Λειτουργούσε τρείς με τέσσερις φορές την εβδομάδα το πρωί 4,30-7,30 π.μ., για να κοινωνήσουν εγκαίρως οι ασθενεί, και να προλάβει το προσωπικό του νοσοκομείου και άλλοι εργαζόμενοι και φοιτητές που σύχναζαν εκεί, να εκκλησιασθούν. Κατέβαινε από τις τέσσερις για την προσκομιδή. Μνημόνευε αμέτρητα ονόματα. Όταν τελείωνε η θεία Λειτουργία ανέβαινε με το άγιο Ποτήριο στους θαλάμους να κοινωνήσεις στην κλίνη τους όλους εκείνους που είχε εξομολογήσει και προετοιμάσει κατάλληλα.
Αδελφές του νοσοκομείου και ιατροί ομολογούν ότι πολλάκις συνέβη , όταν μετέβαινε ο π. Ευσέβιος να κοινωνήσει κάποιον άρρωστο, εκείνος να έχει πέσει σε κώμα. Τον βεβαίωναν ότι δεν έχει πλέον καμιά επικοινωνία. Ο π. Ευσέβιος αμίλητος πλησίαζε τον ασθενή, τον σταύρωνε με το Άγιο Ποτήριο, τον προσφωνούσε με το όνομά του και τον καλούσε να πάρει το Χριστό , «Το Μεγάλο Γιατρό». Εκείνος άνοιγε τα μάτια του, προς έκπληξη των παρευρισκομένων , έκανε το σταυρό του και κοινωνούσε με πόθο τα άχραντα Μυστήρια. Ανελάμβανε από την ασθένεια του παρ ελπίδα και μετά από λίγες μέρες αναχωρούσε για το σπίτι του. «Να η δύναμις των Μυστηρίων, η δύναμις της Εκκλησίας μας», έλεγε χαρακτηριστικά ο π. Ευσέβιος δίνοντας δόξα στο Θεό…
Από το βιβλίο ‘’Σύντομο Βιογραφικό και Πατρικές Νουθεσίες του Γέροντος Ευσέβιου Γιαννακάκη’’
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου