Τα ελληνόπουλα της Εθνικής Νέων προσκύνησαν στην Παναγία Σουμελά του Πόντου

Την ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά επισκέφθηκε σήμερα η αποστολή της Εθνικής Κ-20. Οι νεαροί διεθνείς αν και το πρωί σύμφωνα με το πρόγραμμα είχαν ρεπό, αποφάσισαν και ζήτησαν από τους επικεφαλής της αποστολής να βρεθούν στους χώρους της ιστορικής Μονής και να προσκυνήσουν.

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1135.html#.Uc2dGzv0H6U

Αββάς Χρόνιος καί Αββάς Παφνούτιος...

Πολλές ψυχές έχουν προτερήματα, άλλες ευφυϊα του μυαλού, καί άλλες ασκητικές ικανότητες. Αλλά όταν ούτε ή πράξη ούτε ή ευφυϊα σκοπεύουν τό καλό, καί αυτοί πού έχουν προτερήματα δέν τά αποδίδουν στό Θεό, τό δοτήρα τών αγαθών, αυτοί, αφού εγκαταλειφθούν καί πέσουν σέ πράξεις ή πάθη αισχρά, ακίνδυνα αποβάλλουν τήν οίηση γιά τή νομιζόμενη αρετή τους, μέ τήν ταπείνωση καί τή ντροπή πού επακολουθεί. Γιατί επειδή ό φουσκωμένος γιά ευφυϊα λόγων, υπερηφανεύεται καί δέν αποδίδει στό Θεό τήν ευφυϊα ούτε τό χάρισμα τής γνώσης, απομακρύνει ό Θεός τόν Άγγελο τής προνοίας Του απ' αυτόν, καί όταν φύγει ό Άγγελος, ό υπερηφανευόμενος γιά τήν ευφυϊα του, αφού κυριευθεί από τόν εχθρό, πέφτει στήν ακολασία από τήν υπερηφάνειά του, ώστε, αφού έχει χάσει πιά τό τεκμήριο τής σωφροσύνης, τά λεγόμενά του γίνονται αναξιόπιστα, καί οί ευλαβείς αποστρέφονται τή διδασκαλία από τέτοιο στόμα, σάν μιά πηγή γεμάτη βδέλλες, ώστε νά εφαρμόζεται τό γεγραμμένο "Τω δέ αμαρτωλώ είπεν ο Θεός, ίνα τί σύ εκδιηγή τά δικαιώματά μου καί αναλαμβάνεις τήν διαθήκην μου διά στόματός σου;" (Ψαλμ. 49, 16.). Γιατί πράγματι οί ψυχές τών εμπαθών μοιάζουν μέ διάφορες πηγές, οί γαστρίμαργοι καί οινοπότες μέ πηγές βορβορώδεις, οί φιλάργυροι καί πλεονέκτες μέ πηγές γεμάτες βατράχους, οί δέ φθονεροί καί υπερήφανοι, πού έχουν όμως ικανότητες καί γνώσεις, μέ πηγές πού τρέφουν φίδια, όπου πάντα επιπλέει ή γνώση, αλλά κανείς δέν πίνει από κεί ευχαρίστως γιά τήν πικρότητα τής γεύσης. Γι' αυτό ό Δαβίδ παρακαλούσε ζητώντας τρία πράγματα, "χρηστότητα καί παιδείαν καί γνώσιν" (Ψαλμ. 118, 66.). Γιατί χωρίς τή χρηστότητα ή γνώση είναι άχρηστη, καί άν μέν διορθωθεί ό άνθρωπος, απομακρύνοντας τήν αιτία τής εγκατάλειψης, δηλαδή τήν οίηση, καί έρθει σέ επίγνωση τής κατάστασής του μέ τήν ταπεινοφροσύνη, μή επαιρόμενος απέναντι τών άλλων καί ευχαριστώντας τό Θεό, ξαναγυρίζει πάλι σ' αυτόν ή θεμελιωμένη γνώση. Γιατί οί πνευματικοί λόγοι, όταν δέν συνοδεύονται από σεμνό καί σώφρονα βίο, μπιάζουν μέ στάχυα πού τά σαρώνει ό άνεμος, πού κρατούν μέν τό σχήμα, έχουν χάσει όμως τή ζωή τους. Κάθε πτώση λοιπόν, είτε μέ τή γλώσσα είτε μέ τήν αίσθηση είτε μέ τήν πράξη, ή καί μέ όλο τό σώμα, γίνεται κατά εγκατάλειψη, ανάλογα μέ τήν υπερηφάνεια, επειδή ό Θεός λυπάται τούς εγκαταλειπομένους. Γιατί άν ό Κύριος μαζί μέ τήν ακολασία φανερώσει καί τήν ευφυϊα τους μέ τό χάρισμα τού λόγου, ή υπερηφάνεια τούς κάνει δαίμονες, αφού κομπάζουν ενώ είναι ακάθαρτοι. Όταν δείς κάποιον πού έχει κακή ζωή αλλά λόγια πειστικά, θυμήσου τό δαίμονα πού μιλούσε στό Χριστό από τήν Αγία Γραφή.

από τό βιβλίο: Παλλαδίου, Λαυσαϊκή Ιστορία, έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, Αγίου Όρους.


Χώρα τών Ζώντων

Draft NBA: Στο Νο15 ο Γιάννης Αντετοκούμπο! (VIDEO)

Με το Σταυρό του και την Ελληνική Σημαία

Το ψάρι του καπετάνιου

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.

Η κόρη του, μια εξαιρετική κοπέλα, είχε παντρευτεί πρόσφατα μ’ ένα νοικοκυρεμένο παληκάρι . Έφτασε , λοιπόν, ο καιρός να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδάκι της. Κατά τον τοκετό όμως, πέθανε! Πήγε Μάρτυρας να συναντήσει τον Πλάστη της, αφήνοντας πολύ πόνο πίσω της.

Ο ιερέας πατέρας της πόνεσε κι αυτός πολύ στο χωρισμό, αλλά με ακλόνητη Πίστη στο Θεό πρόσφερε δοξολογία στο άγιο όνομά Του. Την αγάπη του δε, για την θυγατέρα του εξέφραζε με θερμές προσευχές για την ψυχή της και με κρυφές ελεημοσύνες.

Ο ιερέας είχε έναν αδελφό καπετάνιο που, απόμαχος πια της θάλασσας, είχε γίνει στεριανός για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Είχε δημιουργήσει περιουσία κι απολάμβανε πλέον τους κόπους του. Δυστυχώς όμως ήταν σχεδόν άπιστος, παρ’ όλο που είχε καλή καρδιά. Τα βραδάκια, όταν μαζεύονταν στο φιλόξενο σπίτι του παπά μαζί με μερικούς φίλους, κάποιους αγαθούς νησιώτες που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην εκκλησία , έπιναν το ζεστό τους φασκόμηλο και κουβέντιαζαν. Ο καπετάνιος ένα βράδυ ειρωνεύτηκε τον ιερέα και του είπε:

- Σιγά καημένε παπά, μην υπάρχει άλλη ζωή και σε βλέπει η κόρη σου τι λέμε και τι κάνουμε!

Ο ιερέας με πραότητα προσπάθησε να τον βοηθήσει ν’ αποβάλει την απιστία, γιατί ήξερε πως κατά βάθος υπέφερε η ψυχή του μέσα στη θανατερή παγωνιά της. Εκείνος όμως δε φάνηκε να επηρεάζεται.

Ένα βράδυ, λοιπόν, ο ιερέας βλέπει τη θυγατέρα του στον ύπνο του. Ήταν ολόφωτη. Λευκοντυμένη, χαρούμενη, και του λέει: “Πατέρα, σ’ ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη σου, τις προσευχές σου, και τις ελεημοσύνες που κάνεις για την ψυχή μου. Πες, σε παρακαλώ, και στον θείο μου (τον καπετάνιο) ότι τον ευχαριστώ για το ψάρι που μούστειλε!”.

Αυτά είπε κι ενώ χαμογελούσε αγγελικά, τόνειρο έσβησε…

Ο ιερέας , όταν σηκώθηκε το πρωί, αισθανόταν μεγάλη χαρά και συγκίνηση.

Το βράδυ διηγήθηκε τόνειρο στη συντροφιά. Όλοι συγκινήθηκαν, μόνο ο καπετάνιος κοιτούσε δύσπιστα τον αδελφό του. Όταν όμως του είπε ότι η ανιψιά του τον ευχαριστεί για το ψάρι που της έστειλε, κι ότι δεν μπορεί να εξηγήσει αυτά τα λόγια της, ο καπετάνιος τινάχθηκε όρθιος. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν. Απ’ το στόμα του βγήκε η κρυφή Πίστη της καρδιάς του:

- “Θεέ μου!”, ψιθύρισε και μια κοίταζε τον ένα και μια τον άλλον σαστισμένος.

Όλοι τον ρώτησαν τι συνέβαινε. Γιατί τόση ταραχή, γιατί τόση συγκίνηση; Εκείνος, όταν συνήλθε κάπως, ξανακάθησε στην καρέκλα του και χωρίς να εμποδίζει τα δάκρυά του να τρέχουν στο ηλιοψημένο πρόσωπό του, τους είπε με ταπεινή φωνή: “- Ναι, είναι αλήθεια, ζουν οι ψυχές και μας βλέπουν! Ανήμερα στην κηδεία της ετοιμαζόμουν να κατέβω στην εκκλησία, όπου θα την διαβάζατε. Είχα πολύ πόνο μέσα μου. Το ξέρεις, παπά, πόσο αγαπούσα αυτή τη θυγατέρα σου. Ήταν πάντα άγγελος…

Εκείνη τη στιγμή έφθασε ένας φίλος μου ψαράς κάτω απ’ τον πέρα γιαλό. Τούχα πει πως, όταν έπιανε καλό ψάρι να μου τόφερνε κι εγώ θα το πλήρωνα όσο-όσο. Εκείνη όμως τη στιγμή με νευρίασε η παρουσία του, καθώς κρατούσε το ροφό κρεμασμένο στο πλάι του. Του είπα λοιπόν απότομα:

- Δε θέλω ψάρια σήμερα, δεν θέλω τίποτε. Σήμερα κηδεύω την ανηψιά μου!

Ο άνθρωπος όταν τάκουσε πάγωσε και με κοίταζε αμίλητος. Τον λυπήθηκα και του είπα:

- Όμως, να, στο πληρώνω και συ δώστο σε κανένα φτωχό για την ψυχή της!

Εκείνος πήρε τα χρήματα, με συλλυπήθηκε κι έφυγε γρήγορα. Το περιστατικό αυτό δεν τόπα σε κανέναν και το είχα ξεχάσει. Αλλά η ψυχούλα της δεν το ξέχασε και μούστειλε τις ευχαριστίες της”, είπε και σκούπισε με την ανάστροφη του χεριού του τα δάκρυά του. Μετά χαμογέλασε γλυκά, μα τόσο γλυκά! Μέσα σ’ αυτό το χαριτωμένο χαμόγελο ο ιερέας διέκρινε το γλυκοχάραμα της αναγεννημένης Πίστεώς του. Η νύχτα της απιστίας έφυγε…

- “Δοξασμένο τόνομά Σου Πολυέλεε Κύριε”,

ψιθύρισε ο ιερέας και τον αγκάλιασε με το βλέμμα του…

Από το βιβλίο: «Μηνύματα από τον Ουρανό»

Έκδοσις Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας

Δωρίδα 2005

Ιστοσελίδες με εκκλησιαστικές ειδήσεις στην Ελλάδα.(ενημερώθηκε 13-7-2024)

Στο ελληνικό διαδύκτιο υπάρχουν και λειτουργούν  αρκετά πρακτορεία εκκλησιαστικών  ειδήσεων τα οποία κάνουν πολύ σοβαρή δουλειά και προβάλουν την Ορθόδοξη Εκκλησία με πλ ηθος ειδήσεων και αναλύσεων.
Τα πιο γνωστά απο αυτά που αξίζει πραγματικά να επισκέπτεστε είναι: 

Δεσποτάτο               https://www.despotato.eu/

Άδολο Γάλα             adologala.gr

Λάβαρον                  www.lavaron.com.gr

Ορθοδοξία              www.orthodoxianewsagency.gr/

Ποιμήν                   www.poimin.gr

Ο Άρχων                 www.arxon.gr

Κιβωτός                  www.ikivotos.gr

Η Ρομφαία:              www.romfea.gr

Αμήν:                       www.amen.gr

Δόγμα:                     www.dogma.gr

Ιερό Βήμα                www.ierovima.gr/

Ιερά Νέα                 http://ieranea.gr/

intv                          http://intv.gr/   &           http://intvnews.blogspot.gr/    
                                                          
Αγιορείτικο Βήμα:    www.agioritikovima.gr

Αγιορείτικες Μνήμες:www.agioritikesmnimes.blogspot.gr/

Ο λόγος της Ορθοδοξίας: http://www.orthodoxianpress.com/  

   Εξάψαλμος:    http://www.exapsalmos.gr/ 

Ορθοδοξία ίνφο  http://orthodoxia.info/

Εκκλησία ον λάιν  http://ekklisiaonline.gr/

Orthodox times  https://www.orthodoxtimes.gr/

Βήμα Ορθοδοξίας  https://www.vimaorthodoxias.gr/

 Μαρτυρία            https://martyria.gr/

“Έχασες τον Παράδεισο, γιατί σπαταλούσες τον καιρό σου με τους νεκροζώντανους”

Μια χριστιανή κοπέλα από την Αθήνα, πριν μερικά χρόνια , βρέθηκε μπροστά σ’ ένα δίλημμα. Μίσησε ο κακός την σωφροσύνη της και της έβαλε σκέψεις ότι θα ‘πρεπε να παρεκκλίνει έστω και λίγο από τον δρόμο του Θεού για να επιτύχει την αποκατάστασή της. Πάλευε λοιπόν η συνείδησή της με την ολιγοπιστία της. Τότε την λυπήθηκε ο φιλανθρωπότατος Χριστός μας και την στερέωσε στην αρετή μ’ ένα όνειρο συγκλονιστικά διδακτικό. Ένα όνειρο μέσα από το οποίο πέρασε ένα μήνυμα του Θεού, μια σοβαρή προειδοποίηση όχι μόνο για εκείνην αλλά και για όλους. Το διηγήθηκε στον σεβαστό Πνευματικό της και σε πνευματικές αδελφές της, για να τις ωφελήσει. Είπε τα εξής:

«Είδα ότι βρισκόμουν σ’ έναν υπόγειο χώρο , σαν αυτούς που είναι κάτω από την Ομόνοια, όπου περνούν τα τραίνα, αλλά υπήρχε ημίφως. Μέσα σ’ αυτόν τον χώρο εκινούντο δύο κατηγορίες ανθρώπων. Οι μεν περπατούσαν, αλλά ήταν ανέκφραστοι , με απλανές βλέμμα , χωρίς να έχουν αίσθηση χώρου και χρόνου. Ήταν σαν κινούμενοι νεκροί, νεκροζώντανοι. Οι δε ήταν φυσιολογικοί, ζωντανοί άνθρωποι σαν κι εμένα, και είχαμε συγκεντρωθεί όλοι μαζί σ’ ένα μέρος. Τότε ανάμεσά μας παρουσιάστηκε ένας Φωτόμορφος άνδρας με θεία όψι και μας είπε δείχνοντάς μας με το χέρι του μια διέξοδο, που έμοιαζε με πύλη, έξω από την οποία φαινόταν να υπάρχει άπλετο φως.

- Προσέξτε! Για να βγήτε απ’ αυτό το μισοσκόταδο προς το φως, πρέπει, όταν ακούσετε μια καμπάνα που θα χτυπήσει, να τρέξετε να προλάβετε να βγείτε έξω από εκείνη την πύλη, διότι αν δεν προλάβετε, θα μείνετε για πάντα εδώ μέσα!

Εγώ άρχισα να αγωνιώ αν θα άκουγα την καμπάνα. Για μια στιγμή ίσα που την άκουσα απόμακρα...

Άρχισα να τρέχω προς την πύλη, αλλά άλλοι είχαν τρέξει πρωτύτερα και έβγαιναν προς το φως. Όταν πλησίασα κι εγώ, ίσα που πρόλαβα κι έβγαλα το σώμα μου και η πόρτα άρχισε να κλείνει! Άρχισα και φώναζα σε βοήθεια τον Θεό μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Τότε παρουσιάστηκε ο Θείος αυτός άνδρας και με τράβηξε προς το φως, ενώ η πόρτα έκλεινε σαν αυτόματη, αγγίζοντας τα πόδια μου.

Ίσα που μπόρεσα να γλυτώσω! Τότε όμως, όλοι που βγήκαμε προς το φως, αντικρύσαμε ένα τραγικό θέαμα. Ενώ οι νεκροζώντανοι περιφέρονταν ακόμα στο μισοσκόταδο, χωρίς να έχουν πάρει είδηση τίποτε από όλα αυτά που συνέβησαν γύρω τους, μέσα από τα κάγκελα της κλειστής πύλης, έκλαιγε και χτυπιόταν μια παρθένος κοπέλλα με μακρυά μαλλιά , που φορούσε λευκά. Έκλαιγε γιατί δεν πρόλαβε να βγει. Φώναζε κοιτώντας τον Θείο αυτόν άνδρα, που φαίνεται πως ήταν ο Σωτήρας Χριστός , κι έλεγε:

- Γιατί, γιατί Θεέ μου, εγώ δεν βγήκα προς το φως; Γιατί δεν πρόφτασα; Δεν είμαι κακή, είμαι αγνή. Γιατί;…

Και τότε Εκείνος της είπε:

- Ναι, είσαι αγνή. Αλλά την ζωή σου την πέρασες απορροφημένη με τους νεκροζώντανους. Γι’ αυτό δεν άκουσες την καμπάνα να βγεις προς το “φως”!

Τόσο πολύ συγκλόνισε αυτό το μήνυμα του Θεού την κοπέλλα, ώστε συνέχισε την ζωή της θεοσέβειας και της αρετής με μεγαλύτερη συνέπεια. Σε λίγο ο Θεός την αξίωσε να αποκτήσει μια ευλογημένη οικογένεια.

Το θέμα όμως είναι γενικό. Ας αναλογιστεί ο καθένας πόσο χρόνο χάνει με τις ματαιοδοξίες του κόσμου τούτου και τους “νεκροζώντανους” της κοινωνίας (δηλαδή τους ανθρώπους που είναι προσκολλημένοι στην ύλη και την αμαρτία ) , ώστε να φεύγει ο πολύτιμος χρόνος της ζωής, που μας δόθηκε από τον Θεό για μετάνοια και καλλιέργεια της ψυχής μας, με αδιαφορία και χλιαρότητα. Άλλωστε , έχει πει ο Κύριος μέσα στην Αγία Γραφή “…ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου”. (Αποκ. Γ΄, 16 )

Από το βιβλίο: «Μηνύματα από τον Ουρανό»

Έκδοσις Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας

Δωρίδα 2005

Νώτη Γεωργία

π.Σεραφείμ του Σαρώφ:Οι Κοσμικοί και ο Γάμος

Και τώρα ας περάσουμε τις διδαχές του Αγ. Σεραφείμ για εκείνους που ζουν στον κόσμο.
Καθώς διαβάζει κανείς για τις σχέσεις του π. Σεραφείμ με τους κοσμικούς και τις νουθεσίες του προς αυτούς, αισθάνεται δέος, συντριβή και μερικές φορές ακόμη και κατάπληξη, βλέποντας με τι αγάπη και τρυφερότητα τους μεταχειριζόταν. Μερικές φορές μάλιστα φαίνεται σαν να προτιμούσε αυτούς από τους θρησκεύοντες. Βεβαίως στην πραγματικότητα δεν ήταν έτσι. Έχουμε ήδη ακούσει τους λόγους του όσον αφορά την υπεροχή της παρθενίας. Αλλά εν τούτοις η αμετάβλητη καλωσύνη και βαθειά συμπάθεια του π. Σεραφείμ προς τους λαϊκούς αξίζει την έντονη προσοχή μας.
Θεωρεί κανείς ότι οι κοσμικοί ζουν τον έγγαμο βίο, φέρνουν στον κόσμο παιδιά και ασχολούνται με τις δικές τους υποθέσεις, ορισμένοι ως γαιοκτήμονες, άλλοι στην υπηρεσία του στρατού, άλλοι με τις επιχειρήσεις , αλλά στην πλειοψηφία τους εργαζόμενοι ως αγρότες και εργάτες. Θα φαινόταν σαν να μην άξιζαν καμία ιδιαίτερη τιμή. Και όμως ο π. Σεραφείμ τους υποδεχόταν όλους χαρούμενα, χωρίς καμία σχεδόν εξαίρεση και τους αποκαλούσε με στοργικά ονόματα όπως «Πατέρα», «Μητέρα», «θησαυρέ μου», αλλά συχνότερα από όλα «χαρά μου» και σε πιο επίσημες περιστάσεις «φιλόθεε». Και σε όλα τούτα ενεργούσε χωρίς διάκριση αξιώματος. Όχι σπάνια, έκανε μετάνοια μέχρι το έδαφος μπροστά στους επισκέπτες του∙ περισσότερο από μία φορά φίλησε τα χέρια όχι μόνο ανθρώπων που βρίσκονταν σε ιερατικές βαθμίδες αλλά επίσης και απλών κοσμικών. Και δεχόταν με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο ευλαβείς ανθρώπους αλλά και αμαρτωλούς. Και μόνον σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις έδειχνε δίκαιη οργή. Αυτό συνέβαινε, όταν έβλεπε την υποκρισία, την υπερηφάνεια, ή το κακό και τη δόλια απάτη…

… Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε αυτήν την σχέση ενός ερημίτη, ενός έγκλειστου, ενός μοναχού ο οποίος ήταν νεκρός για τον κόσμο, με εκείνους που ζούσαν στον κόσμο;
Ο π. Σεραφείμ έδωσε ο ίδιος πάνω από μία φορά απάντηση σε αυτήν την ερώτηση, στην διδασκαλία του, η μάλλον σε αυτήν που είναι η συνήθης χριστιανική διδασκαλία σχετικά με την ουσία του Χριστιανισμού ήτοι την απόκτηση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Και αυτή η απόκτηση είναι όχι μόνον δυνατή, αλλά μάλιστα υποχρεωτική για όλους αδιακρίτως. Στην θαυμάσια συνομιλία του επάνω σε αυτό το θέμα ο Άγιος είπε στον Μοτοβίλωφ: «Το γεγονός , ότι εγώ είμαι μοναχός και εσύ είσαι ένας κοσμικός είναι εντελώς εκτός θέματος. Εκείνο που ζητά ο Θεός είναι αληθινή πίστη σε Αυτόν και στον μονογενή Του Υιό. Ως ανταπόδοση αυτής της πίστης η χάρη του Αγίου Πνεύματος χορηγείται πλούσια εκ των άνω. Ο Κύριος ζητά μία καρδιά που να πλημμυρίζει από αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον μας∙ αυτός είναι ο θρόνος πάνω στον οποίο αγαπά να κάθεται και στον οποίο εμφανίζεται με το πλήρωμα της ουράνιας δόξας Του. “Υιέ μου, δός Μοι σὴν καρδίαν» (Παροιμ. 23:26 ) , λέει “καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεταί σοι”, γιατί στην ανθρώπινη καρδιά μπορεί να χωρέσει η Βασιλεία του Θεού... Ο Κύριος ακούει εξίσου έναν μοναχό και έναν απλό κοσμικό χριστιανό, με την προϋπόθεση ότι και οι δύο είναι ορθόδοξοι και αγαπούν και οι δύο τον θεό από το βάθος της ψυχής τους και έχουν και οι δύο πίστη σε Αυτόν, έστω ακόμη και σαν κόκκο σινάπεως ( Λουκ. 17:6 )∙ και θα μετακινήσουν και οι δύο όρη» ( Μαρκ. 11:23 ) .
Ο Άγιος είχε μία παρόμοια συνομιλία και με κάποιον άλλο κοσμικό , τον Μπογκντάνωφ, λίγο πριν τον θάνατό του. « οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ» ( Ρωμ. 14:17 ) . Μόνον δεν πρέπει να επιθυμούμε τίποτε μάταιο∙ αλλά ό,τι προέρχεται από τον Θεό είναι καλό∙ Η παρθενία ένδοξος. Ακόμη και ο γάμος είναι ευλογημένος από τον Θεό: Καὶ εὐλόγησεν αὐτὰ ὁ Θεός, λέγων• αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε ( Γεν. 1:22 ). Μόνον ο εχθρός αναστατώνει τα πάντα».
Και έτσι όλη η ενασχόλησή μας συνίσταται στην απόκτηση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, ή σε εκείνο, το οποίο είναι και το ίδιο, την Βασιλεία του Θεού. Και αυτή δίνεται από τον Θεό άσχετα από τις συνθήκες της ζωής μας, αλλά σύμφωνα με τις προσπάθειες που κάνουμε για να πετύχουμε τον σκοπό της χριστιανικής ζωής. Και επομένως δεν υπάρχει πραγματικά καμία ουσιαστική διαφορά μεταξύ μοναχών και λαϊκών. Η διαφορά μπορεί να είναι μόνον στον βαθμό∙ αλλά ακόμη και τότε εξαρτάται από την θέληση και τον κόπο που καταβάλλει ο καθένας…
… Ούτε οι τοίχοι, ούτε η πλούσια επίπλωση κάνουν το σπίτι. Οι εκατομμυριούχοι στα μεγαλοπρεπή τους μέγαρα μπορεί ποτέ να μην γνωρίσουν τί θα πει σπίτι. Αλλά όπου υπάρχουν καλές σχέσεις, όπου η αγάπη δένει τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους και με τον Θεό, εκεί πάντοτε βρίσκεται η ευτυχία. Γιατί οι καλές σχέσεις είναι παράδεισος παντού. Η μονοτονία και η δυστυχία δεν μπορούν να υπάρχουν εκεί όπου υπάρχει η αγάπη. Αλλά η φλόγα της αγάπης πρέπει να διατηρείται αναμμένη θερμά και φωτεινά με το γλυκό ξύλο της θυσίας. Διδάσκοντάς μας να διαγράψουμε το εγώ από την ζωή μας, ο Κύριός μας μας λέει το μυστικό της ευτυχίας, αυτό που οι Άγιοι αποκαλούν την έκσταση της αυταπάρνησης. Γιατί η θεϊκή αγάπη είναι πάντοτε ταπεινή, αναζητά να δίνει παρά να δέχεται, να υπηρετεί  μάλλον, παρά να υπηρετείται, να αγαπά μάλλον παρά να αγαπάται και θυσιάζει οτιδήποτε για τον Αγαπημένο. Μόνον τότε η αγάπη γίνεται καθαρή και άγια φωτιά στην καρδιά και όχι ξέσπασμα σαρκικής επιθυμίας.
Ο χριστιανικός γάμος είναι έργο ζωής. Είναι εύκολος μόνον σε ιδανικές περιπτώσεις. Η πιστότητα μέχρι τέλους, δίδασκε ο Άγ. Σεραφείμ είναι βασική για την ευτυχία. Αν οι Χριστιανοί ανακαλύψουν ότι δεν μπορούν να ζουν μαζί, συνεχίζουν να ζουν μαζί για την οικογένειά τους, για τα παιδιά τους, για την Εκκλησία και για τον Θεό. Αυτό μπορεί να σημαίνει μεγάλο μαρτύριο, αλλά αυτός ο έγγαμος τρόπος ζωής είναι ο δρόμος για τον αυριανό. Γιατί μόνον εκείνοι που σηκώνουν τον σταυρό μπορούν να ακολουθήσουν τον Χριστό.
Η προσευχή, η διάκριση και ιδιαίτερα η εμπειρία σοφών οδηγών, προικισμένων με διορατικότητα θα οδηγήσουν  στην  γνώση του Θεού και στην αποδοχή του «χαρίσματος του Θεού» από τον καθένα. Αλλά εάν είσαι ακόμη αβέβαιος ή ανυποψίαστος, πρέπει να επιλέξεις την οδό του γάμου, η οποία, ως χάρισμα του Θεού, είναι επίσης καλή κι ευλογημένη και όχι επιλήψιμη ( Ο Θεός να μας φυλάξει από τέτοια βλασφημία! ) και αγωνίσου σε εκείνην. Όταν όμως ο Κύριος μας στέλνει πνευματοφόρους οδηγούς , θα πρέπει να το θεωρούμε ως το έλεος του Θεού και να απευθυνόμασθε προς αυτούς σε περιπτώσεις αμφιβολίας. Γι’ αυτό πολύ άνθρωποι ζητούσαν την ευλογία του π. Σεραφείμ για να επιλέξουν την μοναχική ζωή…
…Οι Άγιοι Πατέρες, Βαρσανούφιος ο Μέγας και άλλοι, συμπεριλαμβανομένου και του συγγραφέα του «Αοράτου Πολέμου» , συστήνουν την ακόλουθη οδό της λύσης των αμφιβολιών. Αφού αρνηθείς εσωτερικά το δικό σου θέλημα και τις προκαταλήψεις σου, προσευχήσου στον Θεό τρεις φορές, όπως έκανε ο Κύριος στον κήπο της Γεσθημανή, και τότε να σκεφθείς το ζήτημα ξανά μέσα στην ψυχή σου, παίρνοντας την ευθύνη επάνω σου. Μετά από αυτό δέξου την απόφαση προς την οποία κλίνει η καρδιά σου, έστω και ελαφρά.
Αλλά εκτός όλων αυτών το χάρισμα της διακρίσεως είναι ένα ιδιαίτερο δώρο του Θεού το οποίο δίνεται από το Άγιο Πνεύμα.  ᾧ μὲν γὰρ διὰ τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας… ἄλλῳ δὲ διακρίσεις πνευμάτων  ( Α΄Κορ. 12: 8-10 ), λέει ο Απόστολος Παύλος.
Και ο Άγ. Σεραφείμ διδάσκει: «Ο Ηγούμενος , ως ποιμένας λογικών προβάτων, πρέπει να έχει το χάρισμα της διακρίσεως, για να μπορεί να δίνει οποιαδήποτε στιγμή χρήσιμες συμβουλές σε όλους όσους ζητούν την καθοδήγησή του»…
… Αλλά εκτός του ότι είναι δώρο του Θεού, η διάκριση αποκτάται, σύμφωνα με τους λόγους του Άγ. Σεραφείμ, με συνεχή «μελέτη της Αγίας Γραφής, του νόμου του Κυρίου νύχτα και ημέρα»: τέλος , υποδεικνύει μια ακόμη οδό προς αυτήν: «Εκείνος που είναι υπάκουος κάνει μεγάλη πρόοδο στην οικοδομή της ψυχής του∙ και εκτός αυτού αποκτά μέσω αυτής της υπακοής μία κατανόηση των πραγμάτων και έρχεται σε συντριβή».
Όταν υπάρχει απευθείας εντολή από άνθρωπο που έχει την εξουσία και είναι ικανός, ο π. Σεραφείμ παραγγέλει να την εκτελεί κανείς αναντίρρητα για χάρη της αγίας υπακοής…

Από το βιβλίο: «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ
Πνευματική Βιογραφία»
Αρχιμανδρίτου π. Λάζαρου Μουρ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Νώτη Γεωργία

Αναβάλλω την εξομολόγηση

Κάποιος είπε: «Τα θαύματα του Κυρίου είναι παραβολές και οι παραβολές θαύματα»! Κάθε παραβολή ένα θαύμα, γιατί κρύβει μια υπέροχη αλήθεια. Η παραβολή του Ασώτου είναι το θαύμα των θαυμάτων, η ελπίδα όλων των αμαρτωλών, ο δρόμος για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Ο νεαρός άσωτος αρχικά παρουσιάζεται αλαζόνας, υπερήφανος, αχάριστος προς τον πλούσιο πατέρα του! Έλαβε μια τεράστια περιουσία και τη σκόρπισε σ’ ασωτίες, αμαρτωλές πράξεις. Όλοι καταδικάζομε τα βήματά του. Τί ανεβάζει στα μάτια μας τον Άσωτο; Η τραγική του κατάσταση, το κατάντημά του, η πείνα, η γύμνια, η τραγωδία του; Σίγουρα όχι! Μας συγκινεί η ομολογία του, η μετάνοιά του, η κραυγή του!

Μπορούσε να μη ζητήσει συγγνώμη, μπορούσε ν’ αποφύγει την ομολογία των αμαρτιών του.

Όταν είδε τη χαρούμενη υποδοχή, θα μπορούσε να σιωπήσει ,να «κάμει»  τον «ψόφιο κοριό».

Η μετάνοιά του είναι ειλικρινέστατη, ηφαίστειο η καρδιά του, λάβα το εσωτερικό του. Είδε το έγκλημά του! Παράτησε ένα ανάκτορο, ένα παλάτι και κατέληξε χοιροβοσκός, το πιο ταπεινό και ελεεινό και παράνομο για τους Εβραίους επάγγελμα!

Ο Άσωτος δεν παραμένει στην πτώση του, δεν «καυχάται» για το κατάντημά του! Μερικοί θριαμβολογούν δημόσια, γιατί παραβαίνουν θεϊκές εντολές, γιατί έχουν σπάσει τα ταμπού της θρησκείας, γιατί ακολουθούν τον ελεύθερο έρωτα, την αμαρτωλή ζωή!

Ο Άσωτος βλέπει τα χάλια του και ταπεινά λέει: «Αναστάς πορεύομαι προς τον πατέρα μου».

Πρότυπό μας ο Άσωτος! Δρόμο για το εξομολογητήριο! Εκεί μας περιμένει ο Χριστός μας για να σηκώσει το βάρος μας, για να εξαφανίσει τα χρέη μας!

Η ΑΝΑΒΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Ένας διάβολος παρουσιάζεται σε κάποιο γέροντα.

-      Γέρο, σήμερα, φάε , πιες, γλέντα τη ζωή σου. Στα χέρια σου βρίσκεται το σήμερα, το αύριο δεν το ξέρεις.

Ο μοναχός ήρεμα του λέει:

-      Σήμερα μετανοώ, σήμερα κλαίω, σήμερα προσεύχομαι στο Χριστό, γιατί σήμερα μπορώ. Το αύριο το αφήνω στα χέρια του Θεού. Ας γίνεται το δικό Του θέλημα, όχι το δικό μου!

Ο σατανάς χάνεται, ουρλιάζοντας:

-      Φεύγω! Με καίει η ταπείνωσή σου!

Ο ουρανός φωνάζει στους ανθρώπους:

-      Σήμερα να ζείτε χριστιανικά, σήμερα να μετανοείτε.

Η γη απαντά:

-Σήμερα αμαρτάνουμε, σήμερα κολυμπούμε σ’ αμαρτωλά , γλυκά νερά, αύριο μετανοούμε, αύριο θα ζήσουμε χριστιανικά.

Πρέπει να εκτελούμε το καλό, τις αρετές σ’ αυτή τη ζωή, σήμερα, τώρα και να μην αναβάλλουμε για το μέλλον.

Μετά το θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια, ούτε διόρθωση.

Από το βιβλίο: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»

ΤΕΥΧΟΣ 8^ΟΝ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ

Νώτη Γεωργία

Κυριακή της Πεντηκοστής- Ευαγγέλιο

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

κεφ. ζ΄

Στιχ.37-52

37 ᾿Εν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω.

38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος.
39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη.

40 πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης·

41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται;

42 οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται;

43 σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι' αὐτόν.

 44 τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ' οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας.
45 ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; 46 ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος.

47 ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε;

48 μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων;
49 ἀλλ' ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι!

50 λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν·

51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ' αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ;

 52 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.

Σύντομη ερμηνεία στη δημοτική

37 Την τελευταία και πιο επίσημη ημέρα απ’ όλες τις άλλες ημέρες της εορτής στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με ζωηρή φωνή είπε: Εάν κανείς αισθάνεται πόθο και δίψα όχι για αγαθά υλικά και φθαρτά , αλλά για την εσωτερική γαλήνη και τη μακαριότητα της θείας ζωής, ας έρχεται σε μένα και ας πίνει ελεύθερα. Κοντά μου θα ικανοποιηθούν όλοι του οι ευγενικοί πόθοι και θα βρει ανάπαυση η ψυχή του.

38 Από την καρδιά και τα βάθη της ψυχής εκείνου που πιστεύει σε μένα, σύμφωνα με τα λόγια της Αγίας Γραφής, θα αναβλύζουν ποτάμια νερού που θα είναι πάντα τρεχούμενα. Κι έτσι θα ποτίζεται όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και οι άλλοι που θα έρχονται σε σχέση μ’ αυτόν.

39 Αυτά τα λόγια τα είπε ο Κύριος για το Άγιον Πνεύμα, που θα αποκτούσαν μετά την Ανάληψή του στους ουρανούς όσοι θα πίστευαν σ’ αυτόν. Διότι πρωτύτερα είχαν βέβαια δοθεί χαρίσματα και θαυματουργικά σε ανθρώπους δίκαιους και προφήτες, αλλά η χάρις του Αγίου Πνεύματος που αναγεννά τους ανθρώπους και τους μεταδίδει τη θεία και μακαρία ζωή δεν είχε δοθεί σε κανέναν. Και δεν είχε δοθεί η χάρις αυτή του Αγίου Πνεύματος, διότι ο Ιησούς δεν είχε ακόμη δοξασθεί με το Πάθος του και την Ανάληψή του.

40 Πολλοί λοιπόν από τον λαό, όταν άκουσαν τα λόγια αυτά που είπε ο Κύριος στη διάρκεια της εορτής, έλεγαν: Πράγματι αυτός είναι ο προφήτης που μας προανήγγειλε ο Μωυσής.

41 Άλλοι έλεγαν: Αυτός είναι ο Μεσσίας Χριστός. Άλλοι έλεγαν: Δεν είναι δυνατόν να είναι ο Μεσσίας∙ διότι μήπως ο Μεσσίας είναι να έρθει από τη Γαλιλαία;

42 Δεν είπε η Αγία Γραφή ότι ο Μεσσίας Χριστός θα προέρχεται από το γένος του Δαβίδ και από το χωριό της Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δαβίδ;

43 Προκλήθηκε λοιπόν διαίρεση και διαφωνία μεταξύ του λαού γι’ αυτόν.

44 Μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς ήθελαν να τον συλλάβουν, αλλά κανείς δεν τόλμησε ν’ απλώσει χέρι επάνω του∙ διότι μια αόρατη δύναμη τους συγκρατούσε και τους παρεμπόδιζε.

45 Επειδή λοιπόν κανείς δεν μπορούσε να τον συλλάβει, γύρισαν άπρακτοι οι υπηρέτες στους αρχιερείς και τους Φαρισαίους. Κι εκείνοι τους ρώτησαν: γιατί δεν τον φέρατε, αφού και δημοσίως εμφανίστηκε και πολλοί απ’ το πλήθος τον άκουγαν με δυσμένεια και ήταν έτοιμοι να σας βοηθήσουν μη σας διαφύγει;

46 Τότε οι υπηρέτες τους έδωσαν την εξής απάντηση: Ποτέ άλλοτε δεν δίδαξε άλλος άνθρωπος με τόση σοφία και δύναμη και χάρη με όση διδάσκει ο άνθρωπος αυτός.

47 Ύστερα λοιπόν από την ανέλπιστη αυτή απάντηση των υπηρετών τους ξαναρώτησαν οι Φαρισαίοι: Μήπως παρασυρθήκατε κι εσείς, που είστε πάντοτε κοντά μας κι ακούτε τη διδασκαλία μας, κι έχετε πλανηθεί απ’ αυτόν, όπως τα αμαθή πλήθη του λαού;

48 Μήπως πίστεψε σ’ αυτόν κανείς απ’ τους άρχοντες , που είναι οι μόνοι αρμόδιοι να κρίνουν τα θρησκευτικά ζητήματα, ή  απ’ τους Φαρισαίους, που είναι άγρυπνοι φύλακες των παραδόσεων και της αληθινής πίστεως;

49 Κανείς απ’ αυτούς δεν πίστεψε, παρά μόνον αυτός ο όχλος, που δεν ξέρει το νόμο και γι’ αυτό είναι όλοι τους καταραμένοι.

50 Τους ρώτησε τότε ο Νικόδημος , εκείνος που ήλθε στον Ιησού μέσα στη νύχτα και ήταν ένας απ’ αυτούς , διότι ήταν κι αυτός μέλος του συνεδρίου:

51 Μήπως ο νόμος μας μπορεί να καταδικάσει έναν άνθρωπο, εάν προηγουμένως δεν τον ακούσει ο δικαστής που εκπροσωπεί το νόμο και μάθει από την απολογία του τι αξιοκατάκριτο και αξιόποινο έκανε;

52 Εκείνοι τότε του είπαν: Μήπως είσαι κι εσύ από τη Γαλιλαία; Εξέτασε και εύκολα θα δεις και θα πεισθείς από τα πράγματα ότι κανείς προφήτης από τη Γαλιλαία δεν έχει βγει ως τώρα.

«Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»

+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

ΑΘΗΝΑΙ 2011

Nώτη Γεωργία