Ιεροδιακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου
Πρωτότυπο κείμενο
Τω καιρώ
εκείνω, επάρας ο Ιησούς, τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν και
είπε· Πάτερ, ελήλυθεν η ώρα· δόξασόν σου τον Υιόν, ίνα και ο Υιός σου
δοξάση σε, καθώς έδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός, ίνα παν ο δέδωκας
αυτώ δώση αυτοίς ζωήν αιώνιον. Αύτη δε έστιν η αιώνιος ζωη, ίνα
γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.
Εγώ σε εδόξασα επί της γης· το έργον ετελείωσα ο δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω·
και νυν δόξασόν με συ Πάτερ, παρά σεαυτώ τη δόξη ή είχον προ του τον
κόσμον είναι παρά σοι. Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους
δέδωκάς μοι εκ του κόσμου· σοί ήσαν και εμοί αυτούς δέδωκας, και τον
λόγον σου τετηρήκασι. Νυν έγνωκαν ότι πάντα όσα δέδωκάς μοι παρά σου
έστιν· ότι τα ρήματα α δέδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς, και αυτοί έλαβον, και
έγνωσαν αληθώς ότι παρά σου εξήλθον, και επίστευσαν ότι συ με
απέστειλας. Εγὼ περί αυτών ερωτώ· ου περί του κόσμου ερωτώ, αλλά περί
ων δέδωκάς μοι, ότι σοι εισί. Και τα εμά πάντα σα έστι, και τα σα εμά,
και δεδόξασμαι εν αυτοίς. Και ουκ έτι ειμί εν τω κόσμω, και ούτοι εν τω
κόσμω εισί, και εγώ προς σε έρχομαι. Πατερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω
ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Ότε ήμην μετ αυτών
εν τω κόσμω, εγώ ετήρουν αυτούς εν τω ονόματί σου· ους δέδωκάς μοι
εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απώλετο ει μη ο υιός της απωλείας, ίνα η
Γραφή πληρωθή. Νύν δε προς σε έρχομαι, και ταύτα λαλώ εν τω κόσμω, ίνα
έχωσι την χαράν την εμήν πεπληρωμένην εν αυτοίς.
Απόδοση
Εκείνο
τον καιρό σήκωσε ο Ιησούς τα μάτια του στον ουρανό και είπε, «Πατέρα,
έφτασε η ώρα· φανέρωσε τη δόξα του Υιού σου, ώστε κι ο Υιός να φανερώσει
τη δική σου δόξα. Εσύ του έδωσες εξουσία πάνω σε όλους τους ανθρώπους
έτσι θα δώσει κι αυτός την αιώνια ζωή σε όλους αυτούς που του
εμπιστεύτηκες. Και να ποια είναι η αιώνια ζωή: Να αναγνωρίζουν οι
άνθρωποι εσένα ως το μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες,
τον Ιησού Χριστό. Εγώ φανέρωσα τη δόξα σου πάνω στη γη, αφού ολοκλήρωσα
το έργο που μου ανέθεσες να κάνω. Τώρα λοιπόν εσύ, Πατέρα, δόξασέ με
κοντά σ’ εσένα με τη δόξα που είχα κοντά σου προτού να γίνει ο κόσμος.
«Εγώ σε έκανα γνωστό στους ανθρώπους που τους πήρες μέσα από τον κόσμο
και μου τους εμπιστεύτηκες. Ανήκαν σ’ εσένα, κι εσύ τους έδωσες σ’
εμένα, κι έχουν δεχτεί το λόγο σου. Αυτοί τώρα ξέρουν πως όλα όσα μου
έδωσες προέρχονται από σένα· γιατί τις διδαχές που μου έδωσες, εγώ τις
έδωσα σ’ αυτούς, κι αυτοί τις δέχτηκαν και αναγνώρισαν πως πραγματικά
από σένα προέρχομαι, και πίστεψαν πως εσύ με έστειλες στον κόσμο. Εγώ
γι’ αυτούς παρακαλώ. Δεν παρακαλώ για τον κόσμο αλλά γι’ αυτούς που μου
έδωσες, γιατί ανήκουν σ’ εσένα. Κι όλα όσα είναι δικά μου είναι και
δικά σου, και τα δικά σου είναι και δικά μου, και δι’ αυτών θα φανερωθεί
η δόξα μου. Τώρα δεν είμαι πια μέσα στον κόσμο ενώ αυτοί μένουν μέσα
στον κόσμο, κι εγώ έρχομαι σ’ εσένα. Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην
πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν
ενωμένοι όπως εμείς. Όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο, εγώ τους
διατηρούσα στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου· αυτούς που μου
έδωσες τους φύλαξα, και κανένας απ’ αυτούς δε χάθηκε, παρά μόνο ο
άνθρωπος της απώλειας, για να εκπληρωθούν τα λόγια της Γραφής. Τώρα
όμως έρχομαι σ’ εσένα, και τα λέω αυτά όσο είμαι ακόμα στον κόσμο, ώστε
να έχουν τη δική μου τη χαρά μέσα τους σ’ όλη την πληρότητά της.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου