Δικά της παιδιά δεν γέννησε. Έκανε όμως 200 παιδιά δικά
της και όλα, μα όλα, την λένε μάνα τους. Και την νιώθουν μάνα. Όταν
μιλάνε για την Παναγιώτα Λάζαρη οι γιοι της, οι κόρες, αλλά και τα
εγγόνια της, στάζουν ευγνωμοσύνη, καθώς στην "φωλιά" της, έζησαν την
τρυφερότητα, την φροντίδα και την αγάπη που τους έλειψε, όλα όσα δεν
τους χαρίστηκαν εξ αρχής και έμελλε να τα βρουν στην αγκαλιά αυτής της
μικρής αγίας που κάνει πράξη αθόρυβα, σχεδόν βουβά, την έννοια της
βαθιάς, της ουσιαστικής προσφοράς.
Η 85χρονη σήμερα Παναγιώτα Λάζαρη, συνταξιούχος δασκάλα, εδώ και 45 χρόνια απευθύνει μια τεράστια αγκαλιά στα παιδιά που είτε έμειναν ορφανά, είτε τα εγκατέλειψαν οι γονείς τους, είτε αντιμετώπιζαν ιδιαίτερες οικογενειακές δυσκολίες.
Στην "Φωλιά του Παιδιού" το ίδρυμα που έφτιαξε και έκανε η ίδια στόχο της ζωής της, η κ. Παναγιώτα δεν υποδύεται την οικογένεια. Είναι η οικογένεια όλων των παιδιών που μεγάλωσε και τα οποία φεύγουν από κοντά της μόνο εφόσον αποκατασταθούν, σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται μιας και η αγάπη, η έγνοια και η φροντίδα, δεν ...ενηλικιώνεται ποτέ.
"Θέλει να μας δει όλους σπουδαγμένους, παντρεμένους και αποκατεστημένους. Μόνο έτσι νιώθει ήσυχη"μου λέει ο Σταύρος, ένα από τα παιδιά της. "Σε μας έχει αφιερώσει όλη τη ζωή της σαν εθελόντρια. Αυτά που έκανε και κάνει για μας είναι πολλά περισσότερα από όσα κάνει μια βιολογική μάνα για τα παιδιά της. Αυτή ξαγρύπνησε στο προσκεφάλι μας όταν ήμασταν άρρωστοι, αυτή πανηγύρισε μαζί μας στις επιτυχίες μας και μας κράτησε το χέρι στα δύσκολα, αυτή μας τραγουδούσε, μας χάιδευε, μας κρατούσε στην αγκαλιά της. Δεν νιώσαμε ποτέ ορφανά, δεν νιώσαμε ποτέ παραπεταμένα"
Η "Φωλιά του Παιδιού" βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Μαιζώνος και Γκότση και η ψυχή του, είναι αυτή η αφανής ηρωίδα, η άγνωστη στους πολλούς αλλά πολύτιμη για τους λίγους που αποδεικνύει ότι άνθρωπος μπορεί να κάνει θαύματα και να αφήσει πίσω του έργο ζωής.
Τα 200 παιδιά που ανάστησε μόνη της, τα πήρε στα χέρια της από πολύ μικρά, τα αγάπησε με όλη της την ψυχή, χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα πέρα απο την χαρά που παίρνει από τη χαρά τους, από το 1970, όταν έγινε η αρχή, έως σήμερα.
«Δέν υπάρχει μάνα με τόσα παιδιά και γιαγιά με τόσα εγγόνια» όπως έχει πει χαρακτηριστικά για την Παναγιώτα Λάζαρη ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος τιμώντας την για την προσφορά της.
Σήμερα στό Ίδρυμα «Φωλιά του Παιδιού» φιλοξενούνται 13 παιδιά τα οποία είτε φοιτούν σε Α.Ε.Ι. καί Τ.Ε.Ι. είτε σπουδάζουν σέ άλλα σχολεία. Μερικά από τα παιδιά του Ιδρύματος έχουν γίνει ιερείς και κάποια άλλα δάσκαλοι, στα βήματα της δασκάλας τους.
"Δεν είναι μάνα αυτή που σε γεννάει, αλλά αυτή που σε μεγαλώνει" μου λέει ο Σταύρος και μου εξηγεί ότι με ελάχιστα χρήματα και πολλή αγάπη γίνονται θαύματα. "Βοηθάμε όλοι πολύ, κάνουμε και δουλειές, συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον. Για εμάς η κ. Παναγιώτα είναι ένας άγγελος που έπεσε απο τον ουρανό για μας. Το δικό της χάδι μας κράτησε στη ζωή και μας έκανε να βλέπουμε όνειρα για το μέλλον".
Η Παναγιώτα Λάζαρη εργάστηκε πολλά χρόνια ως δασκάλα σε διάφορα σχολεία της πόλης και υπηρέτησε ως διευθύντρια στο σχολείο Κωφών και Βαρηκόων Παιδιών. Όταν πριν από 45 χρόνια έφτιαξε την "Φωλιά του Παιδιού" για να δώσει χέρι βοήθειας και χαμόγελο στα παιδιά χωρίς οικογένεια, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα γινόταν η ίδια η ζωή της.
Η ίδια η κ. Παναγιώτα αποφεύγει την προβολή και τη δημοσιότητα. Είναι μια απλή γυναίκα που ζει με την οικογένειά της, αυτή που έφτιαξε με τους κόπους και την καρδιά της ήρεμα και ειρηνικά.
Πού και πού η "Φωλιά του Παιδιού" ακούγεται λόγω δωρεών προσώπων, συλλόγων, μαθητών, αλλά και επιχειρηματιών που στηρίζουν αυτή την υπέροχη γυναίκα, που ποτέ δεν ζήτησε τίποτα και έδωσε τόσα πολλά.
Είναι από εκείνες τις δωρεές που αξίζουν τον κόπο.
Από τις οικονομίες που κάνει και την διαχείριση των δωρεών η κ. Παναγιώτα προικοδοτεί και τα παιδιά της όταν παντρεύονται όπως κάνει μια μάνα που νιώθει πλέον ήσυχη ότι τα αποκατέστησε.
Η 85χρονη σήμερα Παναγιώτα Λάζαρη, συνταξιούχος δασκάλα, εδώ και 45 χρόνια απευθύνει μια τεράστια αγκαλιά στα παιδιά που είτε έμειναν ορφανά, είτε τα εγκατέλειψαν οι γονείς τους, είτε αντιμετώπιζαν ιδιαίτερες οικογενειακές δυσκολίες.
Στην "Φωλιά του Παιδιού" το ίδρυμα που έφτιαξε και έκανε η ίδια στόχο της ζωής της, η κ. Παναγιώτα δεν υποδύεται την οικογένεια. Είναι η οικογένεια όλων των παιδιών που μεγάλωσε και τα οποία φεύγουν από κοντά της μόνο εφόσον αποκατασταθούν, σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται μιας και η αγάπη, η έγνοια και η φροντίδα, δεν ...ενηλικιώνεται ποτέ.
"Θέλει να μας δει όλους σπουδαγμένους, παντρεμένους και αποκατεστημένους. Μόνο έτσι νιώθει ήσυχη"μου λέει ο Σταύρος, ένα από τα παιδιά της. "Σε μας έχει αφιερώσει όλη τη ζωή της σαν εθελόντρια. Αυτά που έκανε και κάνει για μας είναι πολλά περισσότερα από όσα κάνει μια βιολογική μάνα για τα παιδιά της. Αυτή ξαγρύπνησε στο προσκεφάλι μας όταν ήμασταν άρρωστοι, αυτή πανηγύρισε μαζί μας στις επιτυχίες μας και μας κράτησε το χέρι στα δύσκολα, αυτή μας τραγουδούσε, μας χάιδευε, μας κρατούσε στην αγκαλιά της. Δεν νιώσαμε ποτέ ορφανά, δεν νιώσαμε ποτέ παραπεταμένα"
Η "Φωλιά του Παιδιού" βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Μαιζώνος και Γκότση και η ψυχή του, είναι αυτή η αφανής ηρωίδα, η άγνωστη στους πολλούς αλλά πολύτιμη για τους λίγους που αποδεικνύει ότι άνθρωπος μπορεί να κάνει θαύματα και να αφήσει πίσω του έργο ζωής.
Τα 200 παιδιά που ανάστησε μόνη της, τα πήρε στα χέρια της από πολύ μικρά, τα αγάπησε με όλη της την ψυχή, χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα πέρα απο την χαρά που παίρνει από τη χαρά τους, από το 1970, όταν έγινε η αρχή, έως σήμερα.
«Δέν υπάρχει μάνα με τόσα παιδιά και γιαγιά με τόσα εγγόνια» όπως έχει πει χαρακτηριστικά για την Παναγιώτα Λάζαρη ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος τιμώντας την για την προσφορά της.
Σήμερα στό Ίδρυμα «Φωλιά του Παιδιού» φιλοξενούνται 13 παιδιά τα οποία είτε φοιτούν σε Α.Ε.Ι. καί Τ.Ε.Ι. είτε σπουδάζουν σέ άλλα σχολεία. Μερικά από τα παιδιά του Ιδρύματος έχουν γίνει ιερείς και κάποια άλλα δάσκαλοι, στα βήματα της δασκάλας τους.
"Δεν είναι μάνα αυτή που σε γεννάει, αλλά αυτή που σε μεγαλώνει" μου λέει ο Σταύρος και μου εξηγεί ότι με ελάχιστα χρήματα και πολλή αγάπη γίνονται θαύματα. "Βοηθάμε όλοι πολύ, κάνουμε και δουλειές, συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον. Για εμάς η κ. Παναγιώτα είναι ένας άγγελος που έπεσε απο τον ουρανό για μας. Το δικό της χάδι μας κράτησε στη ζωή και μας έκανε να βλέπουμε όνειρα για το μέλλον".
Η Παναγιώτα Λάζαρη εργάστηκε πολλά χρόνια ως δασκάλα σε διάφορα σχολεία της πόλης και υπηρέτησε ως διευθύντρια στο σχολείο Κωφών και Βαρηκόων Παιδιών. Όταν πριν από 45 χρόνια έφτιαξε την "Φωλιά του Παιδιού" για να δώσει χέρι βοήθειας και χαμόγελο στα παιδιά χωρίς οικογένεια, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα γινόταν η ίδια η ζωή της.
Η ίδια η κ. Παναγιώτα αποφεύγει την προβολή και τη δημοσιότητα. Είναι μια απλή γυναίκα που ζει με την οικογένειά της, αυτή που έφτιαξε με τους κόπους και την καρδιά της ήρεμα και ειρηνικά.
Πού και πού η "Φωλιά του Παιδιού" ακούγεται λόγω δωρεών προσώπων, συλλόγων, μαθητών, αλλά και επιχειρηματιών που στηρίζουν αυτή την υπέροχη γυναίκα, που ποτέ δεν ζήτησε τίποτα και έδωσε τόσα πολλά.
Είναι από εκείνες τις δωρεές που αξίζουν τον κόπο.
Από τις οικονομίες που κάνει και την διαχείριση των δωρεών η κ. Παναγιώτα προικοδοτεί και τα παιδιά της όταν παντρεύονται όπως κάνει μια μάνα που νιώθει πλέον ήσυχη ότι τα αποκατέστησε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου