Όταν οι αοίδιμος
άγιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας κείτονταν στο νεκροκρέβατό του, οι περίλυποι
πιστοί τον ρώτησαν ποιός θα τον διαδεχόταν ως ποιμένας του πνευματικού ποιμνίου
του. Εκείνος απάντησε: «Αν επιθυμείτε ποιμένα ο οποίος θα σας καταρτίσει και θα
είναι περίλαμπρος με αρετές, να επιλέξετε τον Παύλο∙ εάν όμως θέλετε απλώς έναν
άνθρωπο εξωτερικά κεκοσμημένο , διαλέξτε τον (σ.τ.μ. αιρετικό) Μακεδόνιο». Ο
λαός του Θεού εξέλεξε τον Παύλο. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε ευμενώς δεκτό ούτε από
τους αρειανιστές ούτε από τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο, που βρισκόταν τότε στην Αντιόχεια.
Έτσι , ο Παύλος σύντομα εκθρονίστηκε απ’
τον πατριαρχικό θρόνο και διέφυγε στην Ρώμη, μαζί με τον άγιο Αθανάσιο
Αλεξανδρείας. Τους υποδέχτηκαν θερμά στη Ρώμη ο πάπας Ιούλιος και ο αυτοκράτορας Κώνστας και τους ενίσχυσαν
στην Ορθόδοξη πίστη τους. Ο αυτοκράτορας και ο πατριάρχης φρόντισαν από κοινού
να αποκαταστηθεί ο Παύλος στον πατριαρχικό
θρόνο. Όταν όμως πέθανε ο αυτοκράτορας , οι αρειανιστές σήκωσαν ξανά κεφάλι και
έδιωξαν πάλι τον Παύλο, εξορίζοντάς τον στην Κουκουσό της Αρμενίας.
Κάποτε, ενώ ο
εξόριστος Παύλος τελούσε τη Θεία Λειτουργία , δέχθηκε την επίθεση Αρειανιστών,
οι οποίοι τον στραγγάλισαν με το ίδιο το ωμοφόριό του. Ήταν το έτος 351. Το 381,
επί βασιλείας του αυτοκράτορα Θεοδοσίου
, τα τίμια λείψανα του αγίου Παύλου μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και
αιώνες Αργότερα , το έτος 1236, έγινε η ανακομιδή τους στη Βενετία όπου αναπαύονται
μέχρι σήμερα10. Λίγο μετά από τον πατριάρχη τους μαρτύρησαν και οι αγαπημένοι
ιερείς του τρισμακάριου Παύλου, Μαρκιανός και Μακάριος ( 25 Οκτωβρίου ) .
10. Όπως αναφέρεται
σε άλλη πηγή ( Ν. Σ. ) , η τίμια κάρα του αποθησαυρίζεται στην ιερά μονή
Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους.
Πηγή: «Αγίου Νικολάου
Βελιμίροβιτς
Πνευματικό ημερολόγιο
Ο Πρόλογος της
Αχρίδος
Βίοι Αγίων, Ύμνοι,
Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου