Αιγαίον πέλαγος: Ηρώων πόντος

(Αυτή η θάλασσα των ηρώων)

Αυτή η θάλασσα η δικιά μας είναι στ’  αλήθεια γαλαζοαίματη… Δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς: γαλάζιο είναι το χρώμα του Παραδείσου, γαλάζιο είναι το χρώμα τ’ Ουρανού… γαλάζιο είναι το αίμα των ηρώων… και αλίμονο για τούτη τη θάλασσα έχουν θυσιαστεί πολλοί ήρωες… και με τη θυσία τους την έκαναν παράδεισο… άλλους ξένους γαλαζοαίματους δεν αναγνωρίζει τούτη η θάλασσα: έχει τους δικούς της πρίγκηπες, γεννημένους από τα σπλάχνα της κι όχι από κάποια επαρχία της Βαυαρίας… έχει τους δικούς της ήρωες, τα δικά της παιδιά, τους δικούς της ιππότες και για το χατήρι τους βάφεται τόσο γαλάζια, όσο η παλικαριά τους: είναι η τρέλα τους που την βάφει, είναι το αίμα τους που την ποτίζει, είναι η ψυχή τους που την κρατά ζωντανή… αυτή η θάλασσα η δικιά μας είναι στ’ αλήθεια γαλαζοαίματη, στ’ αλήθεια υπερήφανη, στ’ αλήθεια πονεμένη… σα βωμός ζητά θυσίες, σα μάνα θρηνεί για καθεμιά θυσία, σαν Αρχόντισσα στηρίζεται στους ιππότες της και τους τιμά: πότε Αγαμέμνονας και πότε Ιφιγένεια… αυτή η θάλασσα η δικιά μας είναι από τη μια της άκρη ως την άλλη ένα απέραντο ηρώο: κάθε σταγόνα της είναι δάκρυ και κάθε γυαλάδα της είναι μετάλλιο… και τα παιχνίδια του ήλιου στα νερά της είναι κεριά, οι γλάροι είναι στεφάνια… και κάθε κύμα της είναι ένα ευχαριστώ σε όσους για το χατήρι της έγιναν άγγελοι και την προστατεύουν για πάντα από ψηλά…

Υ.Γ. Τουλίτσης Αναστάσιος, Πανανάς Κωνσταντίνος, Ευαγγέλου Ελευθέριος… τίποτε άλλο…

Μάρω Σιδέρη