ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ
Α΄ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΗΧΩΝ
Συν τοις Θεοτοκίοις και ταίς Υπακοαίς αυτών.


ΗΧΟΣ Α΄

Απολυτίκιον

Του λίθου σφραγισθέντος υπό των Ιουδαίων , και στρατιωτών φυλασσόντων το άχραντόν σου σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τω κόσμω την ζωήν,. Διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών , εβόων σοι Ζωοδότα∙ Δόξα τη αναστάση σου Χριστέ, δόξα τη βασιλεία σου, δόξα τη οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτόκιον

Του Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι, Παρθένε το χαίρε, συν τη φωνή εσαρκούτο ο των όλων Δεσπότης, εν σοι την αγία κιβωτώ , ως έφη ο δίκαιος Δαυΐδ. Εδείχθεις πλατυτέρα των ουρανών, βαστάσασα τον Κτίστην σου. Δόξα τω ενοικήσαντι εν σοι∙ δόξα τω προελθόντι εκ σου∙ δόξα τω ελευθερώσαντι ημάς, διά του τόκου σου.

Η Υπακοή

Η του ληστού μετάνοια, τον Παράδεισον εσύλησεν∙ ο δε θρήνος των Μυροφόρων την χαράν εμήνυσεν∙ ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.

ΗΧΟΣ Β΄

Απλυτίκιον

Ότε κατήλθες προς τον θάνατον , η ζωή η αθάνατος, τότε τον άδην ενέκρωσας , τη αστραπή της θεότητος∙ ότε δε και τους τεθνεώτας, εκ των καταχθονίων ανέστησας, πάσαι οι Δυνάμεις των επουρανίων εκραύγαζον∙ Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών , δόξα σοί.

Θεοτόκιον

Πάντα υπέρ έννοιαν , πάντα υπερένδοξα τα σα Θεοτόκε μυστήρια∙ τη αγνεία εσφραγισμένη και παρθενία φυλαττομένη, μήτηρ εγνώσθης αψευδής Θεόν τεκούσα αληθινόν. Αυτόν ικέτευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Η Υπακοή

Μετά το πάθος πορευθείσα εν τω μνήματι, προς το μυρίσαι το σώμα σου, αι Γυναίκες, Χριστέ ο Θεός, είδαν Αγγέλους εν τω τάφω, και εξέστησαν∙ φωνής γαρ ήκουον εξ αυτών , ότι ανέστη ο Κύριος, δωρούμενος τω κόσμω το μέγα έλεος.



ΗΧΟΣ Γ΄
Απολυτίκιον

Ευφραινέσθω τα ουράνια, αγαλλιάσθω τα επίγεια, ότι εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος∙ επάτησε τω θανάτω τον θάνατον∙ πρωτότοκος των νεκρών εγένετω∙ εκ κοιλίας άδου ερρύσατω ημάς, και περέσχε τω κόσμω το μέγα έλεος.

Θεοτόκιον

Σε την μεσιτεύσασαν την σωτηρίαν του γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε∙ εν τη σαρκί γάρ τη εκ σου προσληφθείση , ο Υιός σου και Θεός ημών, το διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως διλάνθρωπος.


Η Υπακοή

Εκπλήττων τη οράσει, δροσίζων τοις ρήμασιν, ο αστράπτων Άγγελος ταίς Μυροφόροις έλεγε∙ Τον ζώντα τι ζητείτε εν μνήματι; ηγέρθη κενώσας τα μνήματα∙ της φθοράς γνώτε τον αναλλοίωτον∙ είπατε τω Θεώ∙ Ως φοβερά τα έργα σου! ότι το γένος έσωσας των ανθρώπων.

ΗΧΟΣ Δ΄

Απολυτίκιον

Το φαιδρόν της Αναστάσεως κήρυγμα, εκ του Αγγέλου μαθούσαι, αι του Κυρίου Μαθήτριαι, και την προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοις Αποστόλοις καυχόμεναι έλεγον∙ Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τω κόσμω το μέγα έλεος.

Θεοτόκιον

Το απ’ αιώνος απόκρυφον, και Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, δια σου Θεοτόκε, τοις επί γης πεφανέρωται∙ Θεός , εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, και Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος∙ δι’ ού αναστήσας τον τον Πρωτόπλαστον , έσωσεν εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Η Υπακοή

Τα της σής παραδόξου εγέρσεως, προσδραμούσαι αι Μυροφόροι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον Χριστέ∙ ότι ανέστης ως Θεός, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.

ΗΧΟΣ ΠΛ. Α΄

Απολυτίκιον

Τον συνάναρχον Λόγον , Πατρί και Πνεύματι, τον εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί και προσκυνήσωμεν∙ ότι ηυδόκησε σαρκί, αναλθείν εν τω Σταυρώ, και θάνατον υπομείναι, και εγείραι τους τεθενώτας, εν τη ενδόξω Αναστάσει αυτού.

Θεοτόκιον

Χαίρε, πύλη Κυρίου η αδιόδευτος∙ χαίρε τείχος και σκέπη των προστρεχόντων εις σε∙ χαίρε, αχείμαστε λιμήν, και απειρόγαμε η τεκούσα εν σαρκί, τον ποιητήν σου και Θεόν πρεσβεύουσα μη ελλείπης, υπέρ των ανυμνούντων και προσκυνούντων τον τόκον σου.

Η Υπακοή

Αγγελική οράσει τον νούν εκθαμβούμεναι, και θεϊκή εγέρσει την ψυχήν φωτιζόμεναι, αι Μυροφόροι τοις Αποστόλοις ευηγγελίζοντο∙ Αναγγείλατε εν τοις έθνεσι την ανάστασιν του Κυρίου , συνεργούντος τοις θαύμασι και παρέχοντος ημίν το μέγα έλεος.


ΗΧΟΣ ΠΛ. Β΄

Απολυτίκιον

Αγγελικαί Δυνάμεις επί το μνήμα σου, και οι φυλάσσοντες, απενεκρώθησαν∙ και ίστατο Μαρία εν τω τάφω, ζητούσα το άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τον άδην , μη πειρασθείς υπ’ αυτού∙ υπήντησας τη Παρθένω δωρούμενος την ζωήν. Ο αναστάς εκ των νεκρών Κύριε, δόξα σοι.

Θεοτόκιον

Ο την ευλογημένην , καλέσας σου μητέρα, ήλθες επί το πάθος εκουσία βουλή, λάμψας εν τω Σταυρώ, αναζητήσαι θέλων τον Αδάμ, λέγων τοις Αγγέλοις∙ Συγχάρητέ μοι, ότι ευρέθη η απολομένη δραχμή. Ο πάντα σοφώς οικονομήσας, Θεός, δόξα σοι.


Η Υπακοή

Τω εκουσίω και ζωοποιώ σου θανάτω, Χριστέ, πύλας του άδου συντρίψας, ήνοιξας ημίν τον πάλαι Παράδεισον∙ και αναστάς εκ των νεκρών, ερρύσω εκ φθοράς την ζωήν ημών.

ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ

Απολυτίκιον

Κατέλυσας τω Σταυρώ σου τον θάνατον∙ ηνέωξας τω ληστή τον Παράδεισον∙ των μυροφόρων τον θρήνον μετέβαλες∙ και τοις σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας∙ ότι ανέστης , Χριστέ ο Θεός, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.

Θεοτόκιον

Ως της ημών αναστάσεως θησαύρισμα, τους επί σοι πεποιθότας πανύμνητε, εκ λάκκου και βυθού πταισμάτων ανάγαγε∙ Συ γάρ τους υπευθύνους τη αμαρτία, έσωσας τεκούσα την σωτηρίαν, η πρό τόκου Παρθένος και εν τόκω Παρθένος , και μέτα τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

Η Υπακοή

Ο ημετέραν μορφήν αναλαβών, και υπομείνας Σταυρόν σωματικώς, σώσον με τη αναστάσει σου, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.


ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄

Απολυτίκιον

Εξ ύψους κατήλθες ο Εύσπλαχνος ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσεις των παθών. Η ζωή και η ανάστασίς ημών , Κύριε, δόξα σοι.

Θεοτόκιον

O δι’ ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, και σταύρωσιν υπομείνας Αγαθέ, ο θανάτω τον θάνατον σκυλεύσας, και έγερσιν δείξας ως Θεός, μη παρίδης ούς έπλασας τη χειρί σου∙ δείξον την φιλανθρωπίαν σου ελεήμων∙ δέξαι την τεκούσαν σε Θεοτόκον , πρεσβεύουσα υπέρ ημών, και σώσον σωτήρ ημών , λαόν απεγνωσμένον.

Η Υπακοή

Αι Μυροφόροι, του Ζωοδότου επιστάσαι τω μνήματι, τον Δεσπότην εζήτουν , εν νεκροίς τον ανθάνατον, και χαράς ευαγγέλια, εκ του Αγγέλου δεξάμεναι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον∙ ότι ανέστη ο Κύριος, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.


ΩΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟ ΜΕΓΑ
Εκδόσεις: ΦΩC