Μεγάλου Βασιλείου-Προς τους Νέους, Όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων .

«…δεν πρέπει εις όλα κατά σειράν τα διδάγματα αυτών να προσέχετε , αλλ’ όταν μεν σας διηγούνται κατορθώματα ή λόγους ανδρών αγαθών, πρέπει ν’ αγαπάτε και να μιμήσθε αυτούς και να προσπαθήτε, όσον είναι δυνατόν , όμοιοι προς τούτους να είσθε· όταν όμως πονηρούς εικονίζουν ανθρώπους, τας εικόνας ταύτας ν’ αποφεύγετε πρέπει, με φραγμένα τα ώτα, όπως ο Οδυσσεύς, κατά την διήγησίν των , απέφυγε την μουσικήν των Σειρήνων, διότι η των κακών λόγων συνήθειας και προς τας πράξεις τας πονηράς οδηγεί. Δια τούτο ακριβώς πρέπει να πάντα τρόπον την ψυχήν μας να προφυλάττωμεν , μήπως με των λόγων την ηδονήν και κακόν τι από απροσεξίαν δεχθωμεν, όπως και όσοι με το μέλι καταπίνουν και δηλητήρια.
Δεν θα επαινέσωμεν λοιπόν τους ποιητάς ούτε όταν εικονίζουν ανθρώπους υβριστάς ή εμπαίκτας ή ερωτευμένους ή μεθυσμένους, ούτε όταν την ευτυχίαν περιορίζουν εις τράπεζαν πλούσιαν και δεφθαρμένα άσματα· δεν θα προσέξωμεν δε καθόλου , όταν ομιλούν περί θεών και προ πάντων όταν διηγούνται ότι ούτοι είναι πολλοί και μάλιστα ουδέ ειρηνεύουν μεταξύ των· διότι, ως γνωρίζετε, εκείνοι πολεμούν αδελφός προς αδελφόν και πατήρ τέκνα και ταύτα πάλιν κρυφά πολεμούν τους γονείς των. Τας μοιχείας δε των θεών και τους έρωτας και τας φανεράς σαρκικάς αυτών μίξεις, και μάλιστα του κορυφαίου όλων- όπως λέγουν οι ποιηταί- και ανωτάτου, του Διός, όσα και περί ζώων δεν θα έλεγε τις χωρίς να κοκκινήσει, αυτά θα τ’αφήσωμεν εις τους ανθρώπους του θεάτρου.
Τα αυτά ακριβώς έχω να είπω και περί των πεζογράφων, και μάλιστα όταν συγγράφουν προς διασκέδασιν των ακροατών. Δεν θα μιμηθώμεν επίσης και των ρητόρων την τέχνην της ψευδολογίας· διότι ούτε εις τα δικαστήρια ούτε εις τας άλλας πράξεις είναι το ψεύδος ωφέλιμον, αφού επροτιμήσαμεν τον ορθόν και αληθινόν δρόμον της ζωής…Θα προτιμήσωμεν όμως να παραδεχθώμεν εκείνα τα διδάγματα των ,εις τα οποία την αρετήν επήνεσαν ή την κακίαν κατέκριναν. Διότι , όπως η απόλαυσις των ανθέων δια με τους άλλους εις μόνην την ευωδίαν και το χρώμα περιορίζεται, ενώ αι μέλισσαι, ως γνωστόν ,και μέλι από τούτων λαμβάνουν, ομοίως και εδώ, όσοι εις τα συγγράμματα ταύτα δεν επιδιώκουν μόνον της ηδονήν και την χάριν του λόγου, δύνανται και ωφέλειαν τινά απ’ αυτών ν’ αποθησαυρίσουν εις την ψυχήν.
Πρέπει λοιπόν ημείς τα συγγράμματα ταύτα σύμφωνα προς την όλην εικόνα των μελισσών να μελετώμεν· διότι και εκείναι ούτε εις όλα τα άνθη πετούν με τον ίδιο τρόπο, ούτε όπου επικαθήσουν όλα να λάβουν επιχειρούν· αλλ’ αφού παραλάβουν όσον εις την εργασίαν των χρήσιμον είναι, το άλλο αφήνουν και φεύγουν. Και ημείς αν είμεθα φρόνιμοι, θα παραλάβωμεν από τούτων όσα μας είναι κατάλληλα και προς την αλήθειαν συγγενή, το δε υπόλοιπον θα παρατρέξωμεν. Και όπως το τριανάφυλλον κόπτωμεν , αλλ’ αποφεύγωμεν τας ακάνθας του θάμνου του, ομοίως και των συγγραμμάτων τούτων θα παραλάβωμεν ό,τι ωφέλιμον , αλλά θα προφυλαχθώμεν από τα βλάβερά.»