Ευλογήσαντος του Ιερέως αρχόμεθα του ψαλμού
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισεν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτησα. Διαπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ΄εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνωρισόν μοι κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνην σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Ευθύς εις Ηχον δ΄
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
(Τετράκις)
Ήχος δ’ ( ο υψωθείς εν τω Σταυρώ)
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής· Δέσποινα βοήθησον , εφ’ημίν σπλαχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων , μη αποστρέψης σούς δούλους κενούς· σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Δόξα πατρί…και νυν Ήχος α’ (Του λίθου σφραγισθένος)
Ου σιωπήσωμέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι· ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους; ούκ αποστώμεν Δέσποινα εξ σού· σούς γάρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Αρχόμεθα του Κανόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου
Ωδή α’ (Ήχος πλ δ’ )
«Υγράν διοδεύσας….»
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών, ω μήτερ του Λόγου, και Παρθένε, των δυσχερ ών , και δεινών με διάσωσον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Παθών με ταράττουσι προσβολαί, πολλής αθυμίας εμπιπλώσαι μου την ψυχήν· ειρήνευσον Κόρη τη γαλήνη, τη του Υιού , και Θεού σου Πανάμωμε.
Δόξα Πατρί
Σωτήρα τεκούσα σε και Θεόν , δυσωπώ Παρένε, λυτρωθήναί με των δινών · σοι γάρ νύν προσφεύγων ανατείνω, και την ψυχήν και την διάνοιαν.
Και νυν
Νοσούντα το σώμα , και την ψυχήν, επισκοπής θείας , και προνοίας της παρά σου, αξίωσον μόνη Θεομήτωρ, ως αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια.
Ωδή γ’ «Ουρανίας αψίδος»
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Προστασίαν και σκέπην , ζωής εμής τίθημι, σε Θεογεννήτορ Παρθένε, σοι με κυβέρνησον , προς τον λιμένα σου , των αγαθών η αιτία, των πιστών το στήριγμα, μόνη Πανύμνητε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Ικετεύω Παρθένε, τον ψυχικόν τάραχον, και της αθυμίας την ζάλην διασκεδάσαι μου· συ γάρ Θεόνυμφε, τον αρχηγόν της γλήνης, τον Χριστόν εκύησας, μόνη Πανύμνητε.
Δόξα Πατρί.
Ευεργέτην τεκούσα, τον των καλών αίτιον, της ευεργεσίας τον πλούτον πάσιν ανάβλυσον· πάντα γάρ δύνασαι , ως δυνατόν εν ισύϊ, τον Χριστόν κυήσασα, Θεομακάριστε.
Και νυν
Χαλεπαίς αρρωστίαις, και νοσεροίς πάθεσιν, εξεταζομένω Παρθένε, συ μοι βοήθησον· των ιαμάτων γάρ, ανελλιπή σε γινώσκω, θησαυρόν Πανάμωμε τον αδαπάνητον.
Διάσωσον από κινδύνους τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν,και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Είτα μνημονεύει ο Ιερεύς, δι’ ους η Παράκλησις γίνεται και ψάλωμεν το, Κύριε ελέησον , ιε΄
Ο ιερεύς. Ότι ελεήμων . και ευθύς λέγομεν
Κάθισμα. Ήχος β΄.Τα άνω ζητών
Πρεσβείαν θερμή , και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του Κόσμου καταφύγιον , εκτενώς βοώμεν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον , και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Των παθών μου τον τάραχον , η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, και τον κλύδωνα κατεύνασον , των εμών πταισμάτων Θεονύμφευτε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Ευσπλαχνίας την άβυσσόν , επικαλουμένω της σής παράσχου μοι, η τον εύσπλαχνον κυήσασα, και Σωτήρα πάντων των υμνούντων σε.
Δόξα Πατρί
Απολαύνοντες Πάναγνε, των σων δωρημάτων ευχαριστήριον, αναμέλπομεν εφύμνυον, οι γινώνσοντές σε Θεομήτορα.
Και νύν
Οι ελπίδα και στήριγμα , και της σωρηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε Πανήνητε, δυσχερείας πάσης εκλυτρούμεθα.
Ωδή ε΄. φώτισον ημάς
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Έμπλησον Αγνή, ευφροσύνης την καρδίαν μου, την σήν ακήρατον διδούσα χαράν , της ευφροσύνης, η γεννήσασα τον αίτιον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Λύτρωσαι ημάς, εκκινδύνων Θεοτόκε αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν , και τηνειρήνην την πάντα νούν υπερέρχουσα.
Δόξα Πατρί
Λύσον την αχλύν, των πταισμάτων μου Θεόνυμφε, τω φωτισμώ της σής λαμπρότητος, η φώς τεκούσα το θείν και προαιώνιον
Και νύν
Ίασαι Αγνή, της ψυχής μου την ασθένειαν , επισκοπής σου εξιώσασα, και την υγείαν τη πρεσβεία σου παράσχου μοι.
Ωδή στ΄. την δέησιν εκχεώ προς Κύριον
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θανάτου και της φθοράς ως έσωσεν, εαυτόν εκδεδωκώς τω θανάτω, την τη φθορά και θανάτω μου φύσιν , κατασχεθείσαν Παρθένε δυσώπησον , τον Κύριόν σου και Υιόν , της εχθρών κακουργίας με ρύσασθαι.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Προστάτην σε της ζωής επίσταμαι, και φρουράν ασφαλεστάστην Παρθένε, των πειρασμών διαλύουσα όχλον , και επηρείας δαιμόνων ελαύνουσαν· και δέομαι δια παντός, εκ φθοράς των παθών μου ρυσθήναί με.
Δόξα Πατρί
Ως τείχος καταφυγής κεκτήμεθα, και ψυχών σε παντελή σωτηρίαν , και πλατυσμόν εν ταις θλίψεσιν Κόρη, και τω φωτί σου αεί αγαλλόμεθα· ω Δέσποινα και νύν ημάς, των παθών και κινδύνων διάσωσον.
Και νύν
Εν κλίνη νύν ασθενών κατάκειμαι, και ουκ έστιν ίασις τη σαρκί μου· αλλ’ η Θεόν και σωτήρα του Κόσμου, και τον λυτήρα των νόσων κυήσασα, σου δέομαι της αγαθής. Εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.
Διάσωσον από κινδύνους τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Άχραντε, η διά λόγου τον λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον , ως έχουσα μητρική παρρησίαν.
Ο Ιερεύς μνημμονεύει, ως δεδήλωται. Και μετά την Εκφώνηση ψάλλεται· Κοντάκον. Ηχος β΄
Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς· αλλά πρόφθασον ως αγαθή , εις την βοήθειαν ημών , των πιστώς κραυγαζότων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.
Προκείμενον. Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά. (Δις)
Στίχος. Άκουσον Θύγατερ, και ίδε, και κλίνον το ούς σου, και επιλάθου του λαού σου, και του οίκου του πατρός σου.
Και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου, ότι αυτός εστί Κύριος σου ,και προσκυνήσεις αυτώ.
Ο Ιετεύς· Και υπέρ του καταξιωθώμεν ημάς της ακροάσεως του Αγίου Ευαγγελίου , Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσομεν.
Σοφία Ορθοί , ακούσωμεν του Αγίου Ευαγγελίου ειρήνη πάσι.
Εκ του κατά Λουκάν Αγίου Ευαγγελίου το Ανάγνωσμα . Πρόσωμεν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Καφάλαιον α΄39
Εν ταίς ημέραις εκείνας, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την Ορεινήν μετά σπουδής εις Πόλιν Ιούδα· και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ· και εγένετο ως ήκουσαν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας , εσκίρτησε το Βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν· Ευγολημένη συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου· και πόθεν μοι τούτο , ίνα έλθη η Μήτηρ του Κυρίου μου προς με; ιδού γάρ ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώρα μου ,εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ· Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρι μου· ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού· ιδού γάρ από του νύν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί· ότι επίησε μοι μεγαλεία ο Δυνατός και άγιον το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ σύν αυτή ωσεί μήνας τρείς, και υπέστρεψεν εις τον οίκο αυτής.
Δόξα σοι Κύριε, Δόξα σοι.
Δόξα. Ήχος β΄
Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων
Και νύν
Ταίς της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Ελέησόν με, ο Θεός , κατά το μέγα έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου , εξάλειψον το ανόμημά μου.
Ήχος πλ β΄. Όλην αποθέμενοι
Μη καταπιστεύσεις με ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου· θλίψις γάρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα· σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος· παντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ούκ έχω πλήν σου. Δέσποινα του Κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν , το συμφέρον ποίησον.
Ουδείς προστρέχων επί σοι , κατησχυμένος από Σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε· αλλ’ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.
Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα, θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν , των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.
Ο Ιερεύς. Σώσον ο Θεός τον Λαόν σου. Το Κύριε ελέησον ιβ΄. Ελέει και οικτοιρμοίς. Είτα
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Την ημών σωτηρίαν , ως ηθέλησας Σώτερ οικονομήσασθαι, εν μήτρα της Παρθένου, κατώκησας τω κόσμω, ην προστάτιν ανέδειξας· Ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θελητήν του ελέους, ον εγέννησας Μήτερ αγνή δυσώπησον , ρυσθήναι των πταισμάτων , ψυχής τε μολυσμάτων ,τους εν πίστει κραυγάζοντας· Ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Δόξα Πατρί
Σωμάτων μαλακίας, και ψυχών αρρωστίας Θεογεννήτρια των πόθω προσιόντων , τη σκέπη σου τη θεία, θεραπεύειν αξίωσον, η τον Σωτήρα Χριστόν ημίν αποτεκούσα.
Και νύν
Θησαυρόν σωτηρίας, και πηγή αφθαρσίας την σε κυήσασαν, και πύργον ασφαλείας, και θύραν μετανοίας τοις κραυγάζουσιν έδειξας· Ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η΄. Τον βασιλέα των Ουρανών
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Τους βοηθείας της παρά σουδεομένους, μη παρίδης Παρθένε υμνούντας, και υπερυψούντας σε Κόρη εις αιώνας.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Των ιαμάτων το δαψιλές επιχέεις, τοις πιστώς υμνούντας σε Παρθένε, και υπερυψούσι τον άφραστόν σου τόκον.
Δόξα Πατρί
Τας ασθενείας μου της ψυχής ιατρεύεις, και παθών τας εφόδους Παρθένε· όθεν σε υμνούμεν εις πάντας τους αιώνας.
Και νύν
Ροήν μου των δακρύων, μη αποποιήσης, η του παντός εκ προσώπου παν δάκρυον, αφηρηκότα Παρθένε Χριστόν κυήσασα.
Ωδή θ΄.Κυρίως Θεοτόκον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Χαράς μου την καρδίαν, λήρωσον Παρθένε, η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας την λύπην εξαφανίσασα.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Λιμήν και προστασία, των σοι προσφευγόντων γενού Παρθένε και τείχος ακράδαντον, καταφυγή τε και σκέπη και αγαλλίαμα.
Δόξα Πατρί
Φωτός σου ταίς ακτίσι , λάμπρυνον Παρθένε, το ζοφερόν της αγνοίας διώκουσα, τους ευσεβώς Θεοτόκον σε καταγέλλοντας.
Και νύν
Κακώσεως εν τόπω , τω της ασθενείας, ταπεινωθέντα Παρθένε θεράπευσον , εξ αρρωστίας εις ρώσιν μετασκευάζουσα.
Και ευθέως ψάλλομεν το
Άξιον εστίν ως αληθώς , μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την Αειμακάριστον , και Παναμώμητον , και Μητέρα του Θεού ημών. Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και Ενδοξοτέραν εασυγκρίτως των Σραφεφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν , την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Ο Ιερεύς θυμιά το Αγ. Θυσιαστήριον, τας Αγίας Εικόνας, και τον Λαόν, ή τον οίκον όπου ψάλλεται η παράκλησις και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα μεγαλυνάρια.
Την υψηλοτέραν των Ουρανών , και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του κόσμου ύμνοις τιμήσωμεν.
Από των πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή· προς σε καταφεφύγω την κεχαριτωμένην, ελπίς απηλπισμένων , συ μοι βοήθησον.
Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού , δέξαι Παρακλήσεις αναξίων σων οικετών, ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα· ω Δέσποινα του Κόσμου γενού μεσίτρια.
Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν, νύν τη πανυμνήτω Θεοτόκω χαρμονικώς, μετά του Προδρόμου , και πάντων των Αγίων , δυσώπει Θεοτόκε του οικτηρήσαι ημάς.
Άλαλα τα χείλη των ασεβών , των μη προσκυνούντων , την Εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν υπό του Αποστόλου , Λουκά ιερωτάτου , την Οδηγήτριαν.
Ίλεως γενού μοι τω ταπεινώ, ότι πλήν σου άλλην ου γινώσκω καταφυγήν, ο εν αμαρτίαις παντοίαις πεπλησμένος, ελέησον με μόνη Χριστιανών η ελπίς.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου , Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου , ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Είτα, Τρισάγιον· Παναγία Τριάς· Πατερ ημών.
Ο Ιερεύς Ότι σου · και ταΤροπάρια ταύτα.
Ηχος πλ. Β΄
Ελέησον ημάς Κύριε, ελέησον ημάς· πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν ,ως Δεσπότην οι αμρτωλοί προσφέρονμεν. Ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί
Κύριε ελέησον ημάς· επί σοι γάρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών· αλλ’ επίβλεψον και νύν ως εύσπλαχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών· συ γάρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου· πάντες έργα χειρών σου , και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νύν. Θεοτοκάτιον
Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε· ελπίζοντες εις Σε, μη αστοχήσωμεν· ρυσθείημεν διά σου των περιστάσεων· Σοι γάρ ει η σωτηρία του γένους των Χριτιανών.
Ο Ιερεύς μνημονεύσας και πάιν των πιστών , υπέρ ων γίνετια η παράκλησις ποιεί την απόλησιν
Μετ’ αυτήν δε , εν όσω ασπαζόμεθα την Αγίαν Εικόνα της Θεοτόκου, ψάλλομεν τα παρόντα τροπάρια.
Πάντων προστατεύεις αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει, τη κραταιά σου χειρί· άλλην γάρ ούκ έχομεν, αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν , οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών , μήτερ του Θεού του Υψίστου. Όθεν σοι προσπίπτομεν ρύσαι, πάσης περιστάσως τους δούλους σου.
Όμοιον
Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις ,και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις καταπονουμένων , σκέπη και αντίληψις και ορφανών βοηθός, Μήτερ του Θεού του Υψίστου, συ υπάρχεις Άχραντε σπεύσοην , δυσωπούμεν ρύσασθαι του δούλους σου.
Ήχος πλ. δ΄
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεων.
Ήχος β΄
Την πάσαν ελπίδα μου, εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεόυ, φύλαξόν με υπό την Σκέπην Σου.
Ιερείς τινές προτιμώσι πολλάκις και το κάτωθι τροπάριον
Παναγία Δέσποινα, υπό την σκέπην σου πάντες, οι δούλοι σου τρέχομεν, και παρακαλούμεν σε οι ανάξιοι. Πρόφθασον λύτρωσαι πάντας τους δούλους σου, από πάσης περιστάσεως, και από θλίψεων και επηρειών και κακώσεων. Οίδαμεν ότι δύνασαι όσα συ αν θέλεις και βούλησαι. Δέσποινα του κόσμου, Βασίλισσα Κυρία του παντός, Κεχαριτωμένη επάκουσον των παρκαλούντων σε.
ΤΕΛΟΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου