Εκκλησιαστικές Ενορίες

Ὁ ἄνθρωπος, ὡς κοινωνικὸ ὂν, ἔχει ἔμφυτη τὴν ἀνάγκη νὰ ἀνήκει σὲ κάποιο σύνολο. Αὐτὴ ἡ ἀνάγκη καλύπτεται πλήρως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὅταν αὐτὴ λειτουργεῖ σωστά. Καὶ ἡ Ἐκκλησία λειτουργεῖ σωστά, ἂν λειτουργεῖ σωστὰ ἡ Ἐνορία. Καὶ ἡ Ἐνορία λειτουργεῖ σωστὰ ὅταν λειτουργεῖ ἡ Ἐκκλησία.Ὅταν ἡ Ἐνορία δὲν λειτουργεῖ ὅπως πρέπει καὶ δὲν καλύπτει τὶς πνευματικὲς καὶ κοινωνικὲς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων, εἶναι φυσικὸ ἐπακόλουθο αὐτοὶ νὰ ἀναζητήσουν ἄλλα ὑποκατάστατα ἱκανοποίησης τῶν ἀναγκῶν τους σὲ ἄλλες ποικίλες δραστηριότητες.

 Αἰσθάνεται, ἄραγε ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ζωντανή τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα του; Συμμετέχει συνειδητὰ στὴ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας; Θεωρεῖ τὴν Ἐνορία ὡς καταφύγιό του; Ἐπικρατεῖ ἀγάπη, κατανόηση, συμπαράσταση, πραγματικὸ ἐνδιαφέρον μεταξὺ τῶν ἐνοριτῶν; Ἐντέλει ἡ Ἐνορία ὡς ἐκκλησιαστικὴ μονάδα μετουσιώνει καὶ ἀφομοιώνει τὸν κόσμο ἢ ἀφομοιώνεται ἀπὸ αὐτόν

Ἐξετάζοντας λοιπὸν τὴν Ἐνορία ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη πλευρά της, διαπιστώνουμε ὅτι γιὰ νὰ λειτουργήσει αὐτὴ σωστὰ καὶ ἀποτελεσματικὰ εἶναι ἀπαραίτητο καὶ ἐπιβεβλημένο νὰ κινεῖται μέσα σὲ ἕνα πλαίσιο, τὸ ὁποῖο νὰ διέπεται ἀπὸ νόμους καὶ κανόνες, ἀπὸ δικαιώματα καὶ ὑποχρεώσεις, να λαμβάνει ἀποφάσεις, νὰ προγραμματίζει, νὰ ὀργανώνει, νὰ διευθύνει, νὰ ἀσκεῖ ἔλεγχο.

Ψυχὴ τῆς Ἐνορίας εἶναι ὁ ἱερέας, ὁ ὁποῖος πολὺ ἐπιτυχημένα καλεῖται πατέρας. Ἀναμφισβήτητα ὑπάρχουν ἱερεῖς ἀξιόλογοι, ὁ καθένας μὲ τὰ δικά του χαρίσματα καὶ τὸν ἀγῶνα του. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλοι πολλοὶ ποὺ χρειάζονται κατάρτιση, βοήθεια στὴ διακονία τους καί συμπαράσταση στὰ προβλήματά τους.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι σὲ κάθε Μητρόπολη ὁ Μητροπολίτης κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιὰ τὴν κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο ὑποστήριξη καὶ ἀξιοποίηση τῶν κληρικῶν του (συναντήσεις, συνάξεις, συνέδρια κλπ), ἀσχολεῖται μὲ ὅλα τὰ ἀναφυόμενα προβλήματα καὶ εἶναι εὐλογημένη ἡ ἐπικοινωνία καὶ ὁ προσωπικὸς σύνδεσμος ἐπισκόπου καὶ ἱερέως, ὡς πατέρα μὲ τὸ παιδί του.

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος