλιά, τον ισχυρό από τον ανίσχυρο , τον ωραίο από τον άσχημο. Αν λοιπόν θυμάσαι την κοινή κατάληξη , δεν θα καυχηθείς ποτέ.
Πόσο μεγάλος είναι ο Θεός , και ποιες είναι οι διαστάσεις του Θεού, και τι είδους είναι η ουσία του , αυτά είναι επικίνδυνα γι’ αυτόν που τα ρωτάει και άγνωστα γι’ αυτόν που ερωτάται. Θεραπεία και των δύο είναι η σιωπή.
Η ολιγάρκεια είναι ο μόνος θησαυρός που δεν εξαντλείται ποτέ.
Κενούς και ανόητους θεωρούμε αυτούς, που εύκολα μετακινούνται προς τα εδώ και προς τα εκεί και μεταβάλλονται σαν τον αέρα , που αλλάζει απότομα ή σαν τις παλλίρροιες των πορθμών.
Δεν τρώς κρέατα, αλλά τρώς τον αδελφό σου. Δεν πίνεις κρασί, αλλά δεν συγκρατείς τις βρισιές σου. Περιμένεις τον καιρό για να μεταλάβεις, αλλά ξοδεύεις τον χρόνο σου στα δικαστήρια. Ποιο το όφελος να νηστεύεις με το σώμα και να έχεις την ψυχή γεμάτη μύρια κακά;
Συμβαίνει συχνά οι φίλοι μας να ενεργούν για το κακό μας κι οι εχθροί μας για το καλό μας.
Πρόσεχε τον εαυτό σου, γιατί είσαι θνητός και θα επιστρέψεις στη γη. Κοίταξε γύρω σου εκείνους που πριν από σένα διακρίθηκαν για το ότι ήταν το ίδιο διάσημοι. Που βρίσκονται εκείνοι που είχαν τις πολιτικές εξουσίες; Που είναι οι ακαταμάχητοι ρήτορες; Που είναι αυτοί που οργάνωναν τα πανηγύρια; Οι ένδοξοι καβαλάρηδες, οι στρατηλάτες, οι σατράπες, οι τύραννοι; Δεν έγιναν όλα σκόνη, δεν είναι μύθος; Δεν περιορίζονται σε λίγα κόκαλα αυτά που θυμίζουν τη ζωή τους;
Από το βιβλιαράκι
Εφόδια ζωής
Βενέτη Ι. Γεώργιου
Ορθόδοξος Κυψέλη
Κύριο γνώρισμα του ανθρώπου είναι να είναι ήμερος, επιεικής, πράος, ταπεινός, ήσυχος, σταθερός, μη παρασυρόμενος ως άλογον ζώον υπό της οργής ή υπό άλλων παθών.
Αδύνατος άνθρωπος είναι εκείνος , που δεν μπορεί να κρύψει τα μυστικά του.
Ισχυρός εκείνος που συγκρατεί την οργή του.
Υπομονετικός εκείνος, που μπορεί να κρύψει τη δυστυχία του.
Πλούσιος εκείνος, που αρκείται στα αναγκαία.
Ο πλεονέκτης δεν ευφραίνεται ποτέ με αυτά που έχει. Λυπάται γι’ αυτά που του λείπουν.
Αυτός που σήμερα είναι θαλερός στο σώμα , τετράπαχος από την καλοπέραση , με πολύ καλό χρώμα, γεμάτος σφρίγος στην ακμή της ηλικίας του, ασταμάτητος στην ορμή , αύριο αυτός ο ίδιος είναι ελεεινός ή μαραμένος από τον χρόνο , ή διαλυμένος από αρρώστια.
Πρόσθεσε στον πλούτο του και κάποια πολιτική δύναμη που έχει και τις βασιλικές τιμές , ή ότι κυβερνά έθνη, ή έχει τη διοίκηση στρατοπέδων… Και τι γίνεται μετά από αυτά; Μία νύχτα ένας πυρετός ή πνευμονία τον αρπάζει από τους ανθρώπους και απαγάγοντας τον φεύγει και χάνεται , απογυμνώνοντας ξαφνικά το όλο θέατρο γύρω από αυτόν και η δόξα εκείνη αποδεικνύεται ένα όνειρο.
Είναι κακό , αυτός που ευεργετήθηκε και με τις πιο μεγάλες χάρες μάλιστα, μαζί με την αχαριστία , να αρχίζει να βρίζει και να λέει ατιμίες εναντίων του ευεργέτη του. Είναι κακό βέβαια, αλλά είναι μεγαλύτερο κακό σ’αυτόν που τα κάνει και όχι σ’ αυτόν που τα υφίσταται. Υπερβολική αγνωμοσύνη είναι κυρίως τούτο, η φιλανθρωπία του ευεργέτη να γίνεται αφορμή αχαριστίας.
Τίποτε από τα ανθρώπινα πράγματα δεν θα υπήρχε, αν σε κάθε τι που επιχειρούσαμε σκεφτόμασταν τις αποτυχίες . Διότι πάντοτε βρίσκεται δίπλα στην γεωργία η ακαρπία, στις εμπορικές επιχειρήσεις το ναυάγιο, στους γάμους η χηρεία, στην ανατροφή των παιδιών η στέρηση των παιδιών. Και όμως επιχειρούμε τα έργα, στηριζόμαστε στις πιο αγαθές ελπίδες, αναθέτοντας όμως την πραγματοποίηση αυτών που ελπίζουμε στον Θεό, ο οποίος ρυθμίζει όλα τα δικά μας πράγματα.
Να μιμείσαι τη γη άνθρωπε και να καρποφορείς όπως εκείνη. Να μη φανείς χειρότερος από εκείνη την άψυχη. Διότι εκείνη τους καρπούς δεν τους παράγει για τη δική της απόλαυση, αλλά για να υπηρετούν εσένα. Ενώ εσύ τον καρπό της καλοσύνης που θα κάνεις τον συγκεντρώνεις για τον εαυτό σου.
Γνωρίζεις τι καλό να κάνεις στον πλησίον σου; αυτό που θέλεις να γίνει στον εαυτό σου από άλλον.
Σκύψε στους τάφους και να δούμε αν θα μπορέσεις να διακρίνεις ποιος είναι ο δούλος και ποιος ο κύριος. Ποιος ο φτωχός και ποιος ο πλούσιος . ξεχώρισε αν μπορείς , τον φυλακισμένο από τον βασιλιά, τον ισχυρό από τον ανίσχυρο , τον ωραίο από τον άσχημο. Αν λοιπόν θυμάσαι την κοινή κατάληξη , δεν θα καυχηθείς ποτέ.
Πόσο μεγάλος είναι ο Θεός , και ποιες είναι οι διαστάσεις του Θεού, και τι είδους είναι η ουσία του , αυτά είναι επικίνδυνα γι’ αυτόν που τα ρωτάει και άγνωστα γι’ αυτόν που ερωτάται. Θεραπεία και των δύο είναι η σιωπή.
Η ολιγάρκεια είναι ο μόνος θησαυρός που δεν εξαντλείται ποτέ.
Κενούς και ανόητους θεωρούμε αυτούς, που εύκολα μετακινούνται προς τα εδώ και προς τα εκεί και μεταβάλλονται σαν τον αέρα , που αλλάζει απότομα ή σαν τις παλλίρροιες των πορθμών.
Δεν τρώς κρέατα, αλλά τρώς τον αδελφό σου. Δεν πίνεις κρασί, αλλά δεν συγκρατείς τις βρισιές σου. Περιμένεις τον καιρό για να μεταλάβεις, αλλά ξοδεύεις τον χρόνο σου στα δικαστήρια. Ποιο το όφελος να νηστεύεις με το σώμα και να έχεις την ψυχή γεμάτη μύρια κακά;
Συμβαίνει συχνά οι φίλοι μας να ενεργούν για το κακό μας κι οι εχθροί μας για το καλό μας.
Πρόσεχε τον εαυτό σου, γιατί είσαι θνητός και θα επιστρέψεις στη γη. Κοίταξε γύρω σου εκείνους που πριν από σένα διακρίθηκαν για το ότι ήταν το ίδιο διάσημοι. Που βρίσκονται εκείνοι που είχαν τις πολιτικές εξουσίες; Που είναι οι ακαταμάχητοι ρήτορες; Που είναι αυτοί που οργάνωναν τα πανηγύρια; Οι ένδοξοι καβαλάρηδες, οι στρατηλάτες, οι σατράπες, οι τύραννοι; Δεν έγιναν όλα σκόνη, δεν είναι μύθος; Δεν περιορίζονται σε λίγα κόκαλα αυτά που θυμίζουν τη ζωή τους;
Από το βιβλιαράκι
Εφόδια ζωής
Βενέτη Ι. Γεώργιου
Ορθόδοξος Κυψέλη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου