Είναι απαραίτητη η εξομολόγηση;
Πολλοί λένε «εγώ τα λέω στην προσευχή μου, στις εικόνες…».
Ο Θεός όμως δεν είπε να ενεργούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά έδωσε εξουσία στους Αποστόλους και στους Ιερείς-Πνευματικούς, να συγχωρούν τις αμαρτίες των μετανοούντων, και φυσικά, δεν έδωσε τέτοια εξουσία στις εικόνες. Μετά την Ανάσταση φύσησε ο Κύριος στο πρόσωπο των Αγίων Αποστόλων, δίνοντάς τους το Άγιο Πνεύμα, και είπε: «Λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον• ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.» (δηλ, σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, τους συγχωρούνται αυτές και από τον Θεό… σε όποιους τις κρατείτε ασυγχώρητες, θα μείνουν για πάντα κρατημένες).
«Όποιος δεν προστρέξει στο σωτήριο (μυστήριο) της μετανοίας», διδάσκει ο Στάρετς Σάββας, «θα ακούσει την φοβερή απόφαση του Κυρίου: «ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε» (δηλ. εάν δεν μετανοήσετε, όλοι θα χαθείτε κατά τον ίδιο τρόπο)». Αλλά δεν καθαρίζονται όλοι, όσοι προστρέχουν στο μυστήριο της μετανοίας, επειδή ακριβώς δεν προσέρχονται όλοι με την ίδια ταπείνωση και υπακοή, οπότε, και δεν φτάνουν στην αληθινή μετάνοια.
Αρχή της μετανοίας είναι η συναίσθηση των αμαρτιών μας και η συντριβή μας γι’ αυτές. «Όταν αποστραφείς στενάξης, τότε σωθήση». Δηλαδή: «Εάν, μετά την απομάκρυνσή σου από τον δρόμο Μου, στενάξεις και κλάψεις εν μετανοία, τότε μόνον θα σωθείς».
«Μετανοείτε», είπε ο Κύριος.
Μετανοείτε συνεχώς, εξακολουθητικά… Ας αλλάζετε, ας διορθώνεστε, ας προοδεύετε στην ομοίωσή σας μ’ Εμένα˙ πορεύεσθε προς την Βασιλεία Μου…
«Μετανοείτε»
Δεν είπε μετανοήστε μία μόνο φορά ή μόνο για μία ώρα , για μία ημέρα, για έναν μήνα ή για έναν χρόνο, αλλά συνεχώς! Το ρήμα είναι σε χρόνο Ενεστώτα.
«Μετανοείτε».
Όχι μόνο να εξομολογηθείτε, όχι μόνο να διηγηθείτε τα λάθη σας, όχι μόνο να απαριθμήστε ψυχρά τις πτώσεις σας, όχι μόνο να καταθέσετε την αμαρτωλότητά σας, αλλά…
…πονέστε καρδιακά, κλάψτε, αλλάξτε νου…
μεταβληθείτε, μεταποιηθείτε, αποφασίστε: καλλίτερα να πεθάνετε παρά να ξανααμαρτήσετε…
«Πολλοί εξομολογούνται, αλλά λίγοι μετανοούν», έλεγε κάποιος.
Εξομολογούμαστε ενδεχομένως τακτικά, συχνά…
• Πόσο όμως μετανοούμε;
• Πόσο ολοκληρωμένη είναι η μετάνοιά μας;
• Πόσο ανάλογη είναι η μετάνοια με το μέγεθος της αμαρτωλότητάς μας;
• Πόσο «επίπονη» είναι η αναζήτηση της καρδιάς μας για τον Κύριο;
• Πόσο συντριμμένη και τεταπεινωμένη καρδιά διαθέτουμε;
• Πόσο αλλάζουμε μετά από κάθε εξομολόγηση;
• Πόσο διορθωνόμαστε;
«Αρκετοί πιστοί ανταποκρίνονται θετικά στην πρόσκληση του Πανάγαθου Θεού για μετάνοια, εξομολογούνται ειλικρινά και, με αισθήματα πραγματικής αγάπης προς τον Κύριο, εναποθέτουν όλα τα αμαρτήματά τους ενώπιον του Πνευματικού. Παρουσιάζονται σ’ αυτόν ως μια «επιστολή …γινωσκομένη και αναγινωσκομένη».
Έχουν την ορθή πεποίθηση και βαθιά πίστη πως όσα θα πουν θα συγχωρεθούν, θα σβηστούν, θα εξαφανιστούν, ωσάν να μην συνέβησαν ποτέ στην ζωή τους…
Γι’ αυτό, μέσα στο Εξομολογητήριο ομολογούν με ταπείνωση και συντριβή την ενοχή τους και εξομολογούνται πλήρως και τελείως όλα τα σφάλματά τους.
Με αυτό τον τρόπο λαμβάνουν την άφεση όλων των αμαρτιών στις οποίες έπεσαν μετά το Άγιο βάπτισμά τους και επανέρχονται στην κατάσταση της Χάριτος πλησίον του Θεού, ειρηνικοί και αναπαυμένοι.
Υπάρχουν όμως , δυστυχώς, και κάποιοι που δεν εξομολογούνται σωστά…
(συνεχίζεται)
Από το βιβλίο: «Το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως»
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ «ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ»
ΚΕΡΑΣΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Πολλοί λένε «εγώ τα λέω στην προσευχή μου, στις εικόνες…».
Ο Θεός όμως δεν είπε να ενεργούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά έδωσε εξουσία στους Αποστόλους και στους Ιερείς-Πνευματικούς, να συγχωρούν τις αμαρτίες των μετανοούντων, και φυσικά, δεν έδωσε τέτοια εξουσία στις εικόνες. Μετά την Ανάσταση φύσησε ο Κύριος στο πρόσωπο των Αγίων Αποστόλων, δίνοντάς τους το Άγιο Πνεύμα, και είπε: «Λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον• ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.» (δηλ, σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, τους συγχωρούνται αυτές και από τον Θεό… σε όποιους τις κρατείτε ασυγχώρητες, θα μείνουν για πάντα κρατημένες).
«Όποιος δεν προστρέξει στο σωτήριο (μυστήριο) της μετανοίας», διδάσκει ο Στάρετς Σάββας, «θα ακούσει την φοβερή απόφαση του Κυρίου: «ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε» (δηλ. εάν δεν μετανοήσετε, όλοι θα χαθείτε κατά τον ίδιο τρόπο)». Αλλά δεν καθαρίζονται όλοι, όσοι προστρέχουν στο μυστήριο της μετανοίας, επειδή ακριβώς δεν προσέρχονται όλοι με την ίδια ταπείνωση και υπακοή, οπότε, και δεν φτάνουν στην αληθινή μετάνοια.
Αρχή της μετανοίας είναι η συναίσθηση των αμαρτιών μας και η συντριβή μας γι’ αυτές. «Όταν αποστραφείς στενάξης, τότε σωθήση». Δηλαδή: «Εάν, μετά την απομάκρυνσή σου από τον δρόμο Μου, στενάξεις και κλάψεις εν μετανοία, τότε μόνον θα σωθείς».
«Μετανοείτε», είπε ο Κύριος.
Μετανοείτε συνεχώς, εξακολουθητικά… Ας αλλάζετε, ας διορθώνεστε, ας προοδεύετε στην ομοίωσή σας μ’ Εμένα˙ πορεύεσθε προς την Βασιλεία Μου…
«Μετανοείτε»
Δεν είπε μετανοήστε μία μόνο φορά ή μόνο για μία ώρα , για μία ημέρα, για έναν μήνα ή για έναν χρόνο, αλλά συνεχώς! Το ρήμα είναι σε χρόνο Ενεστώτα.
«Μετανοείτε».
Όχι μόνο να εξομολογηθείτε, όχι μόνο να διηγηθείτε τα λάθη σας, όχι μόνο να απαριθμήστε ψυχρά τις πτώσεις σας, όχι μόνο να καταθέσετε την αμαρτωλότητά σας, αλλά…
…πονέστε καρδιακά, κλάψτε, αλλάξτε νου…
μεταβληθείτε, μεταποιηθείτε, αποφασίστε: καλλίτερα να πεθάνετε παρά να ξανααμαρτήσετε…
«Πολλοί εξομολογούνται, αλλά λίγοι μετανοούν», έλεγε κάποιος.
Εξομολογούμαστε ενδεχομένως τακτικά, συχνά…
• Πόσο όμως μετανοούμε;
• Πόσο ολοκληρωμένη είναι η μετάνοιά μας;
• Πόσο ανάλογη είναι η μετάνοια με το μέγεθος της αμαρτωλότητάς μας;
• Πόσο «επίπονη» είναι η αναζήτηση της καρδιάς μας για τον Κύριο;
• Πόσο συντριμμένη και τεταπεινωμένη καρδιά διαθέτουμε;
• Πόσο αλλάζουμε μετά από κάθε εξομολόγηση;
• Πόσο διορθωνόμαστε;
«Αρκετοί πιστοί ανταποκρίνονται θετικά στην πρόσκληση του Πανάγαθου Θεού για μετάνοια, εξομολογούνται ειλικρινά και, με αισθήματα πραγματικής αγάπης προς τον Κύριο, εναποθέτουν όλα τα αμαρτήματά τους ενώπιον του Πνευματικού. Παρουσιάζονται σ’ αυτόν ως μια «επιστολή …γινωσκομένη και αναγινωσκομένη».
Έχουν την ορθή πεποίθηση και βαθιά πίστη πως όσα θα πουν θα συγχωρεθούν, θα σβηστούν, θα εξαφανιστούν, ωσάν να μην συνέβησαν ποτέ στην ζωή τους…
Γι’ αυτό, μέσα στο Εξομολογητήριο ομολογούν με ταπείνωση και συντριβή την ενοχή τους και εξομολογούνται πλήρως και τελείως όλα τα σφάλματά τους.
Με αυτό τον τρόπο λαμβάνουν την άφεση όλων των αμαρτιών στις οποίες έπεσαν μετά το Άγιο βάπτισμά τους και επανέρχονται στην κατάσταση της Χάριτος πλησίον του Θεού, ειρηνικοί και αναπαυμένοι.
Υπάρχουν όμως , δυστυχώς, και κάποιοι που δεν εξομολογούνται σωστά…
(συνεχίζεται)
Από το βιβλίο: «Το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως»
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ «ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ»
ΚΕΡΑΣΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου