«Δεν μπορεί κάποιος να γίνει ιερέας, αν δεν ματώσει την ψυχή του από πόνο» λέει ο πατήρ Θέμης Αδαμόπουλος. Ενας άγιος επί της γης που «πληγιάζει» τα πόδια του και βουτάει στις λάσπες και στα σκουπίδια της πιο φτωχής περιοχής του πλανήτη, για να προσφέρει λίγο φαγητό στα πεινασμένα παιδιά της χώρας, αλλά και «πόδια» στους ακρωτηριασμένους νέους της.
«Η γυναίκα της Αφρικής είναι η πιο ταλαιπωρημένη, η πιο πονεμένη και αδικημένη γυναίκα του πλανήτη. Πρέπει να συντηρήσει τέσσερα με πέντε παιδιά χωρίς σύζυγο. Πρέπει να αποφασίσει καθημερινώς ή σαπούνι ή ψωμί. Πρέπει να αποφασίσει αν θα στείλει τον γιο της στο σχολείο ή την κόρη της. Χωρίς καμία βοήθεια και παροχή από το κράτος. Η γυναίκα της Αφρικής είναι εκείνη που πουλά ακόμη και το κορμί της για ένα κομμάτι ψωμί, ώστε να μην πεθάνουν τα παιδιά της από την πείνα. Βλέπω ότι εσείς παραπονιέστε, επειδή βλέπετε μόνο τι θέλετε αλλά δεν βλέπετε τι έχετε. Αν έχετε νερό και ηλεκτρικό, για μένα είστε πλούσιοι! Οταν έχετε σπίτι καμωμένο από πέτρα και δεν ζείτε μέσα σε τενεκέδες, γιατί και οι τενεκέδες είναι πολυτέλεια για τους κατοίκους της Αφρικής που ζουν σε χάρτινες καλύβες, τότε για μένα είστε πλούσιοι! Γιατί στη Σιέρα Λεόνε αυτά δεν τα έχουν» είναι τα λόγια του.
ΤΑ «ΜΑΤΩΜΕΝΑ» ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ
Η Σιέρα Λεόνε, αν και διαθέτει αδαμαντωρυχεία, δυστυχώς είναι από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη, με μέσο όρο ζωής τα 30 χρόνια! Εγινε αποικία της Αγγλίας το 1787 και ανακηρύχτηκε ανεξάρτητη δημοκρατία το 1961. Τα διαμάντια ανακαλύφθηκαν το 1930. Η χώρα ταλαιπωρήθηκε από εμφύλιο πόλεμο από το 1991 μέχρι το 2002. Οι επαναστάτες που ξεκίνησα [Ο εμφύλιος άφησε διαμελισμένους χιλιάδες ανθρώπους στη Σιέρρα Λεόνε. ] αν τον πόλεμο με τη νόμιμη κυβέρνηση, πήραν στον έλεγχό τους τη διακίνηση των διαμαντιών και με τα έσοδα αγόραζαν όπλα και έτσι η Σιέρα Λεόνε μπλέχτηκε στο εμπόριο των «ματωμένων» διαμαντιών. Αυτό ανάγκασε τα Ηνωμένα Εθνη να απαγορεύσουν το επίσημο εμπόριο διαμαντιών από τη Σιέρα Λεόνε, το οποίο επιτράπηκε ξανά το 2003, έναν χρόνο μετά τη λήξη του εμφυλίου.
Στην πόλη Freetown συναντάει κανείς ανθρώπους να σέρνονται στο χώμα, άλλους να περπατούν με μπαστούνια και οι πιο προνομιούχοι σε αναπηρικά καροτσάκια. Οι περισσότεροι κάτοικοι αυτής της πόλης είναι ακρωτηριασμένοι, χωρίς πόδια ή χέρια. Τους τα είχαν κόψει οι αντάρτες την περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Οπως εξηγεί ο πατήρ Θεμιστοκλής, το 2008 που έφτασε εκεί: «Ολους τους ανάπηρους τους βρήκα στους δρόμους της πρωτεύουσας όπου ζητιάνευαν για να επιβιώσουν. Διανυκτέρευαν σε ένα ερειπωμένο σπίτι, ο ιδιοκτήτης του οποίου τους έκανε έξωση και δεν είχαν πια πού να μείνουν. Ετσι αποφάσισα να δημιουργήσω ένα χωριό γι’ αυτούς».
Στη Σιέρα Λεόνε οι άνθρωποι βρίσκουν χώμα, πέτρες, ξύλα και ό,τι άλλο χρήσιμο μέσα στους απέραντους σκουπιδότοπους όπου ζουν. Τα πηγαίνουν στην αγορά για να τα πουλήσουν και να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό. Ο πατήρ Θεμιστοκλής εξηγεί: «Τις πέτρες τις τοποθετούν στα θεμέλια του σπιτιού τους. Με το χώμα φτιάχνουν τούβλα για τα σπίτια τους. Τα αφήνουν στον ήλιο να ξεραθούν και μετά αρχίζουν το χτίσιμο…»
ΚΙ ΟΜΩΣ... ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΜΑΡΞΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΡΟΚΑΣ
Ο πατήρ Θεμιστοκλής γεννήθηκε το 1945 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Ελληνες γονείς. Ο Ελευθέριος Αδαμόπουλος, ο πατέρας του, ήταν αρθρογράφος και επιτυχημένος τραπεζίτης και η μητέρα του Ελένη ήταν διευθύντρια σε σχολείο στην Αλεξάνδρεια. Το 1956 εξαιτίας των εξελίξεων και των τρομερών συνεπειών για τους αλλ οδαπούς στην Αίγυπτο, μετανάστευσαν στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις με την Εκκλησία.
Οταν ήταν φοιτητής, ο πατήρ Θεμιστοκλής ήταν μαρξιστής και γύριζε από εργοστάσιο σε εργοστάσιο μιλώντας στους εργάτες. Του άρεσε η ροκ μουσική. Ηταν επικεφαλής του συγκροτήματος The Flies και έκανε καριέρα στην Αυστραλία. Αργότερα εργάστηκε ως καθηγητής πανεπιστημίου, αλλά μια μέρα τα παράτησε όλα και έγινε ιεραπόστολος.
«Αυτός που θέλει να γίνει ιερέας πρέπει να έρθει εδώ, στην Αφρική. Πρέπει να δει πώς ζουν οι άνθρωποι εδώ. Πρέπει να αντιταχθεί με αυτό το δαιμονικό που συμβαίνει σε αυτή την ήπειρο, σε αυτό το μισό του πλανήτη Γη. Να κάνει τον δικό του πνευματικό αγώνα ταπείνωσης. Να ζήσει τη φτώχεια. Να δει ότι κάποιοι ζητιανεύουν ολόκληρη την ημέρα για να μπορούν να έχουν ένα κομμάτι ψωμί. Μια σακούλα ρύζι δίνεις σε αυτά τα παιδιά και σου φιλούν τα πόδια! Πήγα στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Δίδαξα θεολογία στην Αυστραλία, προσπαθούσα να διδάξω τους νέους ιερείς εβραϊκά. Κάποια στιγμή είπα “τι κάνω εδώ πέρα;”. Ενα ντοκιμαντέρ με τη μητέρα Τερέζα άλλαξε τη ζωή μου. Θαύμασα ό,τι είχε κάνει. Δεν ήταν θεολόγος, δεν ήταν ακαδημαϊκός. Ομως η δουλειά της ήταν εξαιρετική, ήταν απίστευτη. Ανοιξε την καρδιά μου! Είπα “θα τα αφήσω όλα και θα πάω να γίνω ό,τι ήταν η μητέρα Τερέζα”. Είμαι πολύ χαρούμενος στην Αφρική. Πολύ πιο χαρούμενος από ό,τι ήμουν και στην Αμερική και την Αυστραλία. Πρέπει να δεις τον πόνο του κόσμου για να γίνεις παπάς. Να βγάλεις το “εγώ” βλέποντας τον πόνο του άλλου. Για τα παιδιά της Αφρικής ο θάνατος είναι μέρος της καθημερινότητάς τους. Ζεις δίπλα τους και ανάμεσά τους. Αυτό πρέπει να το δουν. Να το ζήσουν. Να το πολεμήσουν όσοι λένε πως έχουν ταχθεί να κάνουν έργο Κυρίου» λέει με πάθος!
Ο πατήρ Θεμιστοκλής συνε [Διανομή φαγητού: «Τους δίνεις μια σακούλα ρύζι και σου φιλούν τα πόδια».] χίζει να μιλάει για όσα συμβαίνουν σε αυτό το μέρος του πλανήτη, όμως δεν μένει μόνο στα λόγια. Χτίζει σχολεία, εκκλησίες, νοσοκομεία. Φροντίζει με περισσή αγάπη ώστε και το τελευταίο δώρο των απλών ανθρώπων, που πολλές φορές στέλνουν από το υστέρημά τους, να αξιοποιηθεί: «Οσο υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, υπάρχει ελπίδα για όλους!» λέει και στέλνει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς που βοηθούν το «ParadiseKIDS4AFRICA» της ορθόδοξης ιεραποστολής στη Σιέρα Λεόνε, ευχόμενος να «έχουν τον Θεό μαζί τους»!
Espressonews.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου