Στα Φάρασα λοιπόν της αγιοτόκου Καππαδοκίας,στις 25 Ιουλίου του 1924,ανήμερα της αγίας Άννης γεννήθηκε ο Γέροντας.
Στη βάπτιση οι γονείς του ήθελαν να τον ονομάσουν Χρήστο,στο όνομα του παππού.Ο όσιος Αρσένιος όμως είπε στη γιαγιά του: ''Ε.Χατζη-Άννα(Προσφώνηση που δείχνει σεβασμό και αγάπη.Σημαίνει:Μητέρα προσκυνήτρια),τόσα παιδιά σου βάπτισα!Δεν θα δώσεις και σε ένα το όνομ.ά μου;''.Και στους γονείς είπε: ''Καλά,εσείς θέλετε να αφήσετε άνθρωπο στο πόδι του παππού,εγώ δεν θέλω να αφήσω καλόγηρο στο πόδι μου;''.Και γυρίζοντας στη νουνά(Ανάδοχος του ήταν η Αναστασία,σύζυγος του Προδρόμου Κορτσινόγλου,του ψάλτη του οσίου Αρσενίου) της λέγει: ''Αρσένιο να πεις''.Του έδωσε δηλαδή το όνομά του και την ευχή του,και προείδε ότι θα γίνει καλόγηρος,όπως και έγινε.
Το έτος που γεννήθηκε ο Γέροντας έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών και ξερριζώθηκε ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας από τις πατρογονικές του εστίες.Πήρε και η οικογένεια του Γέροντα μαζί με τους άλλους Φαρασιώτες και τον όσιο Αρσένιο τον δρόμο της πικρής προσφυγιάς.Στο καράβι μέσα στον συνωστισμό κάποιος πάτησε το βρέφος(Αρσένιο) που κινδύνεψε να πεθάνει.Αλλά ο Θεός κράτησε στη ζωή τον εκλεκτό Του,γιατί έμελλε να γίνει χειραγωγός πολλών ψυχών στη βασιλεία των Ουρανών.Ο Γέροντας βέβαια από ταπείνωση έλεγε αργότερα: ''Αν είχα πεθάνει τότε,που είχα την χάρι του Βαπτίσματος,θα με έρριχναν στη θάλασσα να με φάνε τα ψάρια,και τουλάχιστον θα μου έλεγε ''ευχαριστώ'' κανένα ψαράκι,και θα πήγαινα στον Παράδεισο''.(Ήθελε δηλαδή να πει ότι τώρα που έζησε δεν έκανε τίποτα).
Έμειναν για λίγο στον Πειραιά.Έπειτα μεταφέρθηκαν στο κάστρο της Κέρκυρας,όπου εκοιμήθη και ετάφη ο όσιος Αρσένιος,σύμφωνα με την πρόρησή του: ''Εγώ θα ζήσω σαράντα ημέρες στην Ελλάδα και θα πεθάνω σε ένα νησί''.Μετακόμισαν στη συνέχεια σε χωριό της Ηγουμενίτσας και τελικά εγκατστάθηκαν στην Κόνιτσα.
Τον νεοφώτιστο Αρσένιο,βρέφος σαράντα ημερών,οι γονείς του τον έφεραν στην μητέρα Ελλάδα,άγνωστο τότε ανάμεσα στα πλήθη των προσφύγων.Αυτόν που μετά από χρόνια θα γινόταν γνωστός σε όλο τον κόσμο και θα οδηγούσε πλήθη ανθρώπων στη θεογνωσία.Από τις πρώτες ημέρες γνώρισε τον πόνο και τα βάσανα των ανθρώπων.Αργότερα,ο ίδιος θα γινόταν λιμάνι παρηγοριάς σε χιλιάδες βασανισμένες ψυχές
ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 11 ΙΑΝ 2012
Στη βάπτιση οι γονείς του ήθελαν να τον ονομάσουν Χρήστο,στο όνομα του παππού.Ο όσιος Αρσένιος όμως είπε στη γιαγιά του: ''Ε.Χατζη-Άννα(Προσφώνηση που δείχνει σεβασμό και αγάπη.Σημαίνει:Μητέρα προσκυνήτρια),τόσα παιδιά σου βάπτισα!Δεν θα δώσεις και σε ένα το όνομ.ά μου;''.Και στους γονείς είπε: ''Καλά,εσείς θέλετε να αφήσετε άνθρωπο στο πόδι του παππού,εγώ δεν θέλω να αφήσω καλόγηρο στο πόδι μου;''.Και γυρίζοντας στη νουνά(Ανάδοχος του ήταν η Αναστασία,σύζυγος του Προδρόμου Κορτσινόγλου,του ψάλτη του οσίου Αρσενίου) της λέγει: ''Αρσένιο να πεις''.Του έδωσε δηλαδή το όνομά του και την ευχή του,και προείδε ότι θα γίνει καλόγηρος,όπως και έγινε.
Το έτος που γεννήθηκε ο Γέροντας έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών και ξερριζώθηκε ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας από τις πατρογονικές του εστίες.Πήρε και η οικογένεια του Γέροντα μαζί με τους άλλους Φαρασιώτες και τον όσιο Αρσένιο τον δρόμο της πικρής προσφυγιάς.Στο καράβι μέσα στον συνωστισμό κάποιος πάτησε το βρέφος(Αρσένιο) που κινδύνεψε να πεθάνει.Αλλά ο Θεός κράτησε στη ζωή τον εκλεκτό Του,γιατί έμελλε να γίνει χειραγωγός πολλών ψυχών στη βασιλεία των Ουρανών.Ο Γέροντας βέβαια από ταπείνωση έλεγε αργότερα: ''Αν είχα πεθάνει τότε,που είχα την χάρι του Βαπτίσματος,θα με έρριχναν στη θάλασσα να με φάνε τα ψάρια,και τουλάχιστον θα μου έλεγε ''ευχαριστώ'' κανένα ψαράκι,και θα πήγαινα στον Παράδεισο''.(Ήθελε δηλαδή να πει ότι τώρα που έζησε δεν έκανε τίποτα).
Έμειναν για λίγο στον Πειραιά.Έπειτα μεταφέρθηκαν στο κάστρο της Κέρκυρας,όπου εκοιμήθη και ετάφη ο όσιος Αρσένιος,σύμφωνα με την πρόρησή του: ''Εγώ θα ζήσω σαράντα ημέρες στην Ελλάδα και θα πεθάνω σε ένα νησί''.Μετακόμισαν στη συνέχεια σε χωριό της Ηγουμενίτσας και τελικά εγκατστάθηκαν στην Κόνιτσα.
Τον νεοφώτιστο Αρσένιο,βρέφος σαράντα ημερών,οι γονείς του τον έφεραν στην μητέρα Ελλάδα,άγνωστο τότε ανάμεσα στα πλήθη των προσφύγων.Αυτόν που μετά από χρόνια θα γινόταν γνωστός σε όλο τον κόσμο και θα οδηγούσε πλήθη ανθρώπων στη θεογνωσία.Από τις πρώτες ημέρες γνώρισε τον πόνο και τα βάσανα των ανθρώπων.Αργότερα,ο ίδιος θα γινόταν λιμάνι παρηγοριάς σε χιλιάδες βασανισμένες ψυχές
ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 11 ΙΑΝ 2012
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου