Δες , τι λένε οι άθεοι...;

Ο κόσμος είναι παράλογος, λοιπόν δεν υπάρχει Θεός (Σάρτρ)

Ο άθεος είναι καθημερινός αναζητητής του Θεού , που βλέπει παντού την απουσία Του, που δεν μπορεί να ανοίξει το στόμα του χωρίς να προφέρει το όνομά Του , με λίγα λόγια ένας κύριος με θρησκευτικές πεποιθήσεις», γράφει ο αρνητής Σάρτρ.
Το ίδιο παθαίνει και ο δικός μας Νίκος Καζαντζάκης. Ενώ λέει πως δεν πιστεύει σε τίποτε και ειρωνεύεται και βλαστημάει τα πάντα( διαβάστε την Ασκητική του ) όλο γύρω απ’ το Θεό και τον Χριστό γυρίζει και κάτω απ’ τα γράμματα του γράφει: ο Θεός μαζί σας!.

Σας το λέγω εγώ αυτός , που είμαι παιδί του αιώνα μας, παιδί της απιστίας: «Δεν υπάρχει πιο αγαθό , πιο βαθύ , πιο συμπαθητικό, πιο λογικό , πιο αντρίκιο και πιο τέλειο από το Χριστό . Και συλλογίζομαι , με ζηλωτού αγάπη, πως όχι μόνο δεν υπάρχει, μα και δεν μπορεί να υπάρχει».
Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται
«Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται»

Στο ερώτημα αν υπάρχει Δημιουργός και κυβερνήτης του σύμπαντος απαντούν ναι τα μεγάλα πνεύματα , που έζησαν στους αιώνες.
Την μεγάλη λογική σειρά των γεγονότων με κανένα τρόπο δεν μπορεί να δεχθεί το πνεύμα μας σαν αποτέλεσμα τυφλής τύχης. (Δαρβίνος)

Το μάτι και το φτερό μιάς πεταλύοδας είναι αρκετά για να συντρίψουν έναν άπιστο! (Ντιτερό ο άθεος)

Είσαι ευτυχής που οδηγείς τους ανθρώπους στο Θεό, γιατί η θρησκευτική ευσέβεια εξουδετερώνει τη νεύρωση. (Φρόΰντ)

Άκουσέ με. Σου μιλώ εγώ ο πολεμικός άθεος Βολταίρος: Κι αν δεν υπάρχει Θεός, πρέπει να τον κατασκευάσουμε. Αυτό λένε τα πράγματα.


Σ’ αγάπησα όμως ,έστω και αργά. Ομορφιά τόσο παλιά μα και τόσο νέα! Και τότε σκόρπισε άρωμα ηδονικό και το ανέπνευσα και ο πόθος μου στράφηκε σε Σένα. Σε γεύθηκα και κατάλαβα την πείνα και τη δίψα που είχα όταν ήμουν μακριά Σου. με άγγιξες και έγινες γαλήνη μεγάλη τη φουρτουνιασμένη ψυχή μου. δεν υπάρχει πια πόνος και κόπος για μένα, και η ζωή μου είναι γεμάτη από Σένα, που είσαι η αληθινή και χαρούμενη ζωή. (Αγιος Αυγουστίνος)

Ο Θεός είναι νεκρός. Οι άνθρωποι είναι ζωντανοί και ανώτεροι. Αυτός ο Θεός ήταν ο πιο μεγάλος κίνδυνος. Δεν είσαστε σεις αναστημένοι, παρά από τότε που ο Θεός είναι μέσα στα τάφο…Ο Θεός είναι νεκρός…ζήτω ο υπεράνθρωπος! (Νίτσε)

Δεν υπάρχει Θεός , γιατί αν υπήρχε θα ήμουν εγώ!(Νίτσε)

Περιγράφω αυτό που έρχεται. Αυτό που δεν μπορεί να μην έρθει: Τη γέννηση του μηδενισμού. Μια εποχή πολέμων , αναστατώσεων , αναφλέξεων τρομερών.
Δεν είμαι αρκετά περιορισμένος για να υιοθετήσω μια γνώμη. Ναι , τη δική μου. Τραβηχτήτε, από κοντά μου…Κοκκινήστε για μένα. Ίσως σας έχω απαντήσει
Πρέπει να μείνω για πάντα μέσα στο όνειρό μου, καταδικασμένος να χαθώ
Μην εγκαταλείπετε ποτέ την ιδέα του Θεού… Εγώ την έχω αρνηθεί…Θα βουλιάζω μέσα στο βάθος των παθών μου. Αυτά με πετούν πότε εδώ πότε εκεί. χάνω αδιάκοπα την ισορροπία μου.
Το χειρότερο είναι που δεν καταλαβαίνω πια για ποιο σκοπό ζω.. Το κάθε τι μου φαίνεται ενοχλητικό, οδυνηρό αηδιαστικό (Νιτσε)
(και αυτοκτόνησε)

«Θα πεθάνω μέσα σ’ ένα πυκνό σύννεφο , που με περιβάλλει και με πιέζει…Μέσα στα ατέλειωτα νυχτέρια της μοναξιάς μου, στις στιγμές της δυνατής αθεϊας μου, ένιωθα παρορμήσεις προς το Θεό, που ονόμαζα παραμύθι, και τότε η καρδιά μου πάλευε εναντίον της καταστροφής (Γεωργία Σανδή)

«Ας γυρίσουμε πίσω στο Θεό, γιατί μακριά του περιπλανιόμαστε στα τάρταρα.»
« Η χριστιανική προσευχή κάνει να δονούνται όλες οι χορδές του διανοητικού και πνευματικού είναι. Σε καμιά άλλη θρησκεία ο άνθρωπος δεν αισθάνεται πιο κοντά στο Θεό. Σε καμιά ο Θεός δεν έχει γίνει τόσο ανθρώπινος, τόσο πατρικός, τόσο προσιτός, τόσο υπομονετικός και τόσο τρυφερός (Γεωργία Σανδή Georgia Sand)

Πίστεψα, και αυτόματα άλλαξε η ζωή μου. σταμάτησα τα ναρκωτικά, τα χαρτοπαίγνια και τις άλλες πρόσκαιρες απολαύσεις και έδωσα τον εαυτό μου στο Ιησού. (Σταμάτης Σπανουδάκης)

Είναι βέβαιο και αποδεδειγμένο από την πείρα ότι οι μικροφιλόσοφοι μετακινούνται στην αθεΐα αλλά οι μεγάλοι φιλόσοφοι οδηγούνται στην θρησκεία (ΒΑΣΚΩ)

«Μπορώ να πω ότι έχω εγκαταλείψει τον ουρανό, κι’ εκείνος μ’ έχει εγκαταλείψει. Έχω βυθιστεί σε μια ζωή λαίμαργη και αχόρταγη. Γνωρίζω ότι έχω πάρει στραβό δρόμο. Το γνωρίζω πολύ καλά.» «Το κενό που έχει αφήσει μέσα μου η απουσία του Θεού , γίνεται άγριο και ανήμερο. Όταν μου προσφέρουν ένα ποτήρι ουΐσκι , παίρνω δέκα για να βυθιστώ στο μεθύσι (Ιονέσκο)

«Έχουμε καταντήσει ανδρίκελα , που ερχόμαστε και φεύγουμε δίχως σκοπό…Η υλιστική , μηχανική , συμβατική ζωή…μας έχει μεταμορφώσει σε άχρηστα όντα, ξιπασμένα και ηλιθια. Σε μηχανές που κινούνται και θορυβούν αδιάκοπα χωρίς να γνωρίζουν το γιατί.» Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη χάρη, που γνωρίζουν τον Ιησού και είναι γεμάτοι από την προσωπικότητα και την παρουσιά Του.. .Από τη στιγμή που θα γευτεί κανείς τον Ιησού δεν μπορεί να τον εγκαταλείψει, γιατί νιώθει ευτυχής. (Ιονέσκο)