Αόρατος Πόλεμος-Νικοδήμου του Αγίορείτου

Τι πρέπει να κάνουμε, όταν είμαστε πληγωμένοι


Όταν βρίσκεσαι πληγωμένος, διότι έπεσες σε κάποιο αμάρτημα από αδυναμία σου ή καμιά φορά και με την θέληση σου από κακία σου, μη μικροψυχήσεις, μήτε να ταραχθείς γι’ αυτό, αλλά επιστρέφοντας αμέσως στον Θεό, πες έτσι:
«Ιδού, Κύριε μου∙ έκαμα σαν τέτοιος που είμαι∙ ούτε ήτο βολετόν να προσμένεται άλλο από εμένα τον τόσο κακοπροαίρετον και αδυνατώτατον , παρά ξεπεσμός και κρημνισμός».

Και εδώ εξευτελίσου στα μάτια σου ικανή ώρα και λυπήσου με πόνο καρδιάς, για την βλάβη που έκανες στον Θεό∙ και χωρίς να συγχυστείς, αγανάκτησε κατά των φαύλων σου παθών και κυρίως όμως και περισσότερο κατ’ εκείνου του πάθους που στάθηκε αιτία του ξεπεσμού σου∙ έπειτα πες πάλι:
«Ούτε έως εδώ ήθελα σταθή, Κυριέ μου , και να μην αμαρτήσω χειρότερα, εάν συ δεν ήθελες με κρατήσει για την άκρα σου αγαθότητα».

Και ευχαρίστησε τον και αγάπησε τον περισσότερο παρά ποτέ θαυμάζοντας την τόση ευσπλαχνία του, ότι και με όλο που βλάφθηκε από σένα, πάλι σου δίνει την δεξιά του και σε βοηθά, για να μη ξαναπέσεις στην αμαρτία∙ τέλος πες με μεγάλο θάρρος στην άπειρη ευσπλαχνία του:
«Συ, Κύριες μου, κάμε σαν εκείνος που είσαι και συγχώρισον μοι και μη παραχωρήσεις είς το εξής να ζω χωρισμένος από σε, ούτε να απομακρυνθώ ποτέ ούτε να σε βλάψω πλέον».

Και κάνοντας έτσι, μη δοθείς στο να σκεφτείς αν σε συγχώρησε∙ διότι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά υπερηφάνεια, ενόχληση του νου, χαμός του καιρού και απάτη του διαβόλου, χρωματισμένη με διάφορες καλές προφάσεις. Γι’ αυτό αφήνοντας τον εαυτό σου ελεύθερο στα ελεημονητικά χέρια του Θεού, ακολούθησε την γύμναση σου, σαν να μην είχες ξεπέσει. Και αν τύχει από την αδυναμία σου, να αμαρτήσεις πολλές φορές την ημέρα και να μείνεις πληγωμένος, κάμε αυτό , που σου είπα, σε όλες τις φορές, όχι με λιγότερη ελπίδα στον Θεό. Και κατηγορώντας περισσότερο τον εαυτό σου και μισώντας την αμαρτία περισσότερο, βιάσου να ζεις με περισσότερή προφύλαξη.

Αυτό το γύμνασμα δεν αρέσει στον διάβολο∙ διότι βλέπει πως είναι πολύ αρεστό στον Θεό∙ επειδή μένει ντροπιασμένος ο αντίπαλος, βλέποντας πως νικήθηκε από εκείνον, που αυτός είχε πρωτύτερα νικημένο. Έτσι και διάφορους απατηλούς τρόπους μεταχειρίζεται , για να μας εμποδίσει να μη το κάνουμε. Και πολλές φορές επιτυγχάνει τον σκοπό του με την αμέλεια μας. Γι’ αυτό όσο εσύ θα βρίσκεις δυσκολία σ’ αυτό από τον εχθρό, τόσο περισσότερο πρέπει να βιαστείς για να το κάνεις πολλές φορές, κι αν μία φορά μόνο έπεσες∙ περισσότερο όμως πρέπει να κάνεις, αν , αφού αμαρτήσεις, αισθάνεσαι πως ενοχλείσαι , και συγχίζεσαι και απελπίζεσαι∙ για να μπορέσεις με αυτό να ξαναβρείς την ειρήνη και γαλήνη της καρδιάς σου και το θάρρος μαζί∙ και αφού αρματωθείς με αυτά τα άρματα, να στραφείς στον Θεό
.
Διότι τέτοια ενόχληση και ταραχή, που έχει κάποιος για την αμαρτία, δεν γίνεται για τον φόβο της βλάβης του Θεού, αλλά για τον φόβο της δικής του καταδίκης∙ που σημαίνει ότι αυτή προέρχεται από την φιλαυτία, όπως πολλές φορές είπαμε.
Ο τρόπος όμως για να ξαναβρείς την ειρήνη είναι αυτός∙ το να ξεχάσεις τότε παντελώς την πτώση σου και την αμαρτία σου και να δοθείς στο να στοχάζεσαι την άφατη καλοσύνη του Θεού∙ και ότι αυτός στέκεται πολύ πρόθυμος και επιθυμεί να συγχωρήσει κάθε αμαρτία, όσο βαριά και αν είναι, προσκαλώντας τον αμαρτωλό με διάφορους τρόπους και διά μέσου διαφόρων οδών, για να έλθει σε αυτόν , και να ενωθεί μαζί του σε αυτήν την ζωή με την χάρι του∙ και στην άλλη να τον αγιάσει με την δόξα του, και να τον κάνει αιωνίως μακάριο. Και αφού με τέτοιες παρόμοιες σκέψεις και στοχασμούς ειρηνεύσεις τον νού σου, τότε μπορείς να στραφείς στην πτώση σου, κάνοντας όπως είπα παραπάνω∙ μετέπειτα, στον καιρό της εξομολογήσεως (την οποία σε παραινώ να κάνεις συχνά), θυμήσου όλες τις αμαρτίες, και με πόνο νέο και λύπη για την βλάβη του Θεού, και με γνώμη και απόφαση να μη τον βλάψεις πλέον, φανέρωσε τες όλες στον Πνευματικό σου και κάνε με προθυμία τον κανόνα που μπορεί να σε διορίσει.