Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

Κατηχητήριος Λόγος Οικουμενικού Πατριάρχη για τη Μ. Τεσσαρακοστή






ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ
ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ
***


«Τ στάδιον τν ρετν νέκται∙ ο βουλόμενοι θλσαι εσέλθετε»
(στιχηρν διόμελον το Τριδίου, Κυριακ τς Τυρινς).
δελφο κα Τέκνα ν Κυρί γαπητά,
Κύριος μν ησος Χριστς γκεντρίζει μς ες τ σμα Του κα μς καλε ν γίνωμεν ́γιοι «́τι γώ», λέγει, «́γιός εμι» (Α΄ Πέτρ. α΄, 16). πιθυμε Πλάστης μας ν ́χωμεν κοινωνίαν μαζί Του κα ν γευθμεν τς χάριτός Του, ν μετάσχωμεν δηλαδ τς γιότητός Του. κοινωνία μ τν Θεν εναι ζω μετανοίας κα γιότητος, δ πομάκρυνσις ξ Ατο, μαρτία, ταυτίζεται π τος Πατέρας τς κκλησίας μ τν «κακίαν τς καρδίας».

«μαρτία οκ ́στι τς φύσεως, λλ τς κακς προαιρέσεως» (Θεοδωρήτου Κύρου, Διάλογος Α΄- Immutabilis, P.G. 83, 40D) το κακο πνεύματος κα «οδες πίστιν παγγελλόμενος μαρτάνει», κατ τν Θεοφόρον γνάτιον.
γιότης εναι διότης το Κυρίου, ποος εναι «προσφέρων κα προσφερόμενος κα προσδεχόμενος κα διαδιδόμενος». κατ χάριν ερουργς το Μυστηρίου τς Θείας Εχαριστίας προσφέρει ες τος πιστος «τ για τος γίοις», Σμα κα Αμα Χριστο, κα λαμβάνει μέσως παρ το πληρώματος τν ρθοδόξων τν πόκρισιν ες τν προσφορν τι: «ες ́γιος, ες Κύριος, ησος Χριστός, ες δόξαν Θεο Πατρός», «σθιόμενος κα μηδέποτε δαπανώμενος, λλ τος μετέχοντας γιάζων».
Ες τν γνα το νθρώπου ν πιτύχ τ «καθ᾿ μοίωσιν» μ τν Θεόν, δι τ ποον δημιουργήθη, τν γιότητα δηλαδή, ποβλέπουσα ποκλειστικς κα μόνον ες τν σωτηρίαν το νθρώπου Μία, γία, Καθολικ κα ποστολικ ρθόδοξος κκλησία «θεοπρεπς δογμάτισε» μίαν περίοδον το τους ς περίοδον διαιτέρας προσευχς κα δεήσεως πρς κατευνασμν τν παθν τς ψυχς κα το σώματος.
περίοδος ατη εναι ρχομένη π τς αριον σωτήριος προετοιμασία δι τ «Πάσχα τ μέγα κα ερώτατον Χριστο». Εναι γία κα Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τν ποίαν πρέπει ν βιώσωμεν «δέησιν προσάγοντες κα φεσιν ατοντες», στε ν γευθμεν ληθς τ Πάσχα «μετ πάντων τν γίων», γινόμενοι «γιοι», δι τς μολογίας νώπιον Θεο κα νθρώπων τι εμεθα «σκεύη κεραμέως» συνθλιβόμενα π το πονηρο καθ᾿ μέραν, «πίπτοντες κα νιστάμενοι». Ν μολογήσωμεν δηλαδ τν νθρωπίνην τέλειαν κα δυναμίαν μας κα τν νώπιον Θεο μηδαμινότητά μας, μετανοοντες κα παναλαμβάνοντες ν σπέρ κα πρω κα μεσημβρί κα ν παντ καιρ κα πάσ ρ, καίτοι «γιοι» δι το βαπτίσματος, τι «ες γιος, ες Κύριος, ησος Χριστός, ες δόξαν Θεο Πατρός».
Καλομεν, λοιπόν, πάντας τος ρθοδόξους πιστούς, κληρικούς, μοναχος κα μοναχάς, δελφο κα τέκνα, ν μεταβάλωμεν τν ζωήν μας, πάντοτε μέν, διαιτέρως δ κατ τν περίοδον ατν τς γίας κα Μεγάλης Τεσσαρακοστς, ες γαπητικν πρς τν πλησίον προσπάθειαν προπαρασκευς δι τν μετοχν κτυπώτερον π τοδε ες τν νέσπερον Βασιλείαν το Κυρίου, τ «καινν Πάσχα». Προσκαλομεν τος πάντας ες ζων γιότητος κα πνευματικο γνος δι ν χαρισθ ες τν κόσμον κα ες μς ς «δόσις γαθ» κα ς «δώρημα τέλειον» δυνατότης τς περβάσεως τς μαρτίας, διότι «πς γεγεννημένος κ το Θεο μαρτίαν ο ποιε [...] κα ο δύναται μαρτάνειν, ́τι κ το Θεο γεγέννηται» (Α ́  ωάν. γ΄, 9-10).
ς εσέλθωμεν, λοιπόν, μ λην τν ψυχήν μας, μ σκυθρωπάζοντες, λλ χαίροντες κα γαλλόμενοι, ες τ πνευματικν τοτο στάδιον τν ρετν κα ς καθοπλισθμεν «γάπης τν λαμπρότητα, προσευχς τν στραπήν, γνείας τν καθαρότητα, εανδρίας τν σχύν», κα ς συνοδοιπορήσωμεν μ τν Κύριον, δεόμενοι Ατο ν μ «παρίδ μς κινδυνεύοντας τν π᾿ Ατο διάστασιν» (Δοξαστικν τς Σταυροπροσκυνήσεως), λλ ν μς ξιώσ «πως λαμπροφόροι προφθάσωμεν ες τν γίαν κα τριήμερον νάστασιν, τν καταλάμπουσαν φθαρσίαν τ κόσμ» (ποίημα Θεοδώρου, κολουθία Δευτέρας Α΄ βδομάδος Νηστειν).
δελφο κα τέκνα ν Χριστ,
γία κα Μεγάλη Τεσσαρακοστ εναι ς περίοδος προετοιμασίας κα μετανοίας φων τς συνειδήσεώς μας, ποία, σωτερικ κα νέκφραστος, εναι προσωπικ κρίσις. ταν μς ερσκ σφλλοντας διαμαρτρεται ντονώτατα, καθότι «οδν ατς βιαιότερον ν κσμ», κατ τν βιωματικν κήρυκα τς μετανοίας γιον νδρέαν Κρήτης. θεν, πρέπει ν ερηνεύ μ τν συνείδησίν του καστος, δι τς μετανοας, στε «ν τ πυρ τς συνειδήσεως ν προσφέρωμεν μυστικν λοκάρπωσιν», θυσιάζοντες τ πάθη μας κα προσφέροντες ατ θυσίαν γάπης πρς τν συνάνθρωπον, πως Κύριος αυτν πρ «τς το κόσμου ζως κα σωτηρίας». Τότε μόνον θ νατελ κα δι᾿ μς κ το τφου συγγνμη κα θ ζσωμεν ς νθρωπτης ν λληλοσεβασμ κα γπ μακρν τν σων βλπομεν κατ τς μρας τατας φρικτν γκλημτων ν πλττουν τν οκουμνην πασαν. Ες τν γνα τοτον χομεν συμμάχους κα πρεσβευτς πάντας τούς γίους κα μάλιστα τν Παναγίαν Μητέρα το Κυρίου μας, τν δι τν κεσιν της ς λλος λουτρ «κπλύνουσαν συνείδησιν».
θεν, προτρεπόμεθα κα παρακαλομεν, ς πνευματικς Πατρ τν ν τν οκουμένην ρθοδόξων πιστν μας, αυτος κα λλήλους, ν δράμωμεν μετ σπουδς ες τ π τς αριον ρχόμενον στάδιον τν ρετν, «μ τοπα λογιζόμενοι, μ παράνομα πράττοντες», λλ πορευόμενοι ν Χάριτι ν κπλύνωμεν τς συνειδήσεις «γνώμ γαθ» δι τς μετανοίας, χοντες τν βεβαιότητα τι ο ορανο κα γ κα πάντα «τ ρατ κα όρατα» θ καταυγασθον ν τέλει π το φωτς τς ναστάσεως το Κυρίου.
μες δέ, «πρ τν θυρν το Ναο το Κυρίου» στάμενοι, ἐὰν ξίως πολιτευθμεν, θ περιβληθμεν χιτνα φωτεινν μιμήσεως το Χριστο κα θ ξιωθμεν το «καινο πόματος» κ τς Πηγς τς φθαρσίας, γευόμενοι τς χαρς το λβίου τάφου το Κυρίου κα συνωθούμενοι ν τ κκλησί «ως τν κεράτων το θυσιαστηρίου», ν τόπ που «τ φοβερ τελεσιουργεται». Γένοιτο.

Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ,βιε´
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...