Ευλογήσαντος του Ιερέως αρχόμεθα του ψαλμού
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισεν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτησα. Διαπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ΄εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνωρισόν μοι κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνην σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Ευθύς εις Ηχον δ΄
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
(Τετράκις)
Ήχος δ’ ( ο υψωθείς εν τω Σταυρώ)
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής· Δέσποινα βοήθησον , εφ’ημίν σπλαχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων , μη αποστρέψης σούς δούλους κενούς· σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Δόξα πατρί…και νυν Ήχος α’ (Του λίθου σφραγισθένος)
Ου σιωπήσωμέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι· ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους; ούκ αποστώμεν Δέσποινα εξ σού· σούς γάρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Αρχόμεθα του Κανόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου
Ωδή α’ (Ήχος πλ δ’ )
«Υγράν διοδεύσας….»
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών, ω μήτερ του Λόγου, και Παρθένε, των δυσχερ ών , και δεινών με διάσωσον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Παθών με ταράττουσι προσβολαί, πολλής αθυμίας εμπιπλώσαι μου την ψυχήν· ειρήνευσον Κόρη τη γαλήνη, τη του Υιού , και Θεού σου Πανάμωμε.
Δόξα Πατρί
Σωτήρα τεκούσα σε και Θεόν , δυσωπώ Παρένε, λυτρωθήναί με των δινών · σοι γάρ νύν προσφεύγων ανατείνω, και την ψυχήν και την διάνοιαν.
Και νυν
Νοσούντα το σώμα , και την ψυχήν, επισκοπής θείας , και προνοίας της παρά σου, αξίωσον μόνη Θεομήτωρ, ως αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια.
Ωδή γ’ «Ουρανίας αψίδος»
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Προστασίαν και σκέπην , ζωής εμής τίθημι, σε Θεογεννήτορ Παρθένε, σοι με κυβέρνησον , προς τον λιμένα σου , των αγαθών η αιτία, των πιστών το στήριγμα, μόνη Πανύμνητε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Ικετεύω Παρθένε, τον ψυχικόν τάραχον, και της αθυμίας την ζάλην διασκεδάσαι μου· συ γάρ Θεόνυμφε, τον αρχηγόν της γλήνης, τον Χριστόν εκύησας, μόνη Πανύμνητε.
Δόξα Πατρί.
Ευεργέτην τεκούσα, τον των καλών αίτιον, της ευεργεσίας τον πλούτον πάσιν ανάβλυσον· πάντα γάρ δύνασαι , ως δυνατόν εν ισύϊ, τον Χριστόν κυήσασα, Θεομακάριστε.
Και νυν
Χαλεπαίς αρρωστίαις, και νοσεροίς πάθεσιν, εξεταζομένω Παρθένε, συ μοι βοήθησον· των ιαμάτων γάρ, ανελλιπή σε γινώσκω, θησαυρόν Πανάμωμε τον αδαπάνητον.
Διάσωσον από κινδύνους τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν,και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Είτα μνημονεύει ο Ιερεύς, δι’ ους η Παράκλησις γίνεται και ψάλωμεν το, Κύριε ελέησον , ιε΄
Ο ιερεύς. Ότι ελεήμων . και ευθύς λέγομεν
Κάθισμα. Ήχος β΄.Τα άνω ζητών
Πρεσβείαν θερμή , και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του Κόσμου καταφύγιον , εκτενώς βοώμεν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον , και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Των παθών μου τον τάραχον , η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, και τον κλύδωνα κατεύνασον , των εμών πταισμάτων Θεονύμφευτε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Ευσπλαχνίας την άβυσσόν , επικαλουμένω της σής παράσχου μοι, η τον εύσπλαχνον κυήσασα, και Σωτήρα πάντων των υμνούντων σε.
Δόξα Πατρί
Απολαύνοντες Πάναγνε, των σων δωρημάτων ευχαριστήριον, αναμέλπομεν εφύμνυον, οι γινώνσοντές σε Θεομήτορα.
Και νύν
Οι ελπίδα και στήριγμα , και της σωρηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε Πανήνητε, δυσχερείας πάσης εκλυτρούμεθα.
Ωδή ε΄. φώτισον ημάς
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Έμπλησον Αγνή, ευφροσύνης την καρδίαν μου, την σήν ακήρατον διδούσα χαράν , της ευφροσύνης, η γεννήσασα τον αίτιον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Λύτρωσαι ημάς, εκκινδύνων Θεοτόκε αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν , και τηνειρήνην την πάντα νούν υπερέρχουσα.
Δόξα Πατρί
Λύσον την αχλύν, των πταισμάτων μου Θεόνυμφε, τω φωτισμώ της σής λαμπρότητος, η φώς τεκούσα το θείν και προαιώνιον
Και νύν
Ίασαι Αγνή, της ψυχής μου την ασθένειαν , επισκοπής σου εξιώσασα, και την υγείαν τη πρεσβεία σου παράσχου μοι.
Ωδή στ΄. την δέησιν εκχεώ προς Κύριον
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θανάτου και της φθοράς ως έσωσεν, εαυτόν εκδεδωκώς τω θανάτω, την τη φθορά και θανάτω μου φύσιν , κατασχεθείσαν Παρθένε δυσώπησον , τον Κύριόν σου και Υιόν , της εχθρών κακουργίας με ρύσασθαι.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Προστάτην σε της ζωής επίσταμαι, και φρουράν ασφαλεστάστην Παρθένε, των πειρασμών διαλύουσα όχλον , και επηρείας δαιμόνων ελαύνουσαν· και δέομαι δια παντός, εκ φθοράς των παθών μου ρυσθήναί με.
Δόξα Πατρί
Ως τείχος καταφυγής κεκτήμεθα, και ψυχών σε παντελή σωτηρίαν , και πλατυσμόν εν ταις θλίψεσιν Κόρη, και τω φωτί σου αεί αγαλλόμεθα· ω Δέσποινα και νύν ημάς, των παθών και κινδύνων διάσωσον.
Και νύν
Εν κλίνη νύν ασθενών κατάκειμαι, και ουκ έστιν ίασις τη σαρκί μου· αλλ’ η Θεόν και σωτήρα του Κόσμου, και τον λυτήρα των νόσων κυήσασα, σου δέομαι της αγαθής. Εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.
Διάσωσον από κινδύνους τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Άχραντε, η διά λόγου τον λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον , ως έχουσα μητρική παρρησίαν.
Ο Ιερεύς μνημμονεύει, ως δεδήλωται. Και μετά την Εκφώνηση ψάλλεται· Κοντάκον. Ηχος β΄
Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς· αλλά πρόφθασον ως αγαθή , εις την βοήθειαν ημών , των πιστώς κραυγαζότων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.
Προκείμενον. Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά. (Δις)
Στίχος. Άκουσον Θύγατερ, και ίδε, και κλίνον το ούς σου, και επιλάθου του λαού σου, και του οίκου του πατρός σου.
Και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου, ότι αυτός εστί Κύριος σου ,και προσκυνήσεις αυτώ.
Ο Ιετεύς· Και υπέρ του καταξιωθώμεν ημάς της ακροάσεως του Αγίου Ευαγγελίου , Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσομεν.
Σοφία Ορθοί , ακούσωμεν του Αγίου Ευαγγελίου ειρήνη πάσι.
Εκ του κατά Λουκάν Αγίου Ευαγγελίου το Ανάγνωσμα . Πρόσωμεν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Καφάλαιον α΄39
Εν ταίς ημέραις εκείνας, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την Ορεινήν μετά σπουδής εις Πόλιν Ιούδα· και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ· και εγένετο ως ήκουσαν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας , εσκίρτησε το Βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν· Ευγολημένη συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου· και πόθεν μοι τούτο , ίνα έλθη η Μήτηρ του Κυρίου μου προς με; ιδού γάρ ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώρα μου ,εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ· Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρι μου· ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού· ιδού γάρ από του νύν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί· ότι επίησε μοι μεγαλεία ο Δυνατός και άγιον το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ σύν αυτή ωσεί μήνας τρείς, και υπέστρεψεν εις τον οίκο αυτής.
Δόξα σοι Κύριε, Δόξα σοι.
Δόξα. Ήχος β΄
Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων
Και νύν
Ταίς της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Ελέησόν με, ο Θεός , κατά το μέγα έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου , εξάλειψον το ανόμημά μου.
Ήχος πλ β΄. Όλην αποθέμενοι
Μη καταπιστεύσεις με ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου· θλίψις γάρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα· σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος· παντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ούκ έχω πλήν σου. Δέσποινα του Κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν , το συμφέρον ποίησον.
Ουδείς προστρέχων επί σοι , κατησχυμένος από Σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε· αλλ’ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.
Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα, θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν , των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.
Ο Ιερεύς. Σώσον ο Θεός τον Λαόν σου. Το Κύριε ελέησον ιβ΄. Ελέει και οικτοιρμοίς. Είτα
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Την ημών σωτηρίαν , ως ηθέλησας Σώτερ οικονομήσασθαι, εν μήτρα της Παρθένου, κατώκησας τω κόσμω, ην προστάτιν ανέδειξας· Ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θελητήν του ελέους, ον εγέννησας Μήτερ αγνή δυσώπησον , ρυσθήναι των πταισμάτων , ψυχής τε μολυσμάτων ,τους εν πίστει κραυγάζοντας· Ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Δόξα Πατρί
Σωμάτων μαλακίας, και ψυχών αρρωστίας Θεογεννήτρια των πόθω προσιόντων , τη σκέπη σου τη θεία, θεραπεύειν αξίωσον, η τον Σωτήρα Χριστόν ημίν αποτεκούσα.
Και νύν
Θησαυρόν σωτηρίας, και πηγή αφθαρσίας την σε κυήσασαν, και πύργον ασφαλείας, και θύραν μετανοίας τοις κραυγάζουσιν έδειξας· Ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η΄. Τον βασιλέα των Ουρανών
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Τους βοηθείας της παρά σουδεομένους, μη παρίδης Παρθένε υμνούντας, και υπερυψούντας σε Κόρη εις αιώνας.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Των ιαμάτων το δαψιλές επιχέεις, τοις πιστώς υμνούντας σε Παρθένε, και υπερυψούσι τον άφραστόν σου τόκον.
Δόξα Πατρί
Τας ασθενείας μου της ψυχής ιατρεύεις, και παθών τας εφόδους Παρθένε· όθεν σε υμνούμεν εις πάντας τους αιώνας.
Και νύν
Ροήν μου των δακρύων, μη αποποιήσης, η του παντός εκ προσώπου παν δάκρυον, αφηρηκότα Παρθένε Χριστόν κυήσασα.
Ωδή θ΄.Κυρίως Θεοτόκον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Χαράς μου την καρδίαν, λήρωσον Παρθένε, η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας την λύπην εξαφανίσασα.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Λιμήν και προστασία, των σοι προσφευγόντων γενού Παρθένε και τείχος ακράδαντον, καταφυγή τε και σκέπη και αγαλλίαμα.
Δόξα Πατρί
Φωτός σου ταίς ακτίσι , λάμπρυνον Παρθένε, το ζοφερόν της αγνοίας διώκουσα, τους ευσεβώς Θεοτόκον σε καταγέλλοντας.
Και νύν
Κακώσεως εν τόπω , τω της ασθενείας, ταπεινωθέντα Παρθένε θεράπευσον , εξ αρρωστίας εις ρώσιν μετασκευάζουσα.
Και ευθέως ψάλλομεν το
Άξιον εστίν ως αληθώς , μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την Αειμακάριστον , και Παναμώμητον , και Μητέρα του Θεού ημών. Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και Ενδοξοτέραν εασυγκρίτως των Σραφεφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν , την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Ο Ιερεύς θυμιά το Αγ. Θυσιαστήριον, τας Αγίας Εικόνας, και τον Λαόν, ή τον οίκον όπου ψάλλεται η παράκλησις και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα μεγαλυνάρια.
Την υψηλοτέραν των Ουρανών , και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του κόσμου ύμνοις τιμήσωμεν.
Από των πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή· προς σε καταφεφύγω την κεχαριτωμένην, ελπίς απηλπισμένων , συ μοι βοήθησον.
Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού , δέξαι Παρακλήσεις αναξίων σων οικετών, ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα· ω Δέσποινα του Κόσμου γενού μεσίτρια.
Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν, νύν τη πανυμνήτω Θεοτόκω χαρμονικώς, μετά του Προδρόμου , και πάντων των Αγίων , δυσώπει Θεοτόκε του οικτηρήσαι ημάς.
Άλαλα τα χείλη των ασεβών , των μη προσκυνούντων , την Εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν υπό του Αποστόλου , Λουκά ιερωτάτου , την Οδηγήτριαν.
Ίλεως γενού μοι τω ταπεινώ, ότι πλήν σου άλλην ου γινώσκω καταφυγήν, ο εν αμαρτίαις παντοίαις πεπλησμένος, ελέησον με μόνη Χριστιανών η ελπίς.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου , Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου , ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Είτα, Τρισάγιον· Παναγία Τριάς· Πατερ ημών.
Ο Ιερεύς Ότι σου · και ταΤροπάρια ταύτα.
Ηχος πλ. Β΄
Ελέησον ημάς Κύριε, ελέησον ημάς· πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν ,ως Δεσπότην οι αμρτωλοί προσφέρονμεν. Ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί
Κύριε ελέησον ημάς· επί σοι γάρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών· αλλ’ επίβλεψον και νύν ως εύσπλαχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών· συ γάρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου· πάντες έργα χειρών σου , και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νύν. Θεοτοκάτιον
Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε· ελπίζοντες εις Σε, μη αστοχήσωμεν· ρυσθείημεν διά σου των περιστάσεων· Σοι γάρ ει η σωτηρία του γένους των Χριτιανών.
Ο Ιερεύς μνημονεύσας και πάιν των πιστών , υπέρ ων γίνετια η παράκλησις ποιεί την απόλησιν
Μετ’ αυτήν δε , εν όσω ασπαζόμεθα την Αγίαν Εικόνα της Θεοτόκου, ψάλλομεν τα παρόντα τροπάρια.
Πάντων προστατεύεις αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει, τη κραταιά σου χειρί· άλλην γάρ ούκ έχομεν, αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν , οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών , μήτερ του Θεού του Υψίστου. Όθεν σοι προσπίπτομεν ρύσαι, πάσης περιστάσως τους δούλους σου.
Όμοιον
Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις ,και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις καταπονουμένων , σκέπη και αντίληψις και ορφανών βοηθός, Μήτερ του Θεού του Υψίστου, συ υπάρχεις Άχραντε σπεύσοην , δυσωπούμεν ρύσασθαι του δούλους σου.
Ήχος πλ. δ΄
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεων.
Ήχος β΄
Την πάσαν ελπίδα μου, εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεόυ, φύλαξόν με υπό την Σκέπην Σου.
Ιερείς τινές προτιμώσι πολλάκις και το κάτωθι τροπάριον
Παναγία Δέσποινα, υπό την σκέπην σου πάντες, οι δούλοι σου τρέχομεν, και παρακαλούμεν σε οι ανάξιοι. Πρόφθασον λύτρωσαι πάντας τους δούλους σου, από πάσης περιστάσεως, και από θλίψεων και επηρειών και κακώσεων. Οίδαμεν ότι δύνασαι όσα συ αν θέλεις και βούλησαι. Δέσποινα του κόσμου, Βασίλισσα Κυρία του παντός, Κεχαριτωμένη επάκουσον των παρκαλούντων σε.
ΤΕΛΟΣ
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009
Ο Χριστιανός απευθυνμενος στην ψυχή του
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ
Ψυχή μου , ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις; το τέλος εγγίζει , και μέλλεις θορυβείσθαι∙ ανάνηψον ουν, ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός, ο πανταχού παρών, και τα πάντα πληρών.
Την ώρα ψυχή του τέλους εννοήσασα και την εκκοπήν της ψυχής δειλιάσασα, το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι ταλαίπωρε, γρηγορούσα και κράζουσα. Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστoύ.
Τι ραθυμείς, αθλία ψυχή μου; τι φαντάζη ακαίρως μερίμνα αφελείς; τι ασχολή προς τα ρέοντα; εσχάτη ώρα εστίν απ’ αρτι, και χωρίζεσθαι μέλλομεν των ενταύθα∙ εώς καιρόν κεκτημένη, ανάνηψον κράζουσα∙ Ημάρτηκα σοι, Σωτήρ μου∙ μη εκκόψης με, ώσπερ την άκαρπον συκήν , αλλ’ ως εύσπλαγχνος, Χριστέ, κατοικτίρησον, φόβω κραυγάζουσαν∙ Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού.
Εννοούσα, ψυχή μου, της φρικτής ημέρας την έτασιν , τρόμαξον την ανταπόδοσιν της αιωνίου κολάσεως, και εν μεταμοία βόησον δακρύουσα∙ ο Θεός , ήμαρτον ελέησόν με.
Εώς πότε, ψυχή μου, επιμένεις τοις πταίσμασιν; έως τίνος λαμβάνεις μετανοίας υπέρθεσιν; λάβε κατά νούν την κρίσιν την μέλλουσαν∙ βόησον Χριστώ τω Θεώ∙ καρδιογνώστα ήματρον∙ αναμάρτητε Κύριε, ελέησόν με.
Οίμοι! ψυχή μου ταλαίπωρε, πόσα θρηνήσεις εκεί! μεμνημένη τας πράξεις σου, όταν εις αιώνιον, βασιλείαν οι δίκαιοι καλώνται, σε δε εις πύρ αιώνιον κατακριθήση, διά τας πράξεις σου! Στέναξον , δάκρυσον, απ’ εντεύθεν πρόσδραμε, τω λυτρωτή Χριστώ και απόνιψαι, τας αμαρτίας σου.
Έως καιρός σοι κεχάρισται, ο της παρούσης ζωής, ω ψυχή μετανόησον , και ενταύθα πένθησον , διά τας αμαρτίας σου, ίνα εκείσε , εύρης ανάπαυσιν, και αιωνίου , ρυσθής κολάσεως. Κύριε, Κύριε, αγαθέ και εύσπλαγχνε, των εκλεκτών , μοίρας με αξίωσον , γενέσθαι μέτοχον.
Αθάνατος υπάρχουσα ψυχή μου, τοίς κύμασι του βίου μη καλύπτου∙ ανάνηψον βοώσα, προς τον σον ευεργέτην. Ο Θεός ιλάσθητι μου, και σώσον με.
Έως πότε ψυχή μου ζής αμελώς; έως πότε ραθύμως διατελεί; του ύπνου εξεγέρθητι, ραθυμίας ταλαίπωρε, και κατά νούν λαβούσα, τας πράξεις σου στέναξον, και του δικαίου φρίξον , κριτού την απόφασιν. Τι απολογήση, εν εκείνη τη ώρα; ή πως της μελλούσης, λυτρωθήσης φλογώσεως, αδιόρθωτος μένουσα; βόησον προ τέλους τω Κριτή∙ Των πταισμάτων δος μου Σώτερ άφεσιν∙ συ γαρ μόνος υπάρχεις μακρόθυμος.
Ετοιμάζου ψυχή μου εν τη ζωή σου, προς την μέλλουσαν ζωήν μη ταραχθήναι∙ εκεί γάρ ουδείς ο βοηθών , ου πλούτος ου δύναμις, ου φίλοι ούκ άρχοντες, αλλ’ η των έργων επίδειξις, και η του Θεού φιλανθρωπία.
Από το: Νέον Προσευχητάριον
Εκδόσεις «ΛΥΔΙΑ»
Ψυχή μου , ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις; το τέλος εγγίζει , και μέλλεις θορυβείσθαι∙ ανάνηψον ουν, ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός, ο πανταχού παρών, και τα πάντα πληρών.
Την ώρα ψυχή του τέλους εννοήσασα και την εκκοπήν της ψυχής δειλιάσασα, το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι ταλαίπωρε, γρηγορούσα και κράζουσα. Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστoύ.
Τι ραθυμείς, αθλία ψυχή μου; τι φαντάζη ακαίρως μερίμνα αφελείς; τι ασχολή προς τα ρέοντα; εσχάτη ώρα εστίν απ’ αρτι, και χωρίζεσθαι μέλλομεν των ενταύθα∙ εώς καιρόν κεκτημένη, ανάνηψον κράζουσα∙ Ημάρτηκα σοι, Σωτήρ μου∙ μη εκκόψης με, ώσπερ την άκαρπον συκήν , αλλ’ ως εύσπλαγχνος, Χριστέ, κατοικτίρησον, φόβω κραυγάζουσαν∙ Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού.
Εννοούσα, ψυχή μου, της φρικτής ημέρας την έτασιν , τρόμαξον την ανταπόδοσιν της αιωνίου κολάσεως, και εν μεταμοία βόησον δακρύουσα∙ ο Θεός , ήμαρτον ελέησόν με.
Εώς πότε, ψυχή μου, επιμένεις τοις πταίσμασιν; έως τίνος λαμβάνεις μετανοίας υπέρθεσιν; λάβε κατά νούν την κρίσιν την μέλλουσαν∙ βόησον Χριστώ τω Θεώ∙ καρδιογνώστα ήματρον∙ αναμάρτητε Κύριε, ελέησόν με.
Οίμοι! ψυχή μου ταλαίπωρε, πόσα θρηνήσεις εκεί! μεμνημένη τας πράξεις σου, όταν εις αιώνιον, βασιλείαν οι δίκαιοι καλώνται, σε δε εις πύρ αιώνιον κατακριθήση, διά τας πράξεις σου! Στέναξον , δάκρυσον, απ’ εντεύθεν πρόσδραμε, τω λυτρωτή Χριστώ και απόνιψαι, τας αμαρτίας σου.
Έως καιρός σοι κεχάρισται, ο της παρούσης ζωής, ω ψυχή μετανόησον , και ενταύθα πένθησον , διά τας αμαρτίας σου, ίνα εκείσε , εύρης ανάπαυσιν, και αιωνίου , ρυσθής κολάσεως. Κύριε, Κύριε, αγαθέ και εύσπλαγχνε, των εκλεκτών , μοίρας με αξίωσον , γενέσθαι μέτοχον.
Αθάνατος υπάρχουσα ψυχή μου, τοίς κύμασι του βίου μη καλύπτου∙ ανάνηψον βοώσα, προς τον σον ευεργέτην. Ο Θεός ιλάσθητι μου, και σώσον με.
Έως πότε ψυχή μου ζής αμελώς; έως πότε ραθύμως διατελεί; του ύπνου εξεγέρθητι, ραθυμίας ταλαίπωρε, και κατά νούν λαβούσα, τας πράξεις σου στέναξον, και του δικαίου φρίξον , κριτού την απόφασιν. Τι απολογήση, εν εκείνη τη ώρα; ή πως της μελλούσης, λυτρωθήσης φλογώσεως, αδιόρθωτος μένουσα; βόησον προ τέλους τω Κριτή∙ Των πταισμάτων δος μου Σώτερ άφεσιν∙ συ γαρ μόνος υπάρχεις μακρόθυμος.
Ετοιμάζου ψυχή μου εν τη ζωή σου, προς την μέλλουσαν ζωήν μη ταραχθήναι∙ εκεί γάρ ουδείς ο βοηθών , ου πλούτος ου δύναμις, ου φίλοι ούκ άρχοντες, αλλ’ η των έργων επίδειξις, και η του Θεού φιλανθρωπία.
Από το: Νέον Προσευχητάριον
Εκδόσεις «ΛΥΔΙΑ»
Εις τον Άγγελον φύλακα της του ανθρώπου ζωής.
Άγιε Άγγελε, ο εφεστός της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ’ εμού διά την ακρασίαν μου∙ μη δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος∙ κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου και οδηγησόν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοί συγχώρησον , όσα σοί έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου , και ει τι ήμαρτον την σήμερον ημέρα∙ σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επηρείας του αντικειμένου , ίνα μη εν τινί αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν ∙ και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού και άξιον αναδείξαι με δουλον της αυτού αγαθότητος. Αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ
ΚΥΡΙΕ, βοήθησε με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου.
Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας φώτιζε με και δυνάμωνε με για το κάθε τι.
Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημα Σου.
Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.
Σ' όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.
Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.
ΚΥΡΙΕ, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ' όλη την διάρκεια της.
Καθοδήγησε την θέλησή μου κα δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.
ΑΜΗΝ.
ΚΥΡΙΕ, βοήθησε με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου.
Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας φώτιζε με και δυνάμωνε με για το κάθε τι.
Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημα Σου.
Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.
Σ' όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.
Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.
ΚΥΡΙΕ, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ' όλη την διάρκεια της.
Καθοδήγησε την θέλησή μου κα δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.
ΑΜΗΝ.
Μοναχού Μαρκέλλου Καρακαλληνού
Η πνευματική κατάστασις του ανθρώπου
Παραινετική επιστολή δια τας σχέσεις μας προς τον πλησίον και διά την σημασίαν των θλίψεων
Μοναχού Μαρκέλλου Καρακαλληνού
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Τίποτε δεν κάνει τόσο εύκολο τον δρόμο διά την προσέγγισι του Θεού, όσο το έλεος που προσφέρεται από το βάθος της ψυχής προς εκείνους που το έχουν ανάγκη. Ο Κύριος είπεν: «Εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25, 40).
Είναι μιμητής του Θεού αυτός που θεραπεύει, όπως ο Θεός τας ανάγκας των άλλων από φιλανθρωπία και δείχνει πως έχει μέσα του κατ' αναλογία με το Θεό δύναμι προνοίας διά την σωτηρίαν του αδελφού του.
Ποιος λοιπόν είναι τόσο αδιάφορος, ώστε να μην επιθυμή να ομοιάζη προς τον Θεόν, να προσεγγίζη δηλαδή προς το καθ' ομοίωσιν, ενώ ο τρόπος της ευποιΐας και συμπαθείας του πλησίον είναι τόσον εύκολος; Χωρίς την ευσπλαχνία και την αγάπη του πλησίον καμμία αρετή δεν μπορεί να διατηρηθή αμόλυντος.
Αν συνηθίσουμε να παρατηρούμε και να εξετάζωμε μόνο τον εαυτό μας, ποτέ δεν θα ενοχληθούμε με όσα πράττουν οι άλλοι. Θα αναγνωρίζωμεν ένα μονάχα κριτή, σοφό και δίκαιο, τον Άγιον Θεόν, που κρίνει με σοφία και δικαιοσύνη, όλα όσα γίνονται και μάλιστα και διά ποίον λόγο έχουν γίνει.
Ας αυτοπεριορίσωμε τον εαυτόν μας κόβοντας ολότελα την προσκόλλησί μας εις τα εξωτερικά και ας μη αφήνωμε το μάτι μας να βλέπη, ούτε το αυτί μας να ακούη, ούτε η γλώσσα να μιλάη διά τα ξένα πράγματα. Ας τα χρησιμοποιούμε περισσότερο με συμπάθεια παρά με εμπάθεια προς τους άλλους.
Ας ακούσωμεν τον θεηγόρον Παύλον ο οποίος μας συμβουλεύει: «Σας παρακαλώ να πολιτευθήτε με πάσαν ταπεινοφροσύνην και πραότητα, με μεγαλόψυχον υπομονήν, ανεχόμενοι διά της αγάπης ο ένας του άλλου τα ελαττώματα» (Εφ. δ' 2). «Εάν δε διάφορα και ποικίλα χαρίσματα και όχι τα αυτά εδόθησαν εις όλους, κατ' ουδένα λόγον επιτρέπεται η διανομή αυτή να γίνεται αιτία χωρισμού μεταξύ σας. Διότι η διανομή αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά γίνεται από αυτόν τον Χριστόν. Εις ένα έκαστον από ημάς εδόθη η χάρις σύμφωνα με το μέτρον, το οποίον σαφώς και δικαίως χρησιμοποιεί ο Χριστός εις την διανομήν της δωρεάς του» (Εφ. Δ' 7).
«Ας αποθέσωμεν τον παλαιόν άνθρωπον τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης και ας ενδυθούμε τον νέον τον κατά Θεόν κτισθέντα» (Εφ. Δ' 22, 24)> Εάν έτσι εργασθούμε εις τον εαυτόν μας τότε θα κατορθώσωμεν «να περιπατήσωμεν αξίως του Θεού του καλούντως υμάς εις την εαυτού βασιλείαν και δόξαν» (Α' Θες. Β' 12).
Ο Άγιος Θεός μας δίδει την χάριν του, αλλά πρέπει να αναγνωρίζωμεν ό,τι καλόν και εάν πράττωμεν δεν είναι ιδικόν μας, είναι του Θεού. Πρέπει να συμπαθούμε τον μη έχοντα και να μην τον θεωρούμε ότι είναι αμαρτωλός, δηλαδή φαύλος, πονηρός, φλύαρος, κλέπτης, ψεύτης. Εάν την επίγνωσιν αυτήν αποκτήσωμεν, δεν θα κρίνωμεν ποτέ κανένα και αν ακόμη τον βλέπουμε να αμαρτάνη θανασίμως.
Θα σκεπτώμεθα ως εξής: Δεν έχει Χριστέ μου την χάριν σου δι' αυτό αμαρτάνει. Αν φύγης και από εμένα θα πράξω τα ίδια και χειρότερα. Εσύ με βοηθάς και στέκομαι στα πόδια μου. Τόσον βλέπει ο αδελφός τόσον κάνει.
«Ζητείς από τον αδελφό σου αυτό που δεν του το έδωκεν ο Θεός. Εάν καλώς το εννοήσης αυτό που σου λέγω, όλοι θα σου είναι ανεύθυνοι και μόνον εσύ θα είσαι υπεύθυνος. Εάν θέλεις λοιπόν τον πλησίον σου να είναι πάντα καλός, καθώς σου αρέσει, αφαίρεσε τους πειρασμούς όπου έχει, με την χάριν όπου έχεις...».
«Δίκαιον είναι να κάμης ευχήν να τον απαλλάξη ο Θεός από τους πειρασμούς όπου έχει διά να μπορή να βλέπη και να ενεργή ορθά. Εάν δε ζητήσης κατ' άλλον τρόπον να εύρης το δίκαιον, θα φαίνεσαι ως άδικος και επομένως είναι ανάγκη η χάρις να πηγαινοέρχεται, μέχρι να εύρη ανάπαυσιν στην ψυχήν σου. Διότι τόσην χάριν δικαιούται εις εαυτόν να έχη ο άνθρωπος, όσον πειρασμόν ευχαρίστως υπομένει. Όσον βάρος του πλησίον αγογγύστως βαστάζει» (Γέρων Ιωσήφ ο σπηλαιώτης).
Άλλος δρόμος συντομότερος δεν υπάρχει από του να υπομένη κανείς τους πειρασμούς που έρχονται οποιοιδήποτε και αν είναι αυτοί.
Η πνευματική κατάστασις του ανθρώπου και η χάρις που έχει φαίνεται από την υπομονήν που έχει ο άνθρωπος. Απόδειξις της υπάρξεως της αρετής είναι η ανοχή, η μακροθυμία, η υπομονή. Αυτά είναι τα στολίδια κάθε αγωνιζομένου Χριστιανού.
Διά τούτο, αγαπητή μου ψυχή, κατά τον καιρόν, που πολεμεί και σε συγκαύση με το πυρ της αμαρτίας, μη νυστάξης, μη αμελήσης, αλλά αγωνίζου και ήλπιζε εις την άμαχον δύναμιν του Θεού, με την οποίαν το μεν πυρ της αμαρτίας θέλει σβύσει, τον δε διάβολον θα καταπατήσης. Ψάλλε με χαρά και αγαλίασι μαζύ με τον μελωδόν Θεόδωρον Στουδίτην: «Δεξιά σου χειρ λαβών συ Λόγε, φύλαξόν με, φρούρησον, μη πυρ με φλέξη της αμαρτίας» (ε' αντίφωνον του α' ήχου).
Ο διάβολος, αν θέλεις να μάθης, είναι χρήσιμος εις όλους μας, αν τον χρησιμοποιήσωμεν όπως πρέπει. Μας ωφελεί πάρα πολύ και επιτυγχάνομεν από αυτόν όχι μικρά κέρδη, όπως συνέβη και με τον Δίκαιον Ιώβ.
Εάν εσύ δεν αμελήσης και δεν προδώσης μόνος σου τον εαυτόν σου, ούτε αυτός ο διάβολος μπορεί να σε βλάψη. Ο αδύνατος βλάπτεται από παντού, ο δε ισχυρός ωφελείται από παντού. Διότι σημασία πάντοτε έχει η ψυχική διάθεσις και πάντοτε κυριαρχεί η προαίρεσις του ανθρώπου.
Εμείς λοιπόν ας μη επιρρίπτωμεν ούτε εις τον διάβολον, ούτε εις τους άλλους τας ευθύνας των ιδικών μας αμαρτημάτων. Αλλά τι αρμόζει κυρίως να κάνωμεν; Να κάνωμεν τούτο και μόνον. Να εμβαθύνωμεν εις τον εαυτόν μας και εις τα τραύματά μας, διότι έτσι θα ημπορέσωμεν να επιθέσωμεν και τα φάρμακα διά την θεραπείαν, διότι εκείνος που αγνοεί την νόσον του δεν θα φροντίση καθόλου διά την θεραπείαν της.
Ο ιερός Χρυσόστομος μας παρακινεί να ευχώμεθα διά τους πειράζοντας ημάς και να τους θεωρούμε ευεργέτας και όχι να τους καταρώμεθα ως εχθρούς. «Τούτο αεί λογιζόμεθα ότι και ο ευλογών τον εχθρόν εαυτόν ευλογεί και ο καταρώμενος τον εχθρόν εαυτόν καταράται και ο ευχόμενος υπέρ εχθρού, υπέρ εαυτού εύχεται όχι υπέρ εκείνου».
Ο Αιλιανός επαινεί τους εφόρους της Σπάρτης, επειδή δεν έκαμαν εκδίκησιν εις τους Κλαζομενίους οι οποίοι τους ατίμασαν. Αυτοί επήγαν εις την Σπάρτην και έβαψαν τους θρόνους των εφόρων, εις τους οποίους αυτοί καθήμενοι έκριναν. Οι έφοροι όταν το έμαθαν δεν ηγανάκτησαν ούτε ανταπέδωκαν κακόν αντί κακού. Επρόσταξαν όμως τον διαλαλητήν να κηρύξη αυτά τα θαυμάσια λόγια: «επιτρέπεται εις τους Κλαζομενίους να ασχημονούν».
Αυτούς τους εφόρους πρέπει να μιμούμεθα και εμείς οι Χριστιανοί . Και αν μας καταρώνται και αν μας κακοποιούν και αν μας υβρίζουν, εμείς δεν πρέπει να κάνωμεν εκδίκησιν, αλλά ας ακούσωμεν τι μας συμβουλεύει ο Χρυσορρήμων εις τον λόγον του περί μετανοίας: «Εκείνος ο οποίος δεν αδικεί τον εαυτό του, δεν θα ημπορέση να τον ζημιώση κανείς άλλος...και συ αν κάνης κάθε τι που εξαρτάται από εσένα, οπωσδήποτε θα επακολουθήση η βοήθεια από τον Θεόν...αν, όμως, κανείς ζημιώνεται και αδικήται, προέρχεται αυτό οπωσδήποτε από τον εαυτό του, όχι από τους άλλους, έστω και αν είναι αναρίθμητοι αυτοί που τον αδικούν και τον βάπτουν. Διότι, αν δεν πάθη αυτό από τον εαυτό του, όλοι μαζύ όσοι κατοικούν εις ολόκληρον την γην και αν τον κτυπήσουν ούτε κατ' ελάχιστον δεν θα ημπορέσουν να βλάψουν αυτόν που γρηγορεί και προσέχει εν Κυρίω...».
Αι θλίψεις και οι διάφοροι πειρασμοί πάντοτε μας ωφελούν πνευματικώς. Ο Άγιος Αδελφόθεος Ιάκωβος θεωρεί τας θλίψεις ως αιτία χαράς πνευματικής, δια τούτο παρατηρεί: Πάσαν χαράν ηγήσασθε αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν» (Ιακ. α' 2). Θα χαίρετε δε εις τας θλίψεις και τους πειρασμούς αυτούς, όταν έχετε την γνώσιν, ότι το να δοκιμάζεται η πίστις διά των θλίψεων, δημιουργεί ως αποτέλεσμα ασφαλές και πλήρες την σταθεράν υπομονήν. Η δε υπομονή αυτή ας είναι ακλόνητος και έτσι ας παράγη πλήρη τον καρπόν της τελειοποιήσεώς σας, διά να είσθε τέλειοι και ολόκληροι, ώστε να μην σας λείπει τίποτε.
Εκτός όμως των πειρασμών, διά των οποίων ο Θεός μας καταρτίζει, υπάρχουν και πειρασμοί που γεννώνται από τα αμαρτωλά πάθη μας. Κανένας άνθρωπος, που πειράζεται προς αμαρτίαν, ας μη λέγη, ότι ο Θεός είναι η αιτία του να πειράζωμαι και να σπρώχνωμαι εις την αμαρτίαν. Έκαστος δε ερεθίζεται και σπρώχνεται εις την αμαρτίαν από την ιδικήν του κακήν επιθυμίαν, που τον παρασύρει και με το δόλωμα της ηδονής τον τραβά.
Είναι πανευτυχής ο άνθρωπος, που βαστάζει με υπομονήν και καρτερίαν την δοκιμασίαν των θλίψεων. Και είναι πανευτυχής, διότι όταν διά της δοκιμασίας γίνη σταθερός και δοκιμασμένος και γυμνασμένος, θα λάβη τον λαμπρόν και ένδοξον στέφανον της αιωνίου ζωής, τον οποίον υπεσχέθη ο Κύριος εις εκείνους που τον αγαπούν.
Ανεξιχνίαστες οι βουλές του Θεού
Ανεξιχνίαστες οι βουλές του Θεού
Κάποιος αββάς που ασκήτευε και είχε παρρησία στο Θεό, τον παρακαλούσε με δάκρυα να του φανερώσει τον τρόπο που ο Θεός κρίνει και αποφασίζει σε κάποιες περιπτώσεις και που οι άνθρωποι δεν τον κατανοούν, αλλά νομίζουν ότι πρόκειται για παράξενα πράγματα. Ο Θεός όμως για πολύ καιρό δεν ήθελε να του φανερώσει τίποτα, επειδή ο άνθρωπος ποτέ δεν μπορεί να γνωρίσει και να καταλάβει τα μυστήρια του Θεού. Ο ασκητής πάλι δεν έπαυε νύχτα και μέρα να κάνει τη σχετική δέηση. Μια μέρα λοιπόν ο Θεός, θέλοντας να τον πληροφορήσει, έβαλε στην καρδιά του τον λογισμό να πάει να δει ένα γέροντα ασκητή, που βρισκόταν σε άλλο τόπο, όπου για να φτάσει κανείς έπρεπε να περπατήσει πολλές μέρες.
Σαν άρχισε την πορεία ο ασκητής, έστειλε ο Θεός στον δρόμο του έναν άγγελο με μορφή νέου καλογήρου, που τον χαιρέτησε με το «ευλόγησον πάτερ». Ο γέρων ασκητής αποκρίθηκε: «ο Θεός να σε συγχωρέσει, τέκνον μου». Τότε ο άγγελος ρώτησε τον γέροντα: «που πηγαίνεις, αββά;» και ο γέρων απάντησε: «πηγαίνω στον τάδε ασκητή να τον δω». Κι ο άγγελος είπε: «κι εγώ εκεί πηγαίνω και ας προχωρήσουμε μαζί».
Αφού περπάτησαν οι δυό τους την πρώτη μέρα, έφθασαν το βράδυ σ΄ένα χωριό και κατέλυσαν στο σπίτι ενός ευλαβούς και φιλόξενου ανθρώπου, που τους φιλοξένησε. Μάλιστα έφερε στην τράπεζα έναν ασημένιο δίσκο. Την ώρα που επρόκειτο να αναχωρήσουν, πήρε ο άγγελος τον δίσκο κρυφά, τον πέταξε στον αέρα και ο δίσκος χάθηκε. Ο γέρων σαν το είδε αυτό λυπήθηκε, όμως δεν είπε τίποτα.
Την δεύτερη μέρα έφθασαν σε ένα άλλο χωριό, όπου τους περιποιήθηκε φιλόξενα ένας ευλαβής χριστιανός. Αυτός είχε ένα μονάκριβο γιό και τον έφερε να τον ευλογήσουν και να του δώσουν την ευχή τους. Ο άγγελος όμως την ώρα που επρόκειτο να φύγει μαζί με τον ασκητή, έπιασε το παιδί από το λαιμό και το έπνιξε. Μπροστά σ΄αυτό το θέαμα ο γέρων δοκίμασε μεγάλη έκπληξη και τρόμαξε, αλλά και πάλι δεν μίλησε.
Αφού περπάτησαν και την Τρίτη μέρα, έφθασαν σ΄ένα άλλο μέρος, αλλά επειδή δεν βρήκαν κανένα να τους υποδεχθεί κάθισαν σε μια αυλή που είχε έναν τοίχο έτοιμο να πέσει. Ο άγγελος σηκώθηκε, ανασκουμπώθηκε, τον γκρέμισε και τον ξαναέκτισε αμέσως από τα θεμέλια.
Αντικρύζοντας κι αυτό το τελευταίο ο γέροντας δεν μπόρεσε πλέον να σιωπήσει, αλλά άρχισε να του λέει: σε εξορκίζω στο όνομα του Θεού του Υψίστου να μου πεις την αλήθεια. Τι είναι αυτά που έκανες; Άγγελος είσαι ή δαίμονας; Αυτά που έκανες δεν είναι έργα ανθρώπου. Κι όταν ο άγγελος ρώτησε «τι έκανα;», ο γέροντας είπε: «χθες και προχθές που μας δέχθηκαν εκείνοι οι φιλόχριστοι άνθρωποι και μας φιλοξένησαν, εσύ του μεν ενός πήρες τον ασημένιο δίσκο και τον πέταξες στον αέρα και εξαφανίσθηκε, του Δε άλλου έπνιξες τον γιο. Και εδώ που ήρθαμε δεν μας πρόσφεραν καμμιά περιποίηση ή φιλοξενία, καταπιάστηκες με το κτίσιμο και τους ευεργετείς».
Τότε του αποκρίθηκε ο άγγελος: «άκουσε αββά, κι εγώ θα σου φανερώσω την αλήθεια των πραγμάτων. Ο πρώτος που μας δέχθηκε είναι άνθρωπος θεοφιλής και δίκαιος και διοικεί τα υπάρχοντά του κατά τις εντολές του Θεού. Εκείνος όμως ο ασημένιος δίσκος προέρχονταν από άδικη κληρονομιά και για να μην χάσει κοντά σ΄αυτόν και τον μισθό από τα καλά του έργα, με πρόσταξε ο Θεός να τον εξαφανίσω, ώστε να είναι η φιλοξενία του καθαρή και απαλλαγμένη από ανομία. Ο άλλος πάλι που μας φιλοξένησε, είναι ευλαβής και ενάρετος άνθρωπος και αν ζούσε ο γιος του, επρόκειτο να γίνει όργανο του σατανά και να διαπράξει πολλά κακά που θα έκαναν να λησμονηθούν τα καλά έργα του πατέρα του. Γι΄αυτό όρισε ο Θεός να πεθάνει κι εκείνος έτσι μικρός, για να σωθεί και η δική του ψυχή και του πατέρα του». Τότε ο γέροντας είπε: «όλα αυτά τα έκανες καλά, τι έχεις όμως να πεις για την τελευταία περίπτωση;» και ο άγγελος απάντησε: « μάθε, πάτερ, και γι΄αυτό, ότι ο νοικοκύρης αυτής της αυλής είναι κακός και άδικος και θέλει να βλάψει πολλούς, αλλά δεν το μπορεί εξαιτίας της φτώχιας του.
Ο παππούς του όταν έκτιζε αυτόν τον τοίχο, έκρυψε μέσα σ΄αυτόν χρήματα πολλά, κι αν τον είχα αφήσει να πέσει, ο κακότροπος αυτός ιδιοκτήτης, θέλοντας να τον κτίσει, θα εύρισκε μέσα στα κατεδαφισμένα υλικά αυτά τα χρήματα και θα τα χρησιμοποιούσε για να κάνει το κακό που ήθελε. Γι αυτό με πρόσταξε ο Θεός να στερεώσω τον τοίχο, για να μη βρει τα χρήματα ο κακός αυτός άνθρωπος, που επρόκειτο να τα χρησιμοποιήσει στις κακές του επιθυμίες και να βλάψει τους ανθρώπους. Και ξέρει ο Θεός πότε θα τον φανερώσει, σε άνθρωπο που πρέπει και θα τον χρησιμοποιήσει σε καλά έργα. Είδες, λοιπόν πως κρίνει ο Θεός σε κάποιες περιπτώσεις, όπως ζητούσες να μάθεις. Γι αυτό πήγαινε στο κελί σου και μη σε μέλει για τα πράγματα του κόσμου, πως και γιατί γίνονται. Διότι τα κρίματα του Θεού είναι απροσμέτρητη άβυσσος, όπως είπε ο προφήτης, και οι ενέργειές Του ανεξιχνίαστες και ακατανόητες και δεν μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίζει τα πάντα με ακρίβεια. Πίστευε λοιπόν, πάτερ, ότι ο Θεός είναι δίκαιος και δεν κάνει καμμία αδικία. Όσα επιτρέπει να γίνονται, όλα δικαίως γίνονται.
Όταν άκουσε αυτά από τον άγγελο ο ασκητής, δόξασε τον Θεό και, αφού αποσύρθηκε στο κελλί του, στο εξής δεν εξέταζε τίποτα.
Η θεία Κοινωνία
Η θεία Κοινωνία
Και σαν έρθει η στιγμή της θείας Κοινωνίας και πρόκειται να πλησιάσεις την αγία Τράπεζα, πίστευε ακλόνητα πως εκεί είναι παρών ο Χριστός, ο Βασιλιάς των όλων. Όταν δεις τον ιερέα να σου προσφέρει το σώμα και το αίμα του Κυρίου, μη νομίσεις ότι ο ιερέας το κάνει αυτό, αλλά πίστευε ότι το χέρι που απλώνεται είναι του Χριστού. Αυτός που λάμπρυνε με την παρουσία Του την τράπεζα του Μυστικού Δείπνου, Αυτός και τώρα διακοσμεί την Τράπεζα της θείας Λειτουργίας.
Παραβρίσκεται πραγματικά και εξετάζει του καθενός την προαίρεση και παρατηρεί ποιος πλησιάζει με ευλάβεια ταιριαστή στο άγιο Μυστήριο, ποιος με πονηρή συνείδηση, με σκέψεις βρωμερές και ακάθαρτες, με πράξεις μολυσμένες. Αναλογίσου, λοιπόν, κι εσύ ποιο ελάττωμά σου διόρθωσες, ποιαν αρετή κατόρθωσες, ποιαν αμαρτία έσβησες με την εξομολόγηση, σε τι έγινες καλύτερος. Αν η συνείδησή σου σε πληροφορεί ότι φρόντισες αρκετά για την επούλωση των ψυχικών σου τραυμάτων, αν έκανες κάτι περισσότερο από τη νηστεία, κοινώνησε με φόβο Θεού. Αλλιώς, μείνε μακριά από τα άχραντα Μυστήρια. Και όταν καθαριστείς απ’ όλες τις αμαρτίες σου, τότε να πλησιάσεις.
Να προσέρχεστε, λοιπόν, στη θεία Κοινωνία με φόβο και τρόμο, με συνείδηση καθαρή, με νηστεία και προσευχή. Χωρίς να θορυβείτε, χωρίς να ποδοπατάτε και να σπρώχνετε τους διπλανούς σας. Γιατί αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη τρέλα και τη χειρότερη περιφρόνηση των θείων Μυστηρίων.
Πες μου, άνθρωπε, γιατί κάνεις θόρυβο; Γιατί βιάζεσαι; Σε πιέζει τάχα η ανάγκη να κάνεις τις δουλειές σου; Και σου περνάει άραγε, την ώρα που πας να κοινωνήσεις, η σκέψη ότι έχεις δουλειές; Έχεις μήπως την αίσθηση ότι είσαι πάνω στη γη; Νομίζεις ότι βρίσκεσαι μαζί με ανθρώπους και όχι με τους χορούς των αγγέλων; Μα κάτι τέτοιο είναι δείγμα πέτρινης καρδιάς....
Κάθε πότε να κοινωνούμε;
Υπάρχει κι ένα άλλο θέμα: Πολλοί κοινωνούν μια φορά το χρόνο, άλλοι δύο φορές, άλλοι περισσότερες. Ποιους απ’ αυτούς θα επιδοκιμάσουμε; Όσους μια φορά, όσους πολλές ή όσους λίγες φορές μεταλαβαίνουν; Ούτε τους μία ούτε τις πολλές ούτε τους λίγες, μα εκείνους που πλησιάζουν στο άγιο Ποτήριο με καρδιά αγνή, με βίο ανεπίληπτο. Αυτοί ας κοινωνούν πάντα. Οι άλλοι, οι αμετανόητοι αμαρτωλοί, ας μένουν μακριά από τα άχραντα Μυστήρια, γιατί αλλιώς κρίμα και καταδίκη, ετοιμάζουν για τον εαυτό τους.
Ο άγιος απόστολος λέει: «Όποιος τρώει τον άρτο και πίνει το ποτήριο του Κυρίου με τρόπο ανάξιο, γίνεται ένοχος αμαρτήματος απέναντι στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου, προκαλώντας την καταδίκη του» (Α’ Κορ. 11:27, 29). Θα τιμωρηθεί, δηλαδή, τόσο αυστηρά, όσο και οι σταυρωτές του Χριστού, αφού κι εκείνοι έγιναν ένοχοι αμαρτήματος απέναντι στο σώμα Του.
Πολλοί από τους πιστούς έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο περιφρονήσεως των αγίων Μυστηρίων, ώστε, ενώ είναι γεμάτοι από αμέτρητες κακίες και δεν διορθώνουν καθόλου τον εαυτό τους, κοινωνούν στις γιορτές απροετοίμαστοι. Μη γνωρίζοντας ότι προϋπόθεση της θείας Κοινωνίας δεν είναι η γιορτή, αλλά, καθώς είπαμε, η καθαρή συνείδηση. Και όπως αυτός που δεν αισθάνεται κανένα κακό στη συνείδησή του, πρέπει καθημερινά να προσέρχεται στη θεία Κοινωνία, έτσι κι αυτός που είναι φορτωμένος αμαρτήματα και δεν μετανοεί, πρέπει να μην κοινωνεί ούτε στη γιορτή.
Γι’ αυτό και πάλι σας παρακαλώ όλους να μην πλησιάζετε στα θεία Μυστήρια έτσι απροετοίμαστοι κι επειδή το απαιτεί η γιορτή, αλλά, αν κάποτε αποφασίσετε να λάβετε μέρος στη θεία Λειτουργία και να κοινωνήσετε, να καθαρίζετε καλά τον εαυτό σας, από πολλές μέρες πριν, με τη μετάνοια, την προσευχή, την ελεημοσύνη, τη φροντίδα για τα πνευματικά πράγματα.
Παραμονή ως την απόλυση
Ήρθες, λοιπόν, στην εκκλησία και αξιώθηκες να συναντήσεις το Χριστό; Μη φύγεις, αν δεν τελειώσει η ακολουθία. Αν φύγεις πριν από την απόλυση, είσαι ένοχος όσο κι ένας δραπέτης. Πηγαίνεις στο θέατρο και, αν δεν τελειώσει η παράσταση, δεν φεύγεις. Μπαίνεις στην εκκλησία, στον οίκο του Κυρίου, και γυρίζεις την πλάτη στα άχραντα Μυστήρια; Φοβήσου τουλάχιστον εκείνον που είπε: «Όποιος καταφρονεί το Θεό, θα καταφρονηθεί απ’ Αυτόν» (Πρβλ. Παροιμ. 13:13).
Τι κάνεις, άνθρωπε; Ενώ ο Χριστός είναι παρών, οι άγγελοι Του παραστέκονται, οι αδελφοί σου κοινωνούν ακόμα, εσύ τους εγκαταλείπεις και φεύγεις; Ο Χριστός σου προσφέρει την αγία σάρκα Του, κι εσύ δεν περιμένεις λίγο, για να Τον ευχαριστήσεις έστω με τα λόγια; Όταν παρακάθεσαι σε δείπνο, δεν τολμάς να φύγεις, έστω κι αν έχεις χορτάσει, τη στιγμή που οι φίλοι σου κάθονται ακόμα στο τραπέζι. Και τώρα που τελούνται τα φρικτά Μυστήρια του Χριστού, τ’ αφήνεις όλα στη μέση και φεύγεις;
Θέλετε να σας πω τίνος το έργο κάνουν όσοι φεύγουν πριν τελειώσει η θεία Λειτουργία και δεν συμμετέχουν έτσι στις τελευταίες ευχαριστήριες ευχές; Ίσως είναι βαρύ αυτό που πρόκειται να πω, μα πρέπει να το πω. Όταν ο Ιούδας πήρε μέρος στον Μυστικό Δείπνο του Χριστού, ενώ όλοι ήταν καθισμένοι στο τραπέζι, αυτός σηκώθηκε πριν από τους άλλους κι έφυγε. Εκείνον, λοιπόν, τον Ιούδα μιμούνται... Αν δεν έφευγε τότε εκείνος, δεν θα γινόταν προδότης, δεν θα χανόταν. Αν δεν ξεχώριζε τον εαυτό του από το ποίμνιο, δεν θα τον έβρισκε μόνο του ο λύκος, για να τον φάει.
Μετά τον εκκλησιασμό
Εμείς ας αναχωρούμε από τη θεία Λειτουργία σαν λιοντάρια που βγάζουν φωτιά, έχοντας γίνει φοβεροί ακόμα και στο διάβολο. Γιατί το άγιο αίμα του Κυρίου που κοινωνούμε, ποτίζει την ψυχή μας και της δίνει μεγάλη δύναμη. Όταν το μεταλαβαίνουμε άξια, διώχνει τους δαίμονες μακριά και φέρνει κοντά μας τους αγγέλους και τον Κύριο των αγγέλων. Αυτό το αίμα είναι η σωτηρία των ψυχών μας, μ’ αυτό λούζεται η ψυχή, μ’ αυτό στολίζεται. Αυτό το αίμα κάνει το νου μας λαμπρότερο από τη φωτιά, αυτό κάνει την ψυχή μας λαμπρότερη από το χρυσάφι.
Προσελκύστε, λοιπόν, τους αδελφούς μας στην εκκλησία, προτρέψτε τους πλανημένους, συμβουλέψτε τους όχι μόνο με λόγια, αλλά και με έργα. Κι αν ακόμα τίποτα δεν πεις, αλλά βγεις από την ιερή σύναξη, δείχνοντας στους απόντες – και με την εμφάνιση και με το βλέμμα και με τη φωνή και με το βάδισμα και μ’ όλη σου τη σεμνότητα – τι κέρδος που αποκόμισες από το ναό, αυτό είναι αρκετό για παραίνεση και συμβουλή. Γιατί έτσι πρέπει να βγαίνουμε από το ναό, σαν από τα ιερά άδυτα, σαν να κατεβαίνουμε από τους ίδιους τους ουρανούς.
Δίδαξε όσους δεν εκκλησιάζονται ότι έψαλες μαζί με τα Σεραφείμ, ότι ανήκεις στην ουράνια πολιτεία, ότι συναντήθηκες με το Χριστό και μίλησες μαζί Του. Αν έτσι ζούμε τη θεία Λειτουργία, δεν θα χρειαστεί να πούμε τίποτα στους απόντες. Αλλά βλέποντας εκείνοι τη δική μας ωφέλεια, θα νιώσουν τη δική τους ζημιά και θα τρέξουν γρήγορα στην εκκλησία, για ν’ απολαύσουν τα ίδια αγαθά, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, αιώνια ανήκει η δόξα.
Αμήν.
Και σαν έρθει η στιγμή της θείας Κοινωνίας και πρόκειται να πλησιάσεις την αγία Τράπεζα, πίστευε ακλόνητα πως εκεί είναι παρών ο Χριστός, ο Βασιλιάς των όλων. Όταν δεις τον ιερέα να σου προσφέρει το σώμα και το αίμα του Κυρίου, μη νομίσεις ότι ο ιερέας το κάνει αυτό, αλλά πίστευε ότι το χέρι που απλώνεται είναι του Χριστού. Αυτός που λάμπρυνε με την παρουσία Του την τράπεζα του Μυστικού Δείπνου, Αυτός και τώρα διακοσμεί την Τράπεζα της θείας Λειτουργίας.
Παραβρίσκεται πραγματικά και εξετάζει του καθενός την προαίρεση και παρατηρεί ποιος πλησιάζει με ευλάβεια ταιριαστή στο άγιο Μυστήριο, ποιος με πονηρή συνείδηση, με σκέψεις βρωμερές και ακάθαρτες, με πράξεις μολυσμένες. Αναλογίσου, λοιπόν, κι εσύ ποιο ελάττωμά σου διόρθωσες, ποιαν αρετή κατόρθωσες, ποιαν αμαρτία έσβησες με την εξομολόγηση, σε τι έγινες καλύτερος. Αν η συνείδησή σου σε πληροφορεί ότι φρόντισες αρκετά για την επούλωση των ψυχικών σου τραυμάτων, αν έκανες κάτι περισσότερο από τη νηστεία, κοινώνησε με φόβο Θεού. Αλλιώς, μείνε μακριά από τα άχραντα Μυστήρια. Και όταν καθαριστείς απ’ όλες τις αμαρτίες σου, τότε να πλησιάσεις.
Να προσέρχεστε, λοιπόν, στη θεία Κοινωνία με φόβο και τρόμο, με συνείδηση καθαρή, με νηστεία και προσευχή. Χωρίς να θορυβείτε, χωρίς να ποδοπατάτε και να σπρώχνετε τους διπλανούς σας. Γιατί αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη τρέλα και τη χειρότερη περιφρόνηση των θείων Μυστηρίων.
Πες μου, άνθρωπε, γιατί κάνεις θόρυβο; Γιατί βιάζεσαι; Σε πιέζει τάχα η ανάγκη να κάνεις τις δουλειές σου; Και σου περνάει άραγε, την ώρα που πας να κοινωνήσεις, η σκέψη ότι έχεις δουλειές; Έχεις μήπως την αίσθηση ότι είσαι πάνω στη γη; Νομίζεις ότι βρίσκεσαι μαζί με ανθρώπους και όχι με τους χορούς των αγγέλων; Μα κάτι τέτοιο είναι δείγμα πέτρινης καρδιάς....
Κάθε πότε να κοινωνούμε;
Υπάρχει κι ένα άλλο θέμα: Πολλοί κοινωνούν μια φορά το χρόνο, άλλοι δύο φορές, άλλοι περισσότερες. Ποιους απ’ αυτούς θα επιδοκιμάσουμε; Όσους μια φορά, όσους πολλές ή όσους λίγες φορές μεταλαβαίνουν; Ούτε τους μία ούτε τις πολλές ούτε τους λίγες, μα εκείνους που πλησιάζουν στο άγιο Ποτήριο με καρδιά αγνή, με βίο ανεπίληπτο. Αυτοί ας κοινωνούν πάντα. Οι άλλοι, οι αμετανόητοι αμαρτωλοί, ας μένουν μακριά από τα άχραντα Μυστήρια, γιατί αλλιώς κρίμα και καταδίκη, ετοιμάζουν για τον εαυτό τους.
Ο άγιος απόστολος λέει: «Όποιος τρώει τον άρτο και πίνει το ποτήριο του Κυρίου με τρόπο ανάξιο, γίνεται ένοχος αμαρτήματος απέναντι στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου, προκαλώντας την καταδίκη του» (Α’ Κορ. 11:27, 29). Θα τιμωρηθεί, δηλαδή, τόσο αυστηρά, όσο και οι σταυρωτές του Χριστού, αφού κι εκείνοι έγιναν ένοχοι αμαρτήματος απέναντι στο σώμα Του.
Πολλοί από τους πιστούς έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο περιφρονήσεως των αγίων Μυστηρίων, ώστε, ενώ είναι γεμάτοι από αμέτρητες κακίες και δεν διορθώνουν καθόλου τον εαυτό τους, κοινωνούν στις γιορτές απροετοίμαστοι. Μη γνωρίζοντας ότι προϋπόθεση της θείας Κοινωνίας δεν είναι η γιορτή, αλλά, καθώς είπαμε, η καθαρή συνείδηση. Και όπως αυτός που δεν αισθάνεται κανένα κακό στη συνείδησή του, πρέπει καθημερινά να προσέρχεται στη θεία Κοινωνία, έτσι κι αυτός που είναι φορτωμένος αμαρτήματα και δεν μετανοεί, πρέπει να μην κοινωνεί ούτε στη γιορτή.
Γι’ αυτό και πάλι σας παρακαλώ όλους να μην πλησιάζετε στα θεία Μυστήρια έτσι απροετοίμαστοι κι επειδή το απαιτεί η γιορτή, αλλά, αν κάποτε αποφασίσετε να λάβετε μέρος στη θεία Λειτουργία και να κοινωνήσετε, να καθαρίζετε καλά τον εαυτό σας, από πολλές μέρες πριν, με τη μετάνοια, την προσευχή, την ελεημοσύνη, τη φροντίδα για τα πνευματικά πράγματα.
Παραμονή ως την απόλυση
Ήρθες, λοιπόν, στην εκκλησία και αξιώθηκες να συναντήσεις το Χριστό; Μη φύγεις, αν δεν τελειώσει η ακολουθία. Αν φύγεις πριν από την απόλυση, είσαι ένοχος όσο κι ένας δραπέτης. Πηγαίνεις στο θέατρο και, αν δεν τελειώσει η παράσταση, δεν φεύγεις. Μπαίνεις στην εκκλησία, στον οίκο του Κυρίου, και γυρίζεις την πλάτη στα άχραντα Μυστήρια; Φοβήσου τουλάχιστον εκείνον που είπε: «Όποιος καταφρονεί το Θεό, θα καταφρονηθεί απ’ Αυτόν» (Πρβλ. Παροιμ. 13:13).
Τι κάνεις, άνθρωπε; Ενώ ο Χριστός είναι παρών, οι άγγελοι Του παραστέκονται, οι αδελφοί σου κοινωνούν ακόμα, εσύ τους εγκαταλείπεις και φεύγεις; Ο Χριστός σου προσφέρει την αγία σάρκα Του, κι εσύ δεν περιμένεις λίγο, για να Τον ευχαριστήσεις έστω με τα λόγια; Όταν παρακάθεσαι σε δείπνο, δεν τολμάς να φύγεις, έστω κι αν έχεις χορτάσει, τη στιγμή που οι φίλοι σου κάθονται ακόμα στο τραπέζι. Και τώρα που τελούνται τα φρικτά Μυστήρια του Χριστού, τ’ αφήνεις όλα στη μέση και φεύγεις;
Θέλετε να σας πω τίνος το έργο κάνουν όσοι φεύγουν πριν τελειώσει η θεία Λειτουργία και δεν συμμετέχουν έτσι στις τελευταίες ευχαριστήριες ευχές; Ίσως είναι βαρύ αυτό που πρόκειται να πω, μα πρέπει να το πω. Όταν ο Ιούδας πήρε μέρος στον Μυστικό Δείπνο του Χριστού, ενώ όλοι ήταν καθισμένοι στο τραπέζι, αυτός σηκώθηκε πριν από τους άλλους κι έφυγε. Εκείνον, λοιπόν, τον Ιούδα μιμούνται... Αν δεν έφευγε τότε εκείνος, δεν θα γινόταν προδότης, δεν θα χανόταν. Αν δεν ξεχώριζε τον εαυτό του από το ποίμνιο, δεν θα τον έβρισκε μόνο του ο λύκος, για να τον φάει.
Μετά τον εκκλησιασμό
Εμείς ας αναχωρούμε από τη θεία Λειτουργία σαν λιοντάρια που βγάζουν φωτιά, έχοντας γίνει φοβεροί ακόμα και στο διάβολο. Γιατί το άγιο αίμα του Κυρίου που κοινωνούμε, ποτίζει την ψυχή μας και της δίνει μεγάλη δύναμη. Όταν το μεταλαβαίνουμε άξια, διώχνει τους δαίμονες μακριά και φέρνει κοντά μας τους αγγέλους και τον Κύριο των αγγέλων. Αυτό το αίμα είναι η σωτηρία των ψυχών μας, μ’ αυτό λούζεται η ψυχή, μ’ αυτό στολίζεται. Αυτό το αίμα κάνει το νου μας λαμπρότερο από τη φωτιά, αυτό κάνει την ψυχή μας λαμπρότερη από το χρυσάφι.
Προσελκύστε, λοιπόν, τους αδελφούς μας στην εκκλησία, προτρέψτε τους πλανημένους, συμβουλέψτε τους όχι μόνο με λόγια, αλλά και με έργα. Κι αν ακόμα τίποτα δεν πεις, αλλά βγεις από την ιερή σύναξη, δείχνοντας στους απόντες – και με την εμφάνιση και με το βλέμμα και με τη φωνή και με το βάδισμα και μ’ όλη σου τη σεμνότητα – τι κέρδος που αποκόμισες από το ναό, αυτό είναι αρκετό για παραίνεση και συμβουλή. Γιατί έτσι πρέπει να βγαίνουμε από το ναό, σαν από τα ιερά άδυτα, σαν να κατεβαίνουμε από τους ίδιους τους ουρανούς.
Δίδαξε όσους δεν εκκλησιάζονται ότι έψαλες μαζί με τα Σεραφείμ, ότι ανήκεις στην ουράνια πολιτεία, ότι συναντήθηκες με το Χριστό και μίλησες μαζί Του. Αν έτσι ζούμε τη θεία Λειτουργία, δεν θα χρειαστεί να πούμε τίποτα στους απόντες. Αλλά βλέποντας εκείνοι τη δική μας ωφέλεια, θα νιώσουν τη δική τους ζημιά και θα τρέξουν γρήγορα στην εκκλησία, για ν’ απολαύσουν τα ίδια αγαθά, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, αιώνια ανήκει η δόξα.
Αμήν.
ΤΑ ΚΡΙΜΑΤΑ ΜΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΕΠΑΡΚΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ
<Η> ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΤΟΝ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΖΩ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΩ ΣΤΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ <Η> ΘΡΗΝΩ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΝΙΟΣΚΑΦΤΟ ΤΑΦΟ ;
ΛΕΩ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΗΤΗ :
Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΘΕΕ,ΠΟΛΥ
ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΝΑΤΟΛΗ
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΥΣΗ
(ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΑΠ’ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ);
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΗ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΘΗΛΑΖΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ
ΜΕΤΑΓΓΙΖΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ – ΤΟ ΠΑΣΙΧΑΡΟ ΑΥΤΟ ΘΑΥΜΑ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΑ ΧΕΡΟΥΒΙΚΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ ,ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ
ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΑ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙΑ ,ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΦΥΝΤΑΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΙΣ ΤΡΥΦΕΡΕΣ ΠΑΙΔΟΥΛΕΣ ,ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΗΣ ΑΘΩΑΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΧΑΡΗΣ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΟΠΟΥΛΑ ,ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΠΑΤΙΣΤΑ ΑΥΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΙΑ.ΤΟΥΣ ΑΥΡΙΑΝΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΙΣ ΛΕΥΚΟΜΕΤΩΠΕΣ ΚΟΡΕΣ ; ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΚΡΙΝΟΣΜΗ ΕΥΩΔΙΑ; ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΕΠΑΡΚΩΣ ΤΗΝ ΑΤΙΜΗΤΗ ΜΑΝΑ ;ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ; ΤΗΝ ΣΤΟΡΓΗ ΤΗΣ ;ΤΗΝ ΑΝΥΣΤΑΚΤΗ ΕΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ;ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΗΣ ;ΤΗ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΑΝΑ ;ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ,ΖΩΟΔΟΤΡΕΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΖΩΗΣ.
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΝ ΣΤΟΡΓΙΚΟ ΠΑΤΕΡΑ ;
ΤΟΝ ΚΑΤΑΙΔΡΩΜΕΝΟ ; ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΟΠΟ ;
ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ; ΤΟΝ ΒΑΡΥΦΟΡΤΟΜΕΝΟ ΕΓΝΟΙΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ; ΕΡΓΑΣΙΑΣ ;ΕΦΟΡΙΑΣ ; ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΤΩΝ ; ΑΝΑΔΟΥΛΕΙΑΣ ; ΑΝΕΡΓΕΙΑΣ ; ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ ΣΥΖΗΓΟΥ ; ΚΑΚΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ; ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΑΥΤΟΝ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ;
ΤΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ; ΛΙΓΟ ΝΑΙ.ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.ΜΑ ΟΧΙ ΟΣΟ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ.
ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΤΕΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ,ΜΕΣΤΩΜΕΝΕΣ,ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ ,ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΕΣ , ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΧΑΡΕΣ. ΣΤΗΡΙΚΤΙΚΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ .ΘΕΟΣΔΟΤΕΣ .
ΝΑ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΟΛΥΕΔΡΙΚΟ ΚΡΙΜΑ ΜΟΥ....
<Η> ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΤΟΝ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΖΩ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΩ ΣΤΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ <Η> ΘΡΗΝΩ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΝΙΟΣΚΑΦΤΟ ΤΑΦΟ ;
ΛΕΩ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΗΤΗ :
Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΘΕΕ,ΠΟΛΥ
ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΝΑΤΟΛΗ
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΥΣΗ
(ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΑΠ’ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ);
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΗ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΘΗΛΑΖΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ
ΜΕΤΑΓΓΙΖΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ – ΤΟ ΠΑΣΙΧΑΡΟ ΑΥΤΟ ΘΑΥΜΑ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΑ ΧΕΡΟΥΒΙΚΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ ,ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ
ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΑ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙΑ ,ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΦΥΝΤΑΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΙΣ ΤΡΥΦΕΡΕΣ ΠΑΙΔΟΥΛΕΣ ,ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΗΣ ΑΘΩΑΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΧΑΡΗΣ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΟΠΟΥΛΑ ,ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΠΑΤΙΣΤΑ ΑΥΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΙΑ.ΤΟΥΣ ΑΥΡΙΑΝΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΙΣ ΛΕΥΚΟΜΕΤΩΠΕΣ ΚΟΡΕΣ ; ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΚΡΙΝΟΣΜΗ ΕΥΩΔΙΑ; ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ;
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΕΠΑΡΚΩΣ ΤΗΝ ΑΤΙΜΗΤΗ ΜΑΝΑ ;ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ; ΤΗΝ ΣΤΟΡΓΗ ΤΗΣ ;ΤΗΝ ΑΝΥΣΤΑΚΤΗ ΕΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ;ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΗΣ ;ΤΗ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΑΝΑ ;ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ,ΖΩΟΔΟΤΡΕΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΖΩΗΣ.
•ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΝ ΣΤΟΡΓΙΚΟ ΠΑΤΕΡΑ ;
ΤΟΝ ΚΑΤΑΙΔΡΩΜΕΝΟ ; ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΟΠΟ ;
ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ; ΤΟΝ ΒΑΡΥΦΟΡΤΟΜΕΝΟ ΕΓΝΟΙΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ; ΕΡΓΑΣΙΑΣ ;ΕΦΟΡΙΑΣ ; ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΤΩΝ ; ΑΝΑΔΟΥΛΕΙΑΣ ; ΑΝΕΡΓΕΙΑΣ ; ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ ΣΥΖΗΓΟΥ ; ΚΑΚΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ; ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΑΥΤΟΝ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ;
ΤΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ; ΛΙΓΟ ΝΑΙ.ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.ΜΑ ΟΧΙ ΟΣΟ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ.
ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΤΕΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ,ΜΕΣΤΩΜΕΝΕΣ,ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ ,ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΕΣ , ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΧΑΡΕΣ. ΣΤΗΡΙΚΤΙΚΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ .ΘΕΟΣΔΟΤΕΣ .
ΝΑ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΟΛΥΕΔΡΙΚΟ ΚΡΙΜΑ ΜΟΥ....
Ο ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ
Ο ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ
"ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ"
Η εξομολόγησις ξανά δι' ό,τι εξομολογήθης είναι απιστία εις το μυστήριον.
Κάθε πότε κοινωνείτε, κάθε πότε διψάει η ψυχή σας; Αν δεν σας έλθουν πάντως δάκρυα, να μη κοινωνήτε. Κάθε δέκα πέντε ημέρας, καλόν είναι. Αυτό όμως θα το κανονίση ο πνευματικός σας.
Μη λέτε πολλά. Κρατήστε την γλώσσαν. Αγαπήστε την σιωπήν. Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλήτε. Τόσον είναι όμορφη η σιωπή.
Αγαπήστε και την προσευχή. Ένας έκαμε προσευχή όλη την νύχτα. Τα λόγια της προσευχής του έρχονταν το ένα μετά το άλλο χωρίς δυσκολία.
Να έχετε χαράν! Η χαρά και η λύπη ας σας είναι φιλοξενούμενες, όχι όμως η απελπισία. Της απελπισίας να της κλείνετε την πόρτα! Ο Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχει.
Οι άλλοι ό,τι γράμματα ξεύρουν, αυτά και σου λένε. Τα δικά τους ζουν, τα δικά τους ξεύρουν, αυτά σου λένε. Τα δικά σου δεν τα ζουν, δεν τα ξεύρουν, δεν τα αγαπούν! Πώς λοιπόν αφού δεν γνωρίζουν τη γλώσσα σου θέλεις να σου μιλήσουν!
Μη θυμώνετε. Θα σας ειρωνευθούν, θα υποφέρετε. Εσείς μη φοβάσθε. Σας προσφέρουν δηλ. πιπέρι, να δίδετε ζάχαρη. Εγώ πιπέρι δεν έχω να σκέπτεσθε, ζάχαρη έχω, ζάχαρη δίδω.
Σε κάθε προσευχή πρέπει να έχετε ένα κόμπο δάκρυ. Και σαν σας έλθη κατάνυξη, μη το λέτε πουθενά γιατί είναι θείον δώρον μήπως και το χάσετε!
Τον ιεροκήρυκα να τον ακούτε, αλλά μη ζυγώνετε πολύ. Όλοι άνθρωποι είμεθα. Πιθανόν να διαπιστώσετε αδυναμίες και να πείτε άλλα λέει και άλλα πράττει.
Να μη θυμώνετε. Να γλυκαίνετε με την ζάχαρη σας, δηλ. με τον καλόν σας λόγο τον άλλο.
Μη υποδεικνύεις, διότι, διδασκαλία δίχως θέλησιν του άλλου, έχθρα είναι και γίνεται αμαρτία και σε κείνον που ακούει και δεν κάνει και εσύ στεναχωρείσαι και ταράζεσαι.
Αγάπησε την κατάνυξιν, φέρνε στο νου σου τις αιτίες που θα σου φέρνουν δάκρυα.
Στον άλλο να λέγης τόσα, όσα νομίζεις ότι θα σηκώσει, όχι περισσότερα.
Όταν δίδης ελεημοσύνη, να μη εξετάζεις τι είναι το πρόσωπο που του δίδεις, αν είναι καλό ή κακό. Η ελεημοσύνη είναι σπουδαίο πράγμα, εξαλείφει πλήθος αμαρτιών.
Αποδειξις αγάπης προς τον Σωτήρα μας, είναι τα δάκρυα κατά την ώραν της προσευχής.
Εάν έχεις φόβο Κυρίου, έμαθες Θεολογίαν, Εάν δεν έχεις φόβον Κυρίου τέχνην έμαθες δια να ζήσης.
Το χτίσιμο με ξηρούς λίθους δεν είναι καλό. Χρειάζεται η λάσπη, χρειάζεται και ο ασβέστης. Έτσι και η προσευχή· χωρίς δάκρυα δεν είναι προσευχή. Χρειάζονται δάκρυα, αλλιώς ωφέλεια δεν μένει από την προσευχή.
Θα κάμης ό,τι ημπορείς διά τα παιδιά σου, διότι εις την αλλήν ζωήν ο Χριστός μας θα σου ζητήσει ή τα παιδιά σου σεσωσμένα ή τις πληγές στα γόνατά σου, από την πολλήν σου προσευχήν. Δεν γνωρίζουν δυστυχώς, οι γονείς την ευθύνην την οποίαν έχουν διά τα τέκνα των.
Κάθε άνθρωπος έχει κάποιο χάρισμα. Βρες το χάρισμά του και επαίνεσέ τον. Χρειάζεται και ο έπαινος (προς τόνωσιν) και η καλωσύνη και η αγάπη. Τότε ο άλλος και πολύ καλός να μη είναι, δια την τιμήν, τον έπαινον, την αγάπην που του εκδηλώνουν ελέγχεται και γίνεται καλύτερος.
Εις κληρικόν: Όσο μπορείς απέφευγε τα έξω. Κλείσου εις το δωμάτιόν σου. Σφίξε τον νου σου ν'ανοίξη να δης πνευματικόν φως. Να λέγης πότε να φθάσεις στο δωμάτιόν σου και να κλεισθής. Μελέτησε, προσευχήσου. Αν δεν είσαι ενισχυμένος πώς θα ενισχύσεις άλλους; Και ο κόσμος τρέχει, ζητά την δίψα της ψυχής να ικανοποιήσει από την Εκκλησίαν, από τα όργανά της, από το ράσον! Τι θα δώσεις αν δεν έχης και πώς θα έχεις αν δεν ζητήσης από τον Θεόν; Να κοπιάζης εις την προσευχήν και την μελέτην και θα ενισχύεσαι.
Ταπείνωσιν να έχεις. Όταν βρέχη το νερό δεν σταματά εις τις κορφές ή στα βουνά, αλλά κάτω εις την πεδιάδα. Οι ταπεινοί άνθρωποι έχουν χάριν, καρποφορίαν και ευλογίαν.
Είσαι ιερεύς; Να προσέχεις, δεν ανήκεις εις τον εαυτόν σου. Είσαι σαν μια βελόνα στα χέρια του Θεού. Να 'σαι καλός, να μη είσαι σα τη σκουριασμένη βελόνα που δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της. Δια τον εαυτό σου δηλ. αδυναμίες, πάθη κλπ. να μην υπάρχης. Το ράσον, η συνθήκη σου είναι με τον Θεόν, να σε συγκλονίζει και να λες, τι θέλει τούτο; Τι μου λέγει τούτο; Ναι ν’αγαπώ τον Θεόν και να εργάζωμαι εις ό,τι με έταξε.
Να προσέχης. Ο διάβολος παντοίους τρόπους μεταχειρίζεται για να βλάψη τον κληρικόν, διότι από έναν μόνον άγιο κληρικόν, χιλιάδες ημπορούν να ωφεληθούν και να σωθούν, όπως και από έναν που δεν αγωνίζεται, χιλιάδες ημπορούν να αφανισθούν.
Ο κληρικός πρέπει σαν τα πολυόμματα να είναι, δηλ. παντού μάτια να έχη, να είναι ακέραιος, δυνατός εις τον νουν, σοφός, άγιος.
Μετά τα λόγια της Ακολουθίας, Απόδειπνον κλπ. να παρακαλάς τον Θεόν και με απλά λόγια, με λόγια δικά σου για τα προβλήματά σου για τον πόνο σου, ως να είναι μπροστά σου και τον βλέπεις. Αυτά τα πονεμένα και κατανυκτικά λόγια, είναι σαν τα προσανάμματα δια να πιάσει η φωτιά, δηλ. ο πόθος δια τον Θεόν. Και τότε έρχονται και τα δάκρυα.
www.myriobiblos.gr
"ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ"
Η εξομολόγησις ξανά δι' ό,τι εξομολογήθης είναι απιστία εις το μυστήριον.
Κάθε πότε κοινωνείτε, κάθε πότε διψάει η ψυχή σας; Αν δεν σας έλθουν πάντως δάκρυα, να μη κοινωνήτε. Κάθε δέκα πέντε ημέρας, καλόν είναι. Αυτό όμως θα το κανονίση ο πνευματικός σας.
Μη λέτε πολλά. Κρατήστε την γλώσσαν. Αγαπήστε την σιωπήν. Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλήτε. Τόσον είναι όμορφη η σιωπή.
Αγαπήστε και την προσευχή. Ένας έκαμε προσευχή όλη την νύχτα. Τα λόγια της προσευχής του έρχονταν το ένα μετά το άλλο χωρίς δυσκολία.
Να έχετε χαράν! Η χαρά και η λύπη ας σας είναι φιλοξενούμενες, όχι όμως η απελπισία. Της απελπισίας να της κλείνετε την πόρτα! Ο Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχει.
Οι άλλοι ό,τι γράμματα ξεύρουν, αυτά και σου λένε. Τα δικά τους ζουν, τα δικά τους ξεύρουν, αυτά σου λένε. Τα δικά σου δεν τα ζουν, δεν τα ξεύρουν, δεν τα αγαπούν! Πώς λοιπόν αφού δεν γνωρίζουν τη γλώσσα σου θέλεις να σου μιλήσουν!
Μη θυμώνετε. Θα σας ειρωνευθούν, θα υποφέρετε. Εσείς μη φοβάσθε. Σας προσφέρουν δηλ. πιπέρι, να δίδετε ζάχαρη. Εγώ πιπέρι δεν έχω να σκέπτεσθε, ζάχαρη έχω, ζάχαρη δίδω.
Σε κάθε προσευχή πρέπει να έχετε ένα κόμπο δάκρυ. Και σαν σας έλθη κατάνυξη, μη το λέτε πουθενά γιατί είναι θείον δώρον μήπως και το χάσετε!
Τον ιεροκήρυκα να τον ακούτε, αλλά μη ζυγώνετε πολύ. Όλοι άνθρωποι είμεθα. Πιθανόν να διαπιστώσετε αδυναμίες και να πείτε άλλα λέει και άλλα πράττει.
Να μη θυμώνετε. Να γλυκαίνετε με την ζάχαρη σας, δηλ. με τον καλόν σας λόγο τον άλλο.
Μη υποδεικνύεις, διότι, διδασκαλία δίχως θέλησιν του άλλου, έχθρα είναι και γίνεται αμαρτία και σε κείνον που ακούει και δεν κάνει και εσύ στεναχωρείσαι και ταράζεσαι.
Αγάπησε την κατάνυξιν, φέρνε στο νου σου τις αιτίες που θα σου φέρνουν δάκρυα.
Στον άλλο να λέγης τόσα, όσα νομίζεις ότι θα σηκώσει, όχι περισσότερα.
Όταν δίδης ελεημοσύνη, να μη εξετάζεις τι είναι το πρόσωπο που του δίδεις, αν είναι καλό ή κακό. Η ελεημοσύνη είναι σπουδαίο πράγμα, εξαλείφει πλήθος αμαρτιών.
Αποδειξις αγάπης προς τον Σωτήρα μας, είναι τα δάκρυα κατά την ώραν της προσευχής.
Εάν έχεις φόβο Κυρίου, έμαθες Θεολογίαν, Εάν δεν έχεις φόβον Κυρίου τέχνην έμαθες δια να ζήσης.
Το χτίσιμο με ξηρούς λίθους δεν είναι καλό. Χρειάζεται η λάσπη, χρειάζεται και ο ασβέστης. Έτσι και η προσευχή· χωρίς δάκρυα δεν είναι προσευχή. Χρειάζονται δάκρυα, αλλιώς ωφέλεια δεν μένει από την προσευχή.
Θα κάμης ό,τι ημπορείς διά τα παιδιά σου, διότι εις την αλλήν ζωήν ο Χριστός μας θα σου ζητήσει ή τα παιδιά σου σεσωσμένα ή τις πληγές στα γόνατά σου, από την πολλήν σου προσευχήν. Δεν γνωρίζουν δυστυχώς, οι γονείς την ευθύνην την οποίαν έχουν διά τα τέκνα των.
Κάθε άνθρωπος έχει κάποιο χάρισμα. Βρες το χάρισμά του και επαίνεσέ τον. Χρειάζεται και ο έπαινος (προς τόνωσιν) και η καλωσύνη και η αγάπη. Τότε ο άλλος και πολύ καλός να μη είναι, δια την τιμήν, τον έπαινον, την αγάπην που του εκδηλώνουν ελέγχεται και γίνεται καλύτερος.
Εις κληρικόν: Όσο μπορείς απέφευγε τα έξω. Κλείσου εις το δωμάτιόν σου. Σφίξε τον νου σου ν'ανοίξη να δης πνευματικόν φως. Να λέγης πότε να φθάσεις στο δωμάτιόν σου και να κλεισθής. Μελέτησε, προσευχήσου. Αν δεν είσαι ενισχυμένος πώς θα ενισχύσεις άλλους; Και ο κόσμος τρέχει, ζητά την δίψα της ψυχής να ικανοποιήσει από την Εκκλησίαν, από τα όργανά της, από το ράσον! Τι θα δώσεις αν δεν έχης και πώς θα έχεις αν δεν ζητήσης από τον Θεόν; Να κοπιάζης εις την προσευχήν και την μελέτην και θα ενισχύεσαι.
Ταπείνωσιν να έχεις. Όταν βρέχη το νερό δεν σταματά εις τις κορφές ή στα βουνά, αλλά κάτω εις την πεδιάδα. Οι ταπεινοί άνθρωποι έχουν χάριν, καρποφορίαν και ευλογίαν.
Είσαι ιερεύς; Να προσέχεις, δεν ανήκεις εις τον εαυτόν σου. Είσαι σαν μια βελόνα στα χέρια του Θεού. Να 'σαι καλός, να μη είσαι σα τη σκουριασμένη βελόνα που δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της. Δια τον εαυτό σου δηλ. αδυναμίες, πάθη κλπ. να μην υπάρχης. Το ράσον, η συνθήκη σου είναι με τον Θεόν, να σε συγκλονίζει και να λες, τι θέλει τούτο; Τι μου λέγει τούτο; Ναι ν’αγαπώ τον Θεόν και να εργάζωμαι εις ό,τι με έταξε.
Να προσέχης. Ο διάβολος παντοίους τρόπους μεταχειρίζεται για να βλάψη τον κληρικόν, διότι από έναν μόνον άγιο κληρικόν, χιλιάδες ημπορούν να ωφεληθούν και να σωθούν, όπως και από έναν που δεν αγωνίζεται, χιλιάδες ημπορούν να αφανισθούν.
Ο κληρικός πρέπει σαν τα πολυόμματα να είναι, δηλ. παντού μάτια να έχη, να είναι ακέραιος, δυνατός εις τον νουν, σοφός, άγιος.
Μετά τα λόγια της Ακολουθίας, Απόδειπνον κλπ. να παρακαλάς τον Θεόν και με απλά λόγια, με λόγια δικά σου για τα προβλήματά σου για τον πόνο σου, ως να είναι μπροστά σου και τον βλέπεις. Αυτά τα πονεμένα και κατανυκτικά λόγια, είναι σαν τα προσανάμματα δια να πιάσει η φωτιά, δηλ. ο πόθος δια τον Θεόν. Και τότε έρχονται και τα δάκρυα.
www.myriobiblos.gr
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ
1. Είπε γέρων. Σήμερα κοιτάζουμε να αγιάσουμε με λίγο κόπο.
2. Είπε πάλι. Όσο περισσότερο κοπιάζεις, τόσο περισσότερη χάριν και χαρά απολαμβάνεις. Και συνέχισε. Μπορούσε να πληρώσει την καρδιά μας ο Θεός με τόση μακαριότητα και αγάπη και θείον έρωτα, ώστε να πέσουμε κάτω, μην αντέχοντας αυτήν. Αλλά τότε θα εγκαταλείψουμε τα μοναστήρια και θα κλεινόμασταν στα σπήλαια. Οι κοσμικοί θα εγκατέλειπαν τις υποθέσεις τους και τις φροντίδες τις οικογένειας και τα παιδία τους. Για αυτό ο Θεός που είναι αγάπη, δεν μας πληροί με τέτοια αγάπη και θεία μακαριότητα.
3. Είναι βαρεία η καλογερική Γέροντα; Ρώτησαν κάποιον σοφό μοναχό.
Δεν είναι βαριά. Έρχεται καιρός που, όταν λησμονήσεις τον εαυτό σου, βλέπεις ότι είναι το πιο ανάλαφρο φορτίο – είπε.
4. Είπε ένας ερημίτης. Αν όσα χρωστάς σ` αυτήν την ζωή τα ξεπληρώσεις τότε σώζεσαι. Αν φας όμως και καμία παραπάνω, παίρνεις και κανένα φράγκο παραπάνω. Αν φάει κάποιος ξύλο άδικα, τότε έχει καθαρό μισθό. Πολλές φορές δηλαδή, ανθρώπους με πολλή καλή ζωή συμβαίνει να τους βρίσκουν τα χειρότερα. Εάν ο Θεός επιτρέπει, γιατί επιτρέπει;
Ας φέρω ένα καλό παράδειγμα.
Είναι μια πολλή καλή οικογένεια. Και ο άνδρας πολύ καλός και η γυναίκα πολύ καλή και τα παιδάκια πολύ καλά. Όλοι εκκλησιάζονται, κοινωνούν κ.λ.π.
Για μια στιγμή περνά ένας μεθυσμένος ή τρελός, χτυπάει την οικογενειάρχη και τον σκοτώνει.
Στα καλά καθούμενα. Μετά, όσοι άνθρωποι είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό, λένε.
Για δες τον. Βλέπετε; Πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι για αυτό το έπαθε.
Αυτό είναι αναίδεια. Επιτρέπει ο Θεός να παθαίνουν και άνθρωποι χωρίς να φταίνε καθόλου, για να δίνει την ευκαιρία στους τελείους αναιδείς να λένε, ότι είπε και ο καλός ληστής.
Τι βλέπουμε στους δυο ληστές; Ο ένας έβρισε τον Χριστό, αν είσαι Θεός κατέβα κάτω κ.λ.π. λέει ο άλλος. Δεν φοβάσαι τον Θεό; Εμείς δικαίως ταλαιπωρούμαστε. Ο άνθρωπος δεν έκανε τίποτα. Δεν φοβάσαι τον θεό;
Δηλαδή, για να δώσει ο Θεός την ευκαιρία στους αναιδείς να συνέλθουν, επιτρέπει να πάθουν μερικοί, χωρίς να φταίνε.
Ενώ αυτοί που παθαίνουν, μπορεί να είναι τα πιο αγαπημένα παιδία του Θεού.
Στο παράδεισο ο θεός πιστεύω δεν θα τους πει. Καθίστε σε αυτήν τη θέση. Αλλά διαλέξτε τον καλύτερο τόπο. Καταλάβατε; Έτσι είναι. Με το να ζητάμε το δίκαιο μας τα χάνουμε όλα.
Χάνουμε και την ειρήνη μας, Χάνουμε και τον μισθό μας.
5. Ρώτησε κάποιος ένα γέροντα, πόσα χρόνια έχει στο Άγιο Όρος και του απάντησε.
Χρόνια πολλά έχω, προκοπή δεν έχω. Και τα τσακάλια στην έρημο ζουν, αλλά τσακάλια μένουν.
6. Είπε γέρων. Όσο πνευματικότερος είναι ο άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα ζητάει από αυτήν την ζωή.
7. Συμβούλευε ένα φωτισμένος μοναχός. Να έχεις αγάπη προς όλους, αλλά ιδιαίτερες σχέσεις με κανένα.
8. Έλεγε ο γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής.
Ο κυριότερος σκοπός του διαβόλου είναι να κτυπήσει την πίστη και έτσι να ρεζιλέψει τον ανθρωπο ως προδότη και αρνητή.
9. Μου είπε κάποτε προ ετών ο σεβαστός γέρων Γεράσιμος ο Υμνογράφος. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέει ότι το μόνο το οποίο αδυνατεί να πράξει ο Παντοδύναμος Θεός είναι το να ενωθεί με τον ακάθαρτο άνθρωπο. Σε αυτό αδυνατεί.
10. Έλεγε σε εμάς ο γέρων Μόδεστος ο Κωνσταμονίτης. Έχετε την εκούσια τύφλωση. Μην βλέπετε τα σφάλματα των άλλων.
11. Eίπε γέρων. Το θέμα της σωτήριας μας δεν είναι θέμα ευκαιρίας ή σύμπτωσης, αλλά θέμα εργασίας και βίας. «Βιάστε αρπάζουσιν την Βασιλεία των Ουρανών».
2. Είπε πάλι. Όσο περισσότερο κοπιάζεις, τόσο περισσότερη χάριν και χαρά απολαμβάνεις. Και συνέχισε. Μπορούσε να πληρώσει την καρδιά μας ο Θεός με τόση μακαριότητα και αγάπη και θείον έρωτα, ώστε να πέσουμε κάτω, μην αντέχοντας αυτήν. Αλλά τότε θα εγκαταλείψουμε τα μοναστήρια και θα κλεινόμασταν στα σπήλαια. Οι κοσμικοί θα εγκατέλειπαν τις υποθέσεις τους και τις φροντίδες τις οικογένειας και τα παιδία τους. Για αυτό ο Θεός που είναι αγάπη, δεν μας πληροί με τέτοια αγάπη και θεία μακαριότητα.
3. Είναι βαρεία η καλογερική Γέροντα; Ρώτησαν κάποιον σοφό μοναχό.
Δεν είναι βαριά. Έρχεται καιρός που, όταν λησμονήσεις τον εαυτό σου, βλέπεις ότι είναι το πιο ανάλαφρο φορτίο – είπε.
4. Είπε ένας ερημίτης. Αν όσα χρωστάς σ` αυτήν την ζωή τα ξεπληρώσεις τότε σώζεσαι. Αν φας όμως και καμία παραπάνω, παίρνεις και κανένα φράγκο παραπάνω. Αν φάει κάποιος ξύλο άδικα, τότε έχει καθαρό μισθό. Πολλές φορές δηλαδή, ανθρώπους με πολλή καλή ζωή συμβαίνει να τους βρίσκουν τα χειρότερα. Εάν ο Θεός επιτρέπει, γιατί επιτρέπει;
Ας φέρω ένα καλό παράδειγμα.
Είναι μια πολλή καλή οικογένεια. Και ο άνδρας πολύ καλός και η γυναίκα πολύ καλή και τα παιδάκια πολύ καλά. Όλοι εκκλησιάζονται, κοινωνούν κ.λ.π.
Για μια στιγμή περνά ένας μεθυσμένος ή τρελός, χτυπάει την οικογενειάρχη και τον σκοτώνει.
Στα καλά καθούμενα. Μετά, όσοι άνθρωποι είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό, λένε.
Για δες τον. Βλέπετε; Πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι για αυτό το έπαθε.
Αυτό είναι αναίδεια. Επιτρέπει ο Θεός να παθαίνουν και άνθρωποι χωρίς να φταίνε καθόλου, για να δίνει την ευκαιρία στους τελείους αναιδείς να λένε, ότι είπε και ο καλός ληστής.
Τι βλέπουμε στους δυο ληστές; Ο ένας έβρισε τον Χριστό, αν είσαι Θεός κατέβα κάτω κ.λ.π. λέει ο άλλος. Δεν φοβάσαι τον Θεό; Εμείς δικαίως ταλαιπωρούμαστε. Ο άνθρωπος δεν έκανε τίποτα. Δεν φοβάσαι τον θεό;
Δηλαδή, για να δώσει ο Θεός την ευκαιρία στους αναιδείς να συνέλθουν, επιτρέπει να πάθουν μερικοί, χωρίς να φταίνε.
Ενώ αυτοί που παθαίνουν, μπορεί να είναι τα πιο αγαπημένα παιδία του Θεού.
Στο παράδεισο ο θεός πιστεύω δεν θα τους πει. Καθίστε σε αυτήν τη θέση. Αλλά διαλέξτε τον καλύτερο τόπο. Καταλάβατε; Έτσι είναι. Με το να ζητάμε το δίκαιο μας τα χάνουμε όλα.
Χάνουμε και την ειρήνη μας, Χάνουμε και τον μισθό μας.
5. Ρώτησε κάποιος ένα γέροντα, πόσα χρόνια έχει στο Άγιο Όρος και του απάντησε.
Χρόνια πολλά έχω, προκοπή δεν έχω. Και τα τσακάλια στην έρημο ζουν, αλλά τσακάλια μένουν.
6. Είπε γέρων. Όσο πνευματικότερος είναι ο άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα ζητάει από αυτήν την ζωή.
7. Συμβούλευε ένα φωτισμένος μοναχός. Να έχεις αγάπη προς όλους, αλλά ιδιαίτερες σχέσεις με κανένα.
8. Έλεγε ο γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής.
Ο κυριότερος σκοπός του διαβόλου είναι να κτυπήσει την πίστη και έτσι να ρεζιλέψει τον ανθρωπο ως προδότη και αρνητή.
9. Μου είπε κάποτε προ ετών ο σεβαστός γέρων Γεράσιμος ο Υμνογράφος. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέει ότι το μόνο το οποίο αδυνατεί να πράξει ο Παντοδύναμος Θεός είναι το να ενωθεί με τον ακάθαρτο άνθρωπο. Σε αυτό αδυνατεί.
10. Έλεγε σε εμάς ο γέρων Μόδεστος ο Κωνσταμονίτης. Έχετε την εκούσια τύφλωση. Μην βλέπετε τα σφάλματα των άλλων.
11. Eίπε γέρων. Το θέμα της σωτήριας μας δεν είναι θέμα ευκαιρίας ή σύμπτωσης, αλλά θέμα εργασίας και βίας. «Βιάστε αρπάζουσιν την Βασιλεία των Ουρανών».
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΓΙΟΡΙΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ (2)
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΙΔΗΣΗ
Ο επικεφαλής του CERN θέλει να κατασκευάσει και τον επόμενο μεγάλο γραμμικό επιταχυντή…
Η απάντηση υπάρχει…
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΓΙΟΡΙΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΕΝΑΓΙΑΣ
Είχε διηνεκή αγωνία-μας διηγείται ο ίδιος π. Δαμασκηνός-διότι δεν μπορούσε να αφήσει τον βραχνά της γνώσις,να αρνηθεί τον εαυτό του. Έτσι εύρισκε απλούς,αγράμματους ασκητάς και τους εθαύμαζε,πως μιλούσαν με σοφία και απλότητα για πράγματα που εκείνος μπορούσε να τα καταλάβη με την επιστήμη. ¨Κάποτε συζητούσαν μερικοί πατέρες αν υπάρχη ζωή και σε άλλα αστέρια. Ήταν παρών και ο π Γεράσιμος.Ένας αγράμματος ασκητής παίρνει τότε τον λόγο και λέει: --Ξέρετε,πατέρες,εμείς οι άνθρωποι τι πάθαμε; Ένα αφεντικό έστειλε τους εργάτες του να σκάψουν το αμπέλι του. Κι αυτοί,όταν πήγαν για την δουλειά άρχισαν να συζητούν αν έχη κι άλλα αμπέλια το αφεντικό τους,που και πόσα. Και πέρασε η ημέρα χωρίς να σκάψουν το αμπέλι.Έτσι κι εμείς. Τι μας νοιάζει εμάς αν το Αφεντικό έχη κι άλλους κόσμους σε άλλα αστέρια; Εμείς το αμπέλι μας να τηράξουμε εδώ στην γη…¨Πόσο εντύπωση είχε κάνει στον π. Γεράσιμο αυτή η απάντηση των ασκητών! Ωστόσο εκείνος θεωρούσε τα μεγαλεία του Θεού από κάποια άλλη οπτική γωνία. Συχνά μου έλεγε:--Αδελφέ μου, υτοί οι αστρονόμοι και οι μεγάλοι φυσικοί που παρακολουθούν την σοφία του Θεού μέσα στην φύσιν δοξάζουν τον Κύριο για τα μεγαλεία Του και πιο πολύ Τον πιστεύουν. Υπάρχει όμως θεϊκή σοφία όχι μόνο στο απέραντο Σύμπαν,στον μακρόκοσμο,αλλά και μέσα στον αόρατο μικρόκοσμο με την αέναη κίνηση μικροβίων και ζωντανών οργασμών,που μόνο το μικροσκόπιο συλλαμβάνει.¨Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε…¨¨Όταν έπεφτε κανένα αστροπελέκι σε βροχερό καιρό,μου έλεγε:--Νάξερες αυτή η τεθλασμένη γραμμή στον ουρανό,αδελφέ μου,τι μαθηματικά κρύβει…¨¨Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού,ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμᨨ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2003
Απο τη ΔΑΦΝΗ
Ο επικεφαλής του CERN θέλει να κατασκευάσει και τον επόμενο μεγάλο γραμμικό επιταχυντή…
Η απάντηση υπάρχει…
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΓΙΟΡΙΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΕΝΑΓΙΑΣ
Είχε διηνεκή αγωνία-μας διηγείται ο ίδιος π. Δαμασκηνός-διότι δεν μπορούσε να αφήσει τον βραχνά της γνώσις,να αρνηθεί τον εαυτό του. Έτσι εύρισκε απλούς,αγράμματους ασκητάς και τους εθαύμαζε,πως μιλούσαν με σοφία και απλότητα για πράγματα που εκείνος μπορούσε να τα καταλάβη με την επιστήμη. ¨Κάποτε συζητούσαν μερικοί πατέρες αν υπάρχη ζωή και σε άλλα αστέρια. Ήταν παρών και ο π Γεράσιμος.Ένας αγράμματος ασκητής παίρνει τότε τον λόγο και λέει: --Ξέρετε,πατέρες,εμείς οι άνθρωποι τι πάθαμε; Ένα αφεντικό έστειλε τους εργάτες του να σκάψουν το αμπέλι του. Κι αυτοί,όταν πήγαν για την δουλειά άρχισαν να συζητούν αν έχη κι άλλα αμπέλια το αφεντικό τους,που και πόσα. Και πέρασε η ημέρα χωρίς να σκάψουν το αμπέλι.Έτσι κι εμείς. Τι μας νοιάζει εμάς αν το Αφεντικό έχη κι άλλους κόσμους σε άλλα αστέρια; Εμείς το αμπέλι μας να τηράξουμε εδώ στην γη…¨Πόσο εντύπωση είχε κάνει στον π. Γεράσιμο αυτή η απάντηση των ασκητών! Ωστόσο εκείνος θεωρούσε τα μεγαλεία του Θεού από κάποια άλλη οπτική γωνία. Συχνά μου έλεγε:--Αδελφέ μου, υτοί οι αστρονόμοι και οι μεγάλοι φυσικοί που παρακολουθούν την σοφία του Θεού μέσα στην φύσιν δοξάζουν τον Κύριο για τα μεγαλεία Του και πιο πολύ Τον πιστεύουν. Υπάρχει όμως θεϊκή σοφία όχι μόνο στο απέραντο Σύμπαν,στον μακρόκοσμο,αλλά και μέσα στον αόρατο μικρόκοσμο με την αέναη κίνηση μικροβίων και ζωντανών οργασμών,που μόνο το μικροσκόπιο συλλαμβάνει.¨Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε…¨¨Όταν έπεφτε κανένα αστροπελέκι σε βροχερό καιρό,μου έλεγε:--Νάξερες αυτή η τεθλασμένη γραμμή στον ουρανό,αδελφέ μου,τι μαθηματικά κρύβει…¨¨Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού,ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμᨨ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2003
Απο τη ΔΑΦΝΗ
Αποφθέγματα και νουθεσίες του Γέροντα Ευσεβίου Γιαννακάκη (1910-1995)
Η μεγαλύτερη δύναμις στην υδρόγειο σφαίρα είναι η Χάρις του Θεού.
Να είμαστε αχόρταγοι για τη θεία Χάρη. Να μη χορταίνουμε
Όταν έρχεται η θεία Χάρη, θα στεκόμαστε με αυτοσυγκέντρωση, αυτοέλεγχο , προσευχή.
Με τη συνεχή προσπάθεια η κάθε ψυχή , με θέληση αγαθή και με τη χάρη του Θεού, προάγεται και προκόπτει στην αρετή και στην αγιότητα.
Όποιος αγωνίζεται κατά της αμαρτίας, γράφει τις ωραιότερες σελίδες στο βιβλίο του Θεού. Γιατί όλα γράφονται εκεί.
Όσοι έφυγαν με αρετή, τους έτυχε μεγάλη υποδοχή στον ουρανό.
Μόνιμος υπάλληλος, σου λέει, στο Δημόσιο. Τι είναι αυτό μπροστά στην αιωνιότητα; Έχουμε εξασφαλίσει θέση μονιμότητος Εκεί;
Όλο και να προσθέτουμε ένα κομμάτι στη γέφυρα της αγιότητος που θα μας οδηγήσει στον ουρανό.
Ο πονηρός ψιθυρίζει την απιστία. Ούτε ένα γιώτα δεν θα παραλειφθεί από όσα είπε ο Κύριος. Υπάρχει κόλαση και Παράδεισος. Και μάλιστα εμείς οι πιστοί θα κριθούμε αυστηρότερα.
Να είμαστε αχόρταγοι για τη θεία Χάρη. Να μη χορταίνουμε
Όταν έρχεται η θεία Χάρη, θα στεκόμαστε με αυτοσυγκέντρωση, αυτοέλεγχο , προσευχή.
Με τη συνεχή προσπάθεια η κάθε ψυχή , με θέληση αγαθή και με τη χάρη του Θεού, προάγεται και προκόπτει στην αρετή και στην αγιότητα.
Όποιος αγωνίζεται κατά της αμαρτίας, γράφει τις ωραιότερες σελίδες στο βιβλίο του Θεού. Γιατί όλα γράφονται εκεί.
Όσοι έφυγαν με αρετή, τους έτυχε μεγάλη υποδοχή στον ουρανό.
Μόνιμος υπάλληλος, σου λέει, στο Δημόσιο. Τι είναι αυτό μπροστά στην αιωνιότητα; Έχουμε εξασφαλίσει θέση μονιμότητος Εκεί;
Όλο και να προσθέτουμε ένα κομμάτι στη γέφυρα της αγιότητος που θα μας οδηγήσει στον ουρανό.
Ο πονηρός ψιθυρίζει την απιστία. Ούτε ένα γιώτα δεν θα παραλειφθεί από όσα είπε ο Κύριος. Υπάρχει κόλαση και Παράδεισος. Και μάλιστα εμείς οι πιστοί θα κριθούμε αυστηρότερα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
