…Έρχεται εδώ ένας Ρώσος επίσκοπος , Παύλος το όνομά του. Ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πνευματικότατος άνθρωπος. Κάθε τρεις φράσεις που λέει, συμπληρώνει: «Παράσχου, Κύριε». Μια μέρα τον ρωτώ:
- Γέροντα, γιατί συνέχεια λέτε Παράσχου Κύριε;
- Α, το αγαπώ πολύ.
- Σ’ αυτό συμφωνούμε, του λέω.
Ας μας ακούσει ο Θεός. Θεέ μου, άκουσε κι εκπλήρωσε το αίτημά μας. Μακάρι να ήσαν τέτοια τα αιτήματά μας και όχι μόνο ψωμί, δουλειά, υγεία. Κι αυτά βεβαίως χρειάζονται, αλλά είναι δευτερεύοντα. Είπατε προηγουμένως ότι ο κόσμος δεν τα πολυκαταλαβαίνει αυτά. Ξέρετε γιατί; Γιατί είμαστε δοσμένοι στην ύλη. Γι’ αυτό, αυτά τα μεγάλα λόγια τα γλυκά, τα ουράνια, δεν τα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι. Όταν όμως σιγά-σιγά μπαίνουν σ’ αυτά τα κανάλια, να δείτε μετά πώς τρώγοντας έρχεται η όρεξή τους και αρχίζουνε να λένε Παράσχου Κύριε. Θέλω κι εγώ τέτοιες ημέρες στη ζωή μου.
Κρίμα δεν είναι να μας δίνει ο Θεός 70-80-90 χρόνια και να πηγαίνουν χαμένα; Λένε για ένα παππού ο οποίος έζησε 88 χρόνια, ότι λίγο πριν πεθάνει ζήτησε και του έφτιαξαν την πλάκα του τάφου του. Επάνω έγραψε: «Ενθάδε κείται ανήρ 88 ετών, όστις έζησε μόνον 8 έτη»! Γιατί μόνο αυτά τα 8 χρόνια έζησε όπως ήθελε ο Κύριος. Την ημέραν τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον. Αυτά μόνο τα χρόνια, σου λέει, έζησα ως άνθρωπος. Τα άλλα τα σπατάλησα.
Μιας και το θίγουμε, μεγαλύτερη σπατάλη από την σπατάλη του χρόνου, δεν υπάρχει. Να χάνεις, να σκοτώνεις τις μέρες σου. Αλίμονό μας για τις ημέρες που φεύγουν, χωρίς να ευαρεστούμε στον Κύριον. Πρέπει κάθε μέρα να ευαρεστούμε Κυρίω τω Θεώ ημών. Πρέπει να αναπαύει τον Κύριον η κάθε μέρα μας. Τότε και μόνο είναι αληθινή μέρα, ανθρώπινη, χριστιανική, παραδεισένια. Αλλιώς, κρίμα στην ημέρα που μας δίνει ο Θεός…
Από το βιβλίο « Γέροντες εν Άθω»
Μανώλης Μελινός
Σειρά: Πείρα Πατέρων 9
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου