Ιεραποστολή στα ίχνη του Χριστού

Με το κήρυγμα του Ευαγγελίου , που είναι άμεσος σκοπός και αντικείμενο της Ιεραποστολής , αρχίζει η συσσωμάτωση και η συμμετοχή στην επαγγελία του Θεού. Η Ιεραποστολή δεν είναι απλώς αναγγελία ορισμένων ηθικών αληθειών ή αρχών , αλά η έναρξη μιας μεταμορφώσεως, η οποία εγκαινιάζεται με τον «φωτισμό του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού» (Β΄Κορ. 4,4) . δεν έχει μόνο σαν στόχο της το παρόν , αλλά και το μέλλον της ιστορίας και του κόσμου. Δεν στοχεύει να φτιάξει μόνο μια νέα κοινωνία ανθρώπων , αλλά να μεταμορφώσει τον κόσμο σε βασιλεία του Θεού.
Βιώνοντας ο πιστός στη Θ. Λειτουργία την κοινωνία με τον Θεό, τον αγιασμό εν τη αληθεία, την έναρξη του εν τω Χριστώ και δι’ αυτού εν τω Πατρί , την ενσωμάτωση του εν τη Εκκλησία του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, ευρύνει τους ορίζοντες της σκέψης και των ενδιαφερόντων του, αποκτά εσωτερικές δυνάμεις για τη συνέχιση της βιωματικής λειτουργίας μέσα στη ζωή: Για την ουσιαστική , δηλαδή , προώθηση της αδελφοσύνης στον κόσμο, τη γεφύρωση των διεστώτων, την κατάλυση κάθε είδους πολιτικών , γλωσσικών , πολιτικών φραγμών. Υπάρχει μια άλλης μορφής λειτουργία («έργον λαού», χάριν του λαού, την οποία οφείλει κάθε πιστός να συνεχίζει προσωπικά μετά την τέλεση της Θ. Λειτουργίας στον ναό.

Το χρέος της ιεραποστολής. Το ιεραποστολικό ενδιαφέρον δεν παρουσιάζεται πλέον ως νεωτερισμός, ως καινοτομία μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά ως επανεύρεση των πηγών της παραδόσεως. Η ιεραποστολή τονίζεται πρόσφατα, σε διάφορους τόνους και σε ποικίλα θεολογικά πλαίσια, ως ουσιαστικό χαρακτηριστικό της φύσεως της Εκκλησίας. Αποτελεί την επέκταση εν χρόνω και τόπω του έργου του Χριστού. Η αποστολικότητα της Εκκλησίας δεν αναφέρεται μόνο στην αποστολική διαδοχή, αλλά στο γεγονός ότι διατηρεί άσβεστο το αποστολικό πνεύμα, ώστε να φθάσει το Ευαγγέλιο «έως εσχάτου της γής».

Από το βιβλίο, Ιεραποστολή στα ίχνη του Χριστού.
( Αρχιεπ. Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστασίου)