Γέροντος Πορφυρίου:Περί της αγωγής των παιδιών

Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’ την ώρα της συλλήψεως τους.

Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’ την ώρα της συλλήψεώς τους. Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νούς του δεν έχει ανπτυχθεί.σκοτινιάζει το πρόσωπο της μάναας, σκοτινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κ.λπ. ,τα ζεί κι αυτό. Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο, αν δεν το αγαπάει, αυτό το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σ’ όλη του τη ζωή. Το αντίθετο συμβαίνει με τ’ άγια συναισθήματα της μάνας. Όταν έχει χαρά, ειρήνη, αγάπη στο έμβρυο, τα μεταδίδει σ’ αυτό μυστικά, όπως συμβαίνει με τα γεννημένα παιδιά.
Γι’ αυτό πρέπειη μητέρα να προσεύχεται πολύ κατά τηνπερίοδο της κυήσεως και ν’ αγαπάει το έμβρυο , να χαϊδεύει τηνκοιλιά της, να διαβάζει ψαλμούς , να ψάλλει τροπάρια, να ζεί ζωή αγία. Αυτό είναι και δική της ωφέλεια· αλλά κάνει θυσίες και γιά χάτη του εμβρύου, για να γίνει και το παιδί πιό άγιο, ν’ αποκτήσει απ’ τηναρχή άγιες καταβολές. Είδατε πόσο λεπτό πράγμα είναι για τηνγυνάικα να κυοφορρεί παιδί; Πόση ευθύνη και πόση τιμή!...




Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδία είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι.

Εκείνο που σώζει και φτιάζνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του θεού. Πρέπει να γίνουνε άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητα τους, την υπομονή τους,την αγάπη τους. Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση , ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει , η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκευθεί , θα εξακοντίσει στα παιδιά την χαρι. Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους. Αν οι γονείς δεν ζούν ζωή αγία, αν δεν μιλούν με αγάπη , ο διάβολος ταλαιπωρεί τους γόνείς με τις αντιδράσεις των παιδιών. Η αγάπη , η ομοψυχία , η καλή συνεννόηση των γονέων είναι ό,τι πρέπει για τα παιδιά. Μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά.

Τα φερσίματα των παιδιών έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των γονεών. Όταν τα παιδιά πληγώνονται απ’ την κακή μεταξύ των γονέων συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις και διάθεση να προχωρήσουν στην πρόοδο. Κακοκτίζονται και το οικοδόμημα της ψυχής τους κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή. Να σας πω και δύο παραδείγματα.

Είχαν έλθει δυό κοπελίτσες σ’ εμένανε κι ημιά είχε κάτι πολύ άσχημα βιώματα και με ρωτούσε ποιυ οφείλονταιι. Και τους είπα:
-Είναι απ’ το σπίτι ,απ’ τους γονείς σας.
Κι όπως την «έβλεπα» την μιά, λέω:
-Εσύ απ’ την ητέρα σου τα έχει κληρονομήσει αυτά.
-Κι όμως, λέει, οι γονείς μας είνα τόσο τέλειοι άνθρωπο . Είναι χριστιανοί , εξομολογόυνται , μεταλαμβάνουν, που μπορεί να πει κανεί, ζήσαμε μέσα στη θρησκεία. Εκτός...αν φταίει η θρησκεία , απαντάει εκείνη.

Του λέω:
-Τίποτα δεν πιστεύω απ’ αυτά που μου λέτε. Εγώ ένα μόνο βλέπω, οι γόνείς σας δεν τήνε ζούν τη χαρά του Χριστού.

Πάνω σ’ αυτό η άλλη είπε:
-Άκουσε, Μαρία, καλά λέει ο παππούλης, έχει δίιο. Οι γονείς μας πάνε στον πνευματικό, στην Εξομολόγηση, στην Θεία Μετάληψη, ναι...Αλλά είχαμε ποτέ ειρήνη στο σπίτι; Ο πατέρας συνεχώς γκρίνιαζε με τηνμητέρα μας. Διαρκώς πότε ο ένας δεν έτρωγε, πότε ο άλλος δεν ήθελε να πάνε κάπου μαζί. Έχει δίκοι, λοιπόν ,ο παπούλης.
-Πως τον λένε τον πατέρα σου; Την ρωτάω;
Μου είπε.
-Πως την λένε την μητέρα σου;
Μου είπε.
-Ε, λέω, με την μητέρα σου δεν τα έχεις καθόλου καλά μέσα σου. Άκουσε με τώρα. Τη στιγμή που μου τα έλεγαν το όνομά , έβλεπα τον πατέρα , έβλεπα τηνψυχή του . τη στιγμή που μου έλεγαν το όνομα της μητέρας, έβλεπα την μητέρα κι έβλεπα πως κοίταζε η κόρη την μητέρα....

Η υπερπροστασία αφήνιε ανώριμα τα παιδιά.

Ένα άλλο πάλι, που βλάπτει τα παιδά, είναι η υπερπροστασία, δηλαδή η υπερβολική φροντιδα , η υπερβολική αγωνία καιτο άγχος των γονεών. Ακοόυστε ένα περιστατικό.

Μιά μητέρα μου παραπονιότα ότι το παιδί της, πέντε χρονώ, δεν υπάκουε. Της έλεγε, «εσύ φταίεις»,αλλά δεν το καταλάβενε. Καποια φορά επήγαμε με την μητέρα αυτήν έναν περίπατο στη θάλασσα με τ’ αυτοκίνητο.
Είχε μαζί της και το παιδί. Σε λίγο ο μικρός ξέφυγε απ το χέρι της κι έτρεξε πρός τη θάλασσα. Υπήρχε, μάλιστα, ένας σωρός απο άμμο κι απ’ την πίσω πλερά του απότομα απλωνόταν η θάλασσα. Η μητέρα αγχώθηκε , ήταν έτοιμη να φωνάξει, να τρέξει, διότι είδε τον μικρό στην κορυφή του σωρού μ’ απλωμένα τα χέρια να κάνει ισορροπία. Εγώ την καθησύχασα, της είπα και γύρισε τηνπλάτη πρός το παιδί και λίγο λοξά παρακολουθούσα. Όταν ο μικρός απελπίσθηκε να προκαλεί την μητέρα του, για να την τρομάξει και να φωνάξει, όπως συνήθως, σιγά σιγά κατεβήκε ήχυσος και μας επλησίασε. Αυτό ήταν! Τότε πήρε η μητέρα το μάθημάτης σωστής αγωγής.

Μιά άλλη μητέρα παραπονιόταν για οτν μοναχογίο της ότι δεν έτρωγε όλα τα φαγητά και κυρίως το γιαούρτι. Ο μικρός θα ήταν περίπου τριών χρονών και την επαίδευε τηνμάνα καθημερινά. Της λεγω:
«Θα κάνεις το εξής. Θ’ αδειάσεις το ψυγείο απ’ όλα τα τρόφημα. Θα το γεμίσεις με ορισμένη ποσότητα γιαούρτι. Θα ταλαιπορηθείτε και οι γονείς για μερικές ημέρες. Ήλθε η ώρα του φαγητού; Θα δώσεις στον Πέτρο γιαούρτι. Δεν θα το φάει. Το βράδυ το ίδιο, τηνάλλη μέρα το ίδιο. Ε, μετά θα πεινάσει, κάτι θα δοκιμάσει. Θα κλάψει, θα φωνάξει. Τα τα υποστείτε.μετά θα το φάει ευχαρίστως.
Έτσι συνέβηκε κι έγινε το γιαούρτι το καλύτερο φαγητο για τον πέτρο.
Δε νείναι δύσκολα αυτα. Κι όμως πολλές μητέρες δεν τα κατάφεραν και δίδουν πολύ αρνητική αγωγή στα παιδά τους. Μητέρες που κάθονται πάνω απ΄τα παιδά τους συνεχώς και τα καταπιέζουν, δηλαδή τα υπερπροστατεύουν, απέτυχαν στο έργο τους. Ενώ πρέπει ν’ αφήνεις το παιδί μόνο του να ενιδαφερθεί για την πρόοδό του. Τότε θα πετύχεις. Όταν κάθεσαι συνεχώς απο πάνω τους. Τα παιδιά αντιδρουν. Αποκτούν νωθρότητα, μαλθακότητα και συήθως αποτυγχάνουν στη χωή. Είναι ένα είδος υπερπροστασίας, που αφήνει ανώριμα τα παιδά.

Πρίν απο λίγες ημέρς ήλθε απελπισμένη μιά μητέρα για τις συνεχείς αποτυχίες του γίου της στις εισιτήριες εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο άριστος μαθητής στο δημοτικό, άριστος στο γυθμνάσιο, άριστός στο λύκειο. Στη συνέχεια αποτυχίες , αδιαφορία του παιδού, αντιφράσεις περίεργες.
«Εσύ φταίεις, της λέω της μάνας, κι είσαι και μορφωμένη! Τι θα έκανε το παιδί; Πίεση, πίεση όλα τα χρόνια, ‘‘ να είσαι πρώτος, να μη μας ντροπιάσεις, να γίνεις μεγάλος στην κοινωνία...’’. τώρα εκλώτσησε, δεν θέλει τίποτα. Να σταματήσεις αυτή την καταπίεση και την υπερπροστασία και θα δεις που το παιδί τότε θα ισορροπήσει. Τότε θα προχωρήσει , όταν τ’ αφήσεις ελεύθερο.

Απο το βιβλιο :Γέροντο Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου ''Βίος και λόγοι''
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής Χανιά 2006