Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ για την ευλάβεια μέσα στον κόσμο (συνέχεια)

[ Η Ευλάβεια μέσα στον Κόσμο

… «Έπειτα άρχισε να μου μιλά για την πλάνη μου σε σχέση με την προσκύνηση των αγίων εικόνων.

« “Πόσο άσχημη και επιβλαβής για μας είναι η επιθυμία να εξετάζουμε τα μυστήρια του Θεού τα οποία είναι απρόσιτα στον ανθρώπινο νου, για παράδειγμα, πώς ενεργεί η χάρη του Θεού μέσω των αγίων εικόνων, πώς θεραπεύει αμαρτωλούς σαν εσένα και εμένα”, πρόσθεσε, “και όχι μόνον το σώμα τους αλλά και την ψυχή τους, έτσι ώστε ακόμη και αμαρτωλοί, σύμφωνα με την πίστη τους στην χάρη του Χριστού που έχουν οι εικόνες, σώθηκαν και επέτυχαν την Βασιλεία των Ουρανών”.

«Ύστερα ο Γέροντας ανέφερε παραδείγματα προσκύνησης των εικόνων: “Ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη, στην Κιβωτό της Διαθήκης, υπήρχαν χρυσά Χερουβείμ∙ και στον ναό της Καινής Διαθήκης ο ευαγγελιστής Λουκάς απεικόνισε το πρόσωπο της Μητέρας του Θεού∙ και ο Ίδιος ο Σωτήρας μας έχει αφήσει την αχειροποίητο εικόνα Του”.

«Στο τέλος της συζήτησης ο Γέροντας είπε: “Δεν πρέπει κανείς να δίνει προσοχή σε βλάσφημες σκέψεις αυτού του είδους, για τις οποίες ετοιμάζεται αιώνια τιμωρία στο πνεύμα του κακού και τους συνεργούς του κατά την ημέρα της Φοβερής Κρίσης”».

Αναχωρώντας ο αξιωματούχος , άφησε τρία ρούβλια στο τραπέζι, αλλά, καθώς έβγαινε έξω, ενοχλήθηκε από την δαιμονική σκέψη: «Γιατί θάπρεπε ο Άγιος Γέροντας να θέλει χρήματα;». Ο επίγειος στρατιώτης ήταν ακόμη άπειρος στον πνευματικό πόλεμο. Επέστρεψε όμως βιαστικά στον μεγάλο Γέροντα και ο τελευταίος τον συνάντησε με τους λόγους:

«Στην διάρκεια του πολέμου με τους Γαλάτες ένας αρχηγός λίγο έλειψε να χάσει το δεξί του χέρι∙ αλλά αυτό το χέρι είχε δώσει σε κάποιον ερημίτη τρία νομίσματα για έναν Ιερό ναό. Και με τις προσευχές της Αγίας Εκκλησίας ο Κύριος το έσωσε. Σκέψου το καλά και στον μέλλον μην μετανοιώνεις για τις καλές σου πράξεις. Τα χρήματά σου θα χρησιμοποιηθούν για την Ίδρυση του Γυναικείου Κοινοβίου του Ντιβέιεβο, και εκεί θα προσεύχονται για την υγεία σου».

Έπειτα ο Γέροντας τον εξομολόγησε και πάλι και έρριξε στο στόμα του λίγο αγιασμό, λέγοντας:

«Είθε το πονηρό πνεύμα , το οποίο πολιορκεί τον δούλο του Θεού Ιωάννη, να εκδιωχθεί από την χάρη του Θεού»!

Καθώς τον ευλογούσε να αναχωρήσει, ο Γέροντας του είπε: «Να έχεις εμπιστοσύνη στον Θεό και να ζητάς την βοήθειά Του. Και μάθε να συγχωρείς τον πλησίον σου∙ και όλα όσα ζητήσεις θα σου δοθούν».

«Στην διάρκεια της εκστρατείας κατά της  Πολωνίας», καταλήγει ο Καρατάιεφ, «έλαβα μέρος σε πολλές μάχες και ο Κύριος πάντοτε με έσωζε δι’ ευχών του δικαίου δούλου Του. Οι στρατιώτες, οι οποίοι επέστρεφαν μαζί μου στο σύνταγμα, πήραν και αυτοί την ευλογία του. Εκείνος τους έδωσε κάποιες συμβουλές σε αυτήν την περίσταση και προέβλεψε ότι κανένας δε θα χανόταν στην μάχη. Αυτό πραγματικά και έγινε∙ ούτε ένας από αυτούς δεν τραυματίσθηκε καν».

Άλλος ένας στρατιωτικός, ο Ο. Α. Λοντουζίνσκυ , είχε τέσσερις αδελφές που έγραψαν γι αυτόν τα ακόλουθα:

«Το έτος 1832 έστειλαν τον αδελφό μας. Ο. Α. Λ., στην Κίνα. Καθώς η διαδρομή του περνούσε από το Νίζνι-Νόβγκοροντ όπου είχαμε μία γιαγιά, η οποία ήταν Ηγουμένη της Μονής του Τιμίου Σταυρού, αποφάσισε να σταματήσει στο Νίζνι, προκειμένου να επισκεφθεί την γιαγιά μας και να μας συναντήσει.

«Στην τελευταία εκστρατεία κατά των Τούρκων είχε τραυματισθεί στο αριστερό του χέρι και τώρα ο πόνος είχε επιστρέψει και τον πίεζε να κάνει κάποια θεραπεία.

«Τον παρακινήσαμε να έρθει μαζί μας στην Μονή του Σαρώφ για να δει τον π. Σεραφείμ και να λάβει την ευλογία του για ένα τόσο μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι. Μόνον μετά από πολλή πειθώ υποχώρησε τελικά στην παράκλησή μας , γιατί δεν πίστευε καθόλου στην αγιότητα του π. Σεραφείμ . Παρόλο ότι τον σεβόταν, απείχε όμως πολύ από του να συμμερίζεται τα αισθήματά μας για αυτόν, και συγκατατέθηκε να πάει μαζί μας μονάχα για να μας κατευνάσει.

«Την παραμονή της αναχώρησής μας είχαμε μία μεγάλη συζήτηση με τον αδελφό μας σχετικά με τις άγιες εικόνες. Εκείνος έλεγε ότι ήταν απλή πρόληψη να αποκαλεί κανείς κάποιες εικόνες θαυματουργές και ότι όλες ήταν ίδιες.

«Μόλις φθάσαμε», πήγαμε όλοι στην πρωινή Θεία Λειτουργία στην οποία, ως επί το πλείστον , κοινωνούσε ο π. Σεραφείμ. ¨Όταν τελείωσε , ο αδελφός μας μπήκε στο Άγιο Βήμα για να πάρει την ευλογία του π. Σεραφείμ και ταυτόχρονα να του μεταφέρει ορισμένα μηνύματα από την γιαγιά μας (την Ηγουμένη) και τον Επίσκοπο Αθανάσιο ο οποίος είχε τότε στην ευθύνη του την Δικαιοδοσία του Νίζνι Νόβγκοροντ.

«Όταν ο αδελφός μας επέστρεψε στον ξενώνα, παρατηρήσαμε μία μεγάλη αλλαγή σε αυτόν. Ο πρώτος του λόγος ήταν η παραδοχή ότι ο π. Σεραφείμ είχε κάνει θαύμα σε αυτόν.

«Ενώ έδινα στον π. Σεραφείμ τα μηνύματα από την γιαγιά και τον Επίσκοπο”, μας είπε, “πήρε το τραυματισμένο μου χέρι και το πίεσε με τόση δύναμη , που μόνον από ντροπή δεν φώναξα. Αλλά τώρα δεν αισθάνομαι κανέναν απολύτως πόνο στο χέρι μου”.

«Μετά την τράπεζα, πήγαμε όλοι στο δάσος, στο ερημητήριο του π. Σεραφείμ. Μόλις τον είδαμε από μακριά να κάθεται απέναντι από την πηγή του, προτείναμε στον αδελφό μας να πάει σε αυτόν μόνος του, ενώ εμείς περιμέναμε σε κάποια απόσταση και τους παρακολουθούσαμε.

«Ο αδελφός μας πήγε και ο π. Σεραφείμ τον υποδέχθηκε προφανώς πολύ ευγενικά, διότι τον ευλόγησε και τον έβαλε να καθήσει δίπλα του και κουβέντιασαν μαζί για μισή ώρα περίπου. Τελικά ο π. Σεραφείμ σήκωσε το κεφάλι του και με ένα νεύμα μας κάλεσε να πάμε κοντά του. Καθώς τον πλησιάζαμε, σηκώθηκε από την θέση του και μας κάλεσε να πάμε κοντά του. Καθώς τον πλησιάζαμε , σηκώθηκε από την θέση του και τον βρήκαμε με ένα φτυάρι στα χέρια να σκάβει τον κήπο του.

«Πήραμε την ευλογία του και όταν τον πλησίασε ο αδελφός μας , του είπε: “Περίμενε μία στιγμή, θα έρθω αμέσως”.

«Μπήκε στο κελλί του και βγήκε αμέσως με μισό πρόσφορο. Προσφέροντάς το στον αδελφό μας, του είπε τρυφερά: “Για σένα, μέσα από την ψυχή μου”. Έπειτα πρόσθεσε κάπως λυπημένα: “Δεν θα ξανασυναντηθούμε”.

«Ο αδελφός μας συγκινήθηκε και απάντησε: “Όχι, Γέροντα, θα έρθω σε εσάς αύριο”.

«Αλλά ο π. Σεραφείμ επανέλαβε: “Δεν θα ξανασυναντηθούμε”.

«Ο αδελφός μας απάντησε αμέσως: “Πατέρα! Στην επιστροφή μου από το ταξίδι θα σας επισκεφθώ”.

«Αλλά ο Γέροντας επανέλαβε Τρίτη φορά: “Όχι, δεν θα ξανασυναντηθούμε”.

Αφού αποχαιρετήσαμε τον π. Σεραφείμ κατευθυνθήκαμε όλοι προς το μοναστήρι. Οι αδελφές μου περπατούσαν μπροστά, ενώ εγώ ήμουν λίγο πιο πίσω τους. Παρατηρώντας μία μεγάλη αλλαγή στον αδελφό μου, τον ρώτησα για να μάθω την αιτία και εκείνος απάντησε:

«Τώρα είμαι εντελώς πεπεισμένος για την αγιότητα και την διορατικότητα αυτού του εκπληκτικού ανθρώπου. Όλα όσα λέγατε για αυτόν είναι αληθινά και δεν υπερβάλλατε καθόλου». Ζήτησα από τον αδελφό μου να μου μιλήσει με περισσότερη λεπτομέρεια και αυτός συνέχισε:
«Όταν τον πλησίασα για να πάρω την ευλογία του και του εξήγησα ότι πήγαινα στην Κίνα, και επομένως είχα έρθει μέχρι το Σαρώφ ειδικά για να πάρω  την ευλογία του και να ζητήσω τις άγιες προσευχές του για ένα τέτοιο μακρινό ταξίδι, ο Γέροντας με ευλόγησε , και βάζοντάς με να καθήσω δίπλα του είπε:
« “Τι είναι η αμαρτωλή ευλογία μου! Ζήτησε την βοήθεια της Ουράνιας Βασίλισσας. Εδώ στον Καθεδρικό μας υπάρχει μία εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής. Κάνε μία Δέηση. Είναι θαυματουργός εικόνα. Αυτή θα σε βοηθήσει”.

«Και συνέχισε με ένα χαμόγελο:

« “Έχεις διαβάσει τον Βίο του Ιωαννικίου του Μεγάλου; Σε συμβουλεύω να τον διαβάσεις. Ήταν στρατιωτικός , πολύ ευγενικός και καλός άνθρωπος. Ήταν και Χριστιανός, διότι πίστευε στον Κύριο. Αλλά είχε πλανηθεί στο ζήτημα των εικόνων ακριβώς όπως και εσύ”.

«Με τα λόγια αυτά έδειξε εμένα με το χέρι του.

«Έπειτα ο π. Σεραφείμ συνέχισε να μιλά μαζί μου και να με συμβουλεύει . Έλεγε ότι πρέπει να είμαι επιεικής ο ίδιος , αν ήθελα να είναι ο Κύριος ευσπλαχνικός προς εμένα . Στο τέλος μου προείπε ότι θα πρέπει να εκπληρώσω την αποστολή που μου ανατέθηκε και να επιστρέψω σώος.

«Ο αδελφός μου τώρα φλεγόταν από πίστη και αγάπη για τον π. Σεραφείμ και έτσι πήγαμε αμέσως στον Καθεδρικό Ναό για να κάνουμε Δέηση στην Ουράνια Βασίλισσα.

‘Έπειτα από όλα αυτά πέταξε όλα του τα φάρμακα, γιατί δεν τα χρειαζόταν πια. Ένιωθε θεραπευμένος στο σώμα και στην ψυχή  και μας έγραφε καθ’ οδόν ότι ποτέ πια δεν είχε αισθανθεί τόσο καλά σε όλη του την ζωή».

Όταν γύρισε από την Κίνα, θέλησε να επισκεφθεί και πάλι τον π. Σεραφείμ, αλλά ο Άγιος δεν βρισκόταν πια σε αυτήν την ζωή…

Πηγή: Από το βιβλίο: «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ

Πνευματική Βιογραφία»

Αρχιμανδρίτου π. Λάζαρου Μουρ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ