Το μακάριο και ειρηνικό τέλος είναι χάρισμα και συγχρόνως ένδειξη ευαρεστήσεως στον Θεό. Για τις περιπτώσεις όμως του βιαίου , αναπάντεχου , (όπως π.χ. από αυτοκινητιστικό ατύχημα) πολλές φορές φρικτού τέλους , τι λέει η Παράδοσή μας;
Ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, επίσκοπος Αντιοχείας, σε ερώτηση σχετική απάντησε:
« Ότι είναι ανεξερεύνητα τα κρίματα του Θεού και ανεξιχνίαστοι οι οδοί αυτού, όπως λέει και η Γραφή (Ρωμ. ια΄,33) είναι φανερό. Παρά ταύτα όμως δεν είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι πεθαίνουν με βίαιο θάνατο το παθαίνουν αυτό εξ αιτίας των αμαρτιών τους. Διότι και οι γιοί του Ιώβ (Ιωβ, α΄19) παρ’ όλο που ήταν δίκαιοι , θάφτηκαν κάτω από τα ερείπια του σπιτιού τους. Αλλά και ο Χριστός μας το διδασκαλείο αυτό λέγοντας ότι δεν ήταν αμαρτωλότεροι απ’ όσους κατοικούσαν την Ιερουσαλήμ εκείνοι οι δεκαοκτώ άνδρες, πάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος του Σιλωάμ (Λουκ ιγ΄, 4) ούτε πάλι εκείνοι των οποίων το αίμα ο Πιλάτος ανέμιξε με τις θυσίες.
Από αυτά λοιπόν μαθαίνουμε ότι και οι δίκαιοι πολλές φορές πεθαίνουν με βίαιο θάνατο με αφανή και άγνωστα κρίματα (αποφάσεις ) του Θεού, τα οποια οφείλονται σε τρείς λόγους:
Πολλές φορές ο Θεός επιτρέπει κάποιοι όσοιοι άνδρες να θανατωθούν από θηρία ή από σεισμούς ή από πνιγμό ή από πτώση σε γκρεμούς , για να φοβηθούν οι υπόλοιποι και να πούν: ‘‘Αν αυτός που ήταν άνθρωπος του Θεού έπαθε κάτι τέτοιο άραγε τι πρόκειται να πάθουμε εμείςοι αμαρτωλοί; Και εάν ο δίκαιος μόλις σώζεται, ο ασεβής και αμαρτωλός που θα βρεθή;’’ (Α΄Πέτρ δ΄,18 )
Άλλοι πάλι που είχαν ίσως κάποια μικρά ελαττώματα και επετράπη να υποστούν αυτόν τον βίαιο θάνατο θα ευρεθούν πλεόν τέλεοι μπροστά στον Θεό.
Και κάποιοι άλλοι , που πολλές φορές σαν δυνατοί πήραν επάνω του τις αμαρτίες του λαού, παραδίδονται γι’ αυτόν τον λόγο σε πειρασμούς και οδυνηρό θάνατο προκαλώντας έτσι μεγαλύτερη σωτηρία και στον εαυτό τους και στον λαό. Διό τι ο Χριστός για χάρη μας δέχθηκε τον θάνατο.
Γνωρίζοντας λοιπόν αυτά, ας μη παραξενευθούμε, βλέποντας πως ο Ησαΐας πριονίσθηκε, ο Ιωάννης αποκεφαλίστηκε, ο Στέφανος λιθοβολήθηκε, ο Πέτρος σταυρώθηκε και πολλοί άλλοι άγιοι περιέπεσαν σε φοβερούς κινδύνους και θανάτους.
Ομοίως δε και στις περιπτώσεις που κακοί άνθρωποι βρίσκουν βίαιο θάνατο, τρείς είναι οι τρόποι ερμηνείας: ή για να σωφρονισθούν από την απειλή ( του φοβερού γεγονότος) και οι υπόλοιποι ή για να βρούν και οι ίδιοι κάποια ανακούφιση εκεί( στην άλλη ζωή) , γιατί πραγματικά πολλή ωφέλεια βρίσκουν εκεί όσοι χωρίζονται από το σώμα τους, με πικρό θάνατο…, ή από θεία οργή και απειλή , όπως έγινε στην περίπτωση του Φαραώ (Εξοδ.ιδ΄, 27-28 ) και του κατακλυσμού (Γεν. ζ΄,4-6)
Συνεπώς , άλλοι υποφέρουν βάσανα μόνον εδώ, όπως ο Λάζαρος ( της παραβολής του Ιησού) , άλλοι σ’ ένα μέρος εδώ και σ’ ένα μέρος μετά θάνατον, όπως ακριβώς εκείνοι που κάηκαν στα Σόδομα, κι άλλοι μόνον μετά θάνατον, όπως ο πλούσιος της παραβολής του Λαζάρου.
Όταν λοιπόν δεις πως κάποιος γκρεμίστηκε ή πνίγηκε, να μη λες μήτε να περιεργάζεσαι: ‘‘ Άραγε να’χε φθάσει η ώρα του ή πέθανε πρόωρα; Ή μήπως αυτό συνέβη με την συνεργασία του διαβόλου;’’ Πρέπει να γνωρίζεις ότι πολλές φορές περιπίπτουμε σε πειρασμούς και συμφορές και θανάτους από δικλή μας αδιακρισία και αυθάδεια, όπως , για παράδειγμα, παθαίνουν οι ναυτικοί που ενώ βλέπους την κακοκαιρία να έρχεται , βγάζουν το πλοίο από το λιμάνι και πέφτουν από μόνοι τους σε άλλους κινδύνους, πράγμα που δεν το θέλει ούτε ο Θεός, ούτε ο διάβολος….Ίσως δε και με θέλημα του Θεού να πεθαίνουν μερικοί με πικρό θάνατο, προς σωτηρία τους». Και συνεχίζει με το εξής παράδειγμα.
« Κάποτε ο βασιλιάς Μαυρίκιος (582-602) παρακάλεσε τον Θεό να ξεπληρώσει εδώ, στον κόσμο αυτό, τα αμαρτήματά του. Είδε λοιπόν στο όνειρό τους ένα υπερένδοξο βασιλέα, που διέταξε να παραδοθεί αυτός ( προς θάνατο) στον στρατιώτη Φωκά. Αυτό κι έγινε. Υπήρχε δε και κάποιος αναχωρητής, φημισμένος για τα θαύματά του, ο οποίος είχε μαζί τους στην έρημο ένα υποτακτικό. Μιά μέρα λοιπόν ο μαθητής επισκέφθηκε κάποια πόλη που είχε ένα πονηρό και άθεο άρχοντα. Αυτός είχε πεθάνει και κηδευόταν συνοδευόμενος από πλήθος πολύ και με τιμές και κεριά και θυμιάματα. Όταν γύρισε ο υποτακτικός πίσω στην έρημο βρήκε τον θεοφόρο γέροντά του κατασπαραγμένο απο μια ύαινα. Τότε άρχισε να αδημονεί και σχεδόν να αντιδικεί με τον Θεό λέγοντας: ‘‘ που είναι η δικαιοκρισία σου Κύριε; πως εκείνος ο πονηρός άρχοντας , που σε παρόργισε πολύ, πέθανε τόσο ένδοξα, ενώ αυτός ο άγιος, που πολύ σε υπηρέτησε, καταβροχθίστηκε από ένα θηρίο;’’ Ενώ έλεγε αυτά και παραπονιόταν , του εμφανίσθηκε άγγελος Κυρίου και του είπε: ‘‘ Εκείνος ο άρχοντας, που ήταν εντελώς κακός, είχε κάνει μια αγαθή πράξη. Με την τιμή που του’ γινε στην κηδεία πήρε τον μισθό του για’ κείνο το καλό κι έτσι έφυγε για την άλλη ζωή τελείως καταδικασμένος. Ο δικός σου πάλι γέροντας, που έκανε όλο τα ευάρεστα στον Θεό , είχε σαν άνθρωπος και κάποιο ελάττωμα, και με αυτό το πικρό θάνατο το εξόφλησε κι έφυγε για εκεί τελείως καθαρός». (P. G. 89, 500A -504B).
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΙ;
Αλυπίου Αθανασιάδου
Εκδοσεις «ΤΗΝΟΣ»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου