Εκφράσεις μέσα απο την Αγία Γραφή που χρησιμοιούμε στην καθημερινότητά μας.

Ήγγικεν η ώρα-έφτασε η ώρα να παραδοθεί ο υιός του ανθρώπου...

 ας όψονται (είς ον εξεκέντησαν):προφητεία Ζαχαρίου και Ευαγγέλιο Ιωάννη, όταν μας αδικούν και εμείς δεν τους δίνουμε σημασία, τους χαρίζουμε 

Χαίρετε!- Χαιρετισμός στις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου

Γενηθήτω φως -Γένεσις

(η φωνή αυτού)Φωνή υδάτων πολλών-Η περιγραφή του Ιωάννη του Θεολόγου για τον Χριστό στην Αποκάλυψη

Μνήσθητί μου κύριε εν τη Βασιλεία σου-( απο το ληστή πάνω στο σταυρό)

Βρήκε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ- (όταν κάποιοι ταιριάζουν )

Κρανίου τόπος-( ο Γολγοθάς )

Έρχου και ίδε- ( τον Κύριο, για αυτούς που δεν πιστεύουν)

Άρον άρον-( στα γρήγορα)

Μη μου άπτου-( λόγια του Χριστού μετά την ανάσταση )

Απο τον Άννα στον Καϊάφα- ( όταν δεν βρίσκουμε άκρη)

Δευρόν έξω-( απο την ανάσταση του Λαζάρου, όταν ζητουμε κάποιος να φανερωθεί)

Σοι είπας ή σοι λέγεις ( απάντηση του Χριστού τον Πιλάτο )

Όστις θέλει-( απο το Χριστό, χωρίς βία)

Τα τω Καίσαρι τω Καίσαρι και τα Θεώ τω Θεώ-( αποδίδουμε τα πράγματα όπου ανήκουν)

Αγαπάτε αλλήλους-( ο Χριστός στους μαθητές του, το λέμε όταν θέλουμε να ειρησεύσουμε τους άλλους)

Μετά φανών και λάμπάδων- (στην προδοσία του Ιησού, όταν λέμε ότι κάποιος δίνει έμφαση σε κάτι)

Οίνος ευραίνει καρδίαν ανθρώπου-( 103 ψαλμός του Δαβίδ)

Και οι λίθοι κακράξονταί- ( του Ιησού Χριστού, όταν κάτι είναι ολοφάνερο και αμφισβητείται)

Πίσω μου σ’ έχω σατανα-( απο τους πειρασμούς του Ιησού)


Αγρόν-(απο παραβολη του Ιησού, όταν κάποιος αδιαφορεί)

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω-( για τον Ιωάννη τον Πρόδορομο)

Την κεφαλη του επι πίνακι-( την τιμωρία κάποιου)

Μη γνωτω η δεξιά τι ποιεί η αριστερα-( διδασκαλία του Ιησού, κατί που πρέπει να μείνει κρυφό)

Σόδομα και Γόμορα-( πόλεις στην Παλαιά Διαθήκη γνωστές για την ακολασία τους)

Έσπειρε ζιζάνια ή σπέρνει ζιζάνια-( απο παραβολη του Ιησού, όταν κάποιος δαβάλει ή κανει τους άλλους να μαλώσουν)

Ούκ έστι προφήτης εν τη πατρίδα αυτούς-( αμφισβήτηση αυθεντίας)

Μετά βαΐων και κλάδων-( είδοσος στα Ιεροσόλυμα, πανηγυρική υποδοχή)

Ο άσωτος υιός-( παραβολή του Ιησού)

Ιούδα Ισκαριώτη-( ο προδότης)

Το πνεύμα πρόθυμο η δε σάρκα ασθενής-( ο Ιησούς στους μαθητές του το βράδυ πριν τη προδοσία)

Νείπτω τας χείρας μου-( ο Πιλάτος, αποποιείτα της ευθύνης)

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω-( του Ιησού Χριστού)

Τυφλοί οδηγοί τυφλών-( ο Ιησούς για τους Φαρισαίους)

Ουαί υμίν

Ιδέ ο άνθρωπος-( για τον Ιησού)

Τετέλεσται-(πάνω στο σταυρό)

Για τον φόβο των Ιουδαίων

Ειρήνη ημίν-( ο Ιησούς στους μαθητές του μετά την Ανάστασή του)

Επί των τύπων των ύλων-( την Κυριακή του Θωμά)

Των θυρών κεκλεισμένων

Μακάριοι η μη ιδότες και πιστεύσαντες-( του Ιησού Χριστού)

Άρον το κραβατόν σου- ( του Ιησού στον παράλυτο)

Δέρηξε τα ιμάτιά του

Πρόβατο επι σφαγή

Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω

Ταύτα δε έδει ποιήσαι,κακείνα μη αφιέναι.-( πρέπει να ολοκληρώνουμε σωστα τις υποχρεώσεις )

οι διυλιζοντες τον κώνωπα και καταπινετε την κάμηλον-( όταν εθελοτυφλούμε , υποκρινόμαστε ή φτάνουμε στην υπερβολή )

Μανα εξ ουρανού- Το μάνα που έστελνε ο Θεός στους Ισραηλήτες μετά την έξοδο


Ενώνιος ενωπίω- Όπως μιλούσε ο Μωησής με το Θεό στη Σκηνή του Μαρτυρίου

Και ούτε φωνή, ούτε ακρόαση- Μπροστά στον προφήτη Ηλία οι ιερείς του Βάαλ παρακαλούσαν για ολοκαυτωμα της θυσίας τους.

Σληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν- Κάνεις κακό στον εαυτό σου με το να προσπαθείς να κάνεις κακό στος άλλους, ( κλωτσιές σε μυτερά αντικείμενα). Το είπε ο Ιησούς Χριστός στην παρουσία του σε όραμα στον διώκτη Σαούλ τον μετέπειτα Απόστολο Παύλο.

Στήλη άλατος- Ότι έγινε η γυναίκα του Λωτ όταν γύρισε να κοιτάξει πίσω για να δεί τι έγιναν τα Σόδομα και τα Γόμορα παραβαίνοτας την εντολή του Θεού.

Μνήσθητί μου Κύριε- Ο ληστής στον σταυρό.

Οφθαλμόν αντί οφθαλμού- Παλαιά Διαθήκη, η ισότητα στην απονομή της δικαιοσύνης, η ανταπόδοση στο ίδιο μέτρο.

Μωρές Παρθένες-Απο την παραβολή του Ιησού, για αμελείς-αφελείς ανθρώπους ή υποκριτές.

φύλαξε το ως κόρη οφθαλμού- Απο ψαλμό του Δαβίδ

Δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα.-Ο Χριστός όταν προφήτευσε για την Ιερουσαλήμ.

Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης-ο Εκκλησιαστής Π.Διαθήκη.

Προφάσεις εν αμαρτίαις- Ψαλμός του Δαβίδ, έκφραση για αυτούς που προσπαθούν να δικαιολογήσουν κακές πράξεις που πρόκειται να κάνουν.

Άφες αυτοίς, ού γάρ οίδασι τι ποιούσι- Ο Ιησούς Χριστός επάνω στο σταυρό. Το λέμε σε αυτούς που μας έκαναν κακό και τους συγχωρούμε.

Απολωλός πρόβατο- Από την παραβολή του Ιησού Χριστού.

Περίοδος ισχνών αγελάδων - από το όνειρο του φαραώ που του το εξήγησε ο Ιωσήφ

αποδιοπομπαίος τράγος- Στην Π. Διαθήκη ανάμεσα στις πολλους καθαρισμούς και εξιλεώσεις ο ιερέας έβαζε τα χέρια του πάνω σε έναν τράγο και εξομολογούνταν όλες τις αμαρτίες του λαού οι οποίες πήγαιναν και καθονταν στο κεφάλι του τράγου. Στη συνέχεια ο τράγος οδηγούνταν και αφήνονταν σε ένα έρημο τόπο.- Έτσι λεμε στην καθημερινότητα αυτόν που φορτώνεται χωρίς να φταίει τις αμαρτίες των άλλων και διώχνεται για να καθαριστούν οι πολλοί απο αυτές. Συμβολίζει και είναι τύπος μέσα στην Π. Διαθήκη του μυστηρίου της εξομολογήσεως.

Γης Μαδιάμ- απο την Π. Διαθήκη, αναφέρουμε για ένα τόπο που έπαθε μεγάλη καταστροφή

Χους εί και εις χουν απελεύση.ή
Γη εί και εις γήν απλελεύση.- Ο Θεός στον Αδάμ μετά την παρακοή.

Δράξασθε παιδείας -Ψαλμός

έναντι πινακίου φακής- Παλαια Διαθήκη. Ο Ησαύ αντάλλαξε τα πρωτοπόκια του(τα κληρονομικά δικαιώματα) με τον Ιακώβ για ένα ευτελές πιάτο φακή. 

Η σκωληκοειδής απόφυση «τελικά δεν είναι άχρηστη»

Τελικά τα επιχειρήματα των Δαρβινιστών καταρίπτονται ένα ένα απο την ίδια την επιστημονική έρευνα που επικαλούνται.

Αντιγράφουμε απο το www.in.gr

Ουάσινγκτον
Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν σήμερα οι περισσότεροι γιατροί, η σκωληκοειδής απόφυση δεν είναι ένα άχρηστο υπολειμματικό όργανο, αλλά παίζει σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του εντέρου και του ανοσοποιητικού συστήματος, εκτιμούν ερευνητές στις ΗΠΑ.

Η ομάδα του Δρ Ουίλιαμ Πάρκερ στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Ντέραμ, στη Βόρεια Καρολίνα, θεωρεί ότι η σκωληκοειδής απόφυση λειτουργεί ως παρακαταθήκη χρήσιμων μικροβίων και επιπλέον παράγει και «εκπαιδεύει» λευκά αιμοσφαίρια.

O Πάρκερ και οι συνεργάτες του δημοσιεύουν εξελικτικά δεδομένα που ενισχύουν αυτή τη θεωρία στο νέο τεύχος του Journal of Evolutionary Biology.

Η απόφυση και ο Δαρβίνος

Η σκωληκοειδής απόφυση είναι ένας μικρός, τυφλός (μη διαμπερής) σάκος που κρέμεται ανάμεσα στο λεπτό και το παχύ έντερο. Ένας στους 20 ανθρώπους εμφανίζει κάποια στιγμή μόλυνση, τη γνωστή σκωληκοειδίτιδα, και υποβάλεται σε επέμβαση αφαίρεσης της απόφυσης.

Μέχρι σήμερα, γιατροί και βιολόγοι πίστευαν την άποψη του Δαρβίνου ότι η σκωληκοειδής απόφυση είναι εξελικτικό κατάλοιπο ενός μεγαλύτερου οργάνου, του τυφλού εντέρου, που υπήρχε σε μακρινούς, φυτοφάγους προγόνους μας.

Πριν από εκατομμύρια χρόνια, τα μικρόβια που ζούσαν στο τυφλό έντερο βοηθούσαν στη χώνευση των δύσπεπτων φυτικών τροφών. Σήμερα, όμως, που η δίαιτά μας έχει αλλάξει, η απόφυση μόνο προβλήματα δημιουργεί.

«Ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξουν τα εγχειρίδια της Βιολογίας» εκτιμά τώρα ο Δρ Πάρκερ με δηλώσεις του στο LiveScience.

Ο Πάρκερ και οι συνεργάτες του υποστήριξαν πρόσφατα ότι σκωληκοειδής απόφυση περιέχει χρήσιμα μικρόβια τα οποία μπορούν αναδημιουργούν τη χλωρίδα του εντέρου αν διαταραχτεί, για παράδειγμα έπειτα από μια σοβαρή διάρροια. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει επίσης ότι η απόφυση παράγει λευκά αιμοσφαίρια για την άμυνα του οργανισμού.

Η τελευταία μελέτη του Πάρκερ δεν αφορά άμεσα τη λειτουργία της σκωληκοειδούς απόφυσης, αλλά την εξέλιξή της σε μια ποικιλία ζώων. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η απόφυση υπάρχει σε περισσότερα είδη από ό,τι πίστευε ο Δαρβίνος, ακόμα και σε ζώα που διαθέτουν ξεχωριστό τυφλό έντερο.

«Η σκωληκοειδής απόφυση υπάρχει εδώ και 80 εκατομμύρια χρόνια, πολύ περισσότερο από ό,τι θα εκτιμούσαμε αν ήταν σωστές οι ιδέες του Δαρβίνου» αναφέρει ο ερευνητής.

«Δεν υποστηρίζουμε ότι η ιδέες του Δαρβίνου για την εξέλιξη είναι λανθασμένες. Αυτό θα ήταν εξωφρενικό, δεδομένου ότι βασιστήκαμε στις ιδέες του για την εξέλιξη για να πραγματοποιήσουμε αυτή την έρευνα» διευκρινίζει.

Εκτιμά επιπλέον ότι η σκωληκοειδίτιδα είναι σήμερα πολύ συχνότερη από ό,τι παλαιότερα, επειδή ζούμε σε ένα σχεδόν αποστειρωμένο περιβάλλον και το ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν έχει μάθει να αντιμετωπίζει τα μικρόβια που μπορούν να μολύνουν την απόφυση.

Newsroom ΔΟΛ

Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία.

Στην Μονή Φιλοθέου τον Αύγουστο του 1975

…Οι Μοναχοί με την τάξη, με την ταπείνωση, την διάκριση και την αγάπη που έχουν, διοχετεύουν και στους Λαϊκούς τα βιώματα αυτά, κι έτσι ωφελούνται πνευματικά. Το βράδυ έψαλλαν τα επιμνημόσυνα εγκώμια του Κυρίου και στην αυλή έγινε η Περιφορά του Επιταφίου. Συμφωνήσαμε με τον Παύλο , το βράδυ του Μ. Σαββάτου, στην Πασχαλινή Αναστάσιμη Λειτουργία να κοινωνήσουμε. Το πρωί του Μ. Σαββάτου είχαμε στο Καθολικό την πρώτη Ανάσταση του Κυρίου, όπου ετελέσθηκε Θεία Λειτουργία του Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Όταν ο Διάκος προσεφώνησε το «μετά φόβου Θεού , Πίστεως και Αγάπης προσέλθετε», τότε πολλοί Μοναχοί και Λαϊκοί μπήκαν στην σειρά να κοινωνήσουν. Βλέπω τον Παύλο που ήταν στο διπλανό στασίδι να μου λέγει: θα πηγαίνω κι εγώ να κοινωνήσω. Τον εμπόδισα λέγοντας τι συμφωνήσαμε. Αυτοί όλοι έχουν νηστέψει την Αγία Τεσσαρακοστή κι έχουν εξομολογηθεί. Αυτός επέμενε να κοινωνήσει. Πλησιάζει στον Ηγούμενο που κοινωνούσε τους πιστούς κι ενώ σε κανένα δεν είπε τίποτε, σ’ αυτόν τον ρώτησε αν έχει εξομολογηθεί. Κι αυτός του απήντησε όχι. Τότε του λέγει το βράδυ να κοινωνήσετε. Το βράδυ μετά το Χριστός Ανέστη ο Μόσχος ο σιτευτός είναι απλωμένος δι’ όλους μας λέγει η ευχή του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου. Γύρισε ο Παύλος στη θέση του πολύ ταραγμένος. Δεν τον χωρούσε ο τόπος κι όλο έλεγε: τι ήταν αυτό το ρεζιλίκι που έπαθα. Τόσα χρόνια κοινωνώ και δεν βρέθηκε κανένας να μου στερήσει την Θεία Κοινωνία. Έχω κοινωνήσει σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Ήμουν πέντε χρόνια βοηθός του περίφημου Ιεροψάλτου των Αθηνών κ.Πρίγκου . Συνέχιζε να είναι ταραγμένος και μετά την Θεία Λειτουργία. Συνεχώς μου έλεγε στις πλάκες έξω από το Καθολικό που καθόμασταν: Δεν ξέρεις Ιατρέ τι καλός άνθρωπος είμαι. Τώρα τι κακό μεγάλο έπαθα που δεν μ’αφήνει ο Ηγούμενος να κοινωνήσω. Του είπα αυτό μπορεί να είναι διά το καλό σου αυτός όμως που να ησυχάσει. Του είπα πως όλοι οι άνθρωποι είμεθα αμαρτωλοί κι ένοχοι επώνιον του Θεού. Αυτός συνέχιζε να διαμαρτύρεται και να λέγει: δεν ξέρεις τι άνθρωπος είμαι. Εγώ πρίν κάμω Προσκύνημα είμαι έτοιμος και με εξομολόγηση στον Πνευματικό μου να πάρω και να δεχθώ ό,τι μου έδιδε η Χάρη του Θεού. Μου λέγει ότι δεν έχει κακία με κανέναν άνθρωπο. Του λέγω τι δουλειά κάμεις; Μου απαντά ταξιτζής. Του λέγω δεν έχεις μαλώσει με κανένα δύστροπο πελάτη σου ή με κανένα συνάδελφό σου; Μου λέγει όχι, δεν ξέρεις τι ήσυχος τι ειρηνικός άνθρωπος είμαι. Του λέγω με τους συγγενείς σου έχετε καλές σχέσεις; Μου λέγει τα έχω καλά μ’ όλους. Του λέγω διά κληρονομικά, που εκεί εισχωρεί ο σατανάς και κάμει να μαλλώνουν τα παιδιά και τ’ αδέλφια μεταξύ των; Μου λέγει ότι προσέχει πολύ στη ζωή του , να μην προκύψουν τέτοια προβλήματα. Του λέγω πόσο χρονών είσαι; Μου λέγει 40 ετών. Τον ερωτώ αν είναι παντρεμένος ή ελεύθερος και μου λέγει ελεύθερος. Τότε τον ρώτησα με γυναίκες πως τα πας; Τότε σηκώθηκε όρθιος και σαν ένα κουρέλι άρχισε να τρέμει και να κλαίει. Κατέρρεε συνέχει κι ήταν ένας ράκος. Του λέγω σταμάτησε αυτά κι ό,τι έχεις να πεις, να πας το βράδυ στις 7 που κάνει εξομολόγηση ο Ηγούμενος να του τα πείς. Έχω ακούσει καλά λόγια δια τον Ηγούμενο Εφραίμ και δι’ αυτό πήγα κι εγώ να μου διαβάσει συγχωρητική ευχή. Τότε ο Ηγούμενος μου λέγει: Ιατρέ αυτός που είναι μαζί σου είναι συγγενής σου; Του είπα όχι. Εδώ στο Άγιο Όρος τον γνώρισα, και τον πήρα μαζί μου, διότι δια πρώτη φορά ερχόταν στο Όρος. Μου λέγει όταν πλησίασε στο Άγιο Δισκοπότηρο διά να Κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων , το Άγιο Δισκοπότηρο άρχισε να τρέμει δυνατά στο χέρι μου, κι αυτό το έχω σημάδι , ότι ο προσερχόμενος δεν είναι καθαρός, δεν είναι προετοιμασμένος, και δεν του επέτρεψα να κοινωνήσει. Μου διάβασε την συγχωρετική ευχή και βγήκα από τον Ναό. Εκεί περίμενε ο συμπροσκυνητής μου Παύλος και μόλις βγήκα, μπήκε αυτός στον Ναό, δια να εξομολογηθεί. Σε 20 λεπτά βγήκε από τον Ναό κι ήλθε κοντά μου που τον περίμενα. Πολύ χαρούμενος μου λέγει : Τώρα αποκατέστησα την επαφή μου με τον Θεό. Του λέγω τι θα γίνει με την Θεία Κοινωνία; Μου λέγει δεν μ’ αφήνει να κοινωνήσω. Του λέγω διατί; μου λέγει διότι ζω παράνομα 20 χρόνια με μια χήρα γυναίκα. Του λέγω πότε σου είπε να κοινωνήσεις και μου απήντησε όταν παντευθώ ή την χήρα ή οποιαδήποτε άλλη γυναίκα ελεύθερη και σταματήσω την αμαρτία. Η παράνομος σχέση είναι αμαρτία. Του είπα φρόντισε να είσαι καθαρός μέχρι που να αποφασίσεις τι θα κάμεις.
Το θαύμα Κύριε συνετελέσθηκε. Εσύ Κύριε ενήργησες να αισθανθεί την αμαρτωλότητά του και να συμμορφωθεί με τες εντολές Σου. Πάντα να έχει Δόξα το Άγιο Όνομά σου.
Τον Παύλο τον συνάντησα μετά 10 χρόνια σε Προσκύνημα στην Ιερά Μονή Γρηγορίου του Αγίου Όρους. Με είδε από μακριά , έτρεξε κοντά μου και με καταφίλησε. Μου είπεν ότι έρχεται κάθε χρόνο στον Όρος και φέρνει μαζί του και πολλούς άλλους συμπροσκυνητές. Χάρηκα πολύ από το γεγονός αυτό. Ο Παύλος άλλαξε· είναι ειρηνικός και χαρούμενος μετά την Ιερά Εξομολόγηση του, δεν διαμαρτύρεται διατί δεν του επέτρεψε ο Ηγούμενος να κοινωνήσει. …

Από το Βιβλίο του Θωμά Κοΐδη «Η επιστροφή μου εις τον Θεό»
Εκδόσεις Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης

Μια βραδιά στα Κατουνάκια με τον Γέροντα Δανιήλ

Τέλη του 19ου αιώνα
«Εξημέρωνε η εορτή της Αγίας Μαγδαληνής…Σπογγίζων τον ιδρώτα μου εισήλθον…παρακολουθούμενος από τι δέος. Δεν ήτο ναός το μέρος όπου εισήλθον, αλλ’ ήτο στολισμένος ωσάν ναός. Ήτο ευκτήριον , εν ω ο γέρων Δανιήλ μη έχων ίδιον ναός, εδιάβαζε τας Ακολουθίας με τους δύο υποτακτικούς του. Ήσαν εκεί και οι τρείς, ο καθένας ακουμβών εις την ασκητικήν πατερίτσαν του, κατεσκευασμένην προχείρως από κλώνον καστανέας. Είχαν εκεί τας αγίας Εικόνας των, τα βιβλία των, το θυμιατόν των. Και έψαλλον…
»Εκεί πρωτοείδα τον γέρων-Δανιήλ…Μόλις ήκουσε το όνομά μου έδειξεν ειλικρινή χαράν ωσάν να έβλεπεν αρχαίον τινα μαθητήν του, και δεν ήξερε , καθώς λέγει ο λόγος, πώς να με περιποιηθή..Μετά τον Εσπερινόν, αναπαυθέντες εις την ωραίαν απλωταριάν επί μακρόν, ελάβομεν τα συνήθη της ερήμου αναψυκτικά. Μίαν καραμέλλαν και ποτήριον ψυχρού ύδατος, έχοντες ενώπιον μας το εξαίσιον μεγαλείον του πόντου, όστις ηπλούτο απέραντος μέχρι των Βορείων Σποράδων.
»Κατόπιν εδειπνήσαμεν προς χάριν μου. Διότι οι ερημίται άπαξ της ημέρας εσθίουσιν- την ενάτην ώραν πάντοτε- εισελθόντες εις την μικάραν τράπεζαν λάμπουσαν από της καθαριότητος…Ο μοναχός Ιωάννης ο οποίος είχε και το διακόνημα του μαγείρου, παρέθηκεν ημίν ασκητικά βρώματα, φιδέν νερόβραστον και φρούτα και παξιμάδιον γευστικότατον και γλυκύτατον.
»Εκείνο όμως που μoυ άφησε ανεξαλείπτους εντυπώσεις ήτο η νύξ των Κατουνακίων.
»Αφού εδειπνήσαμεν εν τη πενιχρά της Καλύβης τραπέζη απολαυστικώτατα, διότι η Κυρία Θεοτοκος ευλόγησε τα παρατεθέντα λιτά βρώματα και έγιναν γλυκύτατα, εξήλθομεν και εκαθήσαμεν εις το ύπαιθριον έξω επί πετρίνων αναπαυτικών καθισμάτων , έμπροσθεν της μικράς αιθούσης της φιλοξενίας, να λάβωμεν τα επιδόρπια, άτινα ήσαν λόγοι αποστάζοντες γλυκασμός, του γέροντος Δανιήλ λόγοι. Εκεί διήλθομεν μακράς ώρας συνομιλούντες, έχοντες κατενώπιον ημών τον λαμπυρίζοντα πόντο υπο τας αργυροχρύσους της σελήνης ακτίνας…
»Κατόπιν προχωρούσης της νυκτός εδιαβάσαμεν το Απόδειπνον έξω εις την απλωταριάν μεθ’ ο ο γέρων απεσύρθη εις εξομολόγησιν των δύο πνευματικών του τέκνων, όπερ γίνεται καθ’ εκάστην νύκτα, ενω εγώ παρέμενον ως εν εκστάσει ενώπιον του μεγαλοπρεπούς εκείνου πανοράματος και μόλις το μεσονύκτιον απεσύρθην εις την ετοιμασθείαν μοι τόσον ευγενώς κλίνην , αναλογιζόμενος τα καλά της ερήμου, άτινα πρώτην φοράν έβλεπον».

Αλέξανδρος Μωραϊτίδης

Εφραίμ Βατοπαιδινός

…Μανώλης Μελινός: Παρακαλώ , σ’ αυτό το σημείο λοιπόν , να μας μιλήσετε για τη σημασία του Μοναχισμού σήμερα.

-Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Βατοπαιδινός: Δεν με κουράζεις, αλλά με ξεκουράζεις με την καλή σου προαίρεση να ενημερώνεις τους αναγνώστες σου, συντελώντας στην πνευματική προκοπή τους. Ο Θεός διά πρεσβειών της Παναγίας Μητρός Του να ευλογεί και σένα κι αυτούς∙ Όλους μας.

Όσον αφορά το ερώτημα σου, η σημασία του Μοναχισμού σήμερα είναι αυτή που ήτο πάντοτε: Ν ‘αποτελεί και να δίνει μαρτυρία για την ευαγγελική Αλήθεια και για την ορθόδοξη πνευματική παράδοση. Ο σκοπός του Μοναχισμού είναι να οδηγήσει τον άνθρωπο κοντά στον Θεό, στον ύψιστο δυνατό βαθμό και με την ασφαλέστατο τρόπο. Αυτό , στη γενική ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί σήμερα, κάνει ίσως πιο επίκαιρο τον Μοναχισμό. Η ευαγγελική Αλήθεια πρέπει όχι μόνο να διδάσκεται με δογματική ακρίβεια και πληρότητα, αλλά πρέπει και να επιδεικνύεται βιούμενη. Επίσης η ορθόδοξη παράδοση δικαιώνεται εφ’ όσον η εφαρμογή της οδηγεί τον άνθρωπο στη θέωση και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί ν’αποκρυβεί∙ Τουλάχιστον όχι για πάντα…
Ο Μοναχισμός είναι- σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρας- κατάσταση πνευματική. Στους κύκλους του Μοναχισμού ο άνθρωπος μπορεί να έχει μία μεγάλη , μία βαθειά εμπειρία περί του Θεού. Δυστυχώς ο Μοναχισμός είναι παρεξηγημένος σήμερα από πολλούς, οι οποίοι νομίζουν ότι ο θεσμός φιλοξενεί απελπισμένους , ερωτικώς απογοητευμένους, , δειλούς, ιδιόρρυθμους sui generic, ριψάσπιδες της ζωής. Όλ’ αυτά δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, διότι ο Μοναχισμός φιλοξενεί ανθρώπους οι οποίοι πραγματικά ποθούνε ν’ ασκητεύσουν, ν’ αγωνισθούν , να βιάσουν τον εαυτό τους. Γνωρίζεις την παροιμία «βαριά η καλογερική». Αυτό ο λαός μας δεν το το είπε τυχαίως, αλλά είναι καρπός μεγάλης εμπειρίας. Ο Μοναχισμός για να είναι σωστός, πρέπει α περάσει από τρεις γέφυρες: Τη γέφυρα της αποταγής , τη γέφυρα της παρθενίας και τη γέφυρα της υπακοής. Η ακτημοσύνη, η παρθενία και η υπακοή δεν είναι μικρά πράγματα, ιδιαίτερα σήμερα στον αιώνα που ζούμε. Για ν’ ασκήσει κανείς τις αρετές αυτές, οπωσδήποτε χρειάζεται την παρουσία της υπέρ φύσιν χάριτος.
Κάποιοι γονείς, συγγενείς αδελφών , κατηγορούν εμάς εδώ – από άγνοια, ασφαλώς- ότι προσηλυτίζουμε ανθρώπους. Αυτό , πόσον αφίσταται της αλήθειας…δεν προσηλυτίζουμε ανθρώπους. Όμως έναν νέο που προσέρχεται, είμαστε υποχρεωμένοι να του ερμηνεύσουμε-ενώπιον Θεού- τι σημαίνει Μοναχισμός. Ο Μοναχισμός είν’ εν’ απόρρητο, ένα μεγάλο μυστήριο. Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτητς λέγει ότι η προσφορά του Μοναχισμού δεν είναι να έχει μοναχούς να φιλοξενούν απλώς τον κόσμο και να τον παραμυθούν με διάφορα λόγια, που ασφαλώς κι αυτό είναι μέσα στους σκοπούς του Μοναχισμού. Ο Μοναχισμός κατ’ ουσία προσφέρει , αν μέσα στους κύκλους του υπάρχουν μοναχοί οι οποίοι καθαρίζουν την καρδιά τους, γεύονται την απάθεια, δέχονται τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, αποκτούν δύναμη προσευχής. Στο απολυτίκιο του καθηγητού της ερήμου αγίου Αντωνίου, λέει μεταξύ άλλων: «…Ευχαίς σου την οικουμένην εστήριξας…». Ένας μοναχός ο οποίος έχει δύναμη προσευχής, οπωσδήποτε συντηρεί τον κόσμο! Αυτή είναι η απόρρητος προσφορά του Μοναχισμού την οποίαν αγνοούν , διότι απλούστατα δεν έχουν μελετήσει τον Μοναχισμό. Συχνά- όπως είπα και πριν- πολλοί μας φαντάζονται εκκεντρικούς, ιδιοτελείς, ιδιόρρυθμους που..καταφεύγουμε εδώ διότι τάχα δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με τον κόσμο!... όταν κάποιος επισκεφθεί τον Άγιον Όρος- που είναι κατ’ εξοχήν εν ενεργεία μοναστική πολιτεία που υπάρχει στην Ορθοδοξία- βλέπει την πραγματική εικόνα. Δόξα τω Θεώ, σήμερα στο Άγιον Όρος είναι σε ανοδική πορεία, με χίλιους οκτακόσιους μοναχούς. Όλα τα μοναστήρια μας είναι κοινοβιακά, ήρθαν στην πατερική γραμμή με πρώτο το Βατοπαίδι το οποίο- ας το πούμε έτσι – ήταν το κέντρο της ιδιορρυθμίας.
(…)
Ο μοναχισμός δεν διδάσκει μίσος προς τους ανθρώπους, δεν προτείνει περιφρόνηση των ανθρώπων, αλλά φυγή από τα αίτια κα τα αιτιατά. Δεν αποστρέφεται τους ανθρώπους∙ όχι! Αν μερικοί φεύγοντας δεν το λένε στους γονείς τους, αυτό γίνεται διότι δεν μπορούνε να το αντέξουνε οι γονείς.

Μ .Μ.: Ποια είναι η σημασία , η έννοια του Αγίου Όρους; Ποια ήταν χθές και ποιά είναι σήμερα και ποιά θα είναι αύριο;

Αρχ. Εφ. Βς. Κατ’ ουσίαν το Άγιον Όρος , αγαπητέ μου Μανώλη, έχει ένα σκοπό. Να φιλοξενεί φιλόθεους ψυχάς που αγωνίζονται για να ομοιάσουν με τον Θεόν. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι έρχονται εδώ για ν’ακολουθήσουν μετά πάσης ακρίβειας και λεπτομερείας τον Χριστό μας, συμβάλουν ώστε αυτό ο τόπος να είναι κέντρο εφαρμογής κι επαλήθεύσεως της ευαγγελικής διδασκαλίας. Αυτό είναι το Άγιον Όρος. Πολλοί αναρωτιούνται: Είναι σήμερα εφαρμόσιμο το Ευαγγέλιο; Μπορεί η Διδασκαλία του Χριστού να εφαρμοσθεί από τους σύγχρονους ανθρώπους; Κι εμείς απ’ εδώ , τώρα, σήμερα τους απαντούμε μ’ ένα τρόπο εμπειρικό: Μάλιστα, το Ευαγγέλιο είν’ εφικτό να το κατέχουν όλοι. Είν’ εφαρμόσυμο, εφαρμόζεται. Αυτό κάνουμε ως μοναχοί. Το εφαρμόζουμε κι εμπειρικό το παρουσίαζουμε στους ανθρώπους. Αυτή είναι η σημασία του Αγίου Όρους . Από εμπειρία λέμε ότι η ασφάλεια του ανθρώπου είναι να βιώσει τον Θεόν ακολουθώντας την ορθόδοξη παράδοση.

Μ.Μ : Λέγεται τακτικά η έκφραση ότι το Άγιον Όρος είναι τόπος εμπειρίας του Θεού. Τι ακριβώς σημαίνει;

Αρχμ. Εφ. Βς.: Είναι όντως τόπος εμπειρίας του Θεού, διότι οι αθωνίται μοναχοί που το οικούν , έχουν στόχο τους τον αγιασμό. Λέγοτας αγιασμόν, εννοούμε βιώματα πνευματικά, βιώματα της χάριτος. Τα μοναστήρια του και τα λοιπά ιερά σκηνώματα του είναι κέντρα επαληθεύσεως της ευαγγελικής διδασκαλίας. Πως επαληθεύεται η ευαγγελική διδασκαλία; Δια των προσωπικών βιωμάτων. Σήμερα που η αμαρτία για τους πολλούς έχει γίνει άρτος ημέρας τε και νυκτός, υπάρχει εν τούτοις διακαής πόθος πολλών εξ αυτών να δούν αγίους ανθρώπους∙ Μέγας ο πόθος…γι’ αυτό έρχονται συχνά-πυκνά και ρωτούν: Υπάρχει σήμερα , πάτερ, κάποιος στο Άγιον Όρος που έχει προορατικό χάρισμά; κάποιος με διορατικό; Θέλουμε να δούμε κάποιον ασκητή , κάποιον ενάρετο Γέροντα.κλπ. όλ’ αυτά καταδεικνύουν τον διακαή πόθο τους να συναντήσουν κάποιον άγιον άνθρωπο. Επίσης εδώ στο Αγιον Όρος. εξομολογούνται με κάποιαν άνεσιν οι άνθρωποι, μακριά από την τρυφή και τις συνήθειες χωροταξικές αναστολές… κι εμείς οι μοναχοί έχουμε περισσότερο χρόνο να τους δούμε και να τους ακούσουμε. Ε, όλ’ αυτά συντελούν στην ανάπτυξη της πνευματικής αυτής επικοινωνίας. Αυτή η συνεχής βία του εαυτού μας, η συνεχής προσκόλληση στη λατρεία του Θεού, η συνεχή ενατένιση και ο θείος πόθος που έχουμε, οδηγούν στο επιθυμητό. Μερικοί μάλιστα που επιδίδονται κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο στην επικοινωνία μετά του Θεού- έχουν εμπειρίες του Θεού. Αυτοί δίδουν σωστή μαρτυρία με τρόπο εμπειρικό , βιωματικό , προβληματίζοντας σωστά τους ανθρώπους.
Πιστεύω ότι σήμερα είναι η ώρα του Μοναχισμού! Όχι διότι ο Μοναχισμός θέλει να μοναστηκοποιήσει τον κόσμο αλλά επειδή ο Μοναχισμός δι’ ενός εμπειρικού μηνύματος θέλει να προβληματίσει σοβαρά τον κόσμον ο οποίος άγεται και φέρεται από την ψυχρή λογική. Ο Μοναχισμός θέλει γόνιμα να συνταράξει τον σύγχρονό άνθρωπο και αυτό γίνεται μόνο για του εμπειρικού βιώματος∙ δεν γίνεται διά των απλών λόγων , δια της θεωρίας δηλαδή. Βλέπεις ότι και σήμερα οι άμβωνες δεν σιγούν και όμως ο λαός ζητά και κάτι άλλο. Χθές ήρθε κάποιος ευλαβής ιερεύς εξ Αθηνών . μου είπε ότι η ενορία του έχει πενήντα χιλιάδες ψυχές. Απ’ αυτούς εκκλησιάζονται οκτακόσιοι , το πολύ χίλιοι άνθρωποι! « Οι δε εννέα , πού;» κάποιος πρέπει να τους πει, να τους δώσει να καταλάβουν ότι η κύρια αποστολή του καθενός είναι η σωτηρία της αθανάτου ψυχής του και όχι η ακατάσχετη υλοφροσύνη. Σ’ αυτό πολύ μας βοηθεί η εμπειρία των σύγχρονων εναρέτων ανθρώπων , η εφηρμοσμένη Θεολογία η βιωματική.
(…)
Η ζωή του μοναχού θέλει αγώνα, πίστη , αποφασιστικότητα, ελπίδα. Ένας άνθρωπος που προσέρχεται στον Μοναχισμό απλώς γιατί έξω έχει προβλήματα, είναι καταδικασμένος ν’ αποτύχει. Το πρόγραμμα της ζωής του μοναχού , η σκληρή εργασία, οι πολύωρες ακολουθίες , η αδιάκριτη υπακοή που χρωστά στους προϊσταμένους του και η πνευματική εργασία που πρέπει να επιτελέσει, δεν κάνει τη μοναχική ζωή κατάλληλη για δειλούς ανθρώπους που θέλουνε να βολευτούν ή να ξέχάσουν ή έστω να περάσουν μια ήσυχη ζωή.

Βιβλίο : Πείρα Aγιορειτών Πατέρων
Συζητήσεις σε Μοναστήρια του Άθωνα.
Μανώλη Μελινός.
Σειρά : Πείρα Πατέρων

Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη.

Μια μέρα μερικοί μοναχοί που ήταν υπεύθυνοι σε άλλα εργαστήρια, ρώτησαν : ‘‘ Πάτερ Σιλουανέ, πως συμβαίνει και οι άνθρωποι που εργάζονται στα δικά σου εργαστήρια να δουλεύουν τόσο καλά, αφού ποτέ δεν τους εποπτεύεις , ενώ εμείς ξοδεύουμε τον καιρό μας παρακολουθώντας τους και κείνοι διαρκώς προσπαθούν να μας απατήσουν’’;

Ο πάτερ Σιλουανός απάντησε: ‘‘ Δεν ξέρω. Μπορώ όμως να σας πω τι κάνω σχετικά με αυτό. δεν έρχομαι το πρωί στο εργαστήριο χωρίς προηγουμένως να έχω προσευχηθεί γι’ αυτούς τους ανθρώπους∙ και έρχομαι με την καρδιά μου γεμάτη στοργή και αγάπη γι’ αυτούς, και όταν μπαίνω μέσα στο εργαστήρι, η ψυχή μου κλάιει από αγάπη γι’ αυτούς. Κατόπιν τους δίνω τις δουλειές που θα έχουν να κάνουν την ημέρα και όσο αυτοί εργάζονται εγώ προσεύχομαι γι’ αυτούς. Πάω μέσα στο κελλί μου και αρχίζω να προσεύχομαι για τον καθένα ατομικά. Στέκομαι μπροστά στο Θεό και λέω: ‘‘Ω Κύριε, θυμίσου τον Νικόλαο. Είναι νέος, είναι μόλις είκοσι χρόνων , άφησε στο χωρίο του την γυναίκα του που είναι ακόμη πιο νέα απ’ αυτόν και το πρώτο τους παιδί. Μπορείς να καταλάβεις την δυστυχία που υπάρχει εκεί ώστε να αναγκασθεί να τους αφήσει για τι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν με τη δουλειά του στην πατρίδα. Προστάτευσέ τους τώρα που αυτός απουσιάζει. Γίνου η ασπίδα τους εναντίων κάθε κακού . Δώσε στον ίδιο θάρρος να αγωνισθεί κατά την διάρκεια αυτού του χρόνου και να γυρίσει πίσω να τους συναντήσει με χαρά, με αρκετά χρήματα αλλά κυρίως με πολύ θάρρος για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. Στην αρχή προσευχόμουνα με δάκρυα συμπαθείας για τον Νικόλαο, την νεαρή σύζυγό του και το μικρό παιδί τους, αλλά καθώς προσευχόμουνα η αίσθηση της θείας παρουσίας άρχισε να αυξάνεται μέσα μου και σε μια στιγμή αυξήθηκε τόσο πολύ ώστε έχασα την εικόνα του Νικολάου , της συζύγου του, του παιδιού του, των αναγκών του, των συγχωριανών τους και αισθανόμουνα μόνον τον Θεό, και βυθιζόμουνα στην αίσθηση της θείας παρουσίας όλο και περισσότερο μέχρις ότου ξαφνικά , μέσα στην καρδιά αυτής της παρουσίας συνάντησα την θεία αγάπη να κρατά τον Νικόλαο, την γυναίκα του και το παιδί του και τώρα ήταν η αγάπη του Θεού με την οποία άρχισα ξανά να προσεύχομαι γι’ αυτούς, αλλά και πάλι βρήκα την θεία αγάπη. Και έτσι περνώ τις ημέρες μου προσευχόμενος για τον καθένα από αυτούς τους ανθρώπους με την σειρά για τον ένα μετά τον άλλο και όταν τελειώσει η ημέρα πηγαίνω να τους συναντήσω , τους λέω λίγα λόγια, προσευχόμαστε μαζί και αυτοί πάνε να αναπαυθούν, εγώ δε γυρίζω να συμπληρώσω τον κανόνα μου’’.

Γέροντος Πορφυρίου:Περί του πνευματικού αγώνος

Είναι ένα μυστήριο ο άνθρωπος. Φέρομε μέσα μας κληρονομιά αιώνων , όλο το καλό που βιώθηκε απο τους προφήτες, τους αγίους, τους μάρτυρες, τους αποστόλους και κυρίως απο τον κύριο ημώς Ιησού Χριστό· αλλά επίσης και το κακό που υπάρχει στον κόσμο απο τον Αδάμ μέχρι σήμερα. Όλα είναι μέσα μας και τα ένστικτα και τα πάντα, και ζητούν ικανοποίηση. Αν δεν τα ικανοποιήσουμε, κάποτε θα εκδικηθούν , εκτός και τα διοχετεύσομε αλλού, στο ανώτερο , στον Θεό.

Γι’ αυτό ν’αποθάνομε κατά τον παλαιό άνθρωπο και να ενδυθούμε τον νέο. Αυτό ομολογούμε με το μυστήριο του βαπτίσματος. Με το βάπτισμα μπαίνουμε στη χαρά του Χριστού. «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν , ενεδύσασθε». Δεύτερο βάπτισμα είανι η εξομολόγηση , με τηνοποία γίνεται η κάθαρση απο τα πάθη, η απονέκρωση. Έτσι έρχεται η θεία ΄χαρις μέσω των μυστηρίων.

Ο Κύριος έλεγε στους μαθητές Του: «Όταν θα έλθει το Πνεύμα το Άγιον , θα σας τα διδάξει όλα». Το Πνεύμα το Άγιον μας τα διδάσκει όλα. Μας αγιάζει. Μας θεώνει. Όταν έχομε το Πνεύμα του Θεού, γινόμαστε ανίκανοι πρός το αμαρτάνειν. Όταν έχομε το Άγιον Πνεύμα, δεν μπορούμε να κάνομε το κακό. Δεν μπορούμε να θυμώσομε, να μισήσομε, να κακκολογήσομε, δεν, δεν , δεν…

Να γίνομε γεμάτοι , έμπλεοι Αγίου Πνεύματος. Εδώ έγκειται η ουσία της πνευματικής ζωής. Αυτό ειναι τέχνη. Τέχνη τεχνών. Ας ανοίξουμε τα χέρια κι ας ριχθούμε στην αγκαλιά του Χριστού. Όταν έλθει ο Χριστός, κερδίσαμε το πάν. Ο Χριστός θα μεταποιήσει τα πάντα μέσα μας. Θα φέρει την ειρήνη, τη χαρά , την ταπείνωση , την αγάπη, τηνπροσευχή, τηνανάσταση. Η χάρις του Χριστού θα μας ανακαινίσει. Αν στραφούμε σ’Αυτόν με πόθο, με λαχτάρα, με αφοσίωση, με έρωτα, ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα.

Χωρίς τον Χριστό είναι αδύνατον να διορθώσομε τον εαυτό μας, δεν θα μπορέσομε ν’ αποδεσμευθούμε απ’ τα πάθη. Μόνοι μας δεν μπορούμε να γίνομε καλοί. «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Όσο κιαν προσπαθήσομε, τίποτα δεν θα επιτύχωμε. Ένα πρέπει να κάνομε, να στραφούμε σ’Εκείνον και να Τον αγαπήσομε»εξ όλης της ψυχής». Η αγάπη στον Χριστό· μόνο αυτή είναι η καλύτερη θεραπεία των παθών.

Ο Θεός έχει βάλει μία δύναμη μέσα στην ψυχή του ανθρωπου. Απ αυτόν εξαρτάται πως τη διοχετεύει, για το καλό ή για το κακό. Αν το καλό το παρομοιάσομε με ανθόκηπο γεμάτο λουλοόυδια, δέντρα και φυτά, ενώ το κακό με αγκάθια και τη δύναμη με νερό, τότε μπορεί να συμβεί το εξής: όταν το νερό το διοχετεύσομε πρός το άνθρωπο τότε όλα τα φυτά αναπτύσσονται, πρασινίζουν ανθίζουν , ζωογονούνται· την ίδια στιγμή τ’ αγκάθια, επειδή δεν ποτίζονται , μαραίνονται , χάνοντα. Και το αντίθετο.

Δεν χρεάζεται , λοιπόν , να ασχολείσθε με τ’ αγκάθια. Μην καταπιάνεσθαι με την εκδίωξη του κακού. Έτσι μας θέλει ο Χριστός, να μην ασχολούμαστε με τα πάθη και με τον αντίθετο. Κατευθύνετε το νερό , δηλαδή όλη τη δύναμη της ψυχής σας, πρός τα λουλούδια και θα χαίρεσαθι την ομορφιά , την ευωδία, τη δροσιά τους.

Δεν γίνεσθαι άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αφήστε το κακό. Να κοιτάζετε πρός τον Χριστό κι αυτός θα σας σώσει. Αντί να στέκεσθε έξω απ’ την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό ,περιφρονήστε τον . έρχεται απο δώ το κακό; Δοθείτε με τρόπο απαλό απο κεί. Δηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, εσείς δώστε την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό. Παρακαλέστε : «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με¨. Ξέρει Εκείνος πως να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πιά πρός το κακό . Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού καλοί. Που να βρεί τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!

Όλα συν Χριστώ είναι δυνατά. Πού είναι ο κόπος και η προσπάθεια, για να γίνεις καλός; Τα πράγματα είαν απλά. Θα καλέσετε τον Θεό κι Εκείνος, θα μεταβάλλει τα πράγματα πρός το καλό. Αν δώσετε σ’ Εκείνον την καρδιά σας, δεν θα μείνουν περιθώρια γιά τ’ άλλα. Όταν ενδυθείτε τον Χριστό, δεν θα κάνετε καμιά προσπάθεια, για την αρετή. Εκείνος θα σας τήνε δώσει. Σας πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χρισ΄το. Αγαπήστε Τον απαλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σας απαλλάξει ο ίδιος. Να στραφείτε προς τον Χριστό και να πείτε με ταπείνωση και ελπίδα σάν τον Απόστολο Παύλο: «Τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;». θα κινηθείτε, λοιπόν πρός τον Χριστό κι Εκείνος αμέσως θα έλθει. Αμέσως θα ενεργήσει η χάρις Του.
---

Τέλεια , βαθιά φιλοσοφημένη είναι η θρησκεία μας. Το απλό είναι και το πιό πολύτιμο. Έτσι ν’αγωνίζεσθαι στην πνευματική ζωή , απλά, απαλά, χωρίς βία. Η ψυχή αγιάζεται και καθαίρεται με τη μελέτη των λόγων των Πατέρων , με την αποστήθιση ψαλμών , αγιογραφικών χωρίων , με την ψαλτική , με την ευχή.

Διθείτε , λοιπόν , σ’ αυτά τα πνευματικά κι αφήστε τα όλα τ’ άλλα. Στην λατρεία του Θεού μπορούμε να φθάσουμε εύκολα , αναίμακτα. Είναι δύο δρόμοι που μας οδηγούν στον Θεό, ο σκληρός και κουραστικός με τις άγριες επιθέσεις κατά του κακού και ο εύκολος με την αγάπη. Υπάρχουν πολλοί που διάλεξαν το σκληρό δρόμο και «έχυσαν αίμα, για να λάβουν Πνεύμα», ώσπου έφθασαν σε μεγάλη αρετή. Εγώ βρίσκω ότι πιό σύντομος και σίγουρος δρόμος είναι αυτός με την αγάπη. Αυτόν ν’ακολουθείτε κι εσίες.

Μπορείτε , δηλαδή, να κάνετε άλλη προσπάθεια. Να μελετάτε και να προσεύχεσθε και να έχετε ως στόχο να προχωρήσετε στην αγάπη του Θεού και της Εκκλησίας. Μην πολεμάτε να διώξετε το σκοτάδι απ’ ατο δωμάτιο της ψυχής σας. Ανοίξτε μιά τρυπίτσα, για να έλθει το φώς, και το σκοτάδι θα φύγει. Το ίδιο ισχύει και για τα πάθη και τις αδυναμίε. Να μην τα πολεμάτε, αλλά να τα μεταμορφώνετε σε δυνάμεις περιφρονώντας το κακό. Να καταγίνεσθε με τα τροπάρια, τους κανόνες , τη λατρεία του Θεού, το θείο έρωτα. Όλα τ’αγια βιβλια της Εκκλησίας μας, η Παρακλητική , το Ωρολόγιο, το Ψαλτήρι, τα Μηναία περιέοχυν λόγια άγια, ερωτικά πρός τον Χριστό μας. Να τα διαβάζετε με χαρά και αγάη και αγαλλίαση. Ότραν δοθείτε σ’ αυτήν την προσπάθεια με λαχτάρα, η ψυχή σας θ’αγιάζεται με τρόπο απλό , μυστικό, χωρίς να το καταλάβετε.

Οι βίοι των αγίων , και πιό πολυ ο βίος του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτου , μου έκαναν εντύπωση. Οι άγιοι είναι φίλοι του Θεού. Όλη την ημέρα μπορείτε να εντρυφάτε και ν’απολαμβάνετε τα κατωρθώματα τους και ναμιμείσθε το βίο τους. Οι άγιοι είχαν δοθεί εξ ολοκλήρου στον Χριστό.
Μ’αυτήν τη μελέτη σίγουρα θα αποκτήσετε , την ταπείνωση, την αγάπη και η ψυχή σας θα αγαθύνεται. Να μη διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για τη διόρθωσή σας. Δεν χρειάζεται ούτε το διάβολο να φοβάσθε, ούτε την κόλαση , ούτε τίποτα. Δημιουργούν αντίδραση. Έχω κι εγώ μιά μικρή πείρα σ’ αυτά. Ο σκοπός δεν είναι να κάθεσθε , να πλήττετε και να σφίγγεσθε, για να βελτιωθείτε. Ο σκοπός είνα να ζείτε , να μελετάτε, να προσεύχεσθε, να προχωράτε στην αγάπη , στην αγάπη του Χριστόυ, στην αγάπη της Εκκλησίας.

(....)

Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στενοχώρια. Να μην κάνετε καμία προσπάθεια ν’απαλλαγείται απ’ αυτές. Ν’ αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος. Μη λέτε: « Τώρα θα σφιχτώ, θα κάνω προσευχή ν’ αποκτήσω αγάπη, να γίνω καλός κλπ..». Δεν είναι καλό να σφίγγεσαι και να πλήττεις, για να γίνεις καλός. Έτσι θ’αντιδράσετε χειρότερα. Όλα να γίνοται με απαλό τρόπο, αβίαστα κι ελεύθερα. Ούτε να λέτε: «Θεέ μου, απάλλαξέ με απ’ αυτό», παραδείγματος χάριν, το θυμό, τη λύπη. Δεν είναι καλό να προσεύχόμαστε ή και να σκεπτόμαστε το συγκεκριμένο πάθος· κάτι γίνεται στην ψυχή μας και μπλεκόμαστε ακόμη περισσότερο. Ρίξου με ορμή , για να νικήσεις το πάθος και θα δείς τότε πως θα σ’ αγκαλίασει , θα σε σφίξει και δεν θα πορέσεις τίποτα να κάνεις.

Μην πολεμάτε απ’ ευθείας τον πειρασμό, μην παρακαλείτε να φύγει, μη λέτε: «Πάρ’ τον Θεέ μου!». Τότε του δίνετε σημασία κι ο πειρασμός σφίγγει. Γιατί παρόλο που λέτε, «Πάρ’τον Θεέ μου», βασικά το θυμάστε και τον υποθάλπετε περισσότερο. Η διάθεση για απαλλαγή , βέβαια, θα υπάρχει , αλλά θα είναι πάρα πολύ μυστική και λεπτή , χωρίς να φαίνεται. Θα γίνεται μυστικά. Θυμηθείτε εκείνο που λέγει η Αγία Γραφή: « Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου». Όλη η δύναμη σας να στρέφεται στην αγάπηη του Θεού, στη λατρεία Του , στην προσκόλληση σε Αυτόν. Έτσι η απαλλαγή απ’ το κακό και τις αδυναμίες θα γίνειτ αμυστικά, χωρίς να παίρνετε είδηση , χωρίς κόπο.

Αυτή την προσπάθεια κάνω κι εγώ. Βρήκα ότι είναι καλύτερος τρόπος αγιασμού, αναίμακτος. Καλύτερα δηλαδή , να ρίχνομαι στην αγάπη, μελετώντας τουςκανόνες τα τροπάρια τους ψαλμούς. Αυτη η μελέτη κι εντρύφηση , χωρίς να το καταλάβω , πηγαίνει το νού μου πρός τον Χριστό και γλυκαίνει την καρδιά μου. Συγχρόνως εύχομαι ανοίγοντας τα χέρια με λαχτάρα, με αγάπη, με χαρά και ο Κύριος με ανεβάζει στην αγάπη Του. Αυτός είναι ο σκοπός μας, να φθάσουμε εκεί. Τι λέτε, αυτός ο δρόμος δεν είαν αναίμακτος;

Υπάρχουν και πολλοί άλλοι τρόποι, όπως , για παράδειγμα, να θυμάσαι το θάνατο, την κολαση , τον διάβολο. Έτσι απο φόβο και υπολογιαμό αποφεύγεις το κακό. Εγώ ο ελάχιστος δεν εφάρμοσα στη ζωή μου αυτούς τους τρόπου που κουράζουν , φέρνουν αντίφραση και πολλές φορές αντίθετο αποτέλεσμα. Η ψυχή , κι όταν μάλιστα είναι ευαίσθητη, ευφραίνεται στην αγάπη κι ενθουσιάζεται , ενδυναμώνεται και μετασχηματίζει και μεταποιεί και μεταστοιχειώνει όλα τα αρνητικά και τα άσχημα.

Γι’ αυτό εγώ προτιμώ τον «εύκολο δρόμο», δηλαδη αυτό τον τρόπο που τον πετυψαόνομε με τη μελέτη των κανόνων των αγίων. Στους κανόνες θα βρούμε τρόπους που μεταζειρίσθηκαν οι άγιοι , οι όσιοι , οι ασκηταί , οι μάρτυρες. Καλό είναι να κάνομε αυτή την «κλοπή». Να κάνομε κι εμείς ό,τι έκαναν κι εκείνοι. Αυτοί ρίχθηκαν στην αγάπη του Χριστού. Έδωσαν όλη την καρδιά τους. Να κλέψουμε τον τρόπο τους.



Βιβλίο: Βίος και λόγοι
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής

Αθανάσιος Γρηγοριάτης

Οι ανευλόγητες ασκήσεις

Πολυάριθμα περιστατικά δείχνουν πως τα ενεργήματα του Αγ. Πνεύματος εκδηλώνονται στην ψυχή του περίφημου ηγουμένου της αγιορείτικης Ι. Μονής Γρηγορίου Αθανασίου (1873-1953) σαν νοερό φώς γνώσεως και αποκαλύψεως.

Ο γρηγοριάτης μοναχός Σωφρόνιος διηγήθηκε.
«Στην αρχή της καλογερικής μου ζωής, συνεπαρμένος από ασκητικό ενθουσιασμό, επιχειρούσα πολλών ειδών ασκήσεις. Κάποτε φόρεσα μέσα από τα ρούχα μου σιδερένιες αλυσίδες. Και για να ταλαιπωρούμαι στον ύπνο, τοποθέτησα κάτω από το στρωσίδι μου χαλίκια. Έτσι νόμιζα ότι ευχαριστώ τον Θεό και ακολουθώ τα ίχνη των αρχαίων ασκητών.
Για όλα αυτά βέβαια δεν είχα αναφέρει τίποτε σε κανένα. Κανένας δεν γνώριζε τις προκοπές ου. Ούτε και ο γέροντας. Κάποια μέρα όμως δέχθηκα στο κελλί μου την επίσκεψη του.

-Ε, τι κάνεις εδώ, πάτερ Σωφρόνιε; Πως τα περνάς;
-Με την ευχή σου , γέροντα, καλά είμαι.
-Μήπως κάνεις παραπανίσιες ασκήσεις; Το σώμα σου είναι ασθενικό και δεν αντέχει για πολλά.
-Εγώ , γέροντα, δεν ανήκω στους προκομμένους μοναχούς.
-Για να δούμε όμως, παιδί μου, τι έχεις βάλει κάτω από το στρωσίδι σου; Τι βλέπω εδώ; Χαλίκια! Να τα πάρεις και να τα πετάξεις.
Έμεινα κατάπληκτος! Σκέφτηκα ότι ανθρωπίνως ήταν αδύνατο να γνώριζε ο γέροντας την περίπτωση . και συλλογιζόμουν : ‘’άραγε να ξέρει και για τις αλυσίδες;’’. δεν πρόλαβα όμως να τελειώσω την σκέψη μου.
-Πάτερ Σωφρόνιε, μου λέει, για να δω τι φορείς επάνω σου…Τι πράγματα είναι αυτά; Να τις βγάλεις τις αλυσίδες αυτές. Δεν έχουν να σε ωφελήσουν σε τίποτε.»

Τις στιγμές αυτές ο αρχάριος γρηγοριάτης μοναχός δοκίμασε μέσα του ένα ιερό ρίγος. Αντιλήφθηκε ότι κάτι θαυμαστό συνέβαινε στον γέροντα του. Και προηγουμένως τον αγαπούσε και τον σεβόταν, αλλά τώρα αυξήθηκε υπερβολικά η ευλάβεια προς το πρόσωπο του. Μέσα στον γέροντα του κατοικούσε και ενεργούσε εμφανώς η χάρις του Αγ. Πνεύματος.

( Αθανάσιος Γρηγοριάτης).

Φιλάρετος Κωνσταμονίτης-Η ανταπόδοση της ευεργεσίας

Η αγάπη του παπα-Φιλάρετου , του ηγούμενου της Ι. Μονής Κωνσταμονίτου δεν περιοριζόταν μόνο στα έμψυχα. Απλωνόταν πιο πέρα , στα άψυχα, στα ζώα , στην φύση, αυτήν την συμπάθεια προς την άλογη , φύση την παρατηρούμε σαν ένα χαρακτηριστικό στοιχείο, στην χαρισματική ζωή των εκλεκτών δούλων του Θεού.

Μια μέρα έξω από το κελλί του γέροντα γινόταν μεγάλος θόρυβος. Δύο χελιδόνια είχαν αρχίσει μεταξύ τους σφοδρή μονομαχία! Ο γέροντας ανησύχησε. Βγαίνει έξω και αντικρίζει θέαμα θλιβερό. Το ισχυρότερο χελιδόνι χτυπούσε με το ράμφος του το άλλο και το μαδούσε κυριολεκτικά. Χωρίς να χάσει καιρό το έδιωξε, πήρε στοργικά στα χέρια του το χτυπημένο και το γλύτωσε. Το περιποιήθηκε και το αποτέλεσμα ήταν το χελιδόνι να ζήσει.

Από τότε , όπως το λιοντάρι του αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου ακολουθούσε τον άγιο παντού δείχνοντας την ευγνωμοσύνη του και την αφοσίωση του , έτσι και το χελιδόνι! Πετούσε μπροστά του , έκανε τα φτερουγίσματα του , τα παιχνίδια του , κελαϊδούσε.
Μια μέρα ο γέροντας είχε βγεί λίγο έξω, είτε για να θαυμάσει τον Θεό «εν τοις έργοις Αυτού» είτε για να προσευχηθεί στην ησυχία. Το χελιδόνι , πιστός φίλος και σύντροφος, πετούσε χαρούμενα κοντά του.
Ο γέροντας κάθισε σ’ ένα αλώνι, λίγο πιο πέρα από το μοναστήρι, και χωρίς να το καταλάβει, αποκοιμήθηκε. Αλλά ξαφνικά το χελιδόνι άρχισε να πετάει ορμητικά πάνω από το κεφάλι του τιτιβίζοντας έντονα, σαν να ήθελε να τον ξυπνήσει και να επισημάνει κάποιο κίνδυνο.
Πράγματι! Όταν ο γέροντας ξύπνησε, τι να δει: Λίγο πιο πέρα , ένα μεγάλο ερπετό…Ο συνοδός του είχε κάνει με την σειρά του το δικό του έλεος στο ελεήμονα γέροντα.

Φιλάρετος Κωνσταμονίτης

ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ-ΚΟΛΥΜΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ

- Γέροντα, αφού η εξομολόγηση τα σβήνει όλα, τότε γιατί αυτός που κάνει μεγάλη σαρκική αμαρτία δε μπορεί να γίνει ιερέας;
- (Εκείνη τη στιγμή ο γέροντας έτυχε να κρατάει δύο ανοξείδωτα κύπελλα που κερνούσε νερό στους προσκυνητές). Δε μου λες, αν το κύπελλο σπάσει και το ηλεκτροκολλήσω τότε δε θα γίνει γερό;
- Ναι, και μάλιστα πιο γερό από ότι ήταν πριν.
Τότε, να που το ένα με την κόλληση έγινε πολύ γερό, ενώ το άλλο, που δεν έχει κόλληση, δεν είναι μεν τόσο γερό, αλλά είναι απείραχτο. Όταν έλθει ό Βασιλιάς, με ποιο ποτήρι θα του δώσουμε να πιει νερό;
- Με το δεύτερο, το απείραχτο, που δεν έχει κολληθεί.
- Ε, για αυτό κάνουμε ιερείς εκείνους, που δεν έκαναν αμαρτία ασχέτως εάν δεν είναι τόσο θερμοί, όσο εκείνοι που έκαναν αμαρτία.


Η μαύρη γραμμή της πιστωτικής κάρτας
-Γέροντα, είναι κακό να έχει κανείς πιστωτικές κάρτες; (Ό Γέροντας, αφού εξέτασε την κάρτα, απάντησε):
Όχι ευλογημένε, δεν είναι σφράγισμα αυτό. Άλλα βλέπεις αυτή τη μαύρη γραμμή κάτω από το όνομα; Σου αρέσει να φοράς πένθος χωρίς να έχεις κηδεία;


Τα ονόματα αυτών που δεν γιορτάζουν
Γέροντα, πότε γιορτάζουμε; Όταν γεννηθήκαμε ή όταν βαφτισθήκαμε;
Γιορτάζουμε, όταν γιορτάζει ό άγιος μας, το όνομα του οποίου πήραμε στο βάπτισμα.
Τότε, τι γίνεται με όσους έχουν ονόματα, που δεν είναι ονόματα αγίων;
Όσων ανθρώπων τα ονόματα δεν εορτάζουν, αυτοί είναι υποχρεωμένοι να αγιάσουν!


Το τηλέφωνο του Γέροντα
Ό Γέροντας έδωσε δώρο ένα κομποσχοίνι σε κάποιον προσκυνητή λέγοντας:
Είναι το τηλέφωνο σου. Όταν είναι ανάγκη θα παίρνεις τηλέφωνο με αυτό!


Να μη βιαζόμαστε στα πνευματικά
Γέροντα, τι θα γίνει με εμένα, δε βλέπω προκοπή.
Εσύ σήμερα φύτεψες την κληματαριά και θέλεις αμέσως να πιεις κρασί. Πρέπει να περιμένεις, να βγει το σταφύλι, να ωριμάσει, να το ραντίσεις, να το κόψεις, να το πατήσεις, να το βάλεις στο βαρέλι, να γίνει καλό κρασί και μετά να πιεις. Μη βιάζεσαι λοιπόν. Ακόμα είσαι αρχάριος. Βρε παιδί μου, ζαλίζεσαι έτσι και, ενώ το στομάχι σου δεν μπορεί να χωνέψει το γάλα, πάς να φας μπριζόλα!


Τα παιδιά που δε θηλάζουν
Τα παιδιά που δε θηλάζουν και δε μεγαλώνουν στην αγκαλιά της μάνας τους, γίνονται βλαμμένα, δε στέκουν σταθερά στη ζωή τους και όταν μεγαλώσουν μετά το μπουκάλι του γάλακτος, πιάνουν το μπουκάλι της μπύρας.


Οι πονηριές της Τουρκίας
Η Τουρκία είναι σαν την αλεπού. Όλο πονηριές κάνει. Όταν καταλάβει ότι έχουν στήσει δόκανα για να την πιάσουν, αρχίζει να πηδάει και με τα τέσσερα πόδια κι έτσι πιάνεται και με τα τέσσερα. Αυτό θα πάθει και η Τουρκία.


Το «φουστάνι» της Παναγίας
Παππούλη, πως να σωθώ; Να πιαστείς από το φουστάνι της Παναγίας. Δηλαδή, με απόλυτη εμπιστοσύνη, όπως αυτή που έχει ένα παιδάκι στη μάνα του.


Η εγκράτεια των νέων
Τη γενετήσια ορμή πρέπει να τη βάζουμε στο ψυγείο μέχρι το γάμο και να κάνουμε τίμιο αγώνα ενώπιον του Θεού, για την αγάπη του Θεού. Και μόνο έτσι θα βρούμε λύση στο πρόβλημα αυτό.



Η πραγματική αγάπη είναι άσχημη
Αν έχεις κοπέλα και λες ότι την αγαπάς, για να δεις αν πραγματικά την αγαπάς, φαντάσου το πρόσωπο της καμένο και παραμορφωμένο σε μια άμορφη και άσχημη μάζα. Αν βλέποντας το άσχημο πρόσωπο συνεχίζεις να την αγαπάς το ίδιο, όπως πριν, τότε να είσαι σίγουρος ότι την αγαπάς αληθινά.


Να μην τρέχουμε στο Θεό οριζόντια αλλά κάθετα
(Παρατήρηση του Γέροντα σε γνωστό του που ασχολιόταν πολύ με το τρέξιμο).
Να μην τρέχουμε οριζόντια, αλλά κάθετα προς το Θεό!

ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

Η φαγωμάρα των Ελλήνων
Οι Τούρκοι μόνοι τους δεν μπορούσαν να φάνε τους Έλληνες, αν οι Έλληνες δεν ήταν φαγωμένοι μεταξύ τους.


Άμυνα κατά του Διαβόλου
Να κλείνετε τις πόρτες και τα παράθυρα να μην μπαίνει απ' εκεί ο Διάβολος. Εκεί είναι τα αδύνατα σημεία. Εάν αφήσεις μια σχισμή, μπορεί να μπει και να σου κάνει ζημιά. Εγώ αγωνίζομαι όλο το εικοσιτετράωρο, για να κλείσω όλες τις πόρτες του Σατανά («πόρτες και παράθυρα» είναι οι αισθήσεις).


Η ευχή αγιάζει
Όταν η νοικοκυρά λέει την ευχή, κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, όλα αγιάζονται. Και το φαγητό της και αυτοί που τρώνε το φαγητό της.


Πρόσκληση από τον πάπα
Αμερικανίδα καθηγήτρια διαβίβασε σε Ορθόδοξο κληρικό την επιθυμία του πάπα να προσκαλέσει τον Γέροντα Παΐσιο και Γέροντα Πορφύριο να πάνε στο Βατικανό. Η απάντηση και των δύο ήταν η εξής:
Όχι δεν μπορούμε να πάμε.
Διότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και ό Πάπας δεν είναι έτοιμοι. Έχουν πολύ εγωισμό. Όχι μόνο θέλουν να μας υποτάξουν, αλλά και δεν πιστεύουν ότι έχουμε την αλήθεια εμείς. Δεν χρειάζεται να πάμε. Καλύτερα θα βοηθήσουμε την υπόθεση με την προσευχή μας.


Δεν αγιάζονται όλα
Μόνον αυτά που δέχονται αγιασμό, αυτά μόνο αγιάζονται. Όπως το νερό, δέχεται αγιασμό και γίνεται Αγιασμός τα ούρα δεν δέχονται αγιασμό. Η πέτρα με θαύμα γίνεται ψωμί. Η ακαθαρσία δεν δέχεται αγιασμό.


Η μάχαιρα τον Προφήτη Ηλία
Γέροντα, το απολυτίκιο του Προφ. Ηλία λέει ότι είναι ο «δεύτερος Πρόδρομος της παρουσίας Χριστού». Θα έρθει ο Προφήτης Ηλίας στη γη;
Ο Προφήτης Ηλίας τροχάει τώρα τη μάχαιρα. Πρώτα θα αρχίσει από τους Πατριάρχες, Δεσποτάδες, παπάδες, μοναχούς.


Οι μιναρέδες της Πόλης
- Γέροντα, είπατε ότι θα πάρουμε την Πόλη. Τι θα γίνουν οι μιναρέδες της; Θα τους γκρεμίσουμε; Θα γίνουν καμπαναριά;
- Γέροντας (χαμογελώντας):Όχι! θα γίνουν στύλοι για τους Στυλίτες και θα κρέμονται τα κομποσχοίνια μέχρι κάτω!

ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ

Χάνονται νέοι!


ΑΝΤΙΜΟΝΑΧΙΚΗ ΜΑΝΙΑ



Τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε έξαρση μία αντιμοναχική πο­λεμική, δείγμα του γενικότερου αντιεκκλησιαστικού και αντιχρι­στιανικού πνεύματος, που είναι βέβαια το πνεύμα του «κόσμου τούτου».
Έτσι: - Τηλεοπτική εκπομπή ανακάλυψε ότι, «χάνονται κορί­τσια». - Εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας επίσης ανακάλυψε ότι «χάνονται νέοι».
Και μου πήγε αμέσως η σκέψη στα κακόμοιρα πλάσματα που καταλήγουν ως εμπόρευμα σε μαγαζιά ή ανάκτορα της Ανατολής και της Δύσης. Μετά σκέφτηκα όλα εκείνα τα θύματα του λευκού θανάτου, που το τραγικό τους τέλος, και κυρίως τη συχνότητά του, τόσο συνηθίσαμε που δεν μας κάνει καμία αίσθηση πια. Για λίγο μου πέρασε από το μυαλό η ελπίδα του Έθνους που σαπίζει στα νυ­κτερινά ποτισμένη από το αλκοόλ. Είπα ότι για όλους αυτούς δεί­χνουν το ενδιαφέρον τους τα Μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όταν όμως διάβασα τα πιο μέσα απογοητεύτηκα που «χαμένα», για τα ΜΜΕ, ήταν οι νέοι και οι νέες που βρήκαν το Χριστό, που αποστράφηκαν την αθλιότητα και ψευτιά και υποκρισία του «κόσμου» και α­ναζήτησαν την γνήσια «και μένουσα» αγάπη και χαρά.

Είναι δύσκολο για τον «κόσμο» να δεχθεί την αλήθεια. Προτιμά­ει τον θάνατο. Δεν αναγνωρίζει τον Χριστό για Θεό του και παραπαίει απογοητευμένος. Του φτάνουν τα ξυλοκέρατα του ασώτου και τον ικανοποιεί το χοιροτροφείο. Και όταν αντιληφθεί κάποιον να ξεφεύγει από την λάσπη της φθοράς οδύρεται και διαμαρτύρεται φωνά­ζοντας: «Χάνονται κορίτσια» ή «Χάνονται νέοι»!

Αυτός είναι ο «κόσμος» μας.