Είναι ένα μυστήριο ο άνθρωπος. Φέρομε μέσα μας κληρονομιά αιώνων , όλο το καλό που βιώθηκε απο τους προφήτες, τους αγίους, τους μάρτυρες, τους αποστόλους και κυρίως απο τον κύριο ημώς Ιησού Χριστό· αλλά επίσης και το κακό που υπάρχει στον κόσμο απο τον Αδάμ μέχρι σήμερα. Όλα είναι μέσα μας και τα ένστικτα και τα πάντα, και ζητούν ικανοποίηση. Αν δεν τα ικανοποιήσουμε, κάποτε θα εκδικηθούν , εκτός και τα διοχετεύσομε αλλού, στο ανώτερο , στον Θεό.
Γι’ αυτό ν’αποθάνομε κατά τον παλαιό άνθρωπο και να ενδυθούμε τον νέο. Αυτό ομολογούμε με το μυστήριο του βαπτίσματος. Με το βάπτισμα μπαίνουμε στη χαρά του Χριστού. «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν , ενεδύσασθε». Δεύτερο βάπτισμα είανι η εξομολόγηση , με τηνοποία γίνεται η κάθαρση απο τα πάθη, η απονέκρωση. Έτσι έρχεται η θεία ΄χαρις μέσω των μυστηρίων.
Ο Κύριος έλεγε στους μαθητές Του: «Όταν θα έλθει το Πνεύμα το Άγιον , θα σας τα διδάξει όλα». Το Πνεύμα το Άγιον μας τα διδάσκει όλα. Μας αγιάζει. Μας θεώνει. Όταν έχομε το Πνεύμα του Θεού, γινόμαστε ανίκανοι πρός το αμαρτάνειν. Όταν έχομε το Άγιον Πνεύμα, δεν μπορούμε να κάνομε το κακό. Δεν μπορούμε να θυμώσομε, να μισήσομε, να κακκολογήσομε, δεν, δεν , δεν…
Να γίνομε γεμάτοι , έμπλεοι Αγίου Πνεύματος. Εδώ έγκειται η ουσία της πνευματικής ζωής. Αυτό ειναι τέχνη. Τέχνη τεχνών. Ας ανοίξουμε τα χέρια κι ας ριχθούμε στην αγκαλιά του Χριστού. Όταν έλθει ο Χριστός, κερδίσαμε το πάν. Ο Χριστός θα μεταποιήσει τα πάντα μέσα μας. Θα φέρει την ειρήνη, τη χαρά , την ταπείνωση , την αγάπη, τηνπροσευχή, τηνανάσταση. Η χάρις του Χριστού θα μας ανακαινίσει. Αν στραφούμε σ’Αυτόν με πόθο, με λαχτάρα, με αφοσίωση, με έρωτα, ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα.
Χωρίς τον Χριστό είναι αδύνατον να διορθώσομε τον εαυτό μας, δεν θα μπορέσομε ν’ αποδεσμευθούμε απ’ τα πάθη. Μόνοι μας δεν μπορούμε να γίνομε καλοί. «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Όσο κιαν προσπαθήσομε, τίποτα δεν θα επιτύχωμε. Ένα πρέπει να κάνομε, να στραφούμε σ’Εκείνον και να Τον αγαπήσομε»εξ όλης της ψυχής». Η αγάπη στον Χριστό· μόνο αυτή είναι η καλύτερη θεραπεία των παθών.
Ο Θεός έχει βάλει μία δύναμη μέσα στην ψυχή του ανθρωπου. Απ αυτόν εξαρτάται πως τη διοχετεύει, για το καλό ή για το κακό. Αν το καλό το παρομοιάσομε με ανθόκηπο γεμάτο λουλοόυδια, δέντρα και φυτά, ενώ το κακό με αγκάθια και τη δύναμη με νερό, τότε μπορεί να συμβεί το εξής: όταν το νερό το διοχετεύσομε πρός το άνθρωπο τότε όλα τα φυτά αναπτύσσονται, πρασινίζουν ανθίζουν , ζωογονούνται· την ίδια στιγμή τ’ αγκάθια, επειδή δεν ποτίζονται , μαραίνονται , χάνοντα. Και το αντίθετο.
Δεν χρεάζεται , λοιπόν , να ασχολείσθε με τ’ αγκάθια. Μην καταπιάνεσθαι με την εκδίωξη του κακού. Έτσι μας θέλει ο Χριστός, να μην ασχολούμαστε με τα πάθη και με τον αντίθετο. Κατευθύνετε το νερό , δηλαδή όλη τη δύναμη της ψυχής σας, πρός τα λουλούδια και θα χαίρεσαθι την ομορφιά , την ευωδία, τη δροσιά τους.
Δεν γίνεσθαι άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αφήστε το κακό. Να κοιτάζετε πρός τον Χριστό κι αυτός θα σας σώσει. Αντί να στέκεσθε έξω απ’ την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό ,περιφρονήστε τον . έρχεται απο δώ το κακό; Δοθείτε με τρόπο απαλό απο κεί. Δηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, εσείς δώστε την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό. Παρακαλέστε : «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με¨. Ξέρει Εκείνος πως να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πιά πρός το κακό . Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού καλοί. Που να βρεί τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!
Όλα συν Χριστώ είναι δυνατά. Πού είναι ο κόπος και η προσπάθεια, για να γίνεις καλός; Τα πράγματα είαν απλά. Θα καλέσετε τον Θεό κι Εκείνος, θα μεταβάλλει τα πράγματα πρός το καλό. Αν δώσετε σ’ Εκείνον την καρδιά σας, δεν θα μείνουν περιθώρια γιά τ’ άλλα. Όταν ενδυθείτε τον Χριστό, δεν θα κάνετε καμιά προσπάθεια, για την αρετή. Εκείνος θα σας τήνε δώσει. Σας πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χρισ΄το. Αγαπήστε Τον απαλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σας απαλλάξει ο ίδιος. Να στραφείτε προς τον Χριστό και να πείτε με ταπείνωση και ελπίδα σάν τον Απόστολο Παύλο: «Τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;». θα κινηθείτε, λοιπόν πρός τον Χριστό κι Εκείνος αμέσως θα έλθει. Αμέσως θα ενεργήσει η χάρις Του.
---
Τέλεια , βαθιά φιλοσοφημένη είναι η θρησκεία μας. Το απλό είναι και το πιό πολύτιμο. Έτσι ν’αγωνίζεσθαι στην πνευματική ζωή , απλά, απαλά, χωρίς βία. Η ψυχή αγιάζεται και καθαίρεται με τη μελέτη των λόγων των Πατέρων , με την αποστήθιση ψαλμών , αγιογραφικών χωρίων , με την ψαλτική , με την ευχή.
Διθείτε , λοιπόν , σ’ αυτά τα πνευματικά κι αφήστε τα όλα τ’ άλλα. Στην λατρεία του Θεού μπορούμε να φθάσουμε εύκολα , αναίμακτα. Είναι δύο δρόμοι που μας οδηγούν στον Θεό, ο σκληρός και κουραστικός με τις άγριες επιθέσεις κατά του κακού και ο εύκολος με την αγάπη. Υπάρχουν πολλοί που διάλεξαν το σκληρό δρόμο και «έχυσαν αίμα, για να λάβουν Πνεύμα», ώσπου έφθασαν σε μεγάλη αρετή. Εγώ βρίσκω ότι πιό σύντομος και σίγουρος δρόμος είναι αυτός με την αγάπη. Αυτόν ν’ακολουθείτε κι εσίες.
Μπορείτε , δηλαδή, να κάνετε άλλη προσπάθεια. Να μελετάτε και να προσεύχεσθε και να έχετε ως στόχο να προχωρήσετε στην αγάπη του Θεού και της Εκκλησίας. Μην πολεμάτε να διώξετε το σκοτάδι απ’ ατο δωμάτιο της ψυχής σας. Ανοίξτε μιά τρυπίτσα, για να έλθει το φώς, και το σκοτάδι θα φύγει. Το ίδιο ισχύει και για τα πάθη και τις αδυναμίε. Να μην τα πολεμάτε, αλλά να τα μεταμορφώνετε σε δυνάμεις περιφρονώντας το κακό. Να καταγίνεσθε με τα τροπάρια, τους κανόνες , τη λατρεία του Θεού, το θείο έρωτα. Όλα τ’αγια βιβλια της Εκκλησίας μας, η Παρακλητική , το Ωρολόγιο, το Ψαλτήρι, τα Μηναία περιέοχυν λόγια άγια, ερωτικά πρός τον Χριστό μας. Να τα διαβάζετε με χαρά και αγάη και αγαλλίαση. Ότραν δοθείτε σ’ αυτήν την προσπάθεια με λαχτάρα, η ψυχή σας θ’αγιάζεται με τρόπο απλό , μυστικό, χωρίς να το καταλάβετε.
Οι βίοι των αγίων , και πιό πολυ ο βίος του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτου , μου έκαναν εντύπωση. Οι άγιοι είναι φίλοι του Θεού. Όλη την ημέρα μπορείτε να εντρυφάτε και ν’απολαμβάνετε τα κατωρθώματα τους και ναμιμείσθε το βίο τους. Οι άγιοι είχαν δοθεί εξ ολοκλήρου στον Χριστό.
Μ’αυτήν τη μελέτη σίγουρα θα αποκτήσετε , την ταπείνωση, την αγάπη και η ψυχή σας θα αγαθύνεται. Να μη διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για τη διόρθωσή σας. Δεν χρειάζεται ούτε το διάβολο να φοβάσθε, ούτε την κόλαση , ούτε τίποτα. Δημιουργούν αντίδραση. Έχω κι εγώ μιά μικρή πείρα σ’ αυτά. Ο σκοπός δεν είναι να κάθεσθε , να πλήττετε και να σφίγγεσθε, για να βελτιωθείτε. Ο σκοπός είνα να ζείτε , να μελετάτε, να προσεύχεσθε, να προχωράτε στην αγάπη , στην αγάπη του Χριστόυ, στην αγάπη της Εκκλησίας.
(....)
Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στενοχώρια. Να μην κάνετε καμία προσπάθεια ν’απαλλαγείται απ’ αυτές. Ν’ αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος. Μη λέτε: « Τώρα θα σφιχτώ, θα κάνω προσευχή ν’ αποκτήσω αγάπη, να γίνω καλός κλπ..». Δεν είναι καλό να σφίγγεσαι και να πλήττεις, για να γίνεις καλός. Έτσι θ’αντιδράσετε χειρότερα. Όλα να γίνοται με απαλό τρόπο, αβίαστα κι ελεύθερα. Ούτε να λέτε: «Θεέ μου, απάλλαξέ με απ’ αυτό», παραδείγματος χάριν, το θυμό, τη λύπη. Δεν είναι καλό να προσεύχόμαστε ή και να σκεπτόμαστε το συγκεκριμένο πάθος· κάτι γίνεται στην ψυχή μας και μπλεκόμαστε ακόμη περισσότερο. Ρίξου με ορμή , για να νικήσεις το πάθος και θα δείς τότε πως θα σ’ αγκαλίασει , θα σε σφίξει και δεν θα πορέσεις τίποτα να κάνεις.
Μην πολεμάτε απ’ ευθείας τον πειρασμό, μην παρακαλείτε να φύγει, μη λέτε: «Πάρ’ τον Θεέ μου!». Τότε του δίνετε σημασία κι ο πειρασμός σφίγγει. Γιατί παρόλο που λέτε, «Πάρ’τον Θεέ μου», βασικά το θυμάστε και τον υποθάλπετε περισσότερο. Η διάθεση για απαλλαγή , βέβαια, θα υπάρχει , αλλά θα είναι πάρα πολύ μυστική και λεπτή , χωρίς να φαίνεται. Θα γίνεται μυστικά. Θυμηθείτε εκείνο που λέγει η Αγία Γραφή: « Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου». Όλη η δύναμη σας να στρέφεται στην αγάπηη του Θεού, στη λατρεία Του , στην προσκόλληση σε Αυτόν. Έτσι η απαλλαγή απ’ το κακό και τις αδυναμίες θα γίνειτ αμυστικά, χωρίς να παίρνετε είδηση , χωρίς κόπο.
Αυτή την προσπάθεια κάνω κι εγώ. Βρήκα ότι είναι καλύτερος τρόπος αγιασμού, αναίμακτος. Καλύτερα δηλαδή , να ρίχνομαι στην αγάπη, μελετώντας τουςκανόνες τα τροπάρια τους ψαλμούς. Αυτη η μελέτη κι εντρύφηση , χωρίς να το καταλάβω , πηγαίνει το νού μου πρός τον Χριστό και γλυκαίνει την καρδιά μου. Συγχρόνως εύχομαι ανοίγοντας τα χέρια με λαχτάρα, με αγάπη, με χαρά και ο Κύριος με ανεβάζει στην αγάπη Του. Αυτός είναι ο σκοπός μας, να φθάσουμε εκεί. Τι λέτε, αυτός ο δρόμος δεν είαν αναίμακτος;
Υπάρχουν και πολλοί άλλοι τρόποι, όπως , για παράδειγμα, να θυμάσαι το θάνατο, την κολαση , τον διάβολο. Έτσι απο φόβο και υπολογιαμό αποφεύγεις το κακό. Εγώ ο ελάχιστος δεν εφάρμοσα στη ζωή μου αυτούς τους τρόπου που κουράζουν , φέρνουν αντίφραση και πολλές φορές αντίθετο αποτέλεσμα. Η ψυχή , κι όταν μάλιστα είναι ευαίσθητη, ευφραίνεται στην αγάπη κι ενθουσιάζεται , ενδυναμώνεται και μετασχηματίζει και μεταποιεί και μεταστοιχειώνει όλα τα αρνητικά και τα άσχημα.
Γι’ αυτό εγώ προτιμώ τον «εύκολο δρόμο», δηλαδη αυτό τον τρόπο που τον πετυψαόνομε με τη μελέτη των κανόνων των αγίων. Στους κανόνες θα βρούμε τρόπους που μεταζειρίσθηκαν οι άγιοι , οι όσιοι , οι ασκηταί , οι μάρτυρες. Καλό είναι να κάνομε αυτή την «κλοπή». Να κάνομε κι εμείς ό,τι έκαναν κι εκείνοι. Αυτοί ρίχθηκαν στην αγάπη του Χριστού. Έδωσαν όλη την καρδιά τους. Να κλέψουμε τον τρόπο τους.
Βιβλίο: Βίος και λόγοι
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου