Πνευματική χάρη χρειάζεται για να μιλήσουμε για το Άγιο Πνεύμα. Αλλά και πάλι δε θα μπορέσουμε να πούμε εκείνα που ταιριάζουν. Υπάρχει μάλιστα και κάποιος κίνδυνος. Και ο κίνδυνος αυτός φαίνεται μεγάλος, αν κρίνουμε από τα λόγια του Κυρίου: «Εκείνος που θα πει λόγο κατά του Αγίου Πνεύματος, δε θα του συγχωρεθεί ούτε στον παρόντα ούτε στον μέλλοντα αιώνα.
Υπάρχει λοιπόν ο φόβος καμιά φορά , είτε από άγνοια είτε από νομιζομένη ευλάβεια, να πούμε κάτι που δεν αρμόζει, και να καταδικαστούμε αιώνια! Γι’ αυτό ας αναφέρουμε εκείνα που το ίδιο το Άγιο Πνεύμα μας αποκάλυψε μελετώντας στις θείες Γραφές, κι ας αρκεστούμε σ’ αυτά.
Ένα και μοναδικό είναι Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος. Και όπως ένας είναι ο Θεός Πατέρας και δεν υπάρχει δεύτερος, και όπως ένας είναι ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού και αδελφό δεν έχει, έτσι ένα είναι και το Άγιο Πνεύμα. Δεν υπάρχει δεύτερο ισότιμο πνεύμα. Είναι κάτι το θεϊκό και ανεξιχνίαστο. Είναι ζωντανό, λογικό, πάντοτε και πανταχού παρόν μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό. Δεν είναι μια ενέργεια ή μια αναπνοή ή μια ομιλία από τα χείλη του Πατρός ή του Υιού, που σκορπίζεται στον αέρα, αλλά ένα πρόσωπο με ιδιαίτερη υπόσταση, μια ξεχωριστή ύπαρξη. Αυτό το ίδιο λαλεί και ενεργεί και οικονομεί και αγιάζει. Αυτό φωτίζει τις ψυχές των δικαίων. Αυτό και τους Προφήτες και τους Αποστόλους.
Είναι κάτι πολύ μεγάλο, θαυμαστό και παντοδύναμο. Σκέψου: πόσες ψυχές είμαστε εδώ πέρα; Βρίσκεται ανάμεσά μας και βλέπει του καθενός τις πράξεις. Διαβάζει τους λογισμούς του , τη συνείδησή του. Ακούει όσα λέμε. Βλέπει τι σκεπτόμαστε, τι πιστεύουμε. Μεγάλο πράγμα!
Αλλά κι αυτό δεν είναι τίποτα. Γιατί φαντάσου, λ.χ. τους χριστιανούς όλης της χώρας. Κι ακόμα τους επισκόπους , τους πρεσβυτέρους, τους διακόνους, τους μοναχούς και τους λαϊκούς όλων των εθνών, και βλέπε το μεγάλο προστάτη, τον παροχέα των χαρισμάτων , να δίνει στον ένα σωφροσύνη, στον άλλο παρθενία. Σ’ άλλον ελεημοσύνη και σ’ άλλον ακτημοσύνη. Κι όπως ο ήλιος με μια του ακτίνα καταυγάζει τα πάντα, έτσι και το Άγιο Πνεύμα αυτούς που έχουνε μάτια. Κι εκείνοι που δε συνηθίσανε τα μάτια τους να βλέπουνε αυτές τις δωρεές, ας μην κατηγορούν το Άγιο Πνεύμα, αλλά την απιστία τους.
Είδες την εξουσία που έχει σ’ όλο τον κόσμο; Τώρα μη μένεις πάνω στη γη. Ανέβα πιο ψηλά. Ανέβα μαζί μου νοερά στον ουρανό, και βλέπε τόσες και τόσες μυριάδες Αγγέλων . ανέβα ακόμα πιο πάνω αν μπορείς. Βλέπε Αρχαγγέλους, βλέπε Πνεύματα, βλέπε Δυνάμεις, βλέπε αρχές , Εξουσίες, βλέπε Θρόνους, Κυριότητες. Βλέπε τα Χερουβείμ και Σεραφείμ. Όλων αυτών επιστάτης και δάσκαλος και αγιοποιός είναι ο Παράκλητος.
Το Άγιο Πνεύμα έχει διάφορες ονομασίες. Και για να μη νομίσουν μερικοί αμαθείς ότι πρόκειται για πολλά και διάφορα πνεύματα, η Εκκλησία μας διδάσκει στον Σύμβολο της Πίστεως πως είναι ένα. Είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το « το εκ του Πατρός εκπορευόμανον…το λαλήσαν διά των προφητών».
Αλλ’ ας πούμε λίγα γι’ αυτές τις ονομασίες. Ονομάζεται Πνεύμα και πνεύμα της αληθείας και Παράκλητος, όπως ο ίδιος ο Κύριος τα’ ονομάζει. Επίσης πνεύμα Θεού και πνεύμα Πατρός. Πνεύμα Κυρίου το ονομάζει ο απόστολος Πέτρος. Πνεύμα Θεού και πνεύμα Χριστού ο απόστολος Παύλος. Ακόμα πνεύμα Υιού του Θεού. Στην προς Ρωμαίους επιστολή του θα το συναντήσουμε πνεύμα αγιωσύνης και πνεύμα υιοθεσίας, και παρσκάτω σ’ άλλες επιστολές πνεύμα αποκαλύψεως, πνεύμα επαγγελίας και πνεύμα χάριτος. Θυμίσου και τους Ψαλμούς, όπου άλλοτε το συναντάμε αγαθόν και άλλοτε ηγεμονικόν. Ο δε προφήτης Ησαΐας το ονομάζει πνεύμα σοφίας κα βουλής και συνέσεως και ισχύος και γνώσεως, πνεύμα ευσεβείας και φόβου Θεού.
Πνεύμα ονομάζεται και ο δαίμονας , αλλ’ ακάθαρο πνεύμα. Όπως η Γραφή μιλώντας για την ψυχή του ανθρώπου λέει «πνεύμα του ανθρώπου» ή για τον άνεμο «πνεύμα καταιγίδος» ή για την αμαρτία «πνεύμα πορνείας» κλπ. , έτσι κι εδώ. Δεν πρόκειται λοιπόν για το Άγιο Πνεύμα , μη γένοιτο! Υπάρχει άλλωστε μεγάλη διαφορά. Το ακάθαρτο πνεύμα , όταν έρχεται στην ψυχή (ας μας γλυτώσει ο Κύριος από μιά τέτοια μάστιγα), έρχεται σαν αιμοβόρος λύκος, έτοιμος να κατασπαράξει το πρόβατο. Αγριεύει την ψυχή και την καταθλίβει, σκοτίζει τη διάνοια, μπερδεύει τη γλώσσα, παραμορφώνει το στόμα, που βγάζει αφρούς και άναρθρες κραυγές. Όλος ο άνθρωπος πέφτει στον σκοτάδι. Τα μάτια του ανοίγουν διάπλατα, μα η ψυχή δε βλέπει τίποτα. Και τρέμει σπαρακτικά ο άθλιος άνθρωπος. Αισχρότατοι εχθροί του ανθρώπου οι δαίμονες, δίχως έλεος.
Τίποτε όμως παρόμοιο δε συμβαίνει με το Άγιο Πνεύμα. Αντίθετα, όλες Του οι ενέργειες αποβλέπουν στο αγαθό και στη σωτηρία μας. πρώτ’ απ’ όλα η παρουσία Του είναι ήμερη και ευωδιαστή, το φορτίο Του ελαφρότατο. Αστραφτερές ακτίνες φωτός και γνώσεως προαναγγέλλουν την παρουσία Του. Έρχεται με τη στοργή και την ευσπλαχνία του Πατέρα. Έρχεται να σώσει, να γιατρέψει, να διδάξει, να νουθετήσει, να ενισχύσει και να παρηγορήσει. Έρχεται να φωτίσει τη διάνοια. Να της δείξει εκείνα που δε φαντάστηκε ποτέ της. Έρχεται, κι ο μικρός ο άνθρωπος βλέπει ανοιγμένους τους ουρανούς. Βλέπει , σαν τον Ησαϊα, τον Κύριο «επί θρόνου υψηλού και επηρμένου». Σαν τον Ιεζεκιήλ, «τον επί των Χερουβίειμ». Βλέπει , όπως ο Δανιήλ, «μυριάδας μυριάδων και χιλιάδας χιλιάδων». Βλέπει την αρχή και το τέλος του κόσμου , γιατί είναι παρούσα η πηγή του φωτός και της γνώσεως.
Ας ανοίξουμε τις θείες Γραφές κι ας πιούμε νερό από τα δοχεία των αγίων Πατέρων μας. Να πιούμε νερό ζωντανό, που αναβλύζει για να μας χαρίζει την αιώνια ζωή. Έτσι παρομοίασε ο Κύριος κάποτε το Άγιο Πνεύμα, που επρόκειτο να λάβουν όσοι θα πίστευαν σ’ Αυτόν. Και κάπου αλλού λέει : « Όποιος πιστεύει σε μένα, καθώς είπε η Γραφή, ποταμοί ζωντανού νερού θα τρέξουν από τα σπλάγχνα του». Όχι αισθητοί ποταμοί , που ποτίζουν τη χέρσα γη, αλλά ποταμοί νοητοί , που πλημμυρίζουν με φώς τις ψυχές.
Και γιατί άραγε παρομοίασε με νερό τη χάρη του Πνεύματος; Γιατί το νερό είναι το κύριο συστατικό της ζωής. γιατί απ’ τον ουρανό κατεβαίνει το νερό της βροχής. Γιατί μία και απλή είναι η μορφή του, μα η ενέργεια του πολυποίκιλη. Βρέχει σ’ όλη την πλαση. Αλλ’ αυτή η βροχή δίνει λευκότητα στα κρίνα, κόκκινο στα τριαντάφυλλα, ποοφύρα στους μενεξέδες και τους υακίνθούς. Άλλον καρπό θρέφει στον φοίνικα κι άλλον στη κληματαριά. Γίνεται «εν πάσι τα πάντα», κι όμως είν’ αυτή η ίδια , η απλή βροχή.
Έτσι και το Πνεύμα το Άγιο. Είναι ένα και αδιαίρετο, αλλά μοιράζει τα χαρίσματα Του όπως θέλει. Στον ένα κινεί τη γλώσσα να λαλεί σοφία. Στον άλλο φωτίζει την ψυχή κα προφητεύει. Σ’ άλλον δίνει το κατά δαιμόνων χάρισμα και σ’ άλλον τη δυνατότητα να ερμηνεύει τις Γραφές. Διδάσκει τον ένα να νηστεύει και ν’ ασκείται , τον άλλο να σωφρονεί και να εγκρατεύεται. Άλλον απομακρύνει από τα πράγματα του κόσμου κι άλλον προετοιμάζει για το μαρτύριο.
Όπως το μισοξεραμένο δέντρο όταν ποτιστεί πετάει βλαστάρια, έτσι κι η αμαρτωλή ψυχή με τη μετάνοια και τη χάρη του Αγ. Πνεύματος φέρνει γλυκόχυμους καρπούς. Εκεί που καθόσουνα , καμιά φορά δε στάθηκε ο λογισμός σου στην αγνότητα ή την παρθενία; Ο Παράκλητος τον οδήγησε εκεί! και πόσες φορές κάποια κόρη , που βρισκότανε στα πρόθυρα του γάμου δεν έφυγε ακολουθώντας το δάσκαλο της παρθενίας;.. Είναι πάρα πολλοί κι εκείνοι που ζούσανε στα παλάτια και μια μέρα τα εγκαταλείψανε όλα, πλούτο , τιμές και αξιώματα, με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος…Άπειρες φορές ο νέος έκλεισε τα μάτια του μπροστά στην ομορφιά . απέφυγε να δει , και ξέφυγε το μολυσμό. Γυρεύεις να μάθεις ποιος δίδαξε την ψυχή του νέου; Το Πνεύμα το Άγιο…Τόσες και τόσες πλεονεξίες στον κόσμο αυτό, κι οι Χριστιανοί επιδιώκουν την ακτημοσύνη. Γιατί; Γιατί τους έταξε πολύ περισσότερα το Άγιο Πνεύμα…
Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το έργο του Παρακλήτου μεσ’ από τις Γραφές. Είναι το ίδιο Πνεύμα και στις δυο Διαθήκες. Στην παλαιά προφήτεψε τον ερχομό του Χριστού και στην Καινή κατέβηκε, Τον έδειξε και διακήρυξε τη θεότητά Του.
Ο Προφήτης Ελισσαίος θεράπευσε τον Ναιμάν από τη λέπρα και δε δέχτηκε κανένα από τα δώρα του. Τρέχει ο Γιεζί να πάρει αυτός το μισθό για τα ξένα κατορθώματα. Και παίρνει τα χρήματα από τον Ναιμάν και τα κρύβει. Αλλά τα κρυφά δεν κρύβονται από τους αγίους. Επιστρέφει ο Γιεζί και τιν ρωτάει ο Προφήτης: «πούθε έρχεσαι Γιεζί; Δεν πως η καρδιά μου δεν ήτανε μαζί σου; Εγώ ήμουνα εδώ, κλεισμένος στο σώμα μου, αλλά το Πνεύμα του Θεού που έχω μέσα μου , έβλεπε πολύ μακριά. Λοιπόν , απ’ το σκοτάδι ήρθες και στο σκοτάδι θα πορευτείς. Πούλησες τη θεραπεία του λεπρού; Θα κληρονομήσεις τη λέπρα του. Εγώ τήρησα την εντολή που μου είπε: ‘‘Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε’’. Εσύ πούλησες τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Πάρε τώρα εκείνο που αγόρασες.
Το Πνεύμα το Άγιο χαρίτωσε και φώτισε όλους τους δίκαιους και τους προφήτες. Τον Ενώχ και τον Νώε. Τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Για τον Ιωσήφ ακόμα κι ο Φαραώ κατάλαβε, πως είχε Πνεύμα Θεού μέσα του. Για τον Μωυσή και τα θαύματα που έκανε με τη δύναμη του Παρακλήτου, έχεις ακούσει πολλές φορές. Αυτή η δύναμη στερέωνε και τον πολύαθλο Ιώβ. Με την ίδια δύναμη – για να περάσουμε και στους Κριτές- ο Γοθονιήλ κυβέρνησε κι ο Γεδεών ενδυναμώθηκε. Ο Ιεφθάε νίκησε, η Δεββώρα, αν και γυναίκα, πολέμησε και ο Σαμψών έκανε υπερφυσικά κατορθώματα. Για τον Σαμουήλ και τον Δαβίδ μιλάνε καθαρά τα βιβλία των Βασιλειών. Για τον Ηλία και τον Ελισαίο, τους θαυματουργούς, και τίποτα να μη λέγαμε, είναι φανερό πως ήτανε γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα. Κι αν ξεφυλλίσει κανείς τα βιβλία των προφητών , θα συναντήσει πολλές μαρτυρίες για το Πνεύμα το Άγιο.
Λέει ο προφήτης Ιεζεκιήλ: «Κι έπεσε πάνω μου το Πνεύμα και μου είπε: λέγε, τάδε λέγει Κύριος». Το «έπεσε πάνω μου» να το εκλάβουμε
Σωστά. Θέλει να πει ότι τον έσφιξε στην αγκαλιά Του με στοργή- όπως ο Ιακώβ όταν συναντήθηκε με τον Ιωσήφ έπεσε στον τράχηλο του, κι όπως στα Ευαγγέλια ο Πατέρας του άσωτου έπεσε πάνω στο μετανοημένο γιό του.
Αυτό το ίδιο σόφισε το νεαρό Δανιήλ και δίκασε τους πρεσβυτέρους: Συκοφαντήθηκε η Σωσάννα και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η αγνή σαν ακόλαστη. Υποστήριξη από πουθενά. Ποιός θα τη γλύτωνε από τους άρχοντες; Ήδη βάδιζε στο δρόμο του μαρτυρίου. Οι δήμιοι την είχαν στα χέρια τους. Αλλά ο Παντοδύναμος αρωγός ήταν μπροστά, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας. Φωνάζει τον Δανιήλ: « Έλα μαζί μου . εσύ , το παιδάκι, έλεγξε αυτούς , τους μεγαλύτερους σου , που τώρα στα γεράματά σου έπεσαν σε αμαρτήματα της νιότης».Και με την παρέμβαση του Δανιήλ, σώθηκε η αθώα Σωσσάνα.
Κι ο Ναβουχοδονόσωρ, που γνώριζε ότι στην καρδιά του Δανιήλ αναπαυότανε το Άγιο Πνεύμα, τον κάλεσε μια μέρα και του είπε: «Βαλτάσαρ, πρύτανη των μάντεων. Εγώ ξέρω πολύ καλά ότι το Πνεύμα του Θεού έχεις μέσα σου. « Το ότι είχε το Πνεύμα το Άγιο ήταν αλήθεια, αλλά μάγος δεν ήταν. «Εξήγησέ μου , του λέει, το όραμα που είδα και που δε μπορώ να το ερμηνεύσω». Βλέπεις τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος; Αυτός που είδε το όραμα δεν μπορεί να το ερμηνεύσει. Ο Δανιήλ που δεν το είδε, το γνωρίζει και το ερμηνεύει.
Πραγματικά , θα ήταν δυνατόν να διαλέξουμε και να διηγηθούμε πάμπολλα περιστατικά από την Παλαιά Διαθήκη. Όμως δε μας παίρνει ο καιρός. Είναι αρκετά τα όσα είπαμε. Ας περάσουμε τώρα και στην Καινή Διαθήκη., να σταχυολογήσουμε κι από δώ μερικά. Το άγιον Πνεύμα κατήλθε και στην Παρθένο Μαρία. Επειδή επρόκειτο να γεννήσει το Χριστό , τη σκέπαζε η θεία χάρη κι ο Παράκλητος την ετοίμαζε να γίνει κατοικητήριο του Θεού και Λόγου. Δε χρειάζεται και πολλά λόγια για να μάθεις πως η γέννηση υπήρξε αμόλυντη και άχραντη. Το ξέρεις πολύ καλά. Ο Γαβριήλ ήταν που της είπε: « Εγώ είμαι ο προάγγελος όσων θα γίνουν, μα όχι και ο συνεργός. Είμαι βέβαια Αρχάγγελος, αλλά μέχρι εδώ φτάνει η δικαιοδοσία μου. κι εγώ μεν σου αναγγέλω το ‘‘Χαίρε Κεχαριτωμένη’’, αλλά τον τρόπο της γεννήσεως δεν είμαι σε θέση να σου τον εξηγήσω. ‘‘Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις του Υψίστου επισκιάσε σοι’’.
Αλλά το Πνεύμα το Άγιο παρουσιάστηκε περίτρανα στη βάπτιση του Κυρίου. Ας δούμε τι γράφει ο Ευαγγελιστής: « Ανοίχτηκαν οι ουρανοί και ειδε (ο Ιωάννης) το Πνεύμα του Θεού να κατεβαίνει σαν περιτέρι πάνω στον βαπτιζόμενο». Έπρεπε , όπως ερμηνεύουν μερικοί , οι απαρχές και τα πρωτεία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος , που παρέχεται με το βάπτισμα, να προσφερθούν στην ανθρώπινη φύση του δοτήρος αυτής της χάριτος, του Χριστού.
Τη χάρη του Παρακλήτου μοίρασε στους Αποστόλους Του ο Κύριος, τότε που τους έδωσε και την εξουσία «δεσμείν καιθ λύειν» τα αμαρτήματα των ανθρώπων. Ήταν τότε που τους παράγγειλε να παραμείνουν στα Ιεροσόλυμα, περιμένοντας να «ενδυθούν δύναμιν εξ ύψους».
Ανέβηκε λοιπόν ο Κύριος στους ουρανούς κι εκπλήρωσε την υπόσχεσή Του. Έτσι , όταν έφτασε η μέρα της Πεντηκοστής, κατέβηκε ο Παράκλητος στους Αποστόλους, που συναθροισμένοι στο υπερώο περίμεναν τον ερχομό Του. Κατέβηκε να τους ενδύσει δύναμη και να τους βαπτίσει , όπως τους υποσχέθηκε ο Κύριος. Δεν έλαβαν απλώς ένα μέρος της χάριτος, αλλά μιαν αυτοτελή δύναμη. Όπως ακριβώς ο βαπτιζόμενος βυθίζεται ολόκληρος μέσα στο νερό, έτσι και οι Απόστολοι βαπτίστηκαν μέσα στο Άγιο Πνεύμα. Και το νερό περιβρέχει μόνο το σώμα. Αλλά το Πνεύμα του Θεού ψυχή και σώμα. Αμφιβάλεις; Θα σου φέρω παράδειγμα. Είναι φτωχό κι απλοϊκό, αλλά χρήσιμο. Πάρε τη φωτιά και το σίδερο. Πως η φωτιά περνάει μέσα στο σίδερο και το κάνει όλο πύρινο; Το ψυχρό γίνεται ζεστό! Το μαύρο κατακόκκινο, λαμπρό! Λοιπόν , γιατί σου φαίνεται παράξενο, που το Πνεύμα το Άγιο εισέρχεται στο τρίσβαθα της ψυχής;
Κατέβηκε ο Παράκλητος. Και για να μην περάσει απαρατήρητη η κάθοδος μιάς τόσο μεγάλης χάριτος, ακούστηκε κάτι σαν επουράνια σάλπιγγα, σαν βουητό ενός σφοδρότατου ανέμου. Πλημμύρισε από το φώς το υπερώο κι έγινε η νοητή κολυμβήθρα, όπου βαπτίστηκαν Μαθητές. Πύρινες γλώσσες έκαναν την εμφάνιση τους, διαμοιράστηκαν στον καθένα κι όλοι λούστηκαν στο φώς του Αγίου Πνεύματος. Μετέλαβαν φωτία! Φωτιά που δεν κατακαίει , αλλά ζωογονεί. Που αφανίζει τα’ αγκάθια των αμαρτιών και λαμπρύνει την ψυχή. Πύρινες γλώσσες σαν άλλα διαδήματα, ανεπανάληπτα, στόλισαν τις κεφαλές των Αποστόλων . κάποτε μια φλεγόμενη ρομφαία φρουρούσε τις πύλες του παραδείσου. Τώρα η πύρινη γλώσσα τις άνοιξε, χαρίζοντας τη σωτηρία.
« Και ήρξαντο λαλείν εταίρες γλώσσαις» , καθώς φώτιζε το Άγιο Πνεύμα. Γαλιλαίοι ο Πέτρος κι ο Ανδρέας, στα περσικά ή στα μηδικά μιλούσαν. Το ίδιο και ο Ιωάννης και οι άλλοι Απόστολοι. Και τα πλήθη των ξένων ακούγανε καθένας στη γλώσσα του για τα μεγαλεία του Θεού.
Ποιος είναι τόσο μεγάλος δάσκαλος, να μας διδάξει μεμιάς όσα δεν ξέρουμε; Τόσα χρόνια μελέτη και ασκήσεις, και μόνο τα ελληνικά κατορθώνουμε να μάθουμε. Το Άγιο Πνεύμα τα διδάσκει όλα μονομιάς. Αυτό είναι αληθινά μεγάλη σοφία και θεϊκή δύναμη. Πώς να συγκρθεί η πολυχρόνια αμάθεια των Αποστόλων , με την αθρόα και ξαφνική γλωσσολαλιά; «Γλεύκους μεμεστωμένοι εισίν», έλεγαν οι χλευάζοντες . Ήταν αλήθεια… μεθυστικό κρασί είναι η χάρη του Αγίου Πνεύματος!
Ο Πέτρος τώρα φωτισμένος από τη χάρη Του και γνωρίζοντας καλά ποιο έχει σύμμαχο, στάθηκε με τους έντεκα και ύψωσε τη φωνή του προς τα πλήθη. Έτσι , με τη σαγήνη του κηρύγματος, ψάρεψε τρεις χιλιάδες ψυχές. Τέτοια ήταν η χάρη που συνεργούσε με τους Αποστόλους, που έκανε τόσους πολλούς από τους σταυρωτές του Χριστού να πιστέψουν και α βαπτιστούν στ’ όνομα Του!
Η δύναμη του Παρακλήτου έκανε τα τόσα εκπληκτικά θαύματα. Πλήθος αρρώστων και δαιμονισμένων εύρισκαν τη θεραπεία τους. Ακόμα κι η σκιά του Πέτρου θεράπευε τους ασθενείς. Κι όχι μόνο οι δώδεκα, αλλά και τα πρωτότοκα τέκνα της στείρας μέχρι τότε Εκκλησίας, οι επτά διάκονοι. Και πρώτος απ’ όλους ο Στέφανος, ο πρωτομάρτυρας. Άνδρας γεμάτος πίστη και φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, που έκανε μεγάλα και εξαίσια θαύματα και που κανένας δε μπορούσε ν’ αντισταθεί στη σοφία και στο πνεύμα με το οποίο συζητούσε. Κι όταν συκοφαντήμένος καταδικάστηκε από το συνέδριο, γεμάτος από την παρουσία του Παρακλήτου ,αντίκρισε ανοιγμένους τους ουρανούς και «Ιησούν εστώτα εκ δεξιών του Θεού».
Και πώς να διηγηθεί κανείς επάξια τις θαυμάσιες ενέργειες του Αγίου Πνεύματος, που εκδηλώθηκαν στη ζωή του Αποστόλου Παύλου; Η ψυχή το είχε γεμίσει από τη δύναμή Του. Ο Παράκλητος τον ανέδειξε «σκεύος εκλογής» για να ομολογήσει την πίστη του στο Χριστό, μπροστά σε βασιλιάδες και ειδωλολάτρες και Ισραηλίτες. Μεταμόρφωσε τον άλλοτε διώκτη σε θερμότατο κήρυκα, που άπλωσε το κήρυγμα του από τα Ιεροσόλυμα ως το Ιλλυρικό πέλαγος, που κατήχησε κι αυτήν ακόμα τη βασιλίδα Ρώμη κι είχε την προθυμία να φτάσει μέχρι και την Ισπανία.
Πώς να παρατρέξουμε τις θαυμαστές πράξεις του στην Κύπρο , με την τύφλωση του μάγου Ελύμα, και στα Λύστρα με τη θεραπεία του χωλού! Θαυμαστές ενέργειες του Πνεύματος του Αγίου! Κι ακόμα στην Κιλικία , στη Φρυγία και στη Γαλατία, στη Μυσία και στη Μακεδονία. Στους Φιλίππους εκβάλει το πνεύμα πύθωνος. Και τη νύχτα, μετά το σεισμό και την αποφυλάκισή του , βαπτίζει ολόκληρη την οικογένεια του δεσμοφύλακα.
Κηρύττει στη Θεσσαλονίκη και στη μέση της Αθήνας στον Άρειο Πάγο. Στην Κόρινθο και σ’ όλη την Αχαΐα. Στην Έφεσο μαντήλια και περιζώματα του θεραπεύουν αρρώστους και διώχνουν ακάθαρτα πνεύματα, και στην Τρωάδα ανασταίνει τον Ευτύχιο, που έπεσε από τον τρίτο όροφο και τον σηκώσανε νεκρό.
Και όταν στη Καισάρεια σιδηροδέσμιο οδηγήθηκε μπροστά στους ηγεμόνες ν’ απολογηθεί, τόση χάρη και σοφία έλαβε από το Πνεύμα το Άγιο, ώστε ο ίδιος ο βασιλιά των Ιουδαίων Αγρίπας να πει: «Λίγο ακόμα και με πείθεις να γίνω Χριστιανός».
* * *
Είναι και άλλα, τόσα πολλά. Δε θα μας έπαιρνε ο χρόνος να τα λέγαμε όλα. Και μόνο τα όσα αναφέρει ο Παύλος στις δεκατέσσερις επιστολές του για το Άγιο Πνεύμα, θα έφταναν να καλύψουν πολλές ομιλίες. Για την ώρα αρκούν αυτά. Τα κενά και τις ελλείψεις θα τ’ αναπληρώσει η δύναμη του Παρακλήτου. Εγώ σας προσέφερα ελάχιστα. Εσείς πάρτε περισσότερα. Το Άγιο πνεύμα χαρίζει όσα μπορούνε να βαστάξουμε. Τα δώρα Του είναι πλούσια για όσους έχουν καθαρή καρδιά. Κι η καθαρή καρδιά είναι το περιβόλι του Παρακλήτου με τους γλυκόχυμους καρπούς του: Την αγάπη και τη χαρά , την ειρήνη και τη μακροθυμία, τη χρηστότητα και την αγαθοσύνη, την πίστη , την πραότητα και την εγκράτεια.
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Ωροπός Αττικής 2001
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου