«…Άλλοι εξ αυτών εθεοποίησαν τον ήλιο, την σελήνη , τους αστέρας, επειδή αυτά είναι αναγκαία στοιχεία για την ανθρώπινη ζωή. Άλλοι θαυμάζοντας τους δυνατούς ή τους ρωμαλέους ή τους ωραίους, κατέληξαν συν τω χρόνω, στην θεοποίησι και λατρεία τους. Οι πλέον εμπαθείς απ’ αυτούς θεοποίησαν τα πάθη, δηλ. το θυμό, την κακουργία, την μέθη, την ασέλγεια κλπ. Από τους θεούς άλλους μεν τους ετοποθέτησαν στην γή, άλλους στον ουρανό κι άλλους κάτω από την γή (στα καταχθόνια). Η τελευταία δε αυτή τοποθέτηση ήταν η μόνη ορθή πράξη τους.
Τους ετίμησαν τους θεούς τους κάνοντας αγάλματα, με ζωοθυσίες, με ασελγείς πράξεις, ακόμη και με ανθρωποθυσίες. Ακόμη ετίμησαν ως θεούς διάφορα τετράποδα και ερπετά,γελοιοποιώντας έτσι φοβερά τον εαυτό τους, ώστε να δερωτάται κάποιος: ποιοι αξίζουν περισσότερη περιφρόνησι, οι θεοί αυτοί ή αυτοί που προσκυνούν τέτοιους θεούς; Μάλλον δε οι δεύτεροι , διότι ενώ έχουν λογική φύσι, κατήντησαν σε τέτοια παραλογία και έγιναν παιχνίδια στα χέρια του πονηρού διαβόλου».
Αρχίμ. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου- Ο ιερός Γρηγόριος και η θύραθεν σοφία, Άρθρα Μελέται, Επιστολές.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου