ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ «Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΗΜΕΡΑ»

Παναγιώτατε,

Σεβασμιώτατε,

Σεβαστοί πατέρες,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Χ ρ ι σ τ ό ς  Ἀ ν έ σ τ η !

Σέ κάθε ἐποχή ὁ Πανάγαθος Θεός χαρίζει στήν Ἐκκλησία Του ἅγιες μορφές, φωτισμένους Γέροντες, οἱ ὁποῖοι στηρίζουν καί παρηγοροῦν τόν λαό Του.

Σέ ἐποχές ὅμως κρίσιμες, κατά τίς ὁποῖες προμηνύονται σκληρές δοκιμασίες γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τό ποίμνιό της, ὁ Θεός ἀναδεικνύει κατεξοχήν τέτοιες χαρισματικές μορφές, σκεύη καί ὄργανα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, προορισμένα νά στηρίξουν καί νά προετοιμάσουν τούς πιστούς γιά τά ἐπερχόμενα δεινά.

Πρίν τήν τρομερή ἐπανάσταση τοῦ 1917, ἡ Ρωσία ζοῦσε σέ ἐποχή κοινωνικῆς παρακμῆς, γκρεμίσματος τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν καί ἀλλοτριώσεως τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ ἀπό δυτικές ὑλιστικές καί ἀθεϊστικές ἐπιδράσεις. Τότε ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἔστειλε πολλούς ἁγίους, ὅπως τόν ἅγιο Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, τούς ὁσίους γέροντες τῆς Ὄπτινα, καί κυρίως τόν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κροστάνδης, οἱ ὁποῖοι προετοίμασαν τούς πιστούς γιά τήν σαρωτική κοινωνική καί πνευματική θύελλα πού ἀκολούθησε.

Καί ἡ Ἑλλάδα μας, ἐδῶ καί μερικές δεκαετίες, βρίσκεται σέ παρόμοια κατάσταση, κατάσταση πού ἐπιδεινώνεται ὅλο καί περισσότερο τά τελευταῖα χρόνια. Ἐπίκειται, ἄραγε, μιά θύελλα ἀνάλογη μ’ ἐκείνην τῆς Ρωσίας; Αὐτό τό γνωρίζει μόνο ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος, πάντως, καί στήν πατρίδα μας φανέρωσε, στά δύσκολα τοῦτα χρόνια, ἁγιασμένες μορφές – τούς ὁσίους Πορφύριο καί Παΐσιο τούς Ἁγιορεῖτες, τούς γέροντες Ἐφραίμ Κατουνακιώτη, Ἰάκωβο Τσαλίκη, Φιλόθεο Ζερβάκο, Γεώργιο Γρηγοριάτη κ.ἄ. – φωτιστές, καθοδηγητές καί παρηγορητές πολυάριθμων ψυχῶν.

Γι’ αὐτό εἶναι σοφή καί ἀξιέπαινη ἡ πρωτοβουλία τῶν φοιτητῶν τοῦ Α.Π.Θ., νά διοργανώσουν τήν Ἡμερίδα αὐτή μέ θέμα τήν προσφορά στήν Ὀρθοδοξία καί στη νεολαία τῶν συγχρόνων ἁγίων γερόντων, καθώς αὐτοί ἀποτελοῦν φάρους πνευματικούς καί πηγές ἐμπνεύσεως γιά ὅλους μας στίς παροῦσες καί στίς μελλοντικές δοκιμασίες, πού ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ παραχωρεῖ γιά τή μετάνοια καί τή σωτηρία μας.

Δέν ἐλέχθησαν αὐτά γιά νά δημιουργήσουν φόβο καί ἀγωνία γιά τά ἐπερχόμενα, ἀλλ’ ἀντιθέτως νά τονώσουν τό ἀγωνιστικό φρόνημα ὅλων μας, καί κυρίως τῶν νέων, ὥστε νά εἴμαστε ζηλωτές τῶν πατρώων μας παραδόσεων, ἀλλά καί πρόθυμοι νά δώσουμε, ὅταν κληθοῦμε, μαρτυρική ὁμολογία πίστεως. Πρέπει νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῶν προγόνων μας, ἀλλά καί τῶν ὁμοδόξων ἀδελφῶν μας ἄλλων χωρῶν, πού δοκιμάστηκαν καί δοκιμάζονται ἀκόμη γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη τους. Ἄς θυμόμαστε πάντοτε, ὅπως μᾶς δίδαξαν οἱ παλαιοί καί σύγχρονοι ἅγιοι ὅτι «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. 13:14) καί ὅτι «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὖτος σωθήσεται» (Ματθ. 10:22).

Μέ τίς ταπεινές αὐτές σκέψεις χαιρετίζω τήν Ἡμερίδα σας καί εὔχομαι πλήρη εὐόδοση τῶν ἐργασιῶν της πρός δόξαν τοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου

Ἀρχιμ. Τιμόθεος