Άνάλογα με την απομάκρυνσή τους από τον Θεό οι άνθρωποι αισθάνονται σ'
αυτήν την ζωή στενοχώριακαι στην άλλη ζωή θα ζουν την αιώνια στενοχώρια.
Γιατί από αυτήν την ζωή γεύεται κανείς, σε κάποιο βαθμό, ανάλογα με το
πόσο ζη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού,
ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου. Ή θα ζήσουμε ένα μέρος της χαράς του
Παραδείσου από εδώ, και θα πάμε και στον Παράδεισο,, ή θαζήσουμε ένα
μέρος της κολάσεως και Θεός φυλάξοι θα πάμε στην κόλαση. Παράδεισος
ίσον καλωσύνη..Κόλαση ίσον κακωσύνη. Κάνει κανείς μια καλωσύνη,
αισθάνεται χαρά. Κάνει μια στραβοξυλιά, υποφέρει. Οσο περισσότερο καλό
κάνει, τόσο περισσότερο αγάλλεται. Οσο περισσότερο κακό κάνει, τόσο
περισσότερο υποφέρει η ψυχή του. ο κλέφτης νιώθει χαρά; δεν νιώθει χαρά.
Ενώ αυτός που κάνει καλωσύνες νιώθει χαρά. Και να βρη κανείς κάτι στον
δρόμο, αν το κρατήση και πη ότι είναι δικό του,ανάπαυση δεν θα έχη!
Ούτε ξέρει σε ποιον ανήκει ούτε αδίκησε κάποιον ούτε το κλέβει, και όμως
δεν αναπαύεται. Πόσο μάλλον να το κλέψη! Άκόμη και όταν κανείς
λαμβάνη, πάλι δεν νιώθει την χαρά που νιώθει όταν δίνη. Πόσο μάλλον όταν
κλέβη ή όταν αδική, να νιώθη χαρά! Γι' αυτό, βλέπεις, οι άνθρωποι μετην
αδικία τι πρόσωπα έχουν, τι γκριμάτσες κάνουν!ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 21 ΜΑΡ 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου