Θαρραλέος και με τα λίγα ελληνικά, ως «παλιός» μετανάστης, ο μεγαλύτερος αδελφός απευθύνθηκε στο πρώτο σπίτι που συναντήσαμε. Σε λίγο επέστρεψε με δυο σακούλες πασχαλινά εδέσματα. Θα ήταν ανακρίβεια αν δεν έλεγα για τη μεγάλη έκπληξη που δοκίμασα. Έστω και αν η πείνα δεν παρείχε την πολυτέλεια της παραδοσιακής και ιστορικής προσέγγισης των τροφίμων, μερικά, κάθε άλλο παρά αδιάφορο σε άφηναν. Τα βαμμένα αυγά, όμως, αποτέλεσαν ξεχωριστή έκπληξη. Τέτοιου βαθμού, που με μια δόση υπερβολής, μέχρι που αναρωτήθηκα αν οι κότες αυτής της πλευράς των συνόρων, τα γεννάνε κατακόκκινα. Η θέα των αχλαδιών και άλλων καλοκαιρινών φρούτων, στην καρδιά της Άνοιξης, ήταν το ίδιο μαγευτική και χορταστική. Αν σκεφτείς ότι στο χωριό περιμέναμε τον Αύγουστο να δοκιμάσουμε, ελλείψει εισαγώγιμων «καπιταλιστικών προϊόντων», υπάρχει εξήγηση.
Από το 1969, όταν και ο Enver Hoxha(Ενβέρ Χότζα) κήρυξε την Αλβανία αθεϊστική χώρα - γκρεμίζοντας τους θρησκευτικούς ναούς ως «Μεσαιωνικά απομεινάρια», και φυλακίζοντας ή ταπεινώνοντας τους θρησκευτικούς λειτουργούς όλων των δογμάτων, ως «όργανα των εχθρών της επανάστασης» - συνεπακόλουθα καταργήθηκαν οι θρησκευτικές γιορτές και ποινικοποιήθηκαν οι παραδόσεις. Οι λίγοι που επέμεναν να τις θυμούνται κρυφά, κινδύνευαν με φυλάκιση ακόμα κι αν στα σκουπίδια τους, «το κόμμα», έβρισκε τσόφλια χρωματιστών αυγών. Οι άλλοι είχαν πειστεί από το Μαρξιστικό ότι «η θρησκεία είναι το όπιο των λαών». Για καλύτερη εμπέδωση, μάλιστα ο Hoxha είχε δηλώσει ότι, «αν υπάρχει θεός, ας κατέβει να τιμωρήσει εμένα». Και αφού τίποτα δεν συνέβη στην αίθουσα, έγινε από πολλούς πιστευτός.
Έστω κι αν κανείς δεν μας μίλησε τότε για το θρησκευτικό έθιμο και ήταν η πείνα που μας «σύστησε» μαζί της, αυτό μπορεί να περιγραφεί και ως το πρώτο Πάσχα ενός άθεου. Που αργότερα θα μάθαινε πως η πίστη για τους ανθρώπους είναι θεμελιώδες δικαίωμα. Είναι έκφραση ελευθερίας και πρέπει να αναγνωριστεί στον καθένα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, καταγωγής και χρώματος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου