ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ, πρέπει πρώτα να κατεβάσουμε τις πέτρες από
το βουνό και να τις κάνουμε σωρό. Επίσης, αν ένα σπίτι είναι
μισογκρεμισμένο , πρέπει να το αποτελειώσουμε, να το κατεδαφίσουμε, να
καθαρίσουμε τις πέτρες από τις συγκολλητικές προσμείξεις, να τις
σφυρηλατήσουμε και κατόπιν να αρχίσουμε τη νέα οικοδομή. Είναι φοβερά
επικίνδυνο να προσπαθείς να φτιάξεις καινούριο σπίτι πάνω στο ήδη
μισογκρεμισμένο.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Λέγει ο Δαβίδ: «Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐνϟϟ ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου» ( Ψλ. ν΄12 ) . Για να χτίσει ο Κύριος την καινούρια καρδιά, χρειάζεται να γκρεμίσει τελείως την παλαιά. Να τη συντρίψει, να τη διαλύσει. Ο Ίδιος μας υπενθυμίζει πως «δεν βάζουνε κρασί νέο σε παλαιούς ασκούς» ( βλ. Ματθ. θ΄17 ) . Χρειάζεται η «νέκρωση του παλαιού ανθρώπου και η ένδυση του νέου, του κατά Χριστόν κτισθέντος». Η ζωοποιός νέκρωση προηγείται για να χτίσει ο Κύριος τη νέα καρδιά. Εκείνος έχει τρόπους για να γκρεμίσει , να σωριάσει την παλαιά μας καρδιά. Οι αρρώστιες, η φτώχεια, η ανεργία, οι χωρισμοί, τα διαζύγια, οι συκοφαντίες είναι μοναδικές ευκαιρίες που μας βοηθούν στο σώριασμα της απολιθωμένης καρδιάς. Δυό μεγάλες αμαρτίες συνέτριψαν και σακάτεψαν την καρδιά του προφητάνακτα Δαβίδ. Η μοιχεία και ο φόνος. Και έφτασε αυτός ο μεγάλος βασιλιάς να λέει: «Καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.» (Ψλ. ν΄19 ) .
Κι όμως, εμείς φτάνουμε στο σημείο να «συντρίβουμε» ακόμη και τα συντρίμμια των άλλων. Αλλά η Χάρις του Θεού όχι μόνο δεν εξουθενώνει, αλλά καινουργεί την καρδιά και στέλνει το Άγιο Πνεύμα να την εγκαινιάσει. « Ανακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου» (Ψλ. ρβ΄5 ), ψάλλει και χαίρεται: «Πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χεῖρας» ( Ψλ. μς΄1 ) .. Ἄσατε τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινόν, (Ψλ. ϟε’ 1 )… ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ, πᾶσα ἡ γῆ (Ψλ. ϟζ΄4 )… είπατε τω θεώ, ώς φοβερά τά έργα σου (Ψλ. ξε΄3) … αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ (Ψλ. ρν΄4 ) … διέρρηξας τὸν σάκκον μου καὶ περιέζωσάς με εὐφροσύνην, (Ψλ. κθ΄12 ), εὐφράνθητε, δίκαιοι, ἐν τῷ Κυρίῳ (Ψλ. ϟζ΄ 12 ) » .
Τι όμορφοι ,αλήθεια, ψαλμοί! Πως η θλίψη μετατρέπεται σε χαρά; «ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται» (Ιωαν ις΄21 ). Με τα συντρίμμια ο Θεό φτιάχνει παλάτια. «Μες στου πύργου το ρημάδι, στα συντρίμμια τα παλαιά, ένα όμορφο πουλάκι, έφτιαξε μια φωλιά». Αν η φύση αξιοποιεί τα συντρίμμια , πόσω μάλλον ο παντοδύναμος Θεός . Όποιος φοβάται τη συντριβή του δεν ελπίζει στον καλλιτέχνη και πρωτομάστορα Θεό. «Θεέ μου, πρωτομάστορα, μέσα στις πασχαλιές κι εσύ, Θεέ μου πρωτομάστορα, μύρισε την Ανάσταση». Πόσο φιλοσοφημένα και ψαγμένα είναι μερικά τραγούδια! Παρ’ ότι «ο ήλιος για να γυρίσει θέλει δουλειά πολλή», για τον Θεό που τον έφτιαξε είναι πολύ εύκολο. Είναι πολύ εύκολο όλους να μας «καινουργήσει»- αρκεί να Του δώσουμε τον σωρό μας , τα συντρίμμια μας…
26/7/05
Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»
Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Λέγει ο Δαβίδ: «Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐνϟϟ ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου» ( Ψλ. ν΄12 ) . Για να χτίσει ο Κύριος την καινούρια καρδιά, χρειάζεται να γκρεμίσει τελείως την παλαιά. Να τη συντρίψει, να τη διαλύσει. Ο Ίδιος μας υπενθυμίζει πως «δεν βάζουνε κρασί νέο σε παλαιούς ασκούς» ( βλ. Ματθ. θ΄17 ) . Χρειάζεται η «νέκρωση του παλαιού ανθρώπου και η ένδυση του νέου, του κατά Χριστόν κτισθέντος». Η ζωοποιός νέκρωση προηγείται για να χτίσει ο Κύριος τη νέα καρδιά. Εκείνος έχει τρόπους για να γκρεμίσει , να σωριάσει την παλαιά μας καρδιά. Οι αρρώστιες, η φτώχεια, η ανεργία, οι χωρισμοί, τα διαζύγια, οι συκοφαντίες είναι μοναδικές ευκαιρίες που μας βοηθούν στο σώριασμα της απολιθωμένης καρδιάς. Δυό μεγάλες αμαρτίες συνέτριψαν και σακάτεψαν την καρδιά του προφητάνακτα Δαβίδ. Η μοιχεία και ο φόνος. Και έφτασε αυτός ο μεγάλος βασιλιάς να λέει: «Καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.» (Ψλ. ν΄19 ) .
Κι όμως, εμείς φτάνουμε στο σημείο να «συντρίβουμε» ακόμη και τα συντρίμμια των άλλων. Αλλά η Χάρις του Θεού όχι μόνο δεν εξουθενώνει, αλλά καινουργεί την καρδιά και στέλνει το Άγιο Πνεύμα να την εγκαινιάσει. « Ανακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου» (Ψλ. ρβ΄5 ), ψάλλει και χαίρεται: «Πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χεῖρας» ( Ψλ. μς΄1 ) .. Ἄσατε τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινόν, (Ψλ. ϟε’ 1 )… ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ, πᾶσα ἡ γῆ (Ψλ. ϟζ΄4 )… είπατε τω θεώ, ώς φοβερά τά έργα σου (Ψλ. ξε΄3) … αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ (Ψλ. ρν΄4 ) … διέρρηξας τὸν σάκκον μου καὶ περιέζωσάς με εὐφροσύνην, (Ψλ. κθ΄12 ), εὐφράνθητε, δίκαιοι, ἐν τῷ Κυρίῳ (Ψλ. ϟζ΄ 12 ) » .
Τι όμορφοι ,αλήθεια, ψαλμοί! Πως η θλίψη μετατρέπεται σε χαρά; «ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται» (Ιωαν ις΄21 ). Με τα συντρίμμια ο Θεό φτιάχνει παλάτια. «Μες στου πύργου το ρημάδι, στα συντρίμμια τα παλαιά, ένα όμορφο πουλάκι, έφτιαξε μια φωλιά». Αν η φύση αξιοποιεί τα συντρίμμια , πόσω μάλλον ο παντοδύναμος Θεός . Όποιος φοβάται τη συντριβή του δεν ελπίζει στον καλλιτέχνη και πρωτομάστορα Θεό. «Θεέ μου, πρωτομάστορα, μέσα στις πασχαλιές κι εσύ, Θεέ μου πρωτομάστορα, μύρισε την Ανάσταση». Πόσο φιλοσοφημένα και ψαγμένα είναι μερικά τραγούδια! Παρ’ ότι «ο ήλιος για να γυρίσει θέλει δουλειά πολλή», για τον Θεό που τον έφτιαξε είναι πολύ εύκολο. Είναι πολύ εύκολο όλους να μας «καινουργήσει»- αρκεί να Του δώσουμε τον σωρό μας , τα συντρίμμια μας…
26/7/05
Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου