ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΙΩΑΝΝΗΝ ΤΟΝ ΡΩΣΟΝ

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΙΩΑΝΝΗΝ ΤΟΝ ΡΩΣΟΝ

(ποιημα ΔΑΝΙΗΛ Μοναχού)

Μετά το ευλογητός , το Κύριε εισάκουσόν. Θεός Κύριος εις ήχον δ΄, πρός το «Τη Θεοτόκω εκτενώς».

Τω Ιωάννη οι πιστοί νυν προσδράμωμεν, οι εν δεινοίς και συμφοραίς, και προσπέσωμεν, εν ευσεβεία κράζοντες εκ βάθους ψυχής· Όσιε , βοήθησον , εφ’ ημίν σοις ικέταις, πρόφθασον και λύτρωσαι της παρούσης ανάγκης· μη παραβλέψεις δέησιν οικτράν των προσφευγόντων τη σκέπη σου, Άγιε.

Δόξα . Το αυτό.Και νύν.
Ου σιωπήσωμεν... Είτα ο Ν΄
Ο Κανών

Ωδή α΄.΄Ηχος πλ. Δ΄.Υγράν διοδεύσας.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Δειναίς πιεζόμενος συμφοραίς, πρός σε επιρρίπτω , και το σώμα και την ψυχήν· δεόμενος σου , όσιε Πάτερ, εκ λυπηρών και δεινών με λυτρώσασθαι.

Σαρκός με του κλύδωνος προσβολή , μάκαρ Ιωάννη, εκταράττει διηνεκώς, ειρήνευσον Πάτερ, τη γαλήνη, ταίς του Θεού συμπαθέσι πρεσβείαις σου.

Δαιμόνων τα στίφη τα πονηρά, καταπολεμούσι , τον σόν δούλον ανηλεώς· κατάλυσον τούτους τη δυνάμει, τη του Σταυρού φιλανθώπως πρεσβείαις σου.

Θεοτόκιον

Παρθένε , η πύλη του Θεού, άνοιξον μοι πύλην, ευσπαγνίας και εκ πυλών , της θανατηφόρου αμαρτίας, τη μητρική παρρησία σου ρύσαι με.

Ωφή γ΄. Ουρανίας αψίδος.

Πονηρίας ανθρώπων οδυνηρών πάντοτε, απειλάς πνεόντων δυσφημώς, συ με διάσωσον , την αυτών θηριώδη μανίαν διασκεδάσας, ευσεβών το στήριγμα, Πάτερ πανένδοξε.

Ευτρεπίσας πανσόφως το της ψυσής οίκημα , και διαφερόντως κοσμήσας, θεομακάριστε, χάριν του Πνεύματος εισεδεδεγμένος ωράθης, και φω΄τος πληρέστατος, ως στύλος πύρινος.

Θεοτόκιον

Καθαράς παρθενίας αποπεσών, Πάναγνε, όλως εμολύνθην τω πάθει , της ασωτίας μου· η τετοκυία Κριτήν, αμαρτανόντων ανθρώπων , πάσης κατακρίσεως, Παρθένε, σώνον με.

Διάσωσον απο κινδύνων του δούλους σου , Θεοφόρε, τους εν πίστει ειλικρινεί πρός Σε καταφφεύγοντας, ως έτοιμον βοηθόν εν ανάγκαις.

Επίβλεψον εν ευενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπή του σώματος, κάκωσιν, και ίασιν της ψυχής μου το άλγος.

Είτα μνημονεύει ο Ιερεύς υπέρ ων η Παράκλησις γίνεται και ψάλλονμεν το
Κύριε ελέησον . Ο Ιερεύς· Ότι ελεήμων. Και ευθύς λέγομεν το επόμενον κάθισμα·

Ήχος β΄.Τα άνω ζητών.

Προστάτην θερμόν και πύργος απροσμάχητος, εδείχθης σοφέ, τοίς πίστει εκβοώσι σοι, και σεπτώς κραυγάζουσι Θεοφόρε Ιωάννη, πρόφθασον και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, αεί τη τριάδι παριστάμενος


Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.

Ιαμάτων χαρίσματα , τω σεπτώ τεμένει σου οι προσεύγοντες, αρυόμεθα ευφρόσυνα, και δοξάζομέν σε θαυματόβρυτε.


Καπαδόκων συστήματα, και των Προκοπέων πλήθη τα ευλαβή, αντιλήπτορα γινώσκουσι , και προστάτην πάντες ευφημούσι σε.

Διαβάς ανδρικώτατα, νέφος της σαρκός σου δια της πράξεως, είσω γέγοντας αοίδιμε, του φωτός του θείου, ως επόθησας.

Θεοτόκιον.

Οίκος γέγοντας, άχραντε, του Θεού των όλων ως Αειπάρθενος· οίκον όθεν με ανάδειξον, αρετών ενθέων , θεία χάριτι.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.

Φρούρησον ημάς ταίς πρεσβείαις σου, μακάριε, και τω βραχίονί σου τω κραταιώ, πικρούς δαίμονας κατάβαλε, υπαρθαύμαστε.

Δώρησαι ημίν, την υγείαν δεομένοις σου, και της ψυχης και του σώματος αεί, και την μυρόπνοόν ρώσιν , πάτερ πανόβλιε.

Ίασαι λαόν προσδράμοντα σοι, θαυμάσιε και λοιμικής νόσου και πυρετών , και αλγηδόνων παντοίων όλως διάσωσον.

Χαίρει επι σοι, Θεοτόκε, κτίσις άπαντα, των Αγγέλων τα συστήματα, και των ανθρώπων γλώσσαι πάσαι δοξάζουσι.


Ψδή στ΄. Την δέησιν εκχεώ.

Θαυμάτων σε θησαυρόν επίσταμαι, και πηγήν των αγαθών , Ιωάννη· αρρωστιών , ιατεύοντα πάθη, και ενεργείας δαιμόνων ελαύνοντα· και δέομαι σωθήναι νύν, εκ φθοράς με κακών , χαρυτώνυμε.

Προστάτην σε των πτωχών κηρύττομεν , και φρουρόν Καππαδοίας απάσης, των πειρασμών διαλύοντα όχλον, και δυσσεβών επηρείας διώκοντα· και πάντας νύν τους ευσεβείς, των δεινών λυτρωθήναι δεόμεθα.


Λιμένα σε εν κινδύνοις έχομεν, και εν θλίψεσι προστάτην , παμμάκαρ, και παντελή συμφορών σωτηρίαν , και ποταμόν δωρεών ανεξάντλητον, και βρύσιν ευεργεσιών , και πηγήν ιαμάτων αέναον.


Αγκαλαίς σου και μαστοίς , ω Δέσποινα, τω Υιώ σου μεσιτεύουσι δείξον, σοίς τέκνοις τα εκείνου Παρθένε, σταυρόν και λόγχην και σπόγγον και κάλαμον, ούτως δ’ιλέωσον αυτόν , εφ’ ημίν τοις πολλά αμαστήσασι.

Διάσωσον απο κινδύνων τους δούλους σου, αθληφόρε τους εν πίστει ειλικρινεί πρός σε καταφεύγοντας, ως έτοιμον βοηθόν εν ανγκαίς.

Άχραντες, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον , ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Κοντάκιον . Ήχος β΄

Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία πρός των Ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσων φωνάς· αλλά πρόφασον ως αγαθή , εις την βοήθειαν ημών , των πιστών κραυγαζόντων σοι· Τάχυνον εις πρεσβείαν,και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε τν τιμώντων σε.

Και ευθύς το προκείμενον

Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού.

Ευαγγέλιον

Εκ του κατά Λουκάν
(κεφ.6,17-23)

Τω καιρώ εκείνο έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού· και όχλος μαθητών αυτού και πλήθος πολύ του λαού απο πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος· οι ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι απο των νόσων αυτών, και οχλούμενοι υπο πνευμάτων ακαθάρτων , και εθεραπεύοντο. Και πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού , ότι δύναμις παρ’ αυτού, εξήρχετο και ιάτο πάντας. Και αυτός επάρας τους οφθαλμούς αυτού εις τους μαθητάς αυτόυ έλεγε· Μακάριοι οι πτωχοί ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού. Μακάριοι οι πεινώντες νύν ότι χορτασθήσεσθε. Μακάριοι οι κλαίοντες νύν ότι γελάσετε. Μακάριοι εστε όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, και όταν αφορίσωσιν υμάς και ονειδίσωσι και εκβάλωσι το όνομα υμών ως πονηρόν ένεκα του υιού του ανθρώπου. Χαίρετε εν εκείνη τη ημέρα και σκιρτήσατε· ιδού γάρ ο μισθός υμών πολύς εντω ουρανώ.


Δοξα.ταίς του σου Οσίου...
Και νύν .Ταίς της Θεοτόκου...
Ελέησόν με ο Θεός...

Ήχος πλ. Β΄.Όλην αποθέμενοι.

Μη αποστερήσεις, με , της σής θερμής προστασίας, Ιωάννη όσιε αλλά θραύσον δέομαι τη ισχύϊ σου , θράση τα ανίσχυρα, και τα τοξεύματα, των δαιμόνων τα ανέλπιστα· νόσων απάλλαξον , και πειρατηρίων και θλίψεων, και πάντας ελευθέρωσον , των σατανικών επιθέσεων· ίνα σε γεραίρω, και πόθω ανυμνώ και προσκυνώ, και μεγαλύνω σου, Άγιε, έργα τα θεάρεστα.

Ο Ιερέας. Σώσον, ο Θεός τον λαόν σου...
Κύριε, ελέησον ιβ΄. Ελέει και οικτιρμοίς...
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.

Την ψυχήν θυμηδίας, και χαράς απάσης ανάδειξον έμπλεω, θεόφρων Ιωάννη, των θερμώς υμνούντων , και βοάν αεί δίδαξον· ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.

Λαμπρυνθείς τω σω πάθει, σκοτισθένα με αμαρτίμασι λάμπρυνον, τον πόθω προσιόντα, τω σω σεπτώ λειψάνω, και κραυγάζειν αξίωσον· ο των Πετέρων ημών Θεός ευλογητός ει.

Πειρασμών και κινδύνων , και ανάγκης και θλίψεως ελευθέρωσον , και βλάβης των δαιμόνων, τους ση σεπτή θαρρούντας, και εν πίστει κραυγάζοντας· ο των Πατέρων Θεός ευλογητός ει.

Θεοτόκιον

Των ανθρώπων ο πλάστης , εν γαστρί σου σκηνώσας, Θεοχαρίτωτε, απάντων προστασίαν , των ζάλαις κλονουμένων , και βοώντων αξίωσον· ο των Πατερων ημών Θεός ευογητός ει.

Ωδή η΄. Τον βασιλέα των ουρανών.

Τοις ποντουμένοις βιοτικές τρικυμίες, χείρα δίδου, παμάκαρ, υμνούσι , και υπερυψούσι Χριστόν εις τους αιώνας.

Των σών λειψάνων των ευαγών, αποτομένους, ευωδίας πλήρωσον θείας, Κύριον υμνούντες πιστώς εις τους αιώνας.

Τους δεομένους εκτενώς, Θεοφόρε, και την χάριν αιτούντας προσδέχου, και δοξολογούντας Θεόν εις τους αιώνας.

Θεοτόκιον

Των μολυσμάτων μου την καρδίαν, Παρθένε, μετανοίας καθάρισον νιπτροίς, ίνα σε δοξάζω εις πάντας τους αιώνας.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Αστέρα, Ιωάννη, σε σημειοφόρον , ομολογούμεν ημίν φώς αυγάζοντα, οι ευσεβώς ορθοδόξως Χριστώ λατρεύοντες.

Εν σάλω θεοφόρε, τοις κυματουμένοις, πολλών κακών σοίς ικέταις βοήθησον , διασκεδάζων τα βέλη του πολεμήτορος.

Δόξα

Την δέησιν μου δέξαι, του ταπεινωθέντος και χαλεπών, Θεοφόρε, κακώσεων, και αμαρτίας λύτρωσαι.

Και νύν. Θεοτόκιον.

Ελπίδα σωτηρίας, των εκπεπτωκότων αι γενεαί , Θεοτόκε, γινώσκουσαι, διά παντός ομοφρόνως σε μακαρίζουσιν.

Είτα ασπαζόμενοι των προσκυνητών το του Οσίου λείψανον, ψάλλομεν τα παρόντα πρό το·

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί.

Τους συναθροισθέντες τω σω ναώ, αοράτων πάντας ορατών τε επιβουλάς, ημάς τυραννούντων· δεόμεθα ρυσθήναι, υπό την σήν αιγίδα θερμώς προσφεύγοντες.

Τα πεπυρωμένα βέλη εχθρού , βροτοκτόνου, πάτερ, απομάκρυνον αφ’ ημών, ταίς πρός την Τριάδα, θερμαίς σου ικεσίαις, όπως ρυσθέντες, τούτων , σε μεγαλύνωμεν.

Τον αστέρα πάντες τον φαεινόν, τον εκ Προκοπίου, απαστράψαντα νοητώς, οσίων το κλέος, και Καππαδόκων δόξαν , τον θείον Ιωάννην ύμνοις τιμήσωμεν.

Αίτησαι ειρήνην παρά Θεού, πνευμάτων γαλήνη, μέχρι τέλους υπομονήν· ψυχών σωτηρίαν , ημίν τοις σοίς εκέταις, τοις ευφημούσι πόθω, τα σα θαυμάσια.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου , Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν , εις το σωθήναι ημάς.

Είτα το Τρισάγιον.

Απολυτίκιον Οσίου

Εκ γής ο καλέσας σε, πρός επουρανίους Μονάς, τηρείν και μετά θάνατον αδιαλώβητον , το σκήνος του Όσιε. Συ γάρ εν τη Ασία, ως αιχμάλωτος ήχθης, ένθα και ωκειώθης, τω Χριστώ Ιωάννη. Αυτόν ούν ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Είτα τα Τροπάρια ταύτα·

Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.

Δεύτε προσκυνήσωμεν , πιστοί , και μετ’ ευλαβείας και πόθου κατασπαζόμεοι, λείψανον περίσεπτον και πανυπάρτιμον, Ιωάννου θεόφρονος, αγνίσωμεν χείλη, όμματα και μέτωπα, και ικετεύσωμεν, όπως και ημάς αξιώση, τέλους σωτηρίου και θείου, ταίς αυτού πρός Κύριον δεήσεσιν.

Άνω των Αγγέλων τοίς χοροίς, και των αθλοφόρων τοις δήμοις, η ση αγία ψυχή, τέρπεται μακάριε, και συναγάλλεται· και οσίων τοις πλήθεσι, χοροίς προφητών τε, και ιεραρχών ομού τοις θείοις τάγμασι· κάτω δε το πάνσεπτον σώμα, ύμνοις και ωδαίς επαξίως, υφ’ ημών τιμώμενον δοξάζεται.

Και το Θεοτόκιον·
Την πάσν ελπίδα μου...