Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Σε μια εποχή που ο Σατανάς οργιάζει

Ο Γέροντας Παΐσιος στα θέματα της Πατρίδος δεν ήθελε οι Χριστιανοὶ να είναι αδιάφοροι. Πολὺ λυπόταν που έβλεπε πνευματικοὺς ἀνθρώπους νὰ επιζητούν να βολευθούν οι ίδιοι και να μην ενδιαφέρωνται για την Πατρίδα. Έλεγε: «Σε μια εποχή που ο Σατανάς οργιάζει και οι άνθρωποί του οργανώνονται, οι Έλληνες βρίσκονται σ...ε νάρκη. Τον εαυτό του μόνο κοιτάει να βολέψη ο καθένας και τίποτε περισσότερο. Και ό,τι να τους κάνεις, όσο κι αν τους κουνήσης, με τίποτε δεν ξυπνούν». Ο καημός του και η απορία του ήταν πως οιυπεύθυνοι δεν αντιλαμβάνονται που ὁδηγούμαστε. Ο ίδιος από παλαιά διέβλεπε την σημερινή κατάσταση και ανησυχούσε, αλλά δεν διέσπειρε τις ανησυχίες του στον κόσμο. Έδινε ελπίδα και αισιοδοξία. Έλεγε… «Απὸ το κακό που επικρατεί σήμερα θὰ βγει μεγάλο καλό. Βλέπω μια ελιά. Το ένα της κλωνάρι έχει ξεραθεί, το άλλο το τρώγει η κάμπια και θα ξεραθή και αυτό. Αλλά πετιέται ένα άλλο βλαστάρι από κάτω που έχει πολύ θυμό (δύναμη) και αναπτύσσεται γρήγορα»… Πονούσε για την πνευματική κατάπτωση των πολιτών. Έλεγε: «Η Ελλάδα έχασε τον δρόμο της. Η αμαρτία και η ασωτία βασιλεύουν στους ανθρώπους, αλλά μας αγαπά ο Θεός και περιμένει την μετάνοιά μας». Μιλούσε αυστηρά για αυτούς που ψήφιζαν αντιχριστιανικούς νόμους…Κάποιος Πρωθυπουργός, του οποίου κατεδίκαζε δημοσίως ενέργειες επιζήμιες για το Έθνος και την Εκκλησία, ζήτησε να τον συναντήση στην Σουρωτή. Ο Γέροντας απάντησε: « Ας έρθη, θα του τα ψάλω και μπροστά του». Είχε το ψυχικό σθένος αυτός ο πτωχός καλυβίτης να υψώνη την φωνή του άφοβα μπροστά στους ισχυρούς της ημέρας. Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, εκδ. Στ΄, Άγιον Όρος 2008, σελ. 741-743

Αναφορά στον Αγιο Γεώργιο Καρσλίδη


Στις αρχές του Νοέμβρη το τηλεοπτικό κανάλι 4 ε παρουσίασε ένα αφιέρωμα στον σύγχρονο άγιο Γεώργιο Καρσλίδη η μνήμη του οποίου τιμάται στις 4 Νοεμβρίου.
Στο αφιέρωμα αυτό παρουσιάστηκαν πολλές μαρτυρίες από θαύματα του αγίου τα οποία έκανε είτε εν ζωή, είτε μετά την κοίμησή του.

Θα αναφέρουμε, όπως το θυμόμαστε, ένα θαύμα  στο οποίο ο άγιος Γεώργιος, εν ζωή, γιάτρεψε ένα παιδί από παραλυσία. Το γεγονός το περιέγραψε μπροστά στην κάμερα   ο  άνθρωπος  που γιατρεύτηκε, παιδί  τότε, σήμερα γέροντας.

Είχε πάθει παραλυσία, περιγράφει,  και στα δύο του πόδια από τη μέση και κάτω και επί ένα μήνα οι γονείς του τον έτρεχαν σε γιατρούς αλλά δεν έβρισκε θεραπεία. Στο τέλος, ευσεβείς άνθρωποι , τους συμβούλεψαν να επισκεφτούν τον άγιο Γεώργιο  στο μοναστήρι του που ήταν κοντά στο χωρίο τους.
Οι γονείς του,  τον μετέφεραν  στην πλάτη τους  και αφού περπάτησαν αρκετά χιλιόμετρα έφτασαν στον μοναστήρι.  Όταν εμφανίστηκε ο άγιος  μοναχός , του μίλησαν για  το πρόβλημά τους.  Εκείνος  δέχτηκε μόνο το παιδί , και τους είπε ότι θα τον κρατήσει για τρείς ημέρες.

Για τρείς ημέρες  ο άγιος μοναχός  δεν σταμάτησε  να προσεύχεται , να μπαίνει και να βγαίνει στο ναό και στο ιερό. Για λίγο μόνο τον θυμάται να κάθεται στο κρεβάτι του για να σπάσει την κούραση του.

Το  απόγευμα της τρίτης ημέρα του λέει ο άγιος. «Αύριο ετοιμάσου θα περπατήσεις». Ο μικρός τότε, όπως τα περιγράφει μεγάλος πλέον, δεν μπόρεσε να κοιμηθεί από την αγωνία του όλο το βράδυ. Το πρωί εμφανίστηκε ο άγιο  και του λέει. «Σήκω και περπάτησε». Ο μικρός τότε σηκώθηκε και περπάτησε. Αφού έφαγε λίγο  του λέει. «Πήγαινε στους δικούς σου περπατώντας, μπορείς;».  «Μπορώ».

 Και περπάτησε την ίδια μέρα μέχρι το χωριό του αρκετά χιλιόμετρα. Με την παρουσία του εκεί ακλούθησαν   συγκινητικές στιγμές με τους γονείς και τους συγχωριανούς του να τον υποδέχονται με δάκρυα στα μάτια.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ (μεταγλωττισμένο)

Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος



«Ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστιν ἤδη». ( Ἰωάννου Α΄ 4:2)

Στὴν πραγματικότητα ὅλα τὰ πνεύματα καταλήγουν σὲ δύο εἴδη: σ’ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ σ’ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν διάβολο. Ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι ἐκεῖνα ποὺ ἀναγνωρίζουν καὶ ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐνσαρκωμένος Θεὸς Λόγος, Κύριος καὶ Σωτήρας· ἐνῷ ἀπὸ τὸν διάβολο εἶναι ἐκεῖνα ποὺ δὲν Τὸν ἀναγνωρίζουν.

Ἡ φιλοσοφία τοῦ διαβόλου συνοψίζεται σ’ αὐτό: δὲν ἀναγνωρίζει τὸν Θεὸ στὸν κόσμο, οὔτε τὴν παρουσία Του, οὔτε τὴν ἐνσάρκωσή Του. Ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς οὔτε στὸν κόσμο, οὔτε στὸν ἄνθρωπο, οὔτε στὸν Θεάνθρωπο. Κηρύττει ὅτι εἶναι ἀνοησία νὰ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς ἐνσαρκώθηκε σὲ ἄνθρωπο καὶ μπορεῖ νὰ ζήσει μέσα στὸν ἄνθρωπο· ὁ ἄνθρωπος ὅλος εἶναι δίχως Θεό, ὂν στὸ ὁποῖο δὲν ὑπάρχει Θεός, οὔτε ὁτιδήποτε τοῦ Θεοῦ, ὁτιδήποτε θεῖο, ἀθάνατο, αἰώνιο. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅλος πρόσκαιρος, ὅλος θνητός. Ἀνήκει στὸ ζωικὸ κόσμο, καὶ σχεδὸν σὲ τίποτα δὲν διαφέρει ἀπ’ αὐτόν, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι φυσικὸ νὰ ζεῖ σὰν τὰ ζῶα, ποὺ εἶναι πρόγονοί του καὶ οἱ φυσικοὶ συνάδελφοί του. Τέτοια εἶναι στὴν πραγματικότητα ἡ φιλοσοφία τοῦ Ἀντίχριστου, ποὺ μὲ κάθε τρόπο θέλει νὰ ἀντικαταστήσει τὸ Χριστό, νὰ πάρει τὴν θέση Του στὸν κόσμο καὶ στὸν ἄνθρωπο.

Ὁ ἅγιος Θεολόγος ξεκάθαρα λέει αὐτὴ τὴν ἀλήθεια:

«ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστιν ἤδη».

Ὅταν γράφει «πᾶν πνεῦμα» μπορεῖ νὰ ἐννοεῖ ἕνα πρόσωπο, ἢ μία διδασκαλία, ἢ μία ἰδέα, ἢ μία σκέψη. Κάθε διδασκαλία, κάθε ἰδέα, κάθε σκέψη ποὺ δὲν ἀναγνωρίζει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Θεός, Σωτήρας, καὶ ἐνσαρκωμένος Θεός, κατάγεται ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο. Καὶ τέτοια πρόσωπα καὶ διδασκαλίες καὶ ἰδέες ὑπῆρχαν κιόλας ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο, γι’ αὐτὸ ὁ ἅγιος Μύστης λέει γιὰ τὸν Ἀντίχριστο: «καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστιν ἤδη».

Κάθε ἄνθρωπος, κάθε ἰδέα στὸν κόσμο ποὺ ἀπαρνεῖται τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι τοῦ ἀντιχρίστου.

Δημιουργὸς τῆς κάθε ἀντιχριστιανικῆς ἰδεολογίας εἶναι, ἄμεσα ἢ ἔμμεσα, ὁ ἀντίχριστος. Στὴν πραγματικότητα, ὅλες οἱ ἰδεολογίες μποροῦν νὰ συνοψιστοῦν σὲ δύο εἴδη: ἐκεῖνες γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ἐκεῖνες γιὰ τὸν ἀντίχριστο. Ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο, γιὰ νὰ λύσει ἕνα πρόβλημα στὴν πραγματικότητα: ἐὰν εἶναι μὲ τὸν Χριστὸ ἢ κατὰ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ κάθε ἄνθρωπος, θέλοντας ἢ μή, μόνο αὐτὸ τὸ πρόβλημα ὄντως λύνει.

Εἶναι ἢ Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος, δὲν ὑπάρχει τρίτη ἐκδοχή.

Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἑρμηνεία τῶν ἐπιστολῶν τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου», ἐκδ. «Ἐν πλῷ»)

ΠΗΓΗ:orthodoxfathers.com

Και δύο περιστατικά θαυμαστής επιστροφής


«Έχουμε και μερικές εξαιρέσεις μοναχών που γυρίσαν ξανά πίσω με μεγάλην μετάνοιαν. Μιάν τέτοιαν περίπτωσιν έχουμεν του ίδιου του Γέροντά μας,  Εφραίμ του βαρελά. Αυτός όταν ξεκίνησε για μοναχός, δεν είχε ιδέα πώς να πολεμήση με “τας αρχάς και εξουσίας του σκότους”, έδειξε όμως καλήν προαίρεσιν. Ακούοντας ότι ένας θείος του είναι μοναχός, γεννήθηκε στην αθώαν καρδίαν του ο πόθος να τον μιμιθή. Έτσι μια μέρα έφτασε στο καλυβάκι του Ευαγγελισμού στα Κατουνάκια, κοντά στον θείον του Γ. Ιωσήφ.
Ο πειρασμός όμως όταν είδε άλλον ένα νέον να φορά μαύρα και ν’ αρματώνεται εναντίον του, τί έκαμε; Κατ’ αρχάς διεγείρει στον νέον τα σαρκικά πάθη με πολλήν δριμύτητα. Ο νέος προς στιγμήν τα ‘χασε. “Τώρα- λέει – τι να κάνω; Δύσκολα τα πράγματα”.
Δυστυχώς , δεν πρόλαβε ο Γέροντάς του να τον διδάξει περί των παγίδων του εχθρού και ότι το φάρμακο είναι η εξομολόγησις. Ο νέος έχοντας άγνοιαν αλλά με αγαθήν προαίρεσιν, έτρεξε στην εικόνα του Ευαγγελισμού και λέει στην Παναγίαν μας, όπως ένα μωρό στην μάνα του: « Παναγία μου, όπως βλέπω, είναι δύσκολα τα πράγματα, γι’ αυτό σκέφτηκα να μ’ αφήσης να βγω λίγο στον κόσμο να παντρευτώ, να μου περάση ο πόλεμος και σου υπόσχομαι ότι πάλιν θα γυρίσω πίσω».
Την  άλλη μέρα χαιρετά τον θείον και του λέγει: “προς το παρόν είναι ανάγκη να βγω έξω, αλλά θα ξαναγυρίσω”. Βγαίνει λοιπόν έξω˙ βρήκε και γυναίκα για γάμο. Όμως ο νέος ήθελε καλές εξηγήσεις από την αρχήν. Της λέει: “Εγώ σκοπεύω να παντρευτώ μόνο για λίγο καιρό και μετά θα γίνω μοναχός , δέχεσαι;”. Η γυναίκα το πήρε στα ελαφρά. «Σίγουρα μας αστειεύει», σκέφτηκε.
Γίνεται ο γάμος˙ στον χρόνο πάνω, να και το παιδί. Χαρές, βαφτίσια κ.λπ. Κατόπιν όμως ο νεαρός έκατσε και το σκέφτηκε καλά˙ “σ’ ένα χρόνο κι ένα παιδί ˙ αν κάτσω κι άλλο, να δεύτερο, τρίτο.. ε τότε πάει η καλογερική˙ θα δεθώ γερά. Φωνάζει λοιπόν την γυναίκα του και της λέει:
-         Θυμάσαι τι συμφωνήσαμε  πριν παντρευτούμε; Λοιπόν ο γάμος τέρμα˙ αύριο φεύγω για μοναχός.
Η γυναίκα έπεσε κυριολεκτικά από τα σύννεφα. Φωνές, κλάματα.
-         Εμένα δεν λυπάσαι˙ αυτό το βρέφος τι χρωστά; Ποιός θα το κοιτάξη … ;
-         Αν το μωρό είναι εμπόδιο, αυτό εύκολο είναι˙ περίμενε και θα δης.
Τρέχει στην εικόνα της Παναγίας μας και της λέει: «Παναγία μου, εγώ την υπόσχεσίν μου δεν αρνούμαι, όμως στέκει εμπόδιον το μωρό». Την ίδια νύκτα κι όλας, παράλαβε η Παναγία μας την αθώα ψυχή του παιδιού στα ουράνια. Μετά την ταφήν του βρέφους, ακάθεκτος  ο νέος επανέρχεται στο θέμα.
-         Λοιπόν τώρα, αγαπητή μου, ελευθερωθήκαμε από το μωρό, καιρός είναι να πάω στον προορισμό μου.
Η γυναίκα πάλιν ανένδοτη.
-         Και πώς θα ζήσω, πώς θα τα βγάζω πέρα μόνη μου;
Τότε ο σύζυγος  της λέει.
-         Το παιδί το ταχτοποίησα, λοιπόν η σειρά σου ˙ περίμενε λίγο να το πω στην Παναγία…
Μόλις ακούει η γυναίκα αυτά τ’ ανέλπιστα λόγια τρόμαξε. Έπεσε στα πόδια του και παρακαλούσε:
-         Όχι αγαπημένε μου˙ άσε με να ζήσω και πήγαινε όπου θέλεις.
Το πρωί του ετοίμασε όλα τα πράγματα του και τον άφησε ελεύθερο. Εκείνος δρομαίως έφτασε κατευθείαν στα Κατουνάκια, στον θείον του και αφού πια έμαθε πώς ν’ αποκρούη τις δαιμονικές επιθέσεις , παρέμεινε μέχρι τέλους υπόδειγμα αρετής για όσους τον γνώρισαν. Σ’ αυτό το γεροντάκι αξιωθήκαμε να υποταγούμε μέχρι της τελευτής του και να λάβουμε την άγιαν ευχήν του.
Άλλο ένα γεροντάκι στην Ι.Μ. Γρηγορίου, τον παρέσυρε η μητρική αγάπη , όταν ήταν νέος, να βγη λίγο στον κόσμον˙ εκεί έπεσε σε στημένη παγίδα και έμπλεξε στα δίκτυα του γάμου. Γέννησε κι ένα αγοράκι το οποίο με τους αθώους οφθαλμούς του, έβλεπε στο στήθος του πατέρα του ένα κόκκινο σταυρό του Αγγελικού Σχήματος.
Ο πατέρας , που ήξερε τι σημαίνει, δεν άντεξε τον έλεγχον της συνειδήσεως˙ γύρισε στην Μονήν του και έκτοτε αποτελούσε υπόδειγμα μετανοίας σ’ όλην την αδελφότητα˙ αλλά για να φανερώση και ο Θεός , ότι εδέχθη την μετάνοιάν του , μόλις πρόσφατα που κοιμήθηκε μάθαμε ότι μυρόβλησε το σώμα του. Αυτός είναι ο μοναχός Μακάριος Γρηγοριάτης., που κοιμήθηκε το 1975.
Εγνώρισα και μερικές ακόμα παρόμοιες εξαιρέσεις, όμως τους πιο πολλούς δυστυχώς τους καταπίνει ο κόσμος. Γι’ αυτό σας τα λέω, όσο μπορούμε να προσέχουμε»…


Από το βιβλίο: «Ιωσήφ Μ.Δ.
Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ
Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ
(1886-1983)
Συνασκητής
Γέροντος Ιωσήφ
Του Ησυχαστού»
Δ΄ΕΚΔΟΣΙΣ

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Βιώνοντας στη Θ.Λειτουργία την κοινωνία με τον Θεό

Βιώνοντας ο πιστός στη Θ.Λειτουργία την κοινωνία με τον Θεό, τον αγιασμό εν τη αληθεία, την ένταξη του εν τω Χριστώ και δι' αυτού εν τω Πατρί, την ενσωμάτωσή του εν τη Εκκλησία, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, ευρύνει τους ορίζοντες της σκέψεως και των εδιαφερόντων του, αποκτά εσωτερικές δυνάμεις για τη συνέχιση μιας βιωματικής λειτουργίας μέσα στη ζωή: Για την ουσιαστική, δηλαδή, προώθηση  της αδελφοσύνης στον κόσμο,τη γεφύρωση  των διεστώτων, την  κατάλυση κάθε είδους πολιτιστικών, γλωσσικών, πολιτικών φραγμών. Υπάρχει μια άλλης μορφής λειτουργία(έργον λαού), χάριν του λαού, την οποία οφείλει κάθε πιστός να συνεχίζει προσωπικά μετά την τέλεση της Θ.Λειτουργίας στον ναό.

Απο το βιβλίο , Ιεραποστολή στα ίχνη του Χριστού
(Αρχιεπ. Τυράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος)

Μηνύματα απο την Καινή Διαθήκη

μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
21 μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε.
μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε.(Λουκ. 6,20-21)
24 πλὴν οὐαὶ ὑμῖν τοῖς πλουσίοις, ὅτι ἀπέχετε τὴν παράκλησιν ὑμῶν.
25 οὐαὶ ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι, ὅτι πεινάσετε. οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε.
26 οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν.(Λουκ. 6,24-26)
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. 5 τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς.6 μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ' ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. 7 καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.-Απόστολς Παύλος (Φιλιππισίους, 4,4-6)
16 Πάντοτε χαίρετε, 17 ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, 18 ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς.-Απόστολος Παύλος
14 Παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, νουθετεῖτε τοὺς ἀτάκτους, παραμυθεῖσθε τοὺς ὀλιγοψύχους, ἀντέχεσθε τῶν ἀσθενῶν, μακροθυμεῖτε πρὸς πάντας. 15 ὁρᾶτε μή τις κακὸν ἀντὶ κακοῦ τινι ἀποδῷ, ἀλλὰ πάντοτε τὸ ἀγαθὸν διώκετε καὶ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας. 16 Πάντοτε χαίρετε, 17 ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, 18 ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς. 19 τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε, 20 προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε. 21 πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε· 22 ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε.
23 Αὐτὸς δὲ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη. 24 πιστὸς ὁ καλῶν ὑμᾶς, ὃς καὶ ποιήσει.-Απόστολος Παύλος( Α Θεσσ. 5,14,24)
5 πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότουςΑποστόλου Παύλου (Α΄Θεσσαλονικείς, 5,5)
ΠΕΡΙ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι· 2 αὐτοὶ γὰρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται. 3 ὅταν γὰρ λέγωσιν, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος, ὥσπερ ἡ ὠδὶν τῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ, καὶ οὐ μὴ ἐκφύγωσιν. Αποστόλου Παύλου (Α΄Θεσσαλονικείς, 5 ,1-3)
οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις. Απόστολος Παύλος(Β΄Θεσσ. 3,2)

Συνομιλίαν με τον ενενηνταπεντάχρονον ασκητή της Κολιτσούς Γέροντα π. Διονύσιον


Μανώλης Μελινός: Το ησυχαστήριο σας σε ποίου το όνομα τιμάται;

Γέρων Δ: Του αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου.

Μανώλης Μελινός: Πόσους πατέρες αριθμεί η αδελφότης;

Γέρων Δ: Είμαστε οκτώ, δόξα τω Θεώ.

Κουραστήκαμε πολύ τότε να φτιάξουμε τούτο το καλύβι που βλέπετε. Ήμασταν επτά πατέρες – όλοι νέοι – και είχαμε μεράκι να φτιάξουμε κοντά στην εκκλησία το καλύβι μας. Δόξα τω Θεώ, φθάσαμε στο ποθούμενο.

Μας έχει βοηθήσει και μας βοηθάει πολύ το Βατοπαίδι. Ο Γέροντας και οι πατέρες είναι πολύ καλοί και μας αγαπούν πολύ.

Τότε που πρωτοήρθαμε ,δεν υπήρχε εδώ παρά μόνον η εκκλησία κι αυτή την επισκευάσαμε. Με υπομονή κι επιμονή τα καταφέραμε. Κουβαλήσαμε πολλή ξυλεία με την βάρκα από Καρακάλλου και Φιλοθέου. Εκείνα τα χρόνια δεν είχε μηχανούλα η βάρκα. Με τα κουπιά ,καταλαβαίνεις… Όμως ήμασταν μικροί και η όρεξή μας να φτιάξουμε το καλύβι μας, μεγάλη. Βοήθησε η θεία χάρις και με την ευλογία του αγίου Γεωργίου έγινε αυτό που βλέπετε . Ο Θεός έπαιρνε την κούρασή μας ! Εδώ στην Κολιτσού, τότε ήσαν οκτώ καλύβια. Τώρα τέσσερα.

Μ.Μ: Γέροντα, τι μήνυμα έχει να δώσει ο Μοναχισμός σε αυτά τα δύσκολα χρόνια;

Γέρων Δ: Είμαι απλός άνθρωπος ,για να σας απαντήσω. Να προσπαθήσω όμως να πω ό,τι μπορώ. Τότε, όταν πρωτοήρθα στο Άγιον Όρος ,αλλιώς βρήκα τον Μοναχισμό. Δύσκολα τότε τα μέσα, δύσκολες οι συνθήκες, αλλά αγιότης πολλή. Βέβαια και σήμερα είναι άγιοι οι πατέρες και όλοι μορφωμένοι, με σπουδές υψηλές. Όλοι κοντά στον Κύριον. Ξέρουν πώς να παλεύουν με τα ακάθαρτα πνεύματα. Τότε οι άνθρωποι αλλιώς, απλότης…Όταν μιλούσες με κάποιον μοναχό, νόμιζες ότι ο Χριστός μιλάει μέσα στο στόμα του! Απλότης, απλότης… Ό,τι τον ρωτούσες, σου απαντούσε με μεγάλην αγάπη και σε ωφελούσε με τα λόγια του, που ήταν απλός. Σήμερα βέβαια ακόμη καλύτερα , διότι είναι μορφωμένοι οι πατέρες.

Άλλαξε και προς το καλό και προς το κακό η ανθρωπότητα. Πολλές φορές σε ρωτάει κάποιος και φοβάσαι να απαντήσεις ,διότι τα παίρνει τα πράγματα αλλιώς…

Μ.Μ.: Μετά την αμαρτίαν, έρχεται η ευλογημένη μετάνοια. Εδώ στο Άγιον Όρος , ο κάθε μοναχός – Γέροντας ή υποτακτικός- τακτικά λέγει «ευλόγησον». Ζητά συγνώμη, δηλαδή. Τι ακριβώς είναι αυτό το «ευλόγησον» πάτερ Διονύσιε;
Γέρων Διονύσιος: Α, το καλύτερο… Γνωρίζεις την αμαρτωλότητά σου, αναγνωρίζεις την ευθύνη σου και ζητάς συγνώμην. Η ευλογία του θεού . Αμέσως ο θεός συγχωρεί. Βέβαια πρέπει να προσπαθήσεις να μη το ξανακάνεις. Να προσπαθήσεις σοβαρά. Να συγχωρήσει ο Θεός, να συγχωρήσει όμως και ο συνάνθρωπος…
Μ.Μ.: Σήμερα όλοι έχουμε άγχος, μικροί και μεγάλοι. Ακόμη και τα μικρά παιδιά ακούς να λένε για το άγχος! Τι έχετε γι’ αυτό να συμβουλεύσετε τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται από τα ψυχολογικά προβλήματα; Τι θα πείτε σε αυτούς που αγωνίζονται , που δυσκολεύεται η ζωή τους; Τι έχετε να τους πείτε για να βρουν διέξοδο;
Γέρων Δ: Ξέρετε, από πού τα παθαίνουμε αυτά; Απομακρύναμε τον εαυτό μας από την Εκκλησία, τον απομακρύναμε κι από την Ορθοδοξία. Μακριά από τον πνευματικό. Βλέπεις, ο Κύριος που τόσο πολύ μας αγαπά, κατέβηκε για μας τους αμαρτωλούς από τον Ουρανόν. Είμαστε Ορθόδοξοι Έλληνες κι εμείς δεν δίνουμε σημασία τι θα πει Ορθοδοξία. Δεν ξέρουμε τι υποχρεώσεις έχουμε, απέναντι στον θησαυρόν αυτό. Να μη πας στην Εκκλησία, να περνάνε τα χρόνια και να μη κοινωνείς. Φοβερό. Πολλές φορές – από τις πολλές αμαρτίες- σε απομακρύνει ο Πνευματικός από το να κοινωνείς. Αλλά να μην εξομολογείσαι; Τι χάρη Θεού περιμένεις και πώς να μην έχεις άγχος; Μόνο στην Εκκλησία μπορούμε ν’ απαλλαγούμε απ’ όλα αυτά. Μπορούμε να πάρουμε την χάρη του Θεού. Ο άνθρωπος είναι νευριασμένος, γιατί είναι μακριά από τον Κύριον. Μακριά με τα έργα, μακριά με τις σκέψεις, μακριά με όλα. Σκέπτεται να κάνει πολλά λεφτά, αυτοκίνητα και.. και …και … καθόλου δεν σκέπτεται ότι είμαστε μουσαφιραίοι σ’  αυτό τον κόσμο.
Μ.Μ.: Μερικοί , Γέροντα, δεν προσέρχονται καθόλου στην εξομολόγηση και στην Θ. Κοινωνία…
Γέρων Δ.: Ε,  λέει ο καθένας ότι έχει χαρά που είν’ Έλληνας Ορθόδοξος , αλλά δεν πατάει στην εκκλησία, δεν πατάει στον πνευματικό. Τι χριστιανός είναι;
Μ.Μ.: Άλλοι πάλι, Γέροντα, λένε: Εγώ δεν κάνω ποτέ μου κακό, δεν πειράζω κανέναν όταν με φέρει ο δρόμος, πάω σ’ ένα ξωκκλήσι και ανάβω ένα κερί. Φθάνει, π. Διονύσιε, μόνο αυτό;
Γέρων Δ.: Δεν φτάνει, δεν φτάνει. Πώς λες ότι είσαι καλός; Μα και μόνο μια στιγμή να διαρκέσει η ζωή σου, έχεις αμαρτίες! Πώς το λες ότι είσαι καλός; Με τα μάτια αμαρτάνεις, με την ακοή, με την επαφή, με όλα… Μόλις ανοίξει ο άνθρωπος τα μάτια και βλέπει τον κόσμον, είναι ήδη στην αμαρτία. Αμαρτία δεν είναι μόνο να πράξεις. Να σκεφτείς άσχημα, είναι κακό. Κάθε αμαρτία γίνεται πρώτα μέσα μας με τις σκέψεις. Αν δεν πηγαίνετε στον πνευματικό να του πεις ό,τι σε βαραίνει , σιγά-σιγά φουντώνει και δεν είναι δυνατόν να μη σε πνίξει! Όταν όμως πηγαίνεις, δεν έχει δύναμη η διάβολος να σε σπρώξει στην αμαρτία, στην καταστροφή…

Από το βιβλίο « ΑΘΩΝΙΤΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ
Ροή χαρισμάτων Σέρβων και Ρουμάνων Αγιορειτών Γερόντων »
Μανώλης Μελινός




Αρρωστημένες καταστάσεις



Εδώ ακριβώς θέλω να επισημάνω μία αρρωστημένη αντίληψη πολλών εξομολόγων πνευματικών και πολλών εξομολογουμένων, και δη γυναικών, που δεν έχουν σωστή επί του προκείμενου γνώμη και αντίληψη.
Υπάρχουν πνευματικοί οι οποίοι, για να έχουν δεμένα «στο ζωνάρι» τα πνευματικά τους τέκνα, τα προτρέπουν σε πολύ συχνή, εβδομαδιαία ή και δεκαπενθήμερη ή και μηνιαία  εξομολόγηση. Είναι αυτοί οι πνευματικοί οι οποίοι χρησιμοποιούν την εξομολόγηση για να δημιουργούν οπαδούς εξαρτημένους απ’ αυτούς. Κάτι τέτοιο είναι αρρωστημένο πέρα ως πέρα. Το ίδιο αρρωστημένη είναι και η τάση μερικών πιστών και δη ευσεβών γυναικών που θέλουν τον πνευματικό «στην τσέπη» . Τρέχουν κάθε εβδομάδα ή κάθε δεκαπενθήμερο ή κάθε μήνα να εξομολογηθούν. Μία τέτοια συνήθεια είναι ανορθόδοξη, πέρα για πέρα λαθεμένη και εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Δημιουργεί προσκολλήσεις και εξαρτήσεις ανεπίτρεπτες. Όλα αυτά που γράφουμε ισχύουν για τους λαϊκούς πιστούς. Στα μοναστήρια ισχύουν άλλοι κανόνες , εκεί χρειάζεται η συχνή με το Γέροντα και τον πνευματικό επαφή και εξομολόγηση.
Αυτός που προσπαθεί να ζει γνήσια ορθόδοξη πνευματική ζωή έχει τον πνευματικό του και εξομολογείται κάθε 2-3 μήνες, κάνοντας μία αναθεώρηση της ζωής του και λαμβάνοντας μέσω του επιτραχηλίου τη Χάρη της άφεσης των αμαρτιών του. Σε περίπτωση όμως μεγάλου αμαρτήματος και μεγάλης πτώσεως, τρέχει αμέσως στον πνευματικό. Όχι κάθε φορά που, ενώ αγωνίζεται με ειλικρίνεια, πέφτει από απροσεξία σε κάποια μικροσφάλματα ή δέχεται απρόσεκτα κάποιο κακό λογισμό. Το σημείο αυτό πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα, γιατί η τάση να έχουμε τον πνευματικό «στην τσέπη» έχει δημιουργήσει ζημιά στην Εκκλησία.
Απαραίτητη λοιπόν για μία σωστή « εν Χριστώ» πνευματική ζωή είναι η βίωση της διαρκούς μετάνοιας. Είναι ένα μέρος του πνευματικού αγώνα του πιστού στην προσπάθειά του να ευαρεστεί ενώπιον του Θεού.
Θα ήθελα να κλείσω με τη γνώμη ενός σύγχρονου μεγάλου εκκλησιαστικού συγγραφέα: « Η μετάνοια δεν ορίζεται απλά, σαν μία αρετή, μία στιγμή μεταβατική, μία βαθμίδα προσωρινή, μια μερική ή περιστασιακή πράξη, που μπορεί να περιορίζεται και να τελειώνει, αλλά ασκείται σαν μία στάση ζωής , μία σταθερή και μόνιμη και φυσιολογική καθημερινή εργασία της ψυχής, που η εγκατάλειψη ή η άρνησή της σημαίνει απογύμνωση της πνευματικής ζωής».

Από το βιβλίο: “Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς
Καλλινίκου Καρούσου
Η «εν Χριστώ»
Πνευματική ζωή
Εκδόσεις Χρυσοπηγή
Αθήνα 2010

Χίλια χρόνια Αγίου Ορους σε «60 λεπτά» του CBS



Tης Λινας Γιανναρου
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 29 Απριλίου 2011

Τριάντα ολόκληρα χρόνια είχε να δοθεί άδεια σε ξένο τηλεοπτικό συνεργείο να κινηματογραφήσει τη ζωή των μοναχών του Aγίου Όρους. Και ενδεχομένως θα περνούσαν άλλα τόσα εάν οι παραγωγοί της περίφημης εκπομπής 60 Μinutes του CBS τα έβαζαν κάτω στο μεγαλοπρεπές «όχι» που εισέπραξαν από την Ιερά Επιστασία στην πρώτη τους κρούση για τη σχετική άδεια πριν από δύο χρόνια. Φυσικά, η εκπομπή, όχι απλώς γυρίστηκε κανονικά, αλλά υπήρξε και μία από τις πιο επιτυχημένες στην ιστορία των «60 Λεπτών». Μεταδόθηκε ανήμερα την Κυριακή του Πάσχα στις ΗΠΑ, συγκεντρώνοντας το ενδιαφέρον 10,3 εκατ. θεατών, 24% περισσοτέρων απ' όσους την είχαν παρακολουθήσει την αντίστοιχη Κυριακή πέρυσι (κι αυτό χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα views στο σάιτ!).
«Μπείτε στη σειρά, ακόμα και το BBC περιμένει 40 χρόνια να πατήσει πόδι εδώ», ήταν μέσες - άκρες η απάντηση της Ιεράς Κοινότητας στο επίμονο αίτημα του CBS για άδεια γυρισμάτων στο Άγιον Όρος. Πριν από λίγους μήνες, όμως, η διάσημη εκπομπή εξασφάλισε την άδεια από τρεις μονές-κλειδιά, Σίμωνος Πέτρας, Βατοπεδίου και Σταυρονικήτα, στα όρια των οποίων πραγματοποιήθηκαν τα γυρίσματα. Ο Μπομπ Σάιμον, ανταποκριτής του CBS και κεντρικός παρουσιαστής της εκπομπής, έχει δηλώσει ότι η άδεια δόθηκε λόγω της περιβόητης συνέντευξής του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, πριν από έναν χρόνο, ωστόσο, όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο Άγιον Όρος πιστεύουν ότι τα κριτήρια είναι πολύ πιο αυθαίρετα. Ο ηγούμενος της Μονής Σίμωνος Πέτρας π. Ελισσαίος, πάντως, δήλωσε στην κάμερα του 60 Minutes ότι ήταν η επιμονή τους που τους άνοιξε τελικά την πόρτα. (Και, όπως αναφέρεται και στο ρεπορτάζ, καμία στιγμή δεν τους άφησε να ξεχάσουν τι ξεχωριστή τιμή ήταν αυτό).
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα δεν μπορούν να πιστέψουν οι συντελεστές της εκπομπής τα όσα είδαν και έζησαν τις 10 εκείνες ημέρες του περασμένου Νοεμβρίου στον Άθω. Την ομάδα αποτελούσαν δύο παραγωγοί, ο διάσημος Χάρι Ράντκλιφ, φίλος της χώρας μας, ο οποίος και είχε επισκεφθεί το Αγιον Όρος και στο παρελθόν, και ο ελληνικής καταγωγής Μάικλ Καρζής, ο Μπομπ Σάιμον, δύο οπερατέρ κι ένας ηχολήπτης, ενώ μαζί τους ταξίδεψε και ο δημοσιογράφος Αγγελος Πετρόπουλος.
«Το Αγιον Ορος είναι εντυπωσιακό σε τόσο πολλά επίπεδα που είναι σχεδόν αδύνατον να ξεχωρίσεις κάποιο», λέει στην «Κ» ο παραγωγός Μάικλ Καρζής, ο οποίος μαζί με τον Ράντκλιφ είχε ταξιδέψει και τον περασμένο Μάιο εκεί για την προεργασία της εκπομπής. «Κατ' αρχάς, η φυσική ομορφιά του τόπου κόβει την ανάσα και συντονίζεται με την πιο υπέροχη αρχιτεκτονική που φτάνει πίσω στον 10ο αιώνα. Είναι όμως και η πίστη και η αφοσίωση στην προσευχή, ο μοναστικός τρόπος ζωής σε αυτές τις Μονές. Είναι πολύ εντυπωσιακά. Το Άγιον Όρος είναι κάτι σαν την υψικάμινο της προσευχής για την Ορθόδοξη πίστη».
Το συνεργείο, πάντως, δεν πέρασε... απαρατήρητο στην Ιερή Κοινότητα. Ο εξοπλισμός ήταν τέτοιος που η μετακίνηση από τον έναν τόπο γυρισμάτων στον άλλο ήταν κάθε φορά ένας μικρός άθλος. Παρότι διστακτικοί οι μοναχοί να μιλήσουν για τη ζωή τους στο Άγιον Όρος, οι δημοσιογράφοι εξασφάλισαν εντυπωσιακές μαρτυρίες για το παρόν αλλά και το παρελθόν του Aγίου Ορούς, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Ναζί εισέβαλαν στην Ελλάδα, η μοναστική πολιτεία περιήλθε υπό την «προστασία» του Χίτλερ (την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε στην ιστοσελίδα της εκπομπής http://blo.gr/5fu).
Αξίζει να αναφερθεί πάντως ότι η εκπομπή δεν έκανε καμία αναφορά στην υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου. «Πράγματι», αναφέρει ο κ. Καρζής. «Συζητήσαμε το εάν θα έπρεπε να περιλάβουμε στο ρεπορτάζ το θέμα, αλλά η δουλειά μας ήταν να καταγράψουμε το πορτρέτο του μοναχισμού και του τρόπου ζωής στο Αγιον Όρος που για περισσότερα από 1.000 χρόνια και έτσι αποφασίσαμε να μην αναφερθούμε σε αυτό».
Θα ξαναγύριζε άραγε ο ίδιος; «Είμαι ήδη προσκεκλημένος. Θα επέστρεφα σίγουρα στο Άγιον Όρος».

Ακολουθούν τα δύο βίντεο της εκπομπής και ένα τρίτο με τα παραλειπόμενα των γυρισμάτων, όλα με ελληνικούς υπότιτλους.
Η μετάφραση έγινε από την Κατερίνα Κότιου.
Επεξεργασία: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.











Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Η παραμονή της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου στη Ρωσία έδειξε τη δύναμη και τη σταθερότητα της ορθόδοξη







Πρωτοφανές γεγονός στην ιστορία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στάθηκε η παραμονή της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου στη Ρωσία. Αυτό το ιερό, που για 200 χρόνια δεν εγκατέλειπε την Ελλάδα, μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στη ρωσική γη.

Θεωρείται ότι η Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου βοηθά τις γυναίκες να θεραπευτούν από τη στειρότητα και συντελεί στην κανονική ανάπτυξης της εγκυμοσύνης και του τοκετού. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας σε ρωσικές πόλεις της (λίγο παραπάνω από ένα μήνα), προσκύνησαν το αγιορείτικο ιερό σχεδόν 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Το πρωΐ της 28ης Νοεμβρίου η Τιμία Ζωνη της Θεοτόκου εγκατέλειψε τη Ρωσία και γύρισε πίσω στο Άγιο Όρος.
Αγία Πετρούπολη, Καλινινγκράντ, Βλαντιβοστόκ  και καμιά δεκαριά άλλες πόλεις  στο νότιο, βόρειο, δυτικό και ανατολικό μέρος της χώρας – τέτοια ήταν η διαδρομή της περιοδείας της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου στη Ρωσία. Ο τελευταίος Σταθμός της περιοδείας της στάθηκε η Μόσχα. Στην αρχή προβλεπόταν ότι η Τιμία Ζώνη θα εκτίθεται για προσκύνημα στη ρωσική πρωτεύουσα για 4 μέρες, ενώ αργότερα αποφασίστηκε να παραταθεί η παραμονή της σ΄αυτή την πόλη για άλλα τρία ημερονύχτια και μετά – για ακόμα ένα 24ωρο. Παρ’ όλα αυτά πολλοί Μοσχοβίτες και  προσκυνητές από άλλες πόλεις δεν μπόρεσαν να υποκλιθούν σ΄αυτό το ιερό.
Η παραμονή της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Ρωσία δεν έδειξε μόνο τη σταθερότητα και τη δύναμη της ορθόδοξης πίστης, αλλά και τη δύναμη της Αγίας Ρωσίας,- πιστεύει ο προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Πατριάρχης Κύριλλος.
-«Οι δοκιμασίες του 20ου αιώνα μας  έχουν στερήσει πολλά απ’ ό,τι αποτελούσε τη δύναμη και τη δόξα του λαού μας. Αδυνάτισε η πίστη και ξεφτιλίστηκαν μερικές πλευρές της δημόσιας ζωής μας. Η παρουσία της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου μας έδωσε ξαφνικά τη δυνατότητα να δούμε, ίσως το ισχυρότατο και το μεγαλύτερο απ’ ό,τι διατηρείται στη ζωή του λαού – την ισχυρή, θερμή και ειλικρινή πίστη του λαού.  Και  όσο θα είναι ζωντανή αυτή η πίστη, τόσο θα ζήσει και η Αγία Ορθόδοξη Ρωσία», - τόνισε ο Αγιότατος Πατριάρχης Κύριλλος.
Αλήθεια, βρέθηκαν επίσης και εκείνοι που με ειρωνεία και σκεπτικισμό  δέχτηκαν την ενθουσιώδη ατμόσφαιρα γύρω από το ιερό στην πρωτεύουσα. Ο ιερέας Ανδρέας (κατά κόσμον Αντρέι Κουράγιεφ) πιστεύει ότι τόσο οι μεγάλες σειρές προς το ιερό, όσο και ο σκεπτικισμός απέναντι στην πίστη δείχνουν τα προβλήματα που υπάρχουν στην πνευματική ζωή της Ρωσίας.
- «Το γεγονός αυτό έδειξε ταυτόχρονα ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία χρειάζεται  σήμερα να συνεχίζει την πνευματική διαφώτιση του λαού. Είναι αμφίβολο ότι όλοι εκείνοι που στέκονταν στη σειρά έχουν ξεκάθαρη χριστιανική κατανόηση του προς τα πού, γιατί και για ποιό σκοπό στέκουν.
Το κύριο αποτέλεσμα της παραμονής του ιερού στη Ρωσία είναι η επιδεικτική έξαρση του ενδιαφέροντος για την πνευματική ζωή της χώρας. Αν προσθέσουμε σ΄αυτό ακόμα και την θρησκευτική διαφώτιση του λαού, τότε πολύ σύντομα η ορθοδοξία και η πίστη δεν θα είναι αντιληπτές  σαν κάτι το ασυνήθιστο, αλλά θα γίνουν καθημερινή πραγματικότητα της ζώης μας»,- παρατήρησε συμπεραίνοντας ο ιερέας Ανδρέας.

 http://greek.ruvr.ru/2011/11/28/61150766.html

«Μετάβαση προς τον Χριστιανισμό»

στο Ωνάσειο Μορφωτικό Κέντρο, στο Μανχάταν

Η σύνθετη, πολύπλευρη ταραγμένη πραγματικότητα εν μέσω επαναπροσδιορισμών και ανακατατάξεων στην Ανατολική Μεσόγειο θα αποτελέσει το θέμα της νέας μεγάλης έκθεσης «Μετάβαση προς τον Χριστιανισμό: Η Τέχνη στην Ύστερη Αρχαιότητα, 3ος-7ος αιώνας μ.Χ.» που θα παρουσιαστεί στο Ωνάσειο Μορφωτικό Κέντρο, στο Μανχάταν, από τις 7 Δεκεμβρίου μέχρι τις 14 Μαΐου 2012.
Κεφαλή Αφροδίτης, 1ος αιώνας, Μάρμαρο Πάρου, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα
Στην έκθεση - που αποκαλύπτει μια περίοδο αξιοσημείωτης και μάλλον απρόσμενης δημιουργικότητας στον ελληνικό κόσμο της Ύστερης Αρχαιότητας- θα συγκεντρωθούν 170 περίπου εξαιρετικά αντικείμενα προερχόμενα από μουσεία της Ελλάδας, της Κύπρου και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνονται σημαντικά έργα τέχνης που δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ πέρα από τα ελληνικά σύνορα, καθώς και πρόσφατα ανασκαφικά ευρήματα που εκτίθενται για πρώτη φορά παγκοσμίως.
Σχεδιασμός της έκθεσης
Η «Μετάβαση προς τον Χριστιανισμό» εξιστορείται σε επτά θεματικές ενότητες:
Η πρώτη, «Το Τέλος της Αρχαιότητας; Πολιτισμικές και Θρησκευτικές Αλληλεπιδράσεις», μαρτυρεί την επιβίωση αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών μορφών λατρείας κατά τον 3ο και 4ο αιώνα και παράλληλα την εξάπλωση του Χριστιανισμού στο πλαίσιο του συγκεκριμένου πολιτισμικού περιβάλλοντος. Αγάλματα προερχόμενα από χώρους λατρείας επιβεβαιώνουν την επιβίωση του παγανισμού ακόμη και στα μέσα του 6ου αιώνα στους κύκλους των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, την ίδια ώρα που ο Χριστιανισμός προσάρμοζε και αφομοίωνε παλαιότερα θεματικά και μορφολογικά πρότυπα όπως παραδείγματος χάριν, οι απόστολοι που αποδόθηκαν στον τύπο των φιλοσόφων.
Η δεύτερη ενότητα, «Η Ανάδυση του Χριστιανισμού: Από την Αναγνώριση στην Εξουσία», εξετάζει

Όχι στις προσκολλήσεις




Η  αποφυγή προσκολλήσεων είναι απαραίτητη όχι μόνο μέσα στα Μοναστήρια και τις μοναστικές Αδελφότητες, αλλά και για τους λαϊκούς πιστούς.

Υπάρχουν πνευματικοί οι οποίοι, ενώ είναι αρκετά ευσεβείς, όμως καλλιεργούν μία πολύ ισχυρή εξάρτηση από τον εαυτό τους και υποθάλπουν μία προσκόλληση στον εαυτό τους. Αυτό είναι πέρα για πέρα αρρωστημένο . Συνήθως δεν το καταλαβαίνουν και όταν τους το υποδείξει κανείς, διαμαρτύρονται και εξανίστανται.

Ο πνευματικός εξαφανίζει τον εαυτό του και βάζει στον εξομολογούμενο Χριστό και μόνο Χριστό. Μέλημά του είναι η διακονία του Χριστού . Δεν ευχαριστιέται με τη φράση: « τα πνευματικά μου τέκνα…» , αλλά «τα τέκνα του Θεού». Είναι δούλος του Θεού ο πνευματικός και όχι το αφεντικό. Αυτή η φράση , που συχνά ακούγεται: « τα πνευματικά μου παιδιά», είναι πολύ επικίνδυνη. Μερικές φορές μυρίζει και αρκετό εγωισμό. Δε φτιάχνουμε δικά μας παιδιά, αλλά παιδιά του Θεού. Αυτό βέβαια είναι αφάνταστα λεπτό θέμα και δυσδιάκριτο. Ας προσπαθούμε, όσοι έχουμε τη χάρη της πνευματικής πατρότητας, να βιώνουμε πολλή ταπείνωση,  για να μπορούμε να διακρίνουμε τις λεπτές αυτές ισορροπίες.

Ο εξομολογούμενος βέβαια θα τρέφει αγάπη και σεβασμό προς τον πνευματικό του πατέρα. Θα εκδηλώνει υπακοή ελεύθερα και αβίαστα, αλλά θα προσέχει πάντα να μην έχει προσκόλληση, που βλάπτει την πνευματική ζωή.

Η καρδιά πρέπει να είναι πάντα στραμμένη στο Θεό. Ν’ αγαπά το Θεό και να υπηρετεί το Θεό. Οι αρρωστημένες εκείνες καταστάσεις που αγαπά περισσότερο τον πνευματικό του από τον Θεό είναι τελείως απαράδεχτες. Έχω ζήσει τέτοιες αρρωστημένες καταστάσεις στην ποιμαντορική μου διακονία και έχω πικρή πείρα. 

Με επισκέφθηκε κάποτε στο γραφείο μου στον Πειραιά μια ομάδα φοιτητών και φοιτητριών δεκαπέντε περίπου ατόμων. Φαίνονταν πολύ καλά παιδιά ,

Στα ίχνη κυκλώματος που χτυπά μοναστήρια

Φως στις απανωτές κλοπές ιερών εικόνων από μοναστήρια και ξωκλήσια στην Ηπειρο αναμένεται να ρίξει ο εντοπισμός μιας εικόνας του 18ου αιώνα, στην κατοχή 51χρονου από την Κοζάνη.

Η κλεμμένη εικόνα που βρέθηκε στην κατοχή του 51χρονου από την Κοζάνη
Η κλεμμένη εικόνα που βρέθηκε στην κατοχή του 51χρονου από την Κοζάνη
Φως στις απανωτές κλοπές ιερών εικόνων από μοναστήρια και ξωκλήσια στην Ηπειρο αναμένεται να ρίξει ο εντοπισμός μιας εικόνας του 18ου αιώνα, στην κατοχή 51χρονου από την Κοζάνη. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η εικόνα αφαιρέθηκε από τέμπλο ιερού ναού, πιθανότατα της Ηπείρου, καθώς ανήκει στην τεχνοτροπία του εργαστηρίου της βορειοδυτικής Ελλάδας.
Ο 51χρονος συνελήφθη από αστυνομικούς της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης και εκτός από την κλεμμένη εικόνα, στην κατοχή του βρέθηκαν φωτογραφίες από μνημεία, ξωκλήσια και παρεκκλήσια των εθνικών οδών, γεγονός που προβληματίζει τις αρχές, καθώς δεν αποκλείεται ο ίδιος ή συνεργοί του να έχουν αφαιρέσει και άλλους θρησκευτικούς θησαυρούς.
Σε έρευνα που έγινε στο σπίτι του στο Τσοτύλι Κοζάνης βρέθηκαν και κατασχέθηκαν ακόμη ένα πιστόλι κρότου με γεμιστήρα και τέσσερα φυσίγγια, καθώς και ένα περίστροφο κρότου και άλλα 18 φυσίγγια.
Οι αρχές ευελπιστούν να ανοίξει σύντομα ο δρόμος για την εξάρθρωση του κυκλώματος που ρήμαξε τα τελευταία 2,5 χρόνια την Ηπειρο, απογυμνώνοντας τα μοναστήρια από πολύτιμους, θρησκευτικούς θησαυρούς.
Μέχρι στιγμής εκατοντάδες εικόνες έχουν κλαπεί και οι περισσότερες έχουν πάρει τον δρόμο της... ξενιτιάς, αφού έχουν εντοπιστεί σε γκαλερί του Λονδίνου και του Αμστερνταμ, ενώ κατά καιρούς βρίσκονται σε καταλόγους δημοπρασιών μεγάλων οίκων του εξωτερικού.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63543867

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΞΑΝΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Από τα πρώτα πράγματα που απαίτησε ο Αρβανιτόπουλος στο υπουργείο Παιδείας ήταν η επαναφορά ως υποχρεωτικού του μαθήματος των Θρησκευτικών

Πέρασε στα… ψιλά της επικαιρότητας (σσ για την ακρίβεια, δεν καταγράφηκε παρά σε μερικά μονόστηλα) ότι από τα πρώτα πράγματα που απαίτησε ο Αρβανιτόπουλος στο υπουργείο Παιδείας ήταν η επαναφορά ως υποχρεωτικού του μαθήματος των Θρησκευτικών.

«Συζητάμε για όλα αλλά πρώτα θα επανέλθουν τα Θρησκευτικά» ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός. Παράλληλα, βρίσκεται σε συζητήσεις με πρυτάνεις και μέλη της Ακαδημίας Αθηνών ώστε από τώρα να ξεκινήσει η συγγραφή των νέων σχολικών βιβλίων με σημεία αναφοράς στην κλασική ελληνική λογοτεχνία και ποίηση καθώς και στην Ιστορία.

Θυμίζουμε ότι αυτό αποτελεί δέσμευση Σαμαρά διατυπωθείσα στην τελευταία ΔΕΘ ότι θα πρέπει να αποκατασταθεί πλήρως η ελληνική παιδεία ώστε οι μαθητές να μάθουν για την Ελλάδα , την Ιστορία της και τον πολιτισμό της και όχι να συμπεριφέρονται ως … «μαθητευόμενοι διεθνιστές» όπως τους κατάντησαν η Διαμαντοπούλου και παλαιότερα η Γιαννάκου.
ΠΗΓΗ:metrogreece.gr

Όταν η προσευχή δεν έγινε στο προαύλιο...

Όταν η προσευχή δεν έγινε στο προαύλιο...
Μας στείλατε το παρακάτω περιστατικό που αφορά την προσευχή σε ένα σχολείο της Θεσσαλονίκης. Σύντομη αλλά ουσιαστική είδηση….
-Κύριε, σήμερα δὲν κάναμε προσευχὴ στὸ προαύλιο, νὰ κάνουμε πρὶν ἀρχίσουμε τὸ μάθημα. Εἶναι ἡ πρώτη ὥρα.
-Προσευχή; Κοιτάξτε, δὲν μοῦ ἀρέσουν τὰ ἀστεία πρωὶ-πρωί.
-Γιατί ἀστεῖο, κύριε; Κάθε πρωὶ δὲν κάνουμε προσευχὴ πρὶν νὰ μποῦμε στὸς τάξεις; Ἀφοῦ σήμερα ἔβρεχε καὶ δὲν κάναμε ἔξω, γιατί νὰ μὴν κάνουμε στὴν τάξη;
-Ἄλλο ἔξω καὶ ἄλλο στὴν τάξη. Δὲν ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο.
-Δὲν ἐπιτρέπεται ἡ προσευχή; Ἔξω ἐπιτρέπεται καὶ μέσα ἀπαγορεύεται; Τί νόμος εἶναι αὐτός;
-Ἐμεῖς θὰ κάνουμε προσευχή. Ἂν δὲν θέλετε, ἐσεῖς μπορεῖτε νὰ μὴ συμμετέχετε.
Σύσσωμη ἡ τάξη σηκώθηκε ὄρθια. Ἄρχισε ἕνας στὴν ἀρχὴ καὶ μία-μία ἑνώνονταν οἱ φωνὲς ὥσπου κατέληξαν σὲ μία ὁμοβροντία: «Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός…». Δὲν ἔλειψε κανείς. Δὲν προβληματίστηκε οὔτε ἕνας γιὰ τὰ σχόλια τοῦ καθηγητῆ ἢ γιὰ τὴν βαθμολογία. Τὸ περιστατικὸ συνέβη σὲ Λύκειο τῆς περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Εὖγε σὲ ὅλο τὸ τμῆμα. Μείνετε ἀδέσμευτοι καὶ ἀνυπότακτοι, παιδιά, πάντα γιὰ τὰ μεγάλα καὶ τὰ ὡραία!
Μία σπίθα χρειάζεται γιὰ νὰ... ἀνάψει ἡ πυρκαγιά. Κι ἀπ’ ὅτι φαίνεται αὐτὴ ἡ σπίθα κρατιέται ἀκόμη ἀναμμένη στὶς καρδιὲς κάποιων νέων, κάποιων 16χρονων, 17χρονων παιδιῶν. Δὲν διαδηλώνουν στοὺς δρόμους, δὲν πετροβολοῦν, δὲν σπάζουν ἀλλὰ ἐντούτοις ἐπαναστατοῦν. Ἀπαιτοῦν μὲ τὴ στάση τους νὰ παραμείνει ἡ παιδεία μᾶς ἑλληνοχριστιανική. Ἐλπίζουμε ὅτι κάποιος θὰ τοῦ ς ἀκούσει.
Κρὴς

πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2011/11/blog-post_23.html,ΚΑΙ http://opougis.blogspot.com/2011/11/blog-post_27.html

28 Νοεμβρίου Ο όσιος μάρτυς και ομολογητής Στέφανος ο Νέος



Η μητέρα του Στεφάνου Άννα προσευχήθηκε στον Θεό να της χαρίσει ένα γιο, όπως το ίδιο έκανε άλλοτε και η Άννα, η μητέρα του Σαμουήλ. Ενώ προσευχόταν στην Εκκλησία των Βλαχερνών, μπροστά στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, την πήρε ένας ελαφρύς ύπνος και τότε είδε την Υπεραγία Θεοτόκο ακτινοβολούσα ως ο ήλιος και άκουσε μια φωνή μέσα από την εικόνα ,να της λέει: « Γυναίκα, πορεύου εν ειρήνη. Κατά την προσευχή σου εγένετο και φέρεις υιόν εν τη μήτρα σου».
Πράγματι η Άννα συνέλαβε κι έφερε στον κόσμο ένα παιδί, τον άγιο Στέφανο. Στα δεκαέξι χρόνια του  ο Στέφανος δέχθηκε το μοναχικό σχήμα στο Όρος του αγίου Αυξεντίου , κοντά στην Κωνσταντινούπολη, από τον Γέροντα ασκητή Ιωάννη. Αυτός τον κατήχησε στα μυστήρια της θείας σοφίας και ήταν ο οδοδείκτης του στην ασκητική ζωή. Όταν ο Ιωάννης αναπαύθηκε εν Κυρίω, ο Στέφανος παρέμεινε στο όρος, όπου ζούσε με αυστηρή άσκηση, αόκνως εργαζόμενος και επωμιζόμενος κάθε σκληραγωγία και κακουχία. Η αγία ζωή του προσείλκυσε πολλούς υποτακτικούς μοναχούς κοντά του.
Όταν ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Κοπρώνυμος ,

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Λεξεις που δεν πρεπει να λειπουν απο το καθημερινο μου λεξιλογιο

-Κυριε Ιησου Χριστε ελεησον με
-Δοξα σοι ο Θεος
-Δοξα τω Θεω
-Ημαρτον
-ΚΥΡΙΕ!!!
-Εχει ο Θεος
-Πρωτα ο Θεος
-Αν θελει ο Θεος
-Κυριε και Θεε μου
-Παναγια βοηθησε με
-Παναγια σωσε με



http://dieyxontonagion.blogspot.com/

Ανοίγουν τα Μοναστήρια για να φιλοξενήσουν άπορους πολίτες




Του Γιώργου Ντουδεσκέα, Realnews – 03.25
Σε καταφύγια θαλπωρής μετατρέπουν οι μητροπόλεις της χώρας πολλά μοναστήρια, προκειμένου να φιλοξενήσουν τους άστεγους των πόλεων που χτυπήθηκαν από την κρίση και κοιμούνται τις νύχτες σε παγκάκια και πλατείες...
Σε πολλές μονές ολοκληρώθηκαν οι τελευταίες εργασίες ώστε να είναι έτοιμες να υποδεχθούν στα μετόχια τους πρώτους αστέγους ενώ πολλοί άποροι βρήκαν πρόσφατα καταφύγιο σε ξενώνες μητροπόλεων.
«Το κάναμε παλαιότερα, την περίοδο της επιστράτευσης όταν ανοίξαμε το μοναστήρι για να μπουν οικογένειες και θα το κάνουμε και τώρα αν χρειαστεί», τόνισε στη Realnews η ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Κάτω Ξενιάς στον Αλμυρό Βόλου, αδελφή Νυμφοδώρα, συμπληρώνοντας ότι το μοναστήρι διαθέτει ξενώνα 20 κλινών.
Στη Μεσσηνία, ο μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος έσπευσε να προετοιμαστεί για παν ενδεχόμενο, κάνοντας τις σχετικές επαφές με τον δήμαρχο της Καλαμάτας και την κοινωνική υπηρεσία του δήμου.
Ο κ. Χρυσόστομος μάλιστα, τούς πρότεινε η παλαιά Μονή Γαρδικίου, που διαθέτει 60 δωμάτια, να εξυπηρετήσει τις ανάγκες που θα προκύψουν.
«Όπου χρειαστεί να παρέμβουμε για να λύσουμε το πρόβλημα άστεγων συνανθρώπων μας θα το πράξουμε», επισημαίνει.
Την ίδια στιγμή, έτοιμα να βοηθήσουν με κάθε τρόπο δηλώνουν και τα μοναστήρια.
«Δεν θα αφήσουμε έτσι τον κόσμο, αβοήθητο. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε τους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε», δήλωσε στην «R» ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Άνω Ξενιάς Αλμυρού, πάτερ Νεκτάριος.
«Κάθε μέρα έχουμε και άλλους ανθρώπους νέους με οικογένειες που καταφεύγουν σε εμάς ζητώντας στέγη και φαγητό. Σε κάθε ενορία έχουμε στέγες ενώ προσφέρουμε 1.500 μερίδες φαγητό την ημέρα», αναφέρει στην «R» ο μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος.
«Τα μοναστήρια –λέει- είναι ο τόπος όπου καταφεύγουν οι άνθρωποι όταν δεν βρίσκουν στέγη στην κοινωνία».
Τις πύλες τους για τη φιλοξενία αστέγων και απόρων θα ανοίξουν τα μοναστήρια στη Μαγνησία, ύστερα από πρωτοβουλία του μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιου.
«Καταβάλλονται προσπάθειες προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες των περίπου 1.350 απόρων της περιοχής. Όποτε παραστεί ανάγκη, θα είμαστε σε θέση να φιλοξενήσουμε άπορους στα μοναστήρια που διαθέτουν ξενώνες» , δήλωσε στην R ο μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος.
Στον Βόλο, η μητρόπολη λειτουργεί τρεις ξενώνες όπου φιλοξενούνται περίπου 15 άστεγοι, οι οποίοι σιτίζονται σε καθημερινή βάση από τα 25 Σπίτια Γαλήνης, ενώ δεκάδες άποροι στεγάζονται σε διάφορα οικήματα και διαμερίσματα ιδιοκτησίας της τοπικής εκκλησίας.

 http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9960:2011-11-27-01-39-09&catid=13

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Το θαύμα της Αγίας Παρασκευής σε μένα


Φίλοι μου, μέσα από αυτό το κείμενο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το θαύμα εκείνο, που έζησα στα οκτώ μου χρόνια και που το αποτέλεσμα και η χάρη που πήρα από αυτό διατηρείται , χάρη στις δεήσεις της Αγίας Παρασκευής υπέρ εμού , έως σήμερα.
Από δύο ετών έπασχα από στραβισμό ιδιαίτερα σοβαράς μορφής και , όπως έλεγαν οι γιατροί μου με είχαν εξετάσει σε Αθήνα και Κόρινθο, θα έπρεπε να φοράω τα γυαλιά για όλη μου τη ζωή. Οι γονείς μου συνήθιζαν να με πηγαίνουν κάθε χρόνο, παραμονή της Αγίας Παρασκευής , σε ένα μικρό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται στην Αρχαία Κόρινθο. Εκεί , από τρίων σχεδόν χρονών έκανα την μικρή μου αλλά τόσο περιεκτική σε παράκληση προσευχούλα μου : " Αγία μου Παρασκευή, κάνε μου καλά τα ματάκια μου " . Άναβα λοιπόν τη λαμπάδα μου και ήλπιζα πολύ σε αυτήν.
Και τελικά, στα οκτώ μου χρόνια , η Αγία Παρασκευή ,έκανε το θαύμα της , έξω από το μικρό αυτό εκκλησάκι. Μια ξαφνική σκέψη μέσα μου, σαν αστραπή , με ώθησε να βγάλω τα γυαλιά μου και με διαβεβαίωσε ότι πλέον δε θα μου χρειάζονταν άλλο! Έβγαλα λοιπόν τα γυαλιά μου και διαπίστωσα ότι πράγματι, δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα! Έβλεπα πάρα πολύ καλά, χωρίς το παραμικρό ίχνος στραβισμού! Αυτόματα, τα έδωσα στη μητέρα μου και της είπα ότι δε θα τα ξαναφορούσα πια! Οι δικοί μου, στην αρχή νόμιζαν πως επρόκειτο για παιδικό ενθουσιασμό όμως δεν άργησαν κι αυτοί τις επόμενες ημέρες να πιστέψουν πως επρόκειτο στα αλήθεια περί θαύματος.
Σήμερα είμαι μία ώριμη γυναίκα με άριστη όραση. Ποτέ δεν έπαψα να επισκέπτομαι εκείνο το εκκλησάκι κάθε χρόνο και να ευχαριστώ την Αγία Παρασκευή για τη θαυματουργή της παρέμβαση και για το ότι εισάκουσε τις ταπεινές , παιδικές προσευχές μου! Οι Άγιοι είναι πάντα κοντά μας. Αρκεί να τους επικαλεστούμε με πίστη και είναι έτοιμοι να σπεύσουν και να μας βοηθήσουν...

Νώτη Γεωργία

Τα τεχνάσματα του πονηρού και η αντιμετώπισή τους




Η ΧΑΡΗ του Θεού να ‘ναι μαζί σου!
«Είμαι λυπημένη», γράφεις. «Δεν μπορώ να βρω ειρήνη πουθενά. Κάτι με καταθλίβει. Την καρδιά μου την πλάκωσε ένα βάρος και την τύλιξε ένα σκοτάδι».
Η δύναμη του Σταυρού είναι μαζί μας! Πάρε θάρρος και στάσου ακλόνητη. Ο εχθρός αντιλήφθηκε ότι θέλεις να εγκαταλείψεις τον κόσμο, όπου άνετα αποκομίζει κέρδη, κι έτσι σε… αποχαιρετά μ’ αυτές τις δυσκολίες, τη μελαγχολία ,την ατονία, τη χαύνωση. Δεν είσαι η μόνη∙ όλοι όσοι θέλουν ν’ αφιερωθούν ολοκληρωτικά στον Θεό, δέχονται  τέτοιες επιθέσεις, ο καθένας όμως με διαφορετικό τρόπο. Εσύ βασανίζεσαι από το πλάκωμα της καρδιάς και το σκοτάδι∙ άλλος παραλύει από το φόβο∙ κάποιος τρίτος πνίγεται μέσα σ’ ένα πέλαγος άτοπων λογισμών∙   κι ένας τέταρτος ταλαιπωρείται από αλλεπάλληλους πειρασμούς.  Ο πονηρός, για να πετύχει τους ανόμους σκοπούς του, χρησιμοποιεί σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε περίπτωση και τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους , σκοτίζοντας το νου και αναστατώνοντας την καρδιά. Συνήθως αυτό συμβαίνει ξαφνικά, σαν ξέσπασμα καταιγίδας. Τέτοια είναι τα τερτίπια των εχθρών μας, των δαιμόνων. Τριγυρνούν παντού, όπως οι συμμορίες των ταραχοποιών . Όταν βρουν  πόρτες ανοιχτές και αφύλαχτες, ορμούν μέσα στα σπίτια μας και αναποδογυρίζουν τα πάντα. Αφού τα κάνουν γυαλιά-καρφιά, εμφανίζονται, αφήνοντάς μας σε κατάσταση οδύνης και αμηχανίας. Ωστόσο , μόνο και μόνο απ’ αυτό το κακό, δεν βλάπτεται η ψυχή μας. Ούτε για την επίθεση των εχθρών είμαστε ένοχοι, ούτε για τη διατάραξη που προξενούν στην εσωτερική μας κατάσταση, ούτε για τους λογισμούς που σπέρνουν στο νου μας ή τα συναισθήματα που ξεσηκώνουν στην καρδιά μας. Ο Θεός δεν μας κατακρίνει γι’ αυτά, φτάνει να μην υπάρχει δική μας συγκατάθεση. Ας κάνουμε υπομονή ως την παρέλευση της δυσκολίας…

… Μην κάνεις πίσω! Ο Κύριος παραχώρησε αυτή τη δοκιμασία για ν’ αποδείξεις ότι η απόφασή σου είναι σοβαρή και σταθερή. Αφού, λοιπόν, Εκείνος έστειλε τη δοκιμασία , πες σαν τον Ιώβ: « Όπως φάνηκε καλό στον Κύριο, έτσι κι έγινε∙ ας είναι δοξασμένο τ’ όνομά Του!» ( Ιώβ 1:21) . Είχες ειρήνη, και τώρα έχεις πόλεμο. Ευλογητός ο Θεός για την ειρήνη, ευλογητός ο Θεός και για τον πόλεμο! Πες στον Κύριο: “ Θα υπομείνω τον πειρασμό, αν αυτό είναι το θέλημά Σου. Μόνο βοήθησέ με, Κύριε, να τον σηκώσω”. Πέσε μπροστά Του μ’ όλη σου την ύπαρξη ,ζητώντας και την πρεσβεία της πανάχραντης μητέρας Του.
Έχεις πόλεμο. Είναι μια ευκαιρία να δείξεις αν είσαι ικανή να πολεμάς για το αγαθό, όπως ένας στρατιώτης που υπερασπίζεται τα πατρογονικά χώματα∙ είναι μια ευκαιρία να ανδραγαθήσεις κατά την εχθρική επίθεση. Ο τρόπος είναι απλός: Άφησε τον εχθρό να χτυπάει. Εσύ πρόβαλε σταθερή άμυνα για το αγαθό. Πες μέσα σου ή ακόμα  και φωναχτά: “ Δεν θ’ αλλάξω το σκοπό και την απόφασή μου μήτε σ’ ένα γιώτα! Δεν επιθυμώ τίποτε απ’ αυτά που μου υποβάλει ο εχθρός”. Κατονόμασε ένα-ένα το κάθε πράγμα που σου υποβάλλει, απορρίπτοντας το με κατάρες. Κάλεσε τον Κύριο σε βοήθεια. Όλα θα περάσουν…
… Ο Θεός με τους πειρασμούς θέλει να μας εξασφαλίσει στεφάνια. Όποιος δεν υποχωρεί στον εχθρό, θα στεφανωθεί σαν μάρτυρας. Όλοι είμαστε ικανοί ν’ αποκτήσουμε στεφάνια, και εμείς και όσοι είναι κοντά μας και όσοι είναι μακριά μας. Είσαι κι εσύ, φυσικά ,ικανή. Μόνο που χρειάζεσαι προσοχή και θάρρος, έτσι ώστε όλα να τα παίρνεις από τον Θεό και όλα να τ’ αποδίδεις σ’ Αυτόν.
Ο Θεός βοηθός!


«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000


Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ . ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ. ΑΡΧΙΕΠ. ΠΕΡΜ.


Ό Ιεράρχης έδινε μεγάλη σημασία στη σύμπηξη και τη δραστηριοποίηση ενοριακών ενώσεων ευσεβών χριστιανών.
«Δίχως αμφιβολία», έγραφε, «σ' όλες τις ενορίες, ακόμα και σ εκείνες πού έχει γίνει συστηματική αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα, θα βρεθούν πολλοί νοσταλγοί των πατρογονικών παραδόσεων, που θλίβονται για όλα όσα βλέπουν να συμβαίνουν στη χώρα μας και στη ζωή μας. Απ' αυτούς τούς ανθρώπους ας ξεκινήσει ό ιερέας το αποστολικό του έργο. Άς μαζέψει γύρω του τούς ζηλωτές της ευσέβειας, της χριστιανικής διδασκαλίας και της καλής μελέτης, συγκροτώντας σιγά-σιγά έναν όσο το δυνατό ευρύτερο κύκλο πιστών με πνευματικό και ιεραποστολικό ζήλο. Αυτοί θα συγκεντρώνονται τακτικά, προκειμένου να μελετούν το λόγο του Θεού, να συζητούν για την πίστη και τη ζωή, να διαβουλεύονται για την εξεύρεση τρόπων αποτελεσματικής ιεραποστολικής δράσεως, έτσι ώστε να ελκύσουν κι άλλους ανθρώπους στην ευσέβεια...».
Από τον καιρό πού διακονούσε στο Νοβγκόροντ ό επίσκοπος Ανδρόνικος είχε διαπιστώσει πόσο μεγάλη ωφέλεια μπορούν να δώσουν στις ψυχές οι προσκυνηματικές εκδρομές, καθώς και οι προσευχητικές λιτανείες για την αποσόβηση ή την παύση δεινών.
«Ή ευεργετική επίδραση τέτοιων λιτανειών στον λαό είναι μεγάλη και αναμφισβήτητη... Πρέπει, λοιπόν, να εκμεταλλευόμαστε κάθε κατάλληλη ευκαιρία για τη διοργάνωση τους. Παρατεταμένη ξηρασία ή κακοκαιρία, πανούκλα των ζώων, κάμπια στις καλλιέργειες κ.λπ. -όλα αυτά δίνουν αφορμή στον ιερέα να απευθυνθεί στους ενορίτες του και να ανάψει στις ψυχές τους τον πόθο της μετάνοιας και της προσευχής, οι οποίες ελκύουν το θείο έλεος. Ή μετάνοια και ή προσευχή θα επιστεγάζονται με λιτάνευση ιερών εικόνων στο χωριό και στα χωράφια. Να εδώ ή ευκαιρία για λόγο Θεού, να ή ευκαιρία για κοινή ψαλμωδία, να ή ευκαιρία για σωτήριες υποσχέσεις, να ή ευκαιρία για το ξεκίνημα καλών έργων... Παρόμοια ευεργετική επίδραση στους πιστούς έχουν και τα προσκυνηματικά ταξίδια σε ιερούς τόπους. Στην Αγία Ρωσία εξαρχής τα ταξίδια αυτά αποτελούσαν πολύ καλά μέσα παιδαγωγίας και καλλιέργειας των ψυχών. Στους ιερούς τόπους ό λαός μας έτρεχε πάντοτε για να αποθέσει τη λύπη του και τη χαρά του. Στους ιερούς τόπους ό λαός μας εμπνεόταν πάντοτε κι έπαιρνε δύναμη για να πραγματοποιήσει τα υψηλά και άγια ιδανικά του».
(Άγιος Ανδρόνικος αρχιεπίσκοπος Περμ (1870-1918)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Αν είμαστε αδιάφοροι, δεν μας ωφελούν οι προσευχές των άλλων




Ποια ανάγκη όμως υπάρχει να μιλώ για την αδελφή του Μωυσή, αφού ο ίδιος ο Μωυσής δεν μπόρεσε να προστατέψη τον εαυτό του, αλλ’ ύστερα από αμέτρητους κόπους και ταλαιπωρίες και αγώνες σαράντα ετών, εμποδίσθηκε να πατήση στη χώρα για την οποία του είχαν δοθή πάρα πολλές υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις; Ποια ήταν η αιτία; Δεν θα ήταν ωφέλιμο να φθάση ο Μωυσής στη γη της επαγγελίας , αλλά θα ήταν επικίνδυνο και θα κατέστρεφε πολλούς από τους Ιουδαίους. Αφού λοιπόν λησμόνησαν το Θεό και στηρίχθηκαν απόλυτα στο Μωυσή και νόμιζαν ότι αυτός αποτελεί το παν γι’ αυτούς , απλά και μόνο επειδή έφυγαν μακριά από την Αίγυπτο , σε ποιο βαθμό θα έφθανε η ασέβειά τους, αν έβλεπαν ότι ο Μωυσής τους εγκαθιστά στη γη της επαγγελίας; Γι’ αυτό ακριβώς δε βρέθηκε πουθενά ούτε ο τάφος του.
Αλλά και ο Σαμουήλ δεν μπόρεσε να σώση τον Σαούλ από την Οργή του Θεού, έσωσε όμως πολλές φορές τους Ισραηλίτες. Και ο Ιερεμίας δεν μπόρεσε να σώση τους ιουδαίους . Και ο Ιερεμίας δεν μπόρεσε να σώση τους Ιουδαίους, προφύλαξε όμως κάποιον άλλον με την προφητεία του. Και ο Δανιήλ μπόρεσε να σώση από την οργή τους βαρβάρους, δεν μπόρεσε όμως να σώση τους Ιουδαίους από την αιχμαλωσία ( Δαν. 2 ) . Και στα Ευαγγέλια συναντούμε περιπτώσεις που συμβαίνουν και τα δύο αυτά στο ίδιο πρόσωπο. Συναντούμε δηλαδή περιπτώσεις που το ίδιο πρόσωπο άλλοτε να σώζη τον εαυτό του και άλλοτε να το καταστρέφη. Ο χρεώστης , για παράδειγμα, των δέκα χιλιάδων ταλάντων κατώρθωσε να σώση τον εαυτό του με τις παρακλήσεις του, αλλά στο τέλος καταστράφηκε.
Κάποιος άλλος αντίθετα στην αρχή κατέστρεψε τον εαυτό του, αργότερα όμως μπόρεσε να τον βοηθήση πάρα πολύ. Και ποιός είναι αυτός; Εκείνος που έφαγε την πατρική του περιουσία.
Ώστε αν εμείς είμαστε αμελείς και αδιάφοροι, δεν θα μπορέσουν να μας σώσουν οι άλλοι. Αντίθετα, αν εμείς είμαστε ευσεβείς , θα σωθούμε με τις δικές μας δυνάμεις και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια απ’ ό,τι με τις δυνάμεις των άλλων. Διότι ο Θεός προτιμά να μας προσφέρη την βοήθειά Του αμέσως και όχι μέσω άλλων, για να ελευθερωθούμε από την κακία και να γίνουμε καλλίτεροι, προσπαθώντας να καταπαύσουμε την οργή του Θεού. Έτσι βοήθησε την Χαναναία, έτσι έσωσε την  πόρνη, έτσι τον ληστή˙ χωρίς να μεσολαβήση και χωρίς να τους υπερασπίση κανείς.
Αυτά τα λέγω όχι για να μην παρακαλούμε τους αγίους, αλλά για να μην είμαστε αδιάφοροι , να μην μείνουμε αδρανείς και ήσυχοι και να στηρίζουμε τις ελπίδες μας μόνο στους άλλους.
( Κατά Ματθαίον Ε΄, ΕΠΕ 9, 176-182. PG 57, 58-60 )

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους




Μία διδακτική ιστορία


Διδαχή του Γέροντος Βαρλαάμ στον Ιωάσαφ: σε κάποια πόλη οι πολίτες είχαν έθιμο να επιλέγουν για βασιλιά τους έναν άγνωστο που δεν ήξερε τους νόμους και τα έθιμά τους. Αφού τον έστεφαν βασιλιά, τον έντυναν με πανέμορφα ρούχα, τον έτρεφαν αφειδώς και τον περιέβαλαν με κάθε πολυτέλεια. Ωστόσο μόλις περνούσε ένας χρόνος από τη στέψη του , τον εκθρόνιζαν, του έπαιρναν πίσω τα ρούχα και όλες τις ανέσεις που του έδωσαν και τον οδηγούσαν τελείως γυμνό σε κάποιο απομακρυσμένο νησί, όπου μπορούσε να πεθάνει από τις κακουχίες και τη δυστυχία. Ύστερα, οι πολίτες αυτής της πόλεως διάλεγαν άλλον ξένο για βασιλιά τους, μόνο για ένα χρόνο πάλι, κατόπιν διάλεγαν έναν τρίτο ξένο, ύστερα έναν τέταρτο, πέμπτο, έκτο κ.ο.κ.
Κάποτε συνέβη να επιλέξουν έναν πολύ σοφό και προσεκτικό άνθρωπο για βασιλιά τους. Αυτός πληροφορήθηκε από τους υπηρέτες του το τι είχε συμβεί στους προηγούμενους βασιλείς , μετά την ετήσια θητεία τους. Έτσι, λοιπόν, στη διάρκεια της δικής του θητείας συγκέντρωνε επιμελώς προμήθειες τροφίμων  και αγαθών και τα έστελνε καθημερινά σ’ εκείνο το νησί. Όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος του και ήρθαν και του πήραν όλα όσα είχε, αγαθά και ρούχα, οδηγώντας τον ύστερα στο νησί της εξορίας, εκείνος βρέθηκε με τεράστια αποθέματα φαγητών, πολύτιμων λίθων, ασημιού και χρυσού, κι έτσι συνέχισε να ζει εκεί ακόμη καλύτερα απ’ ό,τι είχε ζήσει στην πόλη!
Η ερμηνεία αυτής της ιστορίας;  Η πόλη αντιπροσωπεύει τον κόσμο, οι πολίτες τα πονηρά πνεύματα και οι βασιλείς είναι οι άνθρωποι, άφρονες ή σοφοί. Οι άφρονες σκέπτονται μόνο τις απολαύσεις της παρούσας ζωής, σαν να ήταν αιώνιες˙ στο τέλος έρχεται ο θάνατος κα τους στερεί όλες τις απολαύσεις και τότε, απογυμνωμένοι από κάθε αγαθό, πηγαίνουν στην κόλαση. Απεναντίας , οι σοφοί επιτελούν πολλά καλά έργα και στέλνουν τα καλά έργα τους να προπορεύονται στον άλλο κόσμο. Στην κοίμησή τους, οι σοφοί βασιλείς – οι αγαθοί άνθρωποι- αναχωρούν για εκείνο τον κόσμο, όπου τους περιμένουν συσσωρευμένοι θησαυροί και όπου βασιλεύουν με ακόμη μεγαλύτερη δόξα και ομορφιά απ’ ό,τι βασίλευαν εδώ στη γη!

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πνευματικό ημερολόγιο
Ο Πρόλογος της Αχρίδος
Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Η αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνη




Η Αικατερίνη ήταν θυγατέρα ενός επιφανούς τοπικού άρχοντα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, του Κώνστα. Μετά τον θάνατό του, η μητέρα της, που ήταν κρυπτοχριστιανή, κατόρθωσε με τη βοήθεια και του πνευματικού πατρός της να οδηγήσει την Αικατερίνη στην χριστιανική πίστη. Είδε σε οπτασία η Αικατερίνη τη Θεοτόκο και τον ίδιο τον Χριστό από τον οποίο έλαβε ένα δαχτυλίδι, ως απτό σημείο ότι δέχεται Αυτόν ως Νυμφίο της. Το δαχτυλίδι αυτό παραμένει στο δάχτυλό της μέχρι σήμερα!
Η Αικατερίνη είχε λάβει πλούσια χαρίσματα από τον Θεό, αλλά και ευρύτατη επιστημονική παιδεία στην ελληνική φιλοσοφία, ιατρική, ρητορική και λογική. Επιπλέον ήταν εξαιρετικά όμορφη!
Εκείνη την εποχή βασίλευε ο ασεβής αυτοκράτορας Μαξέντιος (σ.τ.μ. 305-313 ). Πήγε ο αυτοκράτορας για να προσφέρει θυσία στα είδωλα και διέταξε να ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμά του. Η Αικατερίνη ήλθε αντιμέτωπη μαζί του, με μεγάλη παρρησία, και έλεγξε  αφόβως την ειδωλολατρική του πλάνη. Βλέποντας αυτός ότι εκείνη ήταν ανώτερή του στη σοφία και στις γνώσεις κάλεσε πενήντα από τους σοφότερους άνδρες της επικράτειας ,για να συνομιλήσουν μαζί της σε θέματα πίστεως και, όπως πίστευε, να την καταισχύνουν δημοσίως.
Όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο: με το ένθεο πνεύμα της η Αικατερίνη τους αποστόμωσε και τους κατήσχυνε ως ασόφους. Έξω φρενών ο αυτοκράτορας διέταξε να καούν και οι πνενήντα αυτοί άνδρες. Όμως, δι’ ευχών της αγίας, όλοι εκείνοι οι ρήτορες παραδέχτηκαν την πλάνη τους, ομολόγησαν το όνομα του Χριστού και δήλωσαν χριστιανοί προτού να εκτελεστούν. Μέσα στο δεσμωτήριο η Αικατερίνη κατήχησε στην αληθινή Πίστη τον στρατηγό του αυτοκράτορα, Πορφύριο, μαζί με διακόσιους στρατιώτες, αλλά και την ίδια την σύζυγο του βασιλιά. Όλοι αυτοί μαρτύρησαν για τον Χριστό.
Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της Αγίας Αικατερίνης, ήλθε άγγελος του θεού και κατέστρεψε τον τροχό του μαρτυρίου στον οποίο οι δήμιοι είχαν προσδέσει την αγία παρθένο. Κατόπιν εμφανίστηκε σ’ αυτήν ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός και την ενίσχυσε. Μετά από πολλά βασανιστήρια η Αικατερίνη δέχθηκε ασμένως το τελικό χτύπημα του αποκεφαλισμού σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, στις 24 Νοεμβρίου του 310. Γάλα, αντί για αίμα, έρρευσε από το σώμα της. Το θαυματουργό λείψανό της αναπαύεται στο Όρος Σινά, στην ιερά μονή που φέρει το όνομά της.

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πνευματικό ημερολόγιο
Ο Πρόλογος της Αχρίδος
Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Πέρα από το Φαγητό, το ποτό και τον Ύπνο




«Ο τρόπος της άσκησής μου είναι αυστηρός: το καλοκαίρι νηστεύω κάθε μέρα, ενώ τον χειμώνα τρώγω κάθε δεύτερη μέρα. Δεν τρώγω δε τίποτε άλλο, με τη χάρη του Θεού, παρά μόνο ψωμί και αλάτι. Δεν χρησιμοποιώ επίσης ούτε λάδι ούτε κρασί. Ακόμη τη νύχτα αγρυπνώ , όπως διδάχθηκα , αφιερώνοντας τη μισή και πολλές φορές ολόκληρη τη νύχτα για προσευχή και μελέτη των λόγων του Θεού» , Αββάς Παλάμων ( Δ, 100-101 ) .

Ο αρχέγονος άνθρωπος , τόσο την ύπαρξη όσο και τη ζωή του την έπαιρνε από τον Θεό και Δημιουργό του. Ο αρχέγονος άνθρωπος δεν είχε ανάγκη τροφής και ποτού για να διατηρήσει την ύπαρξη και τη ζωή του. Την ύπαρξη και τη ζωή του διατηρούσε κυρίως ο Θεός, με τον Οποίο βρισκόταν σε άμεση και στενή σχέση και επι-κοινωνία. Η τροφή και το ποτό είχαν εντελώς δευτερεύουσα σημασία για τη διατήρηση της ζωής του ανθρώπου.
Η Πτώση, ως διακοπή της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό, σήμανε ταυτόχρονα τη φθορά και το θάνατο του ανθρώπου. Διότι, εκτός του Θεού κανένας άλλος παράγων και κανένα πράγμα δεν μπορούσε να διατηρήσει την ανθρώπινη ζωή.
Μετά λοιπόν την Πτώση, η ζωή του ανθρώπου άρχισε να εξαρτάται αποκλειστικά από το φαγητό και το ποτό. Τα φαγητό και το ποτό, ως κτιστά στοιχεία, δεν έχουν από τη  φύση τους τη δυνατότητα να δώσουν ζωή στον άνθρωπο. Εκείνο, το οποίο του προσφέρουν είναι μόνο η επιβίωση, μια αναστολή του θανάτου. Ο μεταπτωτικός άνθρωπος ,για να επιβιώσει έχει ανάγκη της τροφής και του ποτού. Η στέρηση ή διακοπή της διατροφής σημαίνει θάνατο.
Ο Μοναχός όμως επιδιώκει όχι απλώς την επιβίωση, την πρόσκαιρη αναστολή του θανάτου, αλλά την ανάκτηση της αιώνιας ζωής. Προς το σκοπό αυτό, δίδει εντελώς δευτερεύουσα σημασία στην τροφοληπτική λειτουργία, ενώ συγκεντρώνει όλο το ενδιαφέρον του και τις προσπάθειές του στην επανασύνδεσή του με τον Θεό, την Πηγή της ζωής. Ο Μοναχός νηστεύει όχι γιατί αποδίδει αρνητική (διαρχική) σημασία στο φαγητό και το ποτό, αλλά διότι πιστεύει ότι αυτά δεν του εξασφαλίζουν παρά μόνο την επιβίωση και όχι τη ζωή.
Το ίδιο και ο ύπνος. Ο ύπνος δεν αποτελεί αμαρτία . Ο Θεός έδωσε τον ύπνο για την ανάπαυση του μεταπτωτικού ανθρώπου.  Ο ύπνος του αρχεγόνου ανθρώπου ήταν μία «έκστασις» ( Γεν. β΄21 ), μια κατάσταση δηλαδή της ψυχοσωματικής ύπαρξης , κατά την οποία δεν διεκόπτετο η επικοινωνίας της με τον Θεό. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα, ότι σε αυτή την κατάσταση της έκστασης του ύπνου, ο Θεός δημιούργησε την Εύα, «λαβών μίαν εκ των πλευρών» του Αδάμ. Ο ύπνος, όχι δεν διέκοπτε την επι-κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, αλλά του έδινε τη δυνατότητα μιας  αμεσότερης σχέσης μαζί του, όπως ακριβώς το εκφράζει ο λόγος του Θεού στο Άσμα Ασμάτων: «Εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί» ( ε΄2 ) .
Όμως, για τον μεταπτωτικό άνθρωπο, ο ύπνος έγινε ένας μικρός θάνατος, που διακόπτει την επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Ο Θεός, βέβαια, μπορεί να επικοινωνεί με τον άνθρωπο και κατά την διάρκεια του ύπνου ( πρβλ. Μτθ. α΄20, β΄12-13,19 ). Ο άνθρωπος όμως όταν κοιμάται δεν μπορεί να επι-κοινωνεί με τον Θεό.
Γι’ αυτό και ο Μοναχός, μαζί με το φαγητό και το ποτό αρνείται ή περιορίζει και τον ύπνο στο 1/3 της νύχτας. Ο Μοναχός χρησιμοποιεί το ½ ή και τα 2/3 της νύχτας για προσευχή και μελέτη, για επικοινωνία δηλαδή με τον Θεό. Το ίδιο στοχεύει και η ολονύκτια Αγρυπνία της Εκκλησίας. Είναι μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να νικηθεί η μεταπτωτική φύση, να αποτινάξει ο άνθρωπος τον λήθαργο και τον θάνατο του ύπνου, που διακόπτει την επικοινωνία του με τον Θεό, την Πηγή της Χαράς και της Ευτυχίας του.

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

24 Νοεμβρίου Ο άγιος μεγαλομάρτυς Μερκούριος




Όταν ο αυτοκράτορας Δέκιος πολεμούσε εναντίον των βαρβάρων, υπήρχε στις τάξεις του στρατού του ένας διοικητής του Αρμενικού στρατεύματος των Μαρτησίων. Ο διοικητής αυτός ονομαζόταν Μερκούριος. Κατά τη διάρκεια μιας μάχης, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Μερκούριο, έβαλε το χέρι του ένα σπαθί και τον διαβεβαίωσε για την επικείμενη νίκη του κατά των εχθρών. Ο Μερκούριος επέδειξε θαυμαστή ανδρεία, νικώντας με ευκολία τους εχθρούς , σαν να ήταν απλό χορτάρι. Μετά την περιφανή νίκη του, ο αυτοκράτορας Δέκιος τον κατέστησε αρχιστράτηγο των στρατευμάτων του. Όμως κάποιοι φθονεροί άνθρωποι τον κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα ως χριστιανό, γεγονός που εκείνος όχι μόνο δεν έκρυψε, αλλά απεναντίας ομολόγησε ανοικτά ενώπιον του αυτοκράτορα. Ο Μερκούριος βασανίστηκε ανηλεώς. Τον μαστίγωσαν, ύστερα έγδαραν λωρίδες από το σώμα του με μαχαίρι και τον έριξαν σε φωτιά για να καεί, αλλά Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στη φυλακή και τον θεράπευσε. Τέλος, ο αυτοκράτορας διέταξε να αποκεφαλιστεί στην Καππαδοκία ο στρατηγός Μερκούριος.
Όταν απετμήθη η κεφαλή του, το σώμα του έγινε λευκό σαν το χιόνι και ευωδίαζε μύρο. Τα θαυματουργά λείψανα του αγίου Μερκουρίου θεράπευσαν πολλούς ασθενείς. Ο ενδοξότατος αυτός στρατιώτης του Χριστού μαρτύρησε για την Πίστη ανάμεσα στα έτη 251 και 259 και έλαβε την κατοικία του στην αιώνια Βασιλεία του Θεού.

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πνευματικό ημερολόγιο
Ο Πρόλογος της Αχρίδος
Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ