ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
ΤΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΙ ΩΡΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
«Τι θαυμαστά κι ωραία πράγματα, αδελφοί μου Χριστιανοί, είναι τούτα! Να γεννηθεί ο Χριστός από την Παναγία μέσα σε μια στάνη, ανάμεσα στα πρόβατα ο αμνός του Θεού, κι ένα άστρο πρωτοφανέρωτο να βγει στον ουρανό από την ανατολή, για να το δούνε οι μάγοι που το περιμένανε χίλια χρόνια και να πάνε να προσκυνήσουνε τον βασιλέα του κόσμου. Τι άστρο να ήτανε αυτό που φάνηκε στον κρουσταλλιασμένο χειμωνιάτικον ουρανό! Σημείο χαροποιό πως ο Θεός λυπήθηκε τον αμαρτωλό κόσμο και κατέβηκε «ως υετός επί πόκον», κατά την προφητεία του Γεδεών, ήγουν σαν τη δροσούλα που κατεβαίνει πάνω στο ποκάρι. Έτσι κι ο Χριστός μας κατέβηκε σαν βροχούλα απάνω στο λίσβα της αμαρτωλής της γης, που τη γεμίζανε με αίματα οι άνθρωποι, με τους πολέμους που κάνανε μεταξύ τους, με τα φριχτά θεάματα που βλέπανε ρίχνοντας τα αδέλφια τους στα θεριά, για να τα ξεσκίσουνε, κι αυτοί να γλεντήσουνε, με τις κλεψιές, τις απάτες. Απάνω λοιπόν σ’ αυτή την καταραμένη κι άσπλαχνη οικουμένη, κατέβηκε ο Χριστός, σαν τη δροσιά, ο πολυεύσπλαχνος , ο ταπεινός εκείνος που αγαπά τον ανάξιο άνθρωπο. Κι όπως ανάμεσα στους αμέτρητους ανθρώπους που βρισκότανε απάνω στη γης κι ανάμεσα στα παιδιά που γεννηθήκανε κείνη τη νύχτα, όπως, λέγω, κανένας δεν τον ξεχώριζε ανάμεσα στ’ αμέτρητο πλήθος των ανθρώπων, έτσι κι εκείνο το αγιασμένο το άστρο δεν ξεχώριζε ανάμεσα στις μυριάδες τ’ άστρα. Μοναχά οι μάγοι οι Χαλδαίοι, οι μαθητάδες του Βαλαάμ , παραφυλάγανε γενεές γενεών να το δούνε, κι αξιωθήκανε και το ‘δανε, μονάχοι αυτοί απ’ όλους τους ανθρώπους. Αληθινά, εκείνο το βασιλικό άστρο εβγήκε μεν από την Ανατολή, όπως ο ήλιος, μα δεν εβγήκε από χαμηλά, απ’ τα βουνά, μα από ψηλά, «εξ ύψους». Ο νοητός Ήλιος δεν εβγήκε από τα χαμηλά για να ανέβει στα ψηλά, όπως ο φυσικός ήλιος αλλά κατέβηκε από τον αιώνιο θρόνο του, για να πάρει κορμί ανθρώπινο.»
Ζωντανό Σχολείο, σελ. 177, Εκδόσεις Ακρίτας
Από το βιβλίο: «Ημεροδρόμιο Χριστουγέννων»
Εκδόσεις Ακρίτας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου