Αν μία μάνα χάσει το παιδί της που ήταν το στήριγμά της και αυτό σωθεί και βρεθεί, αυτή η μάνα θα χαρεί όχι τόσο, επειδή ξαναβρήκε το στήριγμά της, αλλά, επειδή σώθηκε το παιδί της. Αυτό ακριβώς συνέβη με τη Μητέρα του Κυρίου στην Οποία ο Υμνωδός λέει, «συ δε Αγνή τέρπου Θεοτόκε εν τη εγέρσει του Τόκου σου». Η Θεοτόκος δηλαδή χαίρεται περισσότερο, επειδή ξαναείδε τον Υιόν της με την Ανάστασή Του. Όσο για τους πιστούς, αυτοί χαίρονται για την Ανάσταση του Χριστού, επειδή Αυτή είναι η αιτία πάσης χαράς και ευφροσύνης για τους ίδιους και για όλη την κτίση. Χαίρονται γιατί, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος για το Χριστό, « ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν »( Ρωμ. δ’, 25). Όμως είναι δίκαιο να χαίρονται και για το ότι ο Χριστός που σταυρώθηκε αδίκως, με την Ανάστασή Του δοξάστηκε, «και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα, ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός» (Φιλ. β´,9-11). Αυτή η χαρά είναι και δείγμα αγάπης, γιατί η αγάπη «ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία» (Α´ Κορ. ιγ´,6). Αδικία είναι που καταδικάστηκε σε θάνατο ο Χριστός και αλήθεια είναι που αναστήθηκε ΑΛΗΘΩΣ.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνώ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου