Εφόδια Ζωής

Από την ψυχική ασθένεια και από ακαταστασία εσωτερική, δημιουργούνται τόσα και τόσα πράγματα στη ζωή του ανθρώπου, σαν δυσκολίες και σαν θλίψεις ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθέου)

Μοναστήρι είναι και το σπίτι σου αν θέλεις. Δεν διαφέρει σε τίποτε απ’ αυτό , αρκεί να εφαρμόζεις το θέλημα του Θεού. (Γέροντας Πορφύριος).

Γιατί μπορεί καμιά φορά να είναι μικρότερα τα δικά σου ελαττώματα , αλλά να έχεις λιγότερα ελαφρυντικά (Παΐσιος )

Δεν είναι νίκη όταν μισείς κι αν θα συντρίψεις τους εχθρούς σου. Δεν είναι νίκη η χαρά που κάνει άλλους να πενθήσουν. Δεν είναι νίκη κι αν μπορείς όλο τον κόσμο να προστάζεις. Μία νίκη υπάρχει αληθινή: Όταν οι άλλοι σε σταυρώνουν, να συγχαρείς και ν’ αγαπάς (Κρήτης Τιμόθεος)

Αρχή της αληθινής ε\οικονομίας είναι: Τίποτα δεν πετιέται. Ποτέ δεν αγοράζεται κάτι που δεν είναι άμεσα ή έμμεσα χρήσιμο. Το πνεύμα της αληθούς οικονομίας στα μέλη της οικογένειας είναι υπόθεση συστηματική και επίμονης αγωγής. Αν όλοι μέσα στο σπίτι έτσι κινηθούν, τότε θα έχουν την ευλογία του Θεού και συνεπώς την επίτευξη της αυτάρκειας. Κι αν η αυτάρκεια βασιλεύει, τότε ποτέ η πλεονεξία και η φιλοχρηματία δεν θα κρούσουν πειρασμικά την πόρτα της καρδιάς (Αρχ. Αθανάσιος Μυτιληναίος


Ω βασιλεύ, υψοίς τα τείχει, κάν μέχρι πόλου φθάσεις, ένδον το κακόν , ευάλωτος η πόλις (Φωνή στον Αυτοκράτορα Νικηφόρο)

Κάποτε ένας άπιστος έλεγε στον Άγιο Αυγουστίνο:
-Οι εντολές της θρησκείας είναι φορτίο που περιορίζει την ανθρώπινη ελευθερία.
Κι ο Αυγουστίνος του απάντησε:
-Και τα φτερά του χελιδονιού είναι ένα πρόσθετο βάρος στο σώμα του. Όμως , χάρις σ’ αυτό το βάρος , το σώμα του χελιδονιού γίνεται ανάλαφρο και διασχίζει τους αιθέρες.

Όταν για πρώτη φορά κοιτάχτηκε στον καθρέφτη της Αγιότητος, έκαμε τη διαπίστωση : ‘‘Παύλος κλητός Απόστολος, δούλος Ιησού Χριστού’’. Αρκείται στην ιδέα, ότι είναι ένας των Αποστόλων και δούλος του Κυρίου. Αργότερα όμως, όταν, ύστερα από σκληρό αγώνα πλησίασε πιο κοντά στο Κάτοπτρο είδε ότι είχε εσφαλμένη διαπίστωση και έσπευσε να γράψει στους Κορινθίους: ‘‘Ούκ ειμί ικανός καλείσθαι Απόστολος’’. Έπαυσε να θεωρεί τον εαυτό του άξιο να λέγεται Απόστολος.
Και μετά ταύτα, γέρων πλέον , στο τέρμα του δρόμου του, μελλοθάνατος στις φυλακές της Ρώμης, φτασμένος πια εγγύτατα στην Αγιότητα, ξανακοιτάζεται στο αιώνιο Κάτοπτρο και υψώνεται σε νέα διαπίστωση: ‘‘ Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμί εγώ’’. Ήταν το μοναδικό πρωτείο που διεκδίκησε ποτέ ο Απόστολος των Εθνών . Το πρωτείο της αμαρτωλότητας».


Στο φάσμα της αγάπης περιέχονται εννέα στοιχεία: Μακροθυμία, Χρηστότης, Γενναιοψυχία, Ταπεινοφροσύνη, Κοσμιότης, Αφιλοκερδία, Πραότης, Αθωότης ,Ειλικρίνεια».

Πολλοί λένε κάθε πρωΐ ‘‘Πάτερ ημών…’’ Αλλά ύστερα την ημέρα τους την περνάνε σαν ορφανά. Με θλίψη και ανασφάλεια.


Θεέ μου, κάνε τους κακούς καλούς και στους καλούς κάνε όμορφη την καλοσύνη τους.

Μερικοί νομίζουν πως η προσευχή τους έμεινε αναπάντητη , επειδή ο Θεός δε συμφώνησε με τη δική τους κρίση για κάποιο θέμα

Η συνείδηση του αμαρτωλού ανθρώπου αρχίζει βαστώντας μια μικρή αμαρτία και ύστερα από καιρό βαστά τις πιο φρικτές, χωρίς να αισθάνεται καν το παραμικρό βάρος.

Ο άνθρωπος που πιστεύει στη δύναμή του γίνεται επικίνδυνος. Ο άνθρωπος που πιστεύει στη δύναμη του Θεού γίνεται ωφέλιμος

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να τον εγκατέλειψε ο Θεός. υπάρχουν μόνο άνθρωποι που εγκατέλειψαν το Θεό.

Τρεις είναι οι απαντήσεις του Θεού στις προσευχές των πιστών: ‘‘Ναι’’, ‘‘ Όχι ‘’, ‘‘ Περίμενε’’.

Μερικοί άνθρωποι συμπεριφέρνονται στο Θεό σαν να είναι δικηγόροι του. Καταφεύγουν σε Αυτόν μονάχα όταν έχουν ενοχές και προβλήματα.

Μερικές φορές η ψυχή μου κρύβει μέσα της πολλή αγάπη και θέλω να τη στείλω και δεν γνωρίζω που να τη στείλω. Και τότε την απευθύνω στην μανούλα μου την Παναγία και την παρακαλώ να παρηγορήσει όποιον υποφέρει και βασανίζεται, όποιον τον πικραίνουν οι αυταρχικοί χαρακτήρες , όποιον φλέγουν τα πάθη.

Πολλοί νομίζουν ότι είναι Χριστιανοί μόνο και μόνο επειδή δεν είναι αντίχριστοι.

Δύο γείτονες είχαν διαφορές στα χωράφια τους. Ο καθένας έλεγε τα υπέρ αυτού. Στο τέλος ρώτησαν το γεροντότερο του χωριού και εκείνος έσκυψε και ρώτησε τη γη. Και στην ερώητση τους τι σε απάντησε , τους είπε. Μου είπε σε κανένα δεν χρωστάω, αλλά μου ανήκουν και οι δύο και στο τέλος θα καταλάβουν περίπου δύο μέτρα γης.

Από το βιβλιαράκι Εφόδια Ζωής
Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»
Βενέτης Ι. Γεώργιος